Your first kiss จูบแรกของเธอขอให้ฉันเถอะ

ลำดับตอนที่ #3 : Star Three เช้าที่แสน(เกือบ)ปั่นป่วน

Star Three เช้าที่แสน(เกือบ)ปั่นป่วน
แสงแดดอุ่นๆเริ่มสาดส่องเข้ามาจากหน้าต่างของห้องที่ฉันนอนพักอยู่ และฉันก็ค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ
เอ๊ะ......ทำไหมรู้สึกอึดอัดจัง.....อย่าบอกน่ะว่าเจ้าพวกนั้นมานอนด้วยน่ะ ไม่หรอกมั้ง เราคงคิดไปเองนั่นแหละ
ฉันค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงช้า และก็กวาดตามองไปยังอาณาบริเวณรอบๆซึ่งทางนี้ต้องมานั่งตะลึงทันที=___=
คนที่นอนด้วยก็มีเรน,เรย์,เรด........นอนเบียดกันในเตียงเดียวนี่เป็นอะไรที่ไม่น่าจะเป็นไปได้!แต่ก็เป็นไปแล้วQ[  ]Q!!
คนที่นอนตรงกลางคือฉัน  คนที่นอนถนัดไปต่อจากฉันคือเรน  คนที่นอนต่อไปจากเรนก็เรด ซึ่งเรดดูเหมือนว่าจะตกเตียงไปแล้วล่ะ=O= และคนที่นอนตรงด้านข้างทางแขนขวาก็คือเรย์......นั่นเอง
พวกนายนอนกันได้ยังไงเนี่ย=[  ]=!!!!!! เตียงนี่ก็ยังทนรับน้ำหนักได้สิน่ะ เป็นอะไรที่เกินคำบรรยายจริงๆ
ฉันค่อยๆลุกออกไปจากเตียงทันทีแต่ก็โดนแขนของบางคนจับเอาไว้เหมือนจะจับเอาไว้เพื่อไม่ให้ไปนั่นแหละ-.- ฉันก็ค่อยๆหันหน้าไปและก็ไปผมว่าเรนกำลังตื่นอยู่นั่นเอง......
“อรุณสวัสดิ์ครับมาเรียซัง......ไม่ทราบว่ามาเรียซัง......จะออกไปไหนแต่เช้าหรอครับ..?”เรนพูดจบเขาก็จับแขนฉันแน่นมากและเรนก็ยิ้มแบบ.....แบบว่า......ไม่ใช่ยิ้มอ่อนโยนอ่ะ แต่เป็นยิ้มที่แฝงไปด้วยเลศนัยสุดๆ
“อรุณสวัสดิ์เรน....ฉันก็แค่อยากจะออกไปสูดอากาศข้างนอกเฉยๆเห็นว่าวันนี้อากาศดีด้วยนี่น่า ดูสิ”
ฉันพูดไปและใช้มือข้างที่เรนไม่ได้จับไว้(ข้างซ้าย)ชี้ไปตรงหน้าต่างทันที
“สนใจไปเดินเล่นกับผมไหมล่ะครับ?”
“อืม.......จะว่าไปก็น่าสนใจดีน่ะ”
“งั้นจะไปไหมล่ะครับ”
“ไปสิ!”
“ครับ^^”เรนส่งยิ้มให้ฉันและปล่อยมือของเขาออกจากแขนของฉันสักที...แต่เอ๋.....เดี๋ยวน่ะ ออกไปเดินเล่นกับเรนที่โดนเรย์หมายกัวไว้ว่าเป็นบุคคลอันตรายสุดๆ.....ที่โดนหมายหัวอย่างงี้เพราะ.....ฉันคิดว่าเขาอันตรายและน่ากลัวสุดโดยเฉพาะเวลาที่เจ้าเล่ห์สุดๆน่ะ น่ากลัวอ่าT^T
“นี่....เดี๋ยวฉันขอขึ้นไปบนดาดฟ้าก่อนน่ะ เดี๋ยวนายค่อยตามฉันไปล่ะกัน”
“อ่า....ได้เลยครับ”เรนยิ้มบางๆให้ฉันก่อนที่จะลุกขึ้นนั่งทันที ส่วนตัวฉันน่ะเหรอ-.-…….
ถามได้น่ะสิ!ฉันก็ต้อง(หนี)มาที่ดาดฟ้าอยู่แล้ว!แต่ทำไหมฉันต้องอยู่2ต่อ2กับเรนด้วยละ— ไม่เข้าจายยยยย ปล่อยฉันเป็นอิสระมั่งเถอะ!
ฉันได้เดินตรงไปยังลิฟที่จะขึ้นไปชั้นดาดฟ้าได้ ฉันเข้าไปในลิฟเสร็จฉันก็กดชั้นบนสุดเลยทันที(ชั้นดาดฟ้านั่นแหละ) แล้วพอมาถึงดาดฟ้าปุ๊ปก็ต้องสะพรึงสะพรวยกับบรรยากาศรอบๆของทางดาดฟ้านี่มันอะไรO_O!! ทำไหมมันแตกต่างจากภายนอกอย่างนี้! พื้นที่ปูด้วยคอนกรีตสำเร็จรูปที่เต็มไปด้วยสนิม.....ราวเกาะที่จากดาดฟ้าที่เกาะโดนต้พพืชที่เรียกว่าเถาวัลย์เกาะ นี่คืออะไร=[  ]= นี่มนัดาดฟ้าใช่ไหมหรือคือสถานที่เห้อารายยยยยยยยยยยยยยยย ใครก็ได้บอกมาเรียทีย์
“หุหุหุ” จู่ๆเสียงหัวเราะปริศนาก็โผล่ขึ้นมาพร้อมๆกับสายลมที่พัดเข้ามา
อะไรล่ะเนี่ย.....ใครหัวเราะ; ^ ; ใคร ใคร ใครหัวเราะ!
ฉันหันหน้าไปทุกทิศทุกทาง180องศา ทั้งซ้าย ทั้งขวา ทั้งหน้า และ ข้างหลัง ทำไหมมันไม่มีล่ะ!
“เธอมองอะไรของเธออยู่น่ะ.....ฉันอยู่ตรงนี้ต่างหาก”จู่ๆบุคคลปริศนาที่เอ่ยคำพูดออกมาก็มาปรากฏตัวต่อหน้าฉัน!ซึ่งเมื่อกี้ฉันหันหลังไปอยู่O__O
เจ้าโผล่มาจากไหนเวลา1วินาทีย่ะ; [ ] ;  อยากจะกรีดให้ดังๆ
“ธ....เธอเป็นใครกันน่ะ!?”
“ริน....ไลท์ น้องคนเล็กสุดของตระกูลไลท์ และเป็นผู้หญิงคนเดียวในตระกูล”เด็กผู้หญิงผมสีน้ำตาลเข้มพูดและยิ้มแบบเป็นมิตรให้ฉัน
เดี๋ยวน่ะ....ไลท์อีกแล้วหรอ.....ทำไหมฉันถึงไม่พ้นจากตระกูลนี้สักที=[  ]= เฮือกกกกกก
“ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ ฉันชื่อมาเรีย”ฉันยิ้มตอบกับให้รินแต่ดูเหมือนเธอจะคุ้นๆชื่อฉันมาจากไหนไม่รู้แหละ แต่ที่รู้ๆคือ ต้องคุ้นมาจากพวกเจ้าเรย์แน่ๆ-__-+
“มาเรีย....หืม ใช่คนที่มารักษากับพี่ชายของฉันที่นี่1อาทิตย์รึเปล่าค่ะ?”รินพูดและยิ้มแบบสยองๆออกมาทันที
ไอ้รอยยิ้มเฟรนลี่เมื่อก่อนหน้านี้ไปไหนกันล่ะ!อย่าบอกน่ะว่าผู้หญิงคนตรงหน้าเป็นพวกชอบหวงพี่ในปริมาณมากๆจนสามารถเปิดรักต้องห้ามได้น่ะ!=[ ]=
“ช....ใช่..ทำไหมงั้นหรอ^^;;”ฉันตอบรินไปแบบเหงื่อตกทันที...
คนตรงหน้าฉันมันแอบรักพี่ชายจริงๆด้วยอ่ะO^O สะพรึงค่ะ! นี่ฉันไปทำอะไรให้คนตรงหน้าหวงพี่ชายมากรึเปล่าน่ะ!
“ทำไหมต้องยุ่งกับพี่ชายด้วยละค่ะ?”
เอาล่ะสิ คราวนี้รินเปิดฉากประเด็นคำถามที่ถามมาอย่างที่ว่าน่ะ....ฉันไม่รู้เกี่ยวกับครอบครัวของเรย์มากหรอก ไม่คิดอยากจะยุ่งด้วยแต่คนที่ฉันต้องถามน่ะ มันคือเธอต่างหากว่าพี่เธอมายุ่งกับฉันทำไหม! ฉันผิดเรอะถึงพวกพี่เธอถึงเข้ามาหาฉันสะทุกคนเลยเนี่ย
“ไม่ยุ่งน่ะ พวกเขามายุ่งเอง...”ฉันตอบไปตามความจริง แต่สีหน้าของคนที่อยู่ด้านหน้ากับทำสีหน้าบึงตึง......เอ่อ-.-;; ฉันตอบอะไรผิดงั้นหรอ
“เธอน่ะ....ศพของเธอ เธออยากให้เป็นแบบไหนงั้นหรอ...??”
“ห๊ะ....”
“อยากตายในศพแบบไหนล่ะ”
เดี๋ยวน่ะ ฉันไปทำอะไรให้เธอโกรธรึเปล่าเนี่ย-__-! ทำไหมถึงต้องพูดอย่างนี้ออกมาด้วยล่ะ ทำไหมล่ะฉันผิดรึไงเล่าหรือว่าเธอหวงพี่ชายที่ชื่อว่าเรนในปริมาณมากเกินไปจนไม่สามารถห้ามความโกรธของตนเองได้กันแน่ 
หึหึหึ
เสียงหัวเราะอันหน้าสยดสยองของรินได้ดังขึ้น ซึ่งทำให้ฉันไม่กล้าเข้าไปใหล้ยัยนั่นเลยสักนิดเดียว แต่ทว่า.....
แต๊ก แต๊ก
เสียงคนบางคนขึ้นบันไดขึ้นมาทำให้รินตกใจนิดๆ และรินก็หันหน้าไปเง้อมองคนที่ขึ้นมา ซึ่งคนที่ขึ้นมาดูเหมือนว่าจะใส่ชุดกาวน์สีขาว  ผมสีน้ำตาลช็อคโกแลต ใส่แว่นตาสีดำ .......
เรน!
“พ....พี่เรน?!”รินตะโกนออกมาด้วยความตกใจอย่างสุดขีด
“เธอมาทำอะไรที่ดาดฟ้ากันริน?”เรนพูดและจ้องมองรินด้วยสายตาที่เหมือนกำลังจะไปต่อยใครนั่นแหละ เหมือนกำลังกดดันทำให้รินกลัวละมั้ง
“ไม่ได้มาทำอะไรสักหน่อยน่ะค่ะ!”รินพูดแบบปฏิเสธไปและสั่นไป
ดูท่าว่าพวกเราจะได้เห็นเจ้าเรนตอนโกรธแล้วละมั้งน่ะ ดูสีหน้าสิ จริงจังสะยิ่งกว่าอะไรสะอีก=___=………
ชักจะเริ่มหน้าขึ้นนิดๆแล้วแหะ....
__________________________________________________________________________________
มินนะซัง ขอโทษนะค่ะที่เรย์ดองตอนที่3ในที่สุดก็คลอดออกมาสักที เรย์รู้สึกดีใจทันทีเลยค่ะ ที่ตอนที่3คลอดขึ้นมา แต่ว่าน่ะ ตอนที่4ที่ต่อตอนที่3จะคลอดพรุ่งนี้ไหมน่ะสิ!เอาเป็นว่าเรย์คลอดนิยายตอนที่3ให้แล้วน่ะค่ะ เตรียมอ่านนนิยายตอนที่4ได้เร็วๆนี้ค่ะ!