คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
ตอนที่ 1
# อูยอง
“อะไรนะฮะแม่ ! แม่จะทิ้งผมไว้แล้วไปเที่ยวยุโรปแบบนี้ไม่ได้นะฮะ”
“แม่บอกลูกหลายรอบแล้วนะว่าแม่ไม่ได้ไปเที่ยว แม่ไปทำงาน”
“นั้นแหละๆ แม่ทิ้งผมไว้แบบนี้ไม่นะฮะถ้าเกิดผมเป็นอะไรขึ้นมาใครจะดูแลผม ใครจะมาลูบหัวผมก่อนนอน ใครจะมาปลุกผมตอนเช้า ใครจะบลาๆๆๆ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงแม่จ้างพี่เลี้ยงไว้ให้ลูกแล้ว”
ห้ะ !!!
พะ...พี่เลี้ยงงั้นหรอผมไม่ใช่เด็กแล้วที่จะต้องมีพี่เลี้ยงมาค่อยดูแลอ่ะ ผมล่ะเบื่อแม่ของผมจริงๆเลย แทนที่จะให้ผมไปยุโรปด้วยกลับทิ้งผมไว้ที่บ้านแล้วจ้างพี่เลี้ยงมาดูแลผมแทน
ยังไงผมก็จะไม่ยอม !
“ผมไม่เอาพี่เลี้ยงนะฮะแม่ แม่ต้องให้ผมไปยุโรปด้วย” ผมอ้อนแม่สุดแรงเกิด
“ไม่ได้ ถ้าลูกไปลูกก็จะไม่ได้ไปโรงเรียนแล้วลูกก็จะไม่มีสิทธิสอบ”
“แต่แม่ฮะ...”
“งั้นเอาอย่างนี้ถ้าลูกปิดเทอมเมื่อไหร่แม่จะมารับลูกไปเที่ยว โอเคมั้ย ? ”
“ก็ได้ฮะ งั้นผมไปนอนก่อนนะพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า”
“เดี๋ยวแม่เอานมอุ่นขึ้นไปให้นะ”
“ฮะ”
อย่าคิดว่าคนอย่างอูยองจะยอมง่ายๆ พี่เลี้ยงงั้นหรอต้องมาเจอกับอูยองจอมป่วนคนนี้รับรองไม่เกินสามวันลาออกแน่นอน ระวังตัวไว้เถอะพี่เลี้ยงคนใหม่ของฉัน
รุ่งเช้า
“นี่ไอโฮอาจารย์ฝ่ายปกครองเรียบพบ” ผมวิ่งมาหาเพื่อนสนิทของตัวเองที่กำลังนั่งวาดรูปอยู่ตรงริมสระน้ำที่หลังโรงเรียน
“มีเรื่องอะไรหรอ”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันเห็นว่าจะให้ช่วยอะไรนี่แหละ แต่ได้ยินมาว่าเป็นเรื่องสำคัญมาก”
“งั้นฉันไปก่อนนะ แล้วก็ฝากเอาไอพวกนี้ไปเก็บที่ล็อกเกอร์ให้ด้วย”
“เออ”
จุนโฮ เป็นเพื่อนสนิทของตั้งแต่เราเด็กแล้วล่ะฮะ พ่อกับแม่เราก็สนิทกันอยู่พอสมควร เราชอบไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆจนบางครั้งก็มีข่าวลือมาว่าเราสองคนกิ๊กกันอยู่ หน้าอย่างผมนี่นะจะไปกิ๊กกับจุนโฮแค่คิดผมก็จะอ้วกแล้ว
#จุนโฮ
ตอนนี้ผมมายืนอยู่ที่หน้าห้องปกครองแล้วครับ เห็นอูยองบอกว่าอาจารย์ฝ่ายปกครองมาเรื่องจะคุยกับผมและสำคัญมากๆ ผมเลยรีบวิ่งมาจากหลังโรงเรียน
“เอ่อ...อาจารย์มีเรื่องอะไรจะคุยกับผมหรอครับ” เมื่อผมเข้าไปในห้องก็เห็นอาจารย์เยอึนนั่งคุยกับนักเรียนคนนึงอยู่ซึ่งผมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน สงสัยจะเป็นเด็กใหม่ล่ะมั่ง
“จุนโฮมาพอดีเลย ในฐานะที่นายเป็นหัวหน้าห้องฉันก็เลยจะฝากให้นายดูแลเพื่อนคนนี้หน่อย เค้าชื่อชานซองพึ่งย้ายมาจากสหรัฐอเมริกาอยู่ห้องเดียวกันกับนายน่ะ”
“ได้ครับ ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”
ที่แท้ก็เรียกมาให้ช่วยดูแลเด็กใหม่นี่เองก็นึกว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ ไอด้งนะไอด้งแล้วก็มาบอกกันว่าเรื่องใหญ่กลับไปถึงห้องแม่จะด่าให้เละยิ่งกว่าข้าวต้มอีกค่อยดู
ไอด้งที่ผมพูดถึงอยู่คืออูยองเองครับ ที่เรียกมันแบบนั้นเพราะว่ารุ่นพี่ของพวกเราเห็นว่าแก้มไอด้งบวมๆเหมือนเส้นอูด้งเลยพากันตั้งฉายาให้มัน ผมก็มีฉายาของผมนะแต่ผมไม่บอกหรอกว่าฉายาผมมันคืออะไร
“งั้นก็ตามนี้นะชานซองนั้นเพื่อนใหม่เธอ”
ชานซองหันหน้ามาทางผมเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผมันหน้าไปมองชานซองเหมือนกัน เราสองคนสบตากันโดยไม่ได้ตั้งใจ
ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ
ทำไมหัวใจผมมันเต้นแบบนี้ล่ะ มันควรจะเต้นช้าและเบากว่านี้ไปใช่หรอ ทำไมมันเต้นถี่และดังมากหรือว่าผม.....เหนื่อยใช่ผมเหนื่อยที่วิ่งมาจากหลังโรงเรียน
“หวัดดีชานซองเราชื่อจุนโฮนะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะจุนโฮ”
“เอาล่ะออกไปกันได้แล้ว จุนโฮฝากชานซองด้วยนะ”
“ครับอาจารย์”
ผมกับชานซองเดินออกมาจากห้องปกครองแบบเงียบๆไม่มีใครพูดอะไรเลย จนมาถึงห้องเรียนของพวกเรา เมื่อผมมองเข้าไปก็เห็นไอด้งนอนอยู่ที่โต๊ะของมัน ผมเลยเดินเข้าไปตีบโต๊ะมันแรงๆหนึ่งที่โทษฐานที่มันหลอกให้ผมเหนื่อยและใจเต้นผิดปกติ
“เห้ยใครว่ะ” มันตื่นขึ้นมาก็โว้ยวายทั้นที
“ไอนี่แล้วบอกว่าเรื่องสำคัญหลอกให้ฉันรีบวิ่งไปจนเหนื่อย”
“ก็ฉันได้ยินมาแบบนี้นิจะมาโทษฉันไม่ได้ ว่าแต่อาจารย์เรียกแกไปทำไมว่ะ”
“ไปแนะนำให้รู้จักเด็กใหม่ แล้วก็ให้ช่วยดูแล”
“ไหนว่ะเด็กใหม่ ขาว สวย หมวย อึ๋มมากป่ะ”
“แกแหกตาดูเองแล้วกัน” ผมชี้ให้ไอด้งดูเด็กใหม่ที่มันวาดฝันว่าจะต้องขาว สวย หมวย อึ๋มให้มันได้ตาสว่าง
“ผู้ชาย !!!”
“ใช่ผู้ชายทำไมขาว สวย หมวย อึ๋มมั้ยคราวนี้”
“พูดมากว่ะ นี่เด็กใหม่มานี่ดิเราชื่ออูยองนะ มานั่งข้างๆเราก็ได้ที่มันยังว่างอยู่พอดีเลย” หมั่นไส่ที่พูดกับฉันไม่เห็นไพเราะขนาดนี้เลย
“เราชื่อชานซองนะพึ่งย้ายมาจากสหรัฐอเมริกา”
“โห่จริงดิ แต่ทำไมนายพูดเกาหลีได้ดีจัง”
“แม่ฉันเป็นคนเกาหลีน่ะ”
“อย่างนี้นี่เอง ยินดีที่ได้รู้จักนะชานซอง”
“เช่นกันนะอูยอง”
ยิ่งดูยิ่งหมั่นไส้ !
ผมดึงหน้าใส่ไอด้งแล้วเดินมานั่งที่ของตัวเองที่อยู่ข้างนะชานซอง มีเด็กใหม่มาแบบนี้ก็ดีเหมือนกันผมล่ะเบื่อที่จะคุยกับไอด้งเต็มทนแล้วคราวนี้ล่ะไอด้งได้เป็นหมาหัวเน่าแน่ๆ
เลิกเรียน
#อูยอง
วันนี้แม่บอกว่าจะจัดปาร์ตี้เลี้ยงส่งแม่แล้วก็ปาร์ตี้ต้อนรับพี่เลี้ยงคนใหม่ด้วย ผมเลยกะว่าจะชวนจุนโฮกับชานซองแล้วก็พี่ๆที่ผมรู้จักไปด้วย
“นี่ชานซอง จุนโฮวันนี้ที่บ้านมีปาร์ตี้น่ะไปด้วยกันสิ” เมื่อผมเก็บของใส่กระเป๋าเสร็จก็ชวนเพื่อนๆทันที
“งานเลี้ยงอะไรอ่ะ” จุนโอถามด้วยท่าทางงงๆ
“คือแม่ฉันจะไปทำงานที่ยุโรปก็เลยจะเลี้ยงส่งแม่น่ะ”
“งั้นนายก็อยู่คนเดียวใช่ป่ะ”
“ไม่ใช่ๆ แม่ฉันจ้างพี่เลี้ยงมาคอยดูแลฉันในระหว่างที่แม่ไม่อยู่”
“อ่อฉันไปๆ แล้วชานซองจะไปด้วยกันป่ะ” จุนโฮหันไปถามชานซอง
“ไปก็ได้”
“โอเคเลยเดี๋ยวฉันจะชวยพวกเฮียๆไปด้วยดีกว่า ไปกันเยอะๆหน้าสนุกดี”
“ฉันเห็นด้วยๆ” จุนโฮเสริม
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหารุ่นพี่อีกสองคนเพื่อชวนไปปาร์ตี้ด้วยกัน และคำตอบก็ไปที่หน้าพอใจเป็นอย่างยิ่งพวกพี่สองคนนั้นตอบตกลงทั้งสองคนเลย ปาร์ตี้สนุกแน่ เตรียมตัวไว้ให้ดีนะไอพี่เลี้ยง
อัพแล้วเยเย้ เรื่องแรกในชีวิตไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะ
ไรต์เตอร์จะพยายามแต่งให้สนุกกว่านี้ ไรต์เตอร์สัญญา
ความคิดเห็น