[WINNER] (OS) BabylionDay

ข้อมูลเบื้องต้น

BabylionDay



Happy Birth Day 

Lee Sunghoon of Winner ♥

เนื้อเรื่อง

เช้าวันเสาร์ที่สดใสซึงฮุนตื่นมาไม่เจอร่างของอีกคนที่อาศัยอยู่ด้วยกันในคอนโดแห่งนี้แต่กลับเจอโน้ตสีเขียวอ่อนซึ่งมีข้อความที่บ่งบอกว่าเป็นลายมือของอีกคนเขียนแปะไว้อยู่บนกระจกตู้เสื้อผ้าเนื้อความมีอยู่ว่า...

'ซึงฮุนฮยองผมต้องไปนอนค้างบ้านเพื่อน 2 วันนะวันจันทร์มีสอบเก็บคะแนนไว้สอบเสร็จผมจะรีบกลับนะ ดูแลตัวเองด้วยอย่าทำให้ตัวเองเจ็บล่ะ .. รัก .. จากแทฮยอน'

ซึงฮุนนั่งอ่านข้อความบนกระดาษโน้ตของแทฮยอนที่เขียนทิ้งไว้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าตั้งแต่เช้าจะไม่ให้น้อยใจได้ยังไงล่ะในเมื่อพรุ่งนี้มันเป็นวันเกิดของเขาเองแทนที่จะได้อยู่ด้วยกันแต่เจ้าเด็กบ้านั่นดันไปนอนค้างบ้านเพื่อนซะงั้น

"นัมแทฮยอน.."

"ลืมรึไงกันว่าพรุ่งนี้วันอะไร"

ซึงฮุนพูดขณะที่ตาก็จ้องมองไปยังกระดาษโน้ตเขาน้อยใจก็จริงแต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่ออีกคนมีธุระที่สำคัญกว่าและเขาก็โตพอที่จะเข้าใจแต่วันเกิดปีนึงมันมีแค่ครั้งเดียวนี่นา

"เฮ้ออ"เขาถอนหายใจพลางเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาที่ติดอยู่บนฝาผนังเข็มนาฬิกาชี้บอกเวลาสำหรับมื้ออาหารเที่ยงพอดิบพอดี

ตื้ดดด~ ตื้ดดด~ ซึงฮุนตัดสินใจโทรหาแทฮยอนเขาก็แค่จะโทรไปเตือนให้กินข้าวให้ตรงเวลาแล้วก็อย่ามัวแต่หักโหมอ่านหนังสือจนไม่มีเวลากินอาหารให้ครบทุกมื้อก็แค่นั้นไม่มีอะไรมากกว่านี้

"ฮัลโหล"เสียงจากปลายสายที่เขาคิดถึงใจแทบขาดเอ่ยขึ้นเมื่อปล่อยให้คนที่ติดต่อไปรอสายอยู่สักพัก

"แทฮยอนอ่าทำอะไรอยู่หรอ"

"ก็..อ่านหนังสืออยู่"

"ฮยองไม่ได้โทรมากวนใช่มั้ย?"

"ไม่กวนซะหน่อยแล้วนี่ฮยองทำอะไรอยู่กินข้าวรึยัง?"

"คิดถึงนายอยู่"

"อ่าาผมก็คิดถึงฮยอง..ผมจะรีบกลับไปรอหน่อยนะ"

"โอเคฮยองจะรอนะฮยองแค่จะโทรมาบอกว่าอย่าลืมกินข้าวให้ตรงเวลาด้วยล่ะอาหารสำคัญที่สุดนะ"

"รับทราบครับผมฮยองก็ด้วยนะห้ามลืมเด็ดขาด"

"ครับบบ..งั้นแค่นี้นะนายอ่านหนังสือต่อเถอะ"

"ซึงฮุนฮยอง..รักนะ"แทฮยอนพูดขึ้นก่อนจะวางสายหลังจากได้ยินซึงฮุนก็นั่งยิ้มใส่โทรศัพท์อย่างอารมณ์ดีก่อนจะลุกไปทานอาหารตามคำสั่งของอีกคน

"ไว้ค่อยไปฉลองหลังแทฮยอนกลับมาก็ได้"ซึงฮุนพูดกับตัวเองเป็นการปลอบใจ

หลังจากที่กินอาหารเช้าในเวลาเที่ยงเสร็จซึงฮุนก็จัดการทำความสะอาดห้องทั้งที่เขาเป็นคนขี้เกียจทำอะไรทำนองนี้มากแต่ในเมื่อมันว่างก็คงต้องหาอะไรทำเพื่อให้ไม่ไปจับโทรศัพท์เพราะกลัวว่าจะทนไม่ไหวต่อสายไปรบกวนอีกคน

"เจ้าเด็กนั่นชอบบ่นอยู่เรื่อยเวลาห้องสกปรก"

"แต่เสื้อผ้าจะถอดไว้ตรงไหนสุดท้ายก็ต้องเก็บไปซักอยู่ดีนั่นแหละ"

ซึงฮุนบ่นกับตัวเองแต่มือก็หยิบจับเสื้อผ้าที่ตนชอบถอดกองไว้ใส่ตะกร้าเพราะกลัวว่าถ้าแทฮยอนกลับมาแล้วเห็นสภาพแบบนี้ล่ะก็มีหวังเขาโดนบ่นหูชาแน่ๆเขาอยากได้รางวัลจากแทฮยอนที่ทำตัวดีตอนที่อีกคนไม่อยู่มากกว่านะ

"อยากปากชามากกว่าหูชาอ่ะนะ"

ใช่ซึงฮุนอยากได้จูบจากแฟนเป็นรางวัล

กว่าจะทำทุกอย่างเสร็จก็ล่วงเลยเวลามาเกือบหกโมงเย็นวันนี้อีซึงฮุนกลายเป็นแม่บ้านเต็มตัวเขาทั้งกวาด ทั้งถู เช็ดกระจก เปลี่ยนผ้าปูที่นอน เอาผ้าไปซักทำทุกอย่างที่แทฮยอนเคยทำอย่างสมบูรณ์แบบปกติแทฮยอนจะเป็นคนจัดการงานบ้านทุกอย่างแล้วตัวเขาเองมีหน้าที่ทำอาหารเพราะอีกคนทำไม่เป็น

"เฮ้ออเหนื่อยชะมัดแทฮยอนทำทั้งหมดนี่ลงไปได้ยังไงนะ"ซึงฮุนบ่นพลางนั่งลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อนแต่ก็ต้องลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์ที่มีเคสลายสิงโตที่มองดูแล้วไม่น่าจะเป็นมือถือของผู้ชายหน้าตาดีอย่างเขามาเปิดดูทันทีที่ได้ยินเสียงเตือนจากแอพแชทยอดนิยม

Nam Taehyun : ฮยองอย่าลืมทานข้าวนะ

Lee Seunghoon : กำลังจะทานครับ..เราเองก็อย่าลืมทานนะแล้วก็อย่านอนดึกอย่าหักโหมด้วยเข้าใจมั้ย?

Nam Taehyun : ฮ่าๆๆเป็นชุดเลยผมโตแล้วนะแต่ก็รับทราบครับ..ไปอ่านหนังสือต่อก่อนนะ

Nam Taehyun : ฝันดีครับ.

ซึงฮุนที่กำลังจะพิมพ์ข้อความเพื่อบอกแทฮยอนถึงวันสำคัญในวันพรุ่งนี้แต่ก็ต้องลบไปเพราะข้อความตัดบทสนทนาด้วยคำว่าฝันดีของอีกคน

Lee Seunghoon : ฝันดีครับ.

ซึงฮุนส่งข้อความอวยพรก่อนนอนไปให้อีกคนก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะและเดินไปในครัวเพื่อทำอาหารเย็นกินหลังจากกินเสร็จเขาก็ล้างจานและอาบน้ำจัดการตัวเองเพราะเหนียวตัวจากการทำงานบ้านมาทั้งวัน

22.00 PM

เวลาบอกเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์บ่งบอกว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเข้าสู้วันเกิดของซึงฮุนเขาคิดว่าแทฮยอนคงไม่ลืมหรอกวันเกิดแฟนทั้งคนอย่างน้อยก็น่าจะมีข้อความมาอวยพรกันบ้างซึงฮุนคิดแบบนั้น

เสียงดังจากโทรทัศน์ที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้มีผลต่อซึงฮุนเลยแม้แต่น้อยเขาอยากได้ยินเสียงการแจ้งเตือนจากแอพแชทหรือไม่ก็เสียงโทรศัพท์ดังมากกว่า

23.58 PM

"อีกสองนาที"ซึงฮุนพูดกับตัวเอง

เขาไม่ได้กลัวว่าแทฮยอนจะลืมเขามั่นใจว่าแทฮยอนจะไม่ลืมแต่ช่วงนี้แทฮยอนคงจะอ่านหนังสือหนักแล้วเขาเองก็เป็นคนกำชับบอกไปว่าอย่านอนดึกถ้าเลยเวลาเที่ยงคืนแล้วยังไม่มีข้อความหรือการติดต่อมาจากอีกคนเขาก็จะเข้าใจว่าแทฮยอนคงนอนหลับแล้ว

00.00 AM

"สุขสันต์วันเกิดอีซึงฮุน"เสียงอวยพรของตัวเขาเองให้ตัวเองสำหรับวันเกิด

00.05 AM

"นอนแล้วสินะถึงเงียบแบบนี้"

"ไม่เป็นไรพรุ่งนี้อีกทั้งวันฮยองจะรอนะ"

ซึงฮุนพูดพลางมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ซึ่งรูปวอลเปเปอร์โทรศัพท์เป็นรูปคู่ของเขากับแทฮยอนที่ถ่ายตอนไปเที่ยวด้วยกันครั้งล่าสุดในรูปทั้งสองคนยิ้มให้กล้องอย่างมีความสุข

ติ้งหน่อง~ ติ้งหน่อง~

เสียงกริ่งดังทำให้ซึงฮุนที่กำลังจะลุกเพื่อเดินไปเข้าห้องนอนต้องเอะใจเขากดปุ่มบนโทรศัพท์ที่อยู่ในมือเพื่อดูเวลาก่อนจะพูดกับตัวเอง

"เที่ยงคืนสิบเอ็ดนาที..ใครมาทำอะไรป่านนี้นะ"

พูดจบซึงฮุนก็เดินไปที่ประตูเขามองผ่านช่องตาแมวเพื่อดูว่าใครเป็นคนกดกริ่งแต่ก็ไม่มีเขาจึงตัดสินใจเอ่ยถามออกไป

"ใครครับ?"

ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

"ใครครับ?"ซึงฮุนลองถามดูอีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบรับ

เขาตัดสินใจเปิดประตูออกไปดูแต่เมื่อเปิดออกไปก็ต้องตกใจเมื่อมีคนถือเค้กจุดเทียนใส่หมวกทรงกรวยกับแว่นที่เป็นทรงเขียนว่า HAPPY BIRTH DAY อยู่ตรงหน้าเมื่อมองดีดีแล้วทรงผมแสกกลาง คิ้วตก แล้วก็รอยยิ้มนั้นซึงฮุนก็รู้ทันทีว่าคือใคร

"Happy birthday to you~ Happy birth day to you~ Happy birth day~ Happy birth day~ Happy birth day to you~"

"สุขสันต์วันเกิดที่รักของผม"แทฮยอนพูดขึ้นหลังร้องเพลงจบซึงฮุนยิ้มพลางมองหน้าอีกคนที่ยืนถือเค้กอยู่ตรงหน้า

"อธิษฐานแล้วเป่าเทียนสิซึงฮุนฮยองน้ำตาเทียนจะไหลลงเค้กหมดแล้วนะ"แทฮยอนที่ยืนถือเค้กอยู่พูดพลางยื่นเค้กมาตรงหน้าของอีกคนที่สูงกว่าเขาไม่มากนัก

"อ..อ๋อๆ"ซึงฮุนที่มัวแต่เหม่อมองหน้าคนรักก็ต้องตกใจเมื่อแทฮยอนพูดเขาใช้มือเกาท้ายทอยแก้เก้อก่อนจะนำมือมาประกบกันแต่ยังไม่ทันได้อธิษฐานเขาก็พูดขึ้นมาว่า"อธิฐานด้วยกันสิ"พูดจบก็ยื่นมือไปจับมือของแทฮยอนที่ถือเค้กอยู่ยกขึ้นนิดหน่อยแล้วหลับตาอธิฐานทั้งคู่อธิฐานพรร่วมกันก่อนที่ซึงฮุนจะเป่าเทียนให้ดับลง

"อ่ะแฮ่มๆเฮียตรงนี้ไม่ได้มีแค่แทฮยอนนะเว้ยย"เสียงจากบุคคลที่สามนามว่าซงมินโฮดังขึ้นมาเมื่อเห็นว่าคนถูกเซอร์ไพรส์ไม่ได้แลมาที่เขากับน้องสาวเลยแม้แต่น้อย

"ใช่ซึงฮุนโอปป้าดาน่าก็อยู่ตรงนี้นะคะ"ดาน่าน้องสาวของมินโฮเองก็พูดขึ้นบ้างอย่างน้อยใจ

"มินโฮแกยืนในที่มืดๆแบบนั้นเฮียมองไม่เห็นหวะโทษที..ส่วนดาน่าโอปป้ากำลังจะหันไปทักหนูเลยนะไม่ต้องน้อยใจน้า"ซึงฮุนพูดหยอกมินโฮอย่างสะใจก่อนจะหันไปให้ความสนใจกับน้องสาวอีกคน

"ว่าแต่ทำไมถึงมาด้วยกันได้แทฮยอนไหนบอกว่าไปค้างบ้านเพื่อนไง?"เขาถามพลางหันมามองหน้าอีกคน

"เรื่องมันยาวอ่ะไว้ผมค่อยเล่าให้ฟังนะเข้าไปข้างในกันเถอะ"แทฮยอนตอบก่อนจะเดินเข้ามาข้างในห้องอย่างคุ้นเคยเขาวางเค้กไว้บนโต๊ะและนั่งลงบนโซฟาสีดำขลับที่เมื่อไม่กี่นาทีก่อนซึงฮุนเคยนั่ง

"สุขสันต์วันเกิดนะคะซึงฮุนโอปป้า"ดาน่าเดินมาที่โซฟาพร้อมกับยื่นกล่องคุกกี้ให้ซึงฮุน

"ขอบคุณนะคะพี่จะทานให้อร่อยเลย"ซึงฮุนรับมาพร้อมกับยกมือขึ้นลูบหัวดาน่าอย่างเอ็นดู

"แล้วแกไม่มีอะไรให้เฮียบ้างหรอวะมินโฮ"

"มองไม่เห็นผมไม่ใช่อ๋อละจะมาถามหาของขวัญทำไม"มินโฮที่งอนกับคำพูดของซึงฮุนเมื่อครู่นั่งทำหน้างออยู่ที่เก้าอี้ตรงเคาน์เตอร์ในห้องครัว

"โอ้โหมีงอนๆเฮียแซวเล่นนะมินโฮน้า"หลังจากที่ได้ยินน้องชายคนสนิทพูดขึ้นมาดังนั้นซึงฮุนจึงเดินไปหาทำหน้าตาน่ารักใส่แล้วยื่นนิ้วก้อยไปให้จนอีกคนตรงหน้าหลุดขำออกมา

"เออๆดีแล้วเฮียเลิกทำหน้าแบบนั้นสักทีคิดว่าน่ารักหรอวะ"พูดจบมินโฮก็ขำออกมาดังลั่น

"ไอนี่หนิเฮียอุตส่าห์มาง้อ"

"ฮ่าๆทีหลังจะไม่งอนเฮียละ"

"กลับไปเลยไป"ซึงฮุนพูดพลางเดินกลับไปหาแทฮยอนนั่งลงบนโซฟาอย่างหงุดหงิดจนโซฟายวบลงไปตามน้ำหนัก

"จะกลับอยู่แล้วแหละหน่า"

"อ้าวไม่อยู่กินเค้กก่อนหรอ"เป็นเสียงแทฮยอนที่เอ่ยขึ้นถามมินโฮ

"ไม่ดีกว่าดึกแล้วพรุ่งนี้ดาน่ามีเรียนพิเศษด้วยอีกอย่างไม่อยากอยู่เป็นก้างอ่ะ"มินโฮพูดพร้อมทำหน้าทะเล้นก่อนจะกวักมือเรียกน้องสาวของตนที่นั่งอยู่กับแทฮยอนให้มาหา

"ใช่ค่ะไว้วันหลังดาน่าจะมาหาอีกนะคะ"ดาน่าพูดกับแทฮยอนก่อนจะวิ่งไปหามินโฮ

"งั้นกลับก่อนนะแทฮยอนไอ้เฮียสุขสันต์วันเกิดเว้ยย"

"เออขับรถกลับดีดีนะถึงบ้านแล้วโทรมาบอกด้วยล่ะ"

ซึงฮุนและแทฮยอนเดินมาส่งมินโฮและดาน่าที่ลานจอดรถในคอนโดทั้งสองคนมองจนรถของสองพี่น้องหายไปจากหน้าคอนโดจึงค่อยเดินกลับเข้ามาและขึ้นลิฟท์เพื่อขึ้นไปยังห้องของตนระหว่างทางซึงฮุนเดินจับมือแทฮยอนอยู่ตลอดเขารู้สึกขอบคุณที่แทฮยอนทำเซอร์ไพรส์ให้เขาและแทฮยอนก็รับรู้ได้แม้ไม่มีคำพูดใด

"ไหนเล่ามาสิทำไมถึงมากับสองคนนั้นได้"เมื่อขึ้นมาถึงห้องซึงฮุนพาแทฮยอนไปนั่งลงบนโซฟาตัวเดิมและถามคำถามที่ค้างคาใจอยู่ออกมา

"ก็ผมอยากเซอร์ไพรส์ฮยองเลยไปขอให้มินโฮฮยองกับดาน่าช่วยอ่ะ"

"ช่วยยังไง?"ซึงฮุนเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย

"ฮยองคิดว่าเค้กนี่ผมซื้อมาหรอ?"

แทฮยอนพูดพร้อมกับชี้ไปที่เค้กที่วางอยู่บนโต๊ะซึงฮุนมองตามนิ้วของแทฮยอนไปหยุดอยู่ที่เค้กก้อนนั้นก่อนจะเข้าไปใช้ดวงตาตี่ๆพิจารณาเค้กแบบใกล้ๆเค้กขนาดหนึ่งปอนด์ตกแต่งด้วยเยลลี่หลากสีตรงกลางของเค้กมีข้อวคามเขียนว่า 'HAPPY BIRTH DAY MY BABYLION' ถัดจากข้อความก็มีรูปหัวสิงโตวาดอยู่ดูจากหน้าที่บูดเบี้ยวของเจ้าสิงโตแล้วก็ภาพรวมของเค้กคงไม่น่าจะซื้อมาจากร้านแน่นอน

"อย่าบอกนะว่า..นายทำ?"หลังจากได้พิจารณาเค้กแล้วซึงฮุนก็หันกลับมาถามอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

"ใช่ผมทำเอง..ก็เมื่อหลายวันก่อนผมไปขอร้องให้มินโฮฮยองให้ดาน่าช่วยสอนผมทำเค้กอ่ะแล้วดาน่าก็ตกลงผมก็เลยนัดวันที่จะไปเรียนทำเค้กจากดาน่าที่บ้านก็วันนี้แหละผมอยากเซอร์ไพรส์ฮยองผมก็เลยต้องโกหก..ไม่โกรธผมนะ"

แทฮยอนเล่าความจริงออกมายาวเหยียดให้ซึงฮุนฟังก่อนจะยื่นมือไปจับมืออีกคนไว้เพราะกลัวว่าอีกคนจะโกรธที่โกหกไม่ใช่แค่ซึงฮุนที่เกลียดการโกหกแต่เขาเองก็เกลียดแต่ที่โกหกไม่ได้เป็นการโกหกที่ร้ายแรงแทฮยอนเลยต้องจำใจทำแบบนั้นเพื่อให้แผนการเซอร์ไพรส์สำเร็จ

"ใครจะโกรธลงล่ะนายตั้งใจทำให้ฮยองขนาดนี้..ขอบคุณนะแทฮยอน"พูดจบซึงฮุนก็โผเข้ากอดคนรักเป็นการขอบคุณที่ทำแบบนี้ให้เขา

"ผมรักฮยองนะสุขสันต์วันเกิดครับ"แทฮยอนพูดขึ้นมาทั้งที่ยังกอดอีกคนอยู่

"ฮยองก็รักนายนะรักมากด้วยของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุดของฮยองก็คือนาย"

ซึงฮุนกระชับกอดอีกคนให้แน่นขึ้นร้อยพันคำพูดไม่เทียบเท่าการกระทำเขาทั้งคู่คบกันมาได้สองปีกว่าแล้วนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาถูกคนรักเซอร์ไพรส์แทฮยอนมักชอบทำอะไรมาให้เขาประหลาดใจเสมอแม้แต่วันครบรอบเล็กๆน้อยๆแทฮยอนก็จะมีของให้และของเหล่านั้นต่างเป็นของที่แทฮยอนตั้งใจทำด้วยตัวเองทั้งสิ้น


ส่วนตัวซึงฮุนเองเขาก็ไม่ได้เห็นแก่ตัวที่จะเป็นฝ่ายรับจากแทฮยอนอยู่ฝ่ายเดียวซึงฮุนทำอาหารเก่งและชอบร้องเพลงเขามักจะแต่งเพลงให้แทฮยอนและทำอาหารที่แทฮยอนชอบพอถึงวันสำคัญเขาก็จะร้องเพลงให้แทฮยอนหลังกินอาหารที่ซึงฮุนทำบางครั้งซึงฮุนก็พาไปเที่ยวในที่ที่แทฮยอนอยากไปทั้งสองคนมักเติมเต็มในสิ่งที่ขาดให้กันเสมอ

บางครั้งก็เป็นเพื่อนที่ปรึกษากันได้ทุกเรื่อง เมื่อถึงเวลาที่ต้องการกันและกันก็กลายเป็นแฟน

ทุกอย่างเดินทางตามเหตุผลของมันอะไรที่ขาดก็เติม อะไรที่ล้นก็เอาออก เวลาทะเลาะกันถ้าใครร้อนอีกคนนึงจะเป็นน้ำคอยดับไฟเสมอนี่เป็นเหตุผลที่ทำเขาทั้งสองรักกันมาได้นานโดยไม่มีใครสามารถมาแยกพวกเขาออกจากกันได้

"ขอบคุณนะแทฮยอน/ซึงฮุนฮยอง"ทั้งสองคนพูดขึ้นมาพร้อมกันหลังจากคลายอ้อมกอดออกหลังพูดจบทั้งสองคนยิ้มให้กัน

"กินเค้กกันเถอะแทฮยอนนี่อุตส่าห์ตั้งใจทำฮยองต้องชิมหน่อยแล้ว"

ซึงฮุนเดินถือเค้กมาวางลงบนเคาน์เตอร์ในห้องครัวก่อนจะหยิบมีดมาตัดเค้กออกมาแค่ชิ้นเดียวแล้วนำเค้กที่เหลือเก็บเข้าตู้เย็นเขาหยิบช้อนคันเล็กๆออกมาสองคันวางลงบนจานที่มีเค้กอยู่แล้วเดินไปนั่งบนโซฟาตัวเดิมโดยมีแทฮยอนนั่งรออยู่

"กินกันๆ"

"ฮยองอาบน้ำแล้วนี่ไว้กินพรุ่งนี้ก็ได้"

"อาบแล้วก็อาบใหม่นายยังไม่ได้อาบนี่ไว้เดี๋ยวอาบพร้อมกัน"ซึงฮุนพูดก่อนจะตักเค้กขึ้นมาชิมรสชาติของเค้กไม่ต่างจากเค้กตามร้านเบเกอร์รี่ทั่วไปอาจะเป็นเพราะดาน่าที่ช่วยแทฮยอนทำดาน่าเก่งเรื่องทำขนมหวานไม่สงสัยเลยว่าทำไมแทฮยอนถึงไปขอความช่วยเหลือจากดาน่า

"บ้ารึไงอาบคนเดียวสิ"แทฮยอนเขินจนหน้าขึ้นสีแดงเรื่อลามไปถึงหูเขายกแขนขึ้นตีที่ไหล่อีกคนเบาๆ

"ฮ่าๆเขินรึไงทำเหมือนไม่เคย"

"เงียบปากไปเลยนะ"แทฮยอนตักเค้กขึ้นมาเต็มช้อนแล้วยัดใส่ปากอีกคนที่นั่งขำเขาอยู่เค้กเลอะเทอะเต็มบริเวณรอบๆปากของซึงฮุน

"แค่กๆๆแทฮยอนอ่าเลอะหมดแล้วนะ"ซึงฮุนที่โดนเค้กยัดปากทำหน้าตาเศร้าใส่อีกคนเพราะตอนนี้เค้กเลอะไปทั่วไม่พอแค่บนหน้าซึงฮุนบนโซฟาก็มีเศษขนมปังหล่นเต็มไปหมด

"ก็ฮยองอ่ะพูดบ้าอะไรเล่า"

"ฮ่ะๆเด็กน้อยของฮยองเวลาเขินนี่น่ารักชะมัด"

ขณะที่แทฮยอนกำลังใช้ทิชชู่เช็ดปากให้อีกคนซึงฮุนก็พูดขึ้นมาเพราะทนไม่ไหวกับความน่ารักของแทฮยอนซึงฮุนค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้แทฮยอนที่เช็ดคราบครีมของเค้กบนปากของเค้าใกล้จะหมด

"นายยังไม่ได้ชิมเค้กฝีมือตัวเองเลยงั้นลองชิมจากปากพี่ดูแล้วกันนะ"

พูดจบซึงฮุนก็ประกบปากของเขาเข้ากับปากของคนรักตรงหน้ามือของนัมแทฮยอนที่ตอนแรกอยู่บริเวณหน้าของซึงฮุนตอนนี้กลายมาเป็นคล้องอยู่บนคอของอีกคนเขาเอียงหัวให้องศาพอดีกับหน้าของอีกคนแทฮยอนทำตามที่ซึงฮุนบอกเขาใช้ปากลิ้มรสเค้กฝีมือตนเองจากปากของอีกคนจนหมดจากนั้นซึงฮุนจึงใช้ลิ้นเลียริมฝีปากอีกคนเพื่อเป็นการขอเข้าไปรุกล้ำภายในซึ่งแทฮยอนก็ไม่ขัด

ทั้งคู่นั่งจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานานเมื่อรู้สึกว่ากำลังจะขาดอากาศหายใจแทฮยอนจึงใช้มือทุบไหล่ของซึงฮุนเป็นการบอกว่าให้พอก่อนเพราะตอนนี้เขาเองแทบขาดอากาศหายใจแล้วเมื่อเห็นดังนั้นซึงฮุนจึงยอมถอนจูบออกเขาเปลี่ยนจากจูบที่ปากเป็นการจุ๊บเบาๆที่หน้าผากไล่ลงมาที่จมูกแล้วปากก่อนจะมองหน้าแทฮยอน

"ฮยองรักแทฮยอนนะครับขอบคุณสำหรับทุกอย่างเดินไปด้วยกันแบบนี้นานๆนะ"

"อื้อผมจะคอยอยู่ข้างๆฮยองไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น"ครั้งนี้แทฮยอนเป็นฝ่ายจุ๊บซึงฮุนก่อนเขาจุ๊บเบาๆที่ปากก่อนจะแก้เขินด้วยการบอกว่าดึกแล้วจะรีบไปอาบน้ำนอนพร้อมหยิบจานเค้กเดินเข้าไปในครัว

ซึงฮุนเดินตามคนรักเข้ามาในครัวขณะที่อีกคนกำลังล้างจานเขาก็ยืนซ้อนหลังและสวมกอดแทฮยอนไปด้วยแทฮยอนไม่ได้ว่าจนล้างจานเสร็จ

"จะกอดอีกนานมั้ยทำไมไม่ไปอาบน้ำ"

"ก็รออาบพร้อมแทฮยอนอ่า"

"ใครบอกจะอาบด้วย"แทฮยอนหันหน้ามาหาอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง

"ฮยองไง"ซึงฮุนพูดพลางชี้มาที่ตัวเองและยิ้มตาหยีให้คนรัก

"พูดเองเออเอง"

แทฮยอนเดินออกมาจากครัวและตรงดิ่งเข้าห้องนอนซึงฮุนวิ่งตามมาติดๆพร้อมโวยวายเหมือนเด็กว่าจะให้แทฮยอนอาบน้ำให้เขาไม่งั้นเขาจะไม่อาบท้ายที่สุดแทฮยอนก็ยอมทั้งคู่หายเข้าไปในห้องน้ำเป็นเวลานานเสียจนคิดว่าอาจจะออกมาอีกทีคงรุ่งสางเลยล่ะ

***********************************************************

ก่อนอื่นก็ #HappySeunghoonDay นะคะขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีของพี่ฮุนและเมมเบอร์ทุกคน

ขอให้วินเนอร์ประสบความสำเร็จในความฝันของตัวเองและเป็นวินเนอร์ที่น่ารัดกของอินเคิล

แบบนี้ตลอดไปเลย ยังไงก็ฝากให้ม่าทุกคนคอยดูแลลูกๆของเราแบบนี้ไปตลอดนะคะ

แล้วก็ขอให้พี่ฮุนหายเร็วๆนะคะไม่ว่าตอนนี้จะเป็นอะไรแต่ไรท์เชื่อว่าพี่ฮุนจะหายและกลับมา

ร่าเริงให้อินเคิลสบายใจในเร็วๆนี้แน่นอนยังไงฝากส่งกำลังใจให้อาตี๋ด้วยน้า #GetWellSoonSeunghoon

ไรท์ฝากความฟินของ #ฮุนนัม ให้แม่ยกด้วยนะคะเม้นติชมกันได้ แล้วก็สามารถสกรีม #ficBabylionDay ได้ในทวิตเตอร์นะคะยังไงฝากเป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ เมื่อมีโอกาสจะกลับมาให้ฟินใหม่

สำหรับวันนี้ อินเคิลยอรอบุนอันยองฮาเซโย ^^ บะบัยยยย