ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักนี้ไม่มีถอย

    ลำดับตอนที่ #1 : ต้นกำเนิดเกิดเรื่องวุ่น

    • อัปเดตล่าสุด 19 มิ.ย. 48


    “น่าอิจฉาจัง >o<”

    “แหวะ! เลี่ยนจะตาย นี้ต้องดูนี้…..“

    ฉันรีบกดเปลี่ยนสถานีโทรทัศน์ทันที ที่เห็นพี่สาวตัวเองทำท่าทางเหมือนกับว่าได้รับบทนางเอกซะเอง แล้วไปดูรายการถ่ายทอดสดแข่งขันแทนฟุตบอลโลก

    “ไม่เอาว่าน! พี่จะดูละคร”

    “แต่เค้าจะดูอันนี่นี้….”

    ฉันรีบแย่งกลับไปทันที พี่ฉันทำหน้าไม่สบอารมณ์นัก แล้วรัศมีแห่งความชั่วร้ายก็เปล่งประกายออกมาจากร่างของเธอ -_-;;; จนทำให้ฉันรู้สึกเสียวสันหลังวาบ 0~0!!!

    “OK! ไม่ดูก็ได้ -_-^ “

    ฉันรีบกดเปลี่ยนมาที่สถานีเดิม เพราะไม่สามารถต้านทานรัศมีความชั่วร้ายของพี่ได้ แล้วรีบหนีออกมาทันที

    “ดูอะไรก็ไม่รู้ไม่มีสาระเอาซะเลย”

    “ใครบอกไม่มีสาระยะ~!!!!! ออกจะโรแมนติก เธอคงไม่ร้จักหรอกความรักน่ะ~!!!”

    “หูดีชะมัดเลย -.,-“



    “พี่เสร็จยัง~!!”

    “ยังเลย”

    “งั้นเค้าไปก่อนนะ! วันนี้เค้ามีธุระ~!!!”

    เมื่อจบการสนทนาฉันก็รีบวิ่งออกมาจากบ้านทันที วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดเรียนและมันก็เป็นวันที่สำคัญมากสำหรับฉัน พอฉันวิ่งออกด้วยความเร็วสูงมาจนถึงประตูรั่วบ้านแล้วฉันก็ชนเข้ากับอะไรบ้างอย่างเข้าอย่างจัง

    “โอ๊ย!!!!!”

    ฉันล้มลงไปกองอยู่กับพื้น แต่ด้วยความเคยชินกับสถานการณ์แบบนี้ไปซะแล้ว จึงรีบลุกขึ้นมาทัน ที แล้วพูดประโยคเดิมๆที่เคยใช้

    “ขอโทษนะคะ!! “

    ฉันรีบเก็บกระเป๋าที่ตกอยู่บนพื้นแล้วยื้นให้กับใครคนนั้นทันที

    “โทษที!”

    เสียงที่ฟังดูแข็งๆของผู้ชายคนที่อยู่ตรงหน้าฉันพูดขึ้น ทันทีที่ฉันเห็นหน้าเค้าความรู้สึกบางอย่างก็แล่นเข้ามาในหัวสมอง ผิวหน้าที่เรียบเนียน คิ้วที่ดูคมเข็ม ใบหน้าที่แสนจะดูดี อ้าย!! ทำไมหน้าตาดีอย่างนี้นะ >_< ! มันสะกดให้ฉันต้องหยุดนิ่ง แววตาที่อยากจะคาดเดาได้ว่าคิดอะไรอยู่คู่นั้นมองมาที่ฉันแล้วเค้าก็รับกระเป๋าไปจากมือของฉัน >_
    \"ขอบใจ\"

    เสียงนั้นเรียกให้สติฉันกลับมา ฉันรีบก้มลงไปเก็บกระเป๋าของตัวเอง แต่พอลุกขึ้นมาเค้าก็เดินไปซะแล้ว ฉันจึงรีบเดินตามหลังผู้ชายคนนั้นไป

    \"นี้!!!นายน่ะ\"

    ฉันเอ่ยทักทายเค้าทันทีที่เดินเดินมาอยู่ข้างๆเค้า เค้าหันมาแล้วยิ้มให้ฉัน แต่รอยยิ้มนั้นเหมือนกับว่าไม่ค่อยเต็มใจจะยิ้มให้ฉันสักเท่าไหรนัก

    -_-แต่ก็ชั่งเถอะมันก็ยังเป็นรอยยิ้มจากเค้า ^_^

    \" นายเรียนอยู่ที่ไหนน่ะ\"

    \"คงที่เดียวกับเธอมั้ง\"

    เค้าตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงกวนๆ อีตาบ้านี่ถ้าไม่ติดว่าหน้าตาดีนะ ฉันจะใช้ท่าหนุมานถวายแหวนจัดการซะให้เข็ดเลย-_-;!!

    \"นี้ฉันอยากรู้จริงๆนะ\"

    เค้าไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่จ้องหน้าฉันด้วนสายตาว่างเปล่า ฉันกำลังจะถามต่อแต่รถเมล์ก็มาพอดี

    \" รถฉันมาแล้ว! ไปนะบาย^๐^\"

    แล้วรีบตรงไปที่รถเมล์ แล้วกระโดดขึ้นไปทันที \'เอ๊ะ!ฉันลืทอะไรป่าวเนี้ย\' รถค่อยๆออกตัวมาอย่างช้าๆ

    \"เอ้ยลืม!\"

    ฉันยื้นหน้าออกมาทางหน้าต่างรถ พอดีกับที่เค้ามองมาทางฉัน

    \"นายชื่ออะไรน่ะ!~\"

    เค้าไม่ได้ยินที่ฉันพูดสักนิด ออกแต่มองฉันด้วยสายตาประมาณว่า \'ยายนี่ทาจะบ้า\'  -_-;;;

    \"โธ่เอ่ยลืมถามชื่อได้งัยเนี้ยยายว่านเอ๊ยT_T\"

    หน้าของนายคนนั้น   วนไปเวียนมาอยู่ในหัวของฉันตลอดการเดินทางมาโรงเรียน \'ฉันจะมีโอกาศได้เจอนายอีกไหมเนี้ย\'



    ทำไมฉันถึงได้เฉิ่มอย่างนี้นะ>_< อุตส่าห์เจอคนที่โดนใจแต่ดันลืมถามชื่อเค้าได้ไงเนี้ยT_T ติดตามความรักของว่านได้ในตอนต่อไปนะคะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×