คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : จะให้ฉันทำยังไง
ณ ห้องเรียน
หลังจากไปทัศนะศึกษาชมรม ฉันก็ต้องตั้งใจเรียน ม.6 แล้วเห้อ เหนื่อยจังต้องขยันว่าเดิมเป็นสิบๆเท่าแต่เพื่อนอนาคตฉันต้องสู้ ไม่รู้ว่าจะได้อยู่มหาลัยเดียวกับต้นรึปล่าว แต่ไม่เป็นไรถ้าฉันต้องแยกกับต้นจริงๆ ฉันก็จะไม่เลิกกับเค้าหรอก ฉันรักเค้าไปแล้วนี่
“แพรนั่งคิดอะไรอยู่เหรอ”
“ห้ะ อ๋อป่าวๆเบน นี่เบนอยากเรียนอะไรเหรอ”
“ก็หลายอย่างนะแต่พ่ออยากให้เรามาดูแลโรงเรียนนี้ แต่เราไม่ชอบอ่ะเซ็งงงง”เบนพูดจบก็ทำหน้าเซ็งไปเลย เบนจะเป็นอย่างนี้ประจำเวลาพูดถึงพ่อ เหมือนว่าเค้าสองคนจะไม่ลงรอยกันเท่าไหร่
“แพรว่า เบน เรียนตามใจพ่อไปก่อนก้ได้ พอเบนได้บริหารโรงเรียนนี้ ก็ค่อยไปทำอะไรก็ได้ที่ตัวเองรัก”
“งั้นเราก็ต้องทนทำในสิ่งที่เราไม่ชอบใช่มั้ยแพร เราเบื่อ พ่อชอบออกคำสั่ง”
“ใจเย็นก่อนนา”
“คุยไรกันอยู่ บอกมั่งดิ”บอสตรงเข้ามาพร้อมกับขนม ฮ่าๆๆ หิวอยู่พอดี
“คุยเรื่องเรียนต่อน่ะ บอสอยากเรียนอะไร”
“นิเทศ แน่นอนอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ” เบนหันไปมองหน้าบอสเหมือนจะอิจฉานิดๆที่บอสมีสิทธิ์ที่จะเลือกเรียนในสิ่งที่ตัวเองรัก
“แพรอ่ะ”
“อยากเรียนหลายอย่างเลย แต่จริงๆแพรก็อยากเรียน นิเทศเหมือนกันนะ”
“เบนอ่ะ”บอสหันไปถามเบน
“ไม่อยากเรียน อยากนอน” แล้วเบนลุกออกไปนอกห้องทันที
“เบนเป็นอะไรของมันวะ บอสงง”
Ben talk
เบื่อจริงๆเลย ทำไมผมต้องทนกับคำสั่งของพ่อตลอด ผมกับพ่อเรามีความเห็นไม่ตรงกันบ่อย จนผมต้องแยกออกมาอยู่คอนโดคนเดียว ถ้ายังอยู่ด้วยกันมีหวังบ้านคงแตกแน่
อ้ะ ปั๋มโทรเข้ามา ^^
“ฮัลโหลนายอยู่ไหน”
“ถึงโรงเรียนแล้ว อยู่ที่ลานใต้ต้นสนน่ะ”
“ไปทำอะไรตรงนั้น”
“ก็มานั่งไง”
“ทำไมวันนี้พูดแปลกๆ นายเป็นอะไรรึปล่าว”
“ไม่ได้เป็นอะไร นี่ปั๋มถึง โรงเรียนยัง ?”
“เพิ่งถึง ก็เลยโทรหาไง”
“คิดถึงอ้ะเด้”
“ประมาณนั้น กินข้าวยัง”
“ยังๆ ปั๋มอยู่ไหนเดี๋ยวพี่ไปหา”
“หน้าประตู โรงเรียนเลย”
ผมรีบวิ่งไปหาปั๋มโดยไม่วางสายโทรศัพท์ ดีใจจังปั๋มโทรมาหาผมแต่เช้า อย่างน้อยผมก็หายเซ็งเรื่องพ่อไปได้
“ฝรั่งงงง ทางนี้”
“แฮ่กๆ ไกลจัง นี่ยังไม่วางสายหรอ”
“แล้วทำไมนายไม่วาง”
“แล้วทำไมปั๋มไม่วาง”
“เห้อ งั้นฉันวางเอง ไปกินข้าวเหอะ หิวจะแย่”
ระหว่างกินข้าว พ่อก็โทรมา มีอะไรอีกนะ หาเรื่องสั่งผมอีกล่ะสิ
“ครับพ่อ”
“แกอยู่ที่โรงเรียนรึปล่าว” พ่อพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวเหมือนเดิม ไม่เคยคิดจะพูดกับผมดีๆบ้างรึไง
“จะโทรมาเช็คว่าผมเข้าเรียนรึปล่าว งั้นสิ”
“อย่ามางี่เง่าได้มั้ย พูดดีๆเป็นรึป่าว”
“พ่อโทรมามีอะไร”
“วันนี้แกมาหาฉันหน่อย”
“ที่ไหน”
“ที่บ้านน่ะสิ ไม่คิดจะกลับบ้านเลยรึไง”
“ผมไม่อยากกลับ ค่อยไปวันหลังละกัน”
“ไม่ได้ !! ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก”
“สำคัญรึปล่าว ผมไม่มีเวลามากนักหรอก”
“เด็กอย่างแกเอาเวลาไปทำอะไรนักหนา เลิกเรียนแล้วรีบเข้าบ้าน แล้วแกจะรู้ว่ามันสำคัญหรือไม่สำคัญ”
“ครับ แค่นี้ใช่มั้ย”
“อืม”
เบื่อที่สุดดดดดดด ไม่มีอะไรน่าเบื่อไปกว่านี้แล้ว หมดอารมณ์กินข้าวเลย
“นายเป็นอะไรรึปล่าว”
“รีบกินข้าวเหอะ เดี๋ยวเข้าเรียนสาย”
“แล้วทำไมนายไม่กิน”
“ไม่หิวแล้วอ่ะ”
“อ้าว นายแปลกๆนะ เป็นอะไรไม่สบายรึปล่าว”
“ไม่เป็นอะไรจริงๆ เอ่อปั๋ม เย็นนี้พี่ไม่ได้ไปส่งที่บ้านนะ”
“อื้มไม่เป็นไร”
“ขอโทษด้วยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะแก้ตัว พาไปช้อปปิ้งโอเคนะ”
Pum talk
วันนี้เค้าแปลกๆมากเลย ไม่รู้เครียดอะไรอยู่รึปล่าว ถามก็ตอบว่าไม่เป็นอะไร นายเป็นอะไรของนายทำไมไม่บอกฉัน
“ปั๋มแยกกันตรงนี้นะ”
“อือ ตั้งใจเรียนนะ”
“เดี๋ยวคืนนี้ พี่โทรหานะ ตอนเย็นกลับบ้านดีๆนะอย่าเถลไถล”
“ไม่ต้องห่วง นายไปเถอะ”
เห้อ ฉันรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ เห้อ ช่างมันเหอะ ไปเรียนดีกว่า
“ปั๋ม แกมาช้าเชียวนะ ฉันยังไม่เสร็จการบ้านเลย วันหลังมาเร็วๆหน่อย” มาถึงห้องก็เจอนั่งคอยอยู่แล้ว
“จ้าๆ ขอโทษ แกจะเอาวิชาอะไร”
“เอามาดูก่อน ทั้งหมดเลย เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“นิวนี่แกกินข้าวยัง” เห็นนิวนั่งยิ้มคนเดียว เป็นอะไรอีก ผีสิงแต่เช้าเลยนะแก
“กินแล้ว ทำไมเหรอ”
“แกยิ้มอะไรของแกคนเดียวอ่ะ”
“ป่าว ก็อารมณ์ดียิ้มไม่ได้เหรอ”
“ลืมไป เค้าอินเลิฟกับพี่บอส เมื่อเช้าพี่บอสมาส่งเหรอ”
“จ่ะ พี่บอสให้ดอกไม้มาอีกแล้ว” ช่างโรแมนติกอะไรเช่นนี้
“โหยอิจฉา”
“ปั๋ม เดี๋ยวพี่บอสต้องเข้ามหาลัยแล้วอ่ะ ต้องไม่ได้เจอกันแน่เลย”
“ทำไมจะไม่ได้เจอล่ะ ถ้าคิดถึงกันก็เจอกันได้นี่ถูกมะ”
“ปั๋มฉันกลัวพี่บอส มีคนอื่นที่มหาลัยจัง”
“นิวแกคิดมากอยู่เรื่อยเลย”
วันนี้เวลาเรียนมันผ่านไปอย่างเชื่องช้า แต่ในสุดก็เย็นจนได้เวลากลับบ้านของฉันสักที วันนี้ป๊าก็จะกลับมาที่บ้านแล้ว ไม่รู้ว่าจะพาแม่กลับมาได้รึปล่าว
“คุณปั๋มกลับมาแล้วหรอคะ”
“ป๊ากลับมายังอ่ะ”
“มาแล้วค่ะ คุณผู้ชายบอกว่าถ้าคุณปั๋มมาแล้วให้ไปหาที่ห้องทำงานค่ะ”
ฉันยืนอยู่หน้าห้องทำงาน ในห้องเงียบไม่มีเสียงอะไรแม้แต่น้อย ฉันเปิดประตูเข้าไปเจอป๊านั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิม
“ป๊า สวัสดีค่ะ คิดถึงที่สุดดดด” ฉันวิ่งตรงเข้าไปกอดป๊าทันที
“เป็นไง ตั้งใจเรียนบ้างรึปล่าว”
“แน่นอนอยู่แล้ว ป๊าแล้วไหนแม่อ่ะ”
“ป๊าเจอแม่แล้วนะ แต่มีเรื่องบางอย่างที่แม่ยังมาที่ไทยไม่ได้”
“ทำไมอ่ะ ป๊าอ่ะไม่พยายามเลย ปั๋มบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้พาแม่มาให้ได้”
“ไม่ใช่อย่างนั้นตอนนี้ป๊ากับแม่เข้าใจกันแล้วแต่ว่า”
“แต่อะไรเล่า”
“ปั๋มคือ ป๊ามีเรื่องจะต้องทำความเข้าใจกับปั๋มหน่อย ! ”
Ben talk
ถึงซะที บ้านที่เคยอยู่ ผมออกมาอยู่คอนโด คนเดียวตั้งแต่เรียน ม.ปลาย นานทีปีหนจะกลับมาที่นี่สักครั้ง ในบ้านเงียบเหมือนไม่มีใครอยู่ แม่บ้านคนนึงที่ผมเห็นเค้ามาตั้งแต่เด็กๆเดินมาทัก
“มาแล้วเหรอคะ คุณพ่อ รออยู่แล้วค่ะคุณเบน”
“พ่ออยู่ไหน”
“ห้องทำงานค่ะ”
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของพ่อ ท่าทางของพ่อก้ยังเครียดเหมือนเดิม
“นั่งก่อนสิ”
“พ่อมีเรื่องอะไร”
“วันนี้แกอยู่กินข้าวที่นี่”
“นี่คือเรื่องสำคัญของพ่อเหรอ เสียเวลามาจริงๆ”
“ก้าวร้าวที่สุด ฉันน่าจะส่งแกไปอยู่ต่างประเทศซะให้เข็ด นิสัยอันธพาล อย่างแกใครเค้าจะรัก”
“พ่อก็ดีแต่ออกคำสั่ง แม่ถึงได้หนีไปไง”
“หุบปากเดี๋ยวนี้ ฉันไม่อยากจะเถียงกับแกแล้ว”
“ดีงั้นผมไปล่ะ”
“เดี๋ยวววว”
“ถ้าจะให้ผมอยู่กินข้าวกับพ่อ ผมคงกินไม่ลง”
“อย่าเพิ่ง แกรู้จักเด็กผู้หญิงคนนี้ใช่มั้ย” พ่อโยนภาพของเด็กผู้หญิงคนนึงขึ้นมาบนโต๊ะ
“อะไรของพ่อ”
“ดูก่อนสิแล้วค่อยถาม” ผมหยิบภาพใบนั้นขึ้นมาดู นี่มัน ปั๋ม !!!!!
“พ่อไปเอาภาพนี้มาจากไหน”
“นั่นไม่สำคัญ แต่พวกแกสองคนเป็นอะไรกัน”
“พ่ออย่ามายุ่งเรื่องของผมได้มั้ย”
“แกต้องเลิกกับเด็กผู้หญิงคนนี้”
“พ่อพูดอะไรของพ่อ มันจะมากเกินไปแล้วนะ”
“ตามใจแก แต่ถ้าแกไม่เชื่อฟัง ฉันก็จะไม่รับรองความปลอดภัยของเด็กคนนี้”ตอนนี้ผมงงไปหมด ทำไมพ่อต้องสั่งให้ผมเลิกกับปั๋มด้วย มันมีเหตุผลอะไร แล้วผมจะเลิกยุ่งกับปั๋มได้ยังไง
“หมายความว่ายังไง”
“ถ้าแกยังอยากอยู่สุขสบาย มีกินมีใช้ แล้วถ้ายังอยากเป็นลูกของฉัน ก็เลิกยุ่งกับเด็กคนนั้นซะ”
“ทำไมอ่ะพ่อ ผมไม่เข้าใจ”
“มันเป็นลูกสาวของศัตรู”
ไรเตอร์อธิบายนิดนึง
จริงๆแล้วแล้วพ่อของเบน ก็เป็นมาเฟียร์เช่นกัน แต่เปิดกิจการโรงเรียนบังหน้า พ่อของเบนเป็นเพื่อนร่วมหุ้นร่วมธุรกิจกับพ่อของปั๋มมาหลายปี แต่จู่ๆเกิดเหตุการณ์เข้าใจผิด ทำให้ของเบนพ่อเบนแก้แค้นพ่อของปั๋มโดยวิธีการสกปรก ทำให้บ่อนรายได้ใหญ่ของพ่อปั๋มต้องถูกปิดตัวลง เนื้อเรื่องจะเป็นไงต่อไปติดตามให้ดีนะจ้ะ เดี๋ยวท่านผู้อ่านจะได้เข้าใจและก้คลายปมสงสัยไปเรื่อยๆ จากการเล่าของตัวละครจ้า
----------------------------------------จบตอนที่ 11----------------------------------
ความคิดเห็น