คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1
Chapter 1
Frame :Talk
ผมจำไม่ได้ว่าครั้งแรกที่ผมมาโรงเรียนทันเวลาเข้าเรียน มันตอนไหน แบบว่านานมากแล้ว ผมโดนครูที่เคารพรัก เรียกไปรับโทษแทบทุกวัน จนครูคิดหาวิธีลงโทษไม่ออกแล้ว โชคดีที่ผมเป็นพวกไม่เกเร เหรอ
ก็ประมาณว่าเรียนดีกิจกรรมเด่น เลยไม่โดนไล่ออกซะที โดนคนอื่นเขาด่าประจำ แล้วผมแคร์ไหม ไม่ครับ
ฮ่าๆๆๆ ก็ผมนอนดึกนี่นา ช่วงนี้ยิ่งแต่งเพลงด้วย (ข้ออ้างทั้งนั่น เฟรมเอ้ย ย ย~! ) ผมรวมตัวกับเพื่อนตั้งวงดนตรี พอเลิกเรียน เราก็ไปเล่นเปิดหมวกบ้าง ไปเล่นตามร้านอาหารบ้าง แก้เซงครับ
“พระเจ้าช่วย กล้วยไหม้ เฟรมมี่มาถึงโรงเรียนก่อนเวลา เว้ยเฮ้ย กินไรผิดมาว่ะ “
“ เชี่ยเจมส์ กูมาเร็วก็ว่า กูว่าช้า ก็ด่า เดี๋ยวกูจะฟ้องพี่ต้นมึงแกล้งกู “
“ เกี่ยวไรแว๊~!! “
“ มึงจำไม่ได้เหรอ พี่ต้นบอกว่า ถ้ามึงง๊องแง๊งน่ารำคาญ บอกพี่ต้นเดี๋ยวพี่ต้นจัดการเอง “ ^__^
“ กูป่าว ง๊องแง๊ง อย่าใส่ร้ายกู เมื่อคืนยิ่งงอนกูอยู่ ไม่รู้เป็นไร "
“ กูก็ไม่รู้ว่ะ กูไม่ใช่เมียมึง 555 “
แล้วผมก็นั่งเล่นกีตาร์ผมต่อไป วันนี้รู้สึกว่าโรงเรียน ท่าทางจะคึกครื้น ผิดปกติ ดูคนในห้องจะตื่นเต้น กันเรื่องอะไรสักอย่าง เริ่มอยากรู้กับเขาบ้างแล้วดิ
“ เออ เจมส์ วันนี้มีไรว่ะ ทำไมห้องเราดูตื่นเต้นๆ ยังไงไม่รู้ “
“ เออว่ะ ลืมบอก วันนี้หลานสาว ผอ. กลับมาจากไปแลกเปลี่ยน แล้วก็เลยจะย้ายมาอยู่ห้องเรา”
“ หลาน ผอ. ใครว่ะ มีด้วยเหรอ “
“ คนที่เป็นลูกครึ่ง ญี่ปุ่นไงว่ะ มึงอ่ะ สนใจไรบ้างป่ะเนี่ย “
“ ไม่อ่ะ กูไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น “
“ มึงไม่สนใจหน่อยเหรอว่ะ เขาว่าน่ารักน่ะ “
“ ดูปากกูน่ะ ‘ ไม่ ‘! “
“ ใจร้ายว่ะ มึงใจร้ายกับตัวเองมาก มึงยังลืมแพรวาไม่ได้ใช่ป่ะ แพรก็ย้ายไป ออสเตรเลีย
นานแล้วน่ะมึง แล้วตอนนี้เขาก็มีความสุขกับคนอื่นไปแล้วด้วย "
ผมถึงกับเงียบทันที ที่เจมส์พูดถึงแพรวา ผมกับแพรวาเราเคยคบกัน แล้วแพรวาก็ไปเรียนตอนออสเตรเลีย ตอนที่แพรย้ายไป ผมก็ยังติดต่อกับแพรอยู่ แต่ก็นั่นแหละครับ เวลา ระยะทาง แปรผกผันกับความรักเสมอผมเลยพูดไรไม่ออก ไม่อยากยุ่งกับใครนักอยู่กับดนตรี กีฬา แล้วก็ไอ้เจมส์ก็ดีอยู่แล้ว ถึงมันจะบ้าบอแต่มันก็เป็เพื่อนที่เจ๋งของผมมากๆเลยล่ะครับ
“ ไม่รู้ว่ะ กูก็ไม่ได้ดราม่าเหมือนก่อน แต่ก็ไม่ได้อยากมีใครมาแทน แค่นั้น”
“ กูต้องซึ้งใช่ไหม มึงอ่ะ พอๆๆเปลี่ยนเรื่องดีกว่า เดี๋ยวแม่ง สติก็ เตลิด ไปหมด”
.
,
พอเข้าแถวเสร็จ ผมกับเจมส์ก็แข่งกันวันว่าใครจะถึงห้องก่อนกัน ใครแพ้คนนั้นต้องเลี้ยงข้าวเที่ยง
ฮ่าๆ แลดูต๊องครับ แต่อิ่มท้อง แม่จะโดนครูดุ ก็อย่าได้แคร์ เข้ามาในห้องปุ๊บก็พบว่า
“ เจมส์ โจรขึ้นห้องเราว่ะ “
“ ไหนๆ ไรหาย … ไหนว่ะเฟรม กูไม่เห็นมีไรหายเลย “
“ กูหมายถึงคน “
“ สัด !! เรื่องควรฉลาด มึงดันโง่น่ะ นั่นคน ใส่ชุดนักเรียน แสดงว่าเป็นนักเรียน
โจรบ้านบิดามึงดิ”
“ อ้าว ก็กูไม่รู้โว้ยย ย ~!! ไม่เคยเห็นหน้านี่หว่า “
“ เฮ้ย!! นั่นมันกิ นี่หว่า หลาน ผอ. น่ารักอ่ะ เฟรม มึงห้ามฟ้องพี่ต้นน่ะ “
ตาไอ้เจมส์มองกิซะ แทบจะเป็นหมีตะปบเหยื่ออยู่แล้ว แต่ปากก็ยัง พูดถึงคุณนาย อยากให้คุณนายมาดู
หน้าไอ้หมีน้อย ของคุณนายจัง ว่าตอนนี้ มันเป็นหมีเจ้าเล่ห์แค่ไหน พอผมนั่งที่ได้ไม่นาน หัวหน้าห้อง
ก็บอกทำความเคารพ
“ สวัสดีจ๊ะนักเรียนวันนี้ ครูมีเพื่อนใหม่ มาแนะนำให้รู้จักน่ะจ๊ะ แนะนำตัวเลยจ๊ะ ''
“ สวัสดีค่ะ ชื่อ พิมณัฎฐา คุโด ชื่อเล่น ยูกิ ค่ะ เพิ่งกลับจาก ไปแลกเปลี่ยนที่ อเมริกา มีอะไรและนำด้วยน่ะค่ะ “
“ ค่อยๆทำความรู้จักไปน่ะนักเรียน ดูแลเพื่อนใหม่ด้วย พิมณัฎฐาไปนั่งข้างวัชรากาญจน์ น่ะลูก ตรงนั้นน่ะ “
เธอคนนั้นที่ชื่อยูกิเดินมานั่งข้างผม หน้าเหมือนตุ๊กตาเลยครับพี่น้อง น่ารักดี ผมส่งยิ้มให้เธอเบาๆ
แต่เธอไม่ได้มองผมเลย โธ่!! เสียชื่อจริงๆเลย ไอ้เฟรมเอ้ย ถึงจะหน้าแตกเบาๆ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจ
ตอนที่ครูเริ่มสอน ผมก็เริ่มวาดรูป เล่น ดูความไร้สาระของผม กำลังออกแบบ ชุดใหม่ให้ ไอ้อุลตร้าแมน
เห็นใส่ชุดเดียวมานานแล้ว แฮ่ๆ
“ นี่นาย ตั้งใจเรียนบ้างก็ได้น่ะ ชีวิตไร้สาระมากไปไม่เบื่อบ้างเหรอ ?? “
“ O_o !! “
ฉึกๆ ผมหันไปมองเหวอๆ ไรแว๊ แค่ออกแบบชุดใหม่ให้อุลตร้าแมน ผิดมากซะงั้น ปวดตับเลยตู
ผมไม่พูดอะไร วางดินสอลง แล้วแสดงบทบาทตั้งใจเรียน ในใจลึกๆ อยากจะแก้เผ็ดยัยหมวยนี่ มายังไม่ถึงวัน ไม่ทำตัวให้น่ารักเหมือนน่าตาเลย
“ ครูครับ ผมว่าข้อนี่โจทย์มันผิดน่ะครับ ผมว่ามันน่าจะเป็น …. “
ผมเดินออกไป พิสูจน์ว่าข้อนี้โจทย์ผิด เป็นเวลาประมาณ 5 นาที จนเป็นที่ยอมรับของครูว่าข้อนี่มันผิดจริงๆ ถือว่าเป็นเรื่องดี เพราะผมหันไปมอง ยูกิก็เห็นว่า กิกำลังนั่งเหวอเบาๆ เป็นไงล่ะ ขอบ้างเฮอะ เรื่องนี่ผมอ่าน ทำความเข้าใจคร่าวๆมาแล้วไม่ใช่เพิ่งมาเรียน แล้วไม่คิดจะสนใจเนื้อหาที่ครูสอน อันไหนที่ผมไม่เข้าใจผมค่อยจะตั้งใจเรียน แต่นี้ผมเข้า ใจก็ เลย ขอ เล่นบ้าง ไม่งั้นผมคงนอนหลับอ่ะครับ
“ เทพว่ะเพื่อน ขนาดมึงนั่งวาดรูป ไม่ได้เรียน ยังรู้ว่าโจทย์มันผิด”
“ ไม่ขนาดนั้น กูอ่านมาแล้ว แล้วบังเอิญกูเข้าใจ เลยแย้งได้ “
แล้วผมก็เปิดสมุด วาดรูปต่อไป ไม่มีเสียหรือ สายตาต่อว่าใดๆมาวุ่นวายกับผมอีกเลย เหอๆ ภูมิใจจังน่ะ
เฟรม เอาชนะผู้หญิงเนี่ย สลดกับตัวเอง
ได้เวลาพักแล้วสิ ได้เวลาาพักแล้วสิ นี่คือชั่วโมงสวรรค์ของเด็กนักเรียนเลยเชื่อผมไหมครับ ^^
แล้วพอคาบ่ายก็ เข้าชุมนุม
ผมก็อยู่ชุมนุม ดนตรีสากล แล้วชุมนุมผม อยู่ใกล้กับชุมนุมเต้น ซึ่งเรด้าผมมันดีครับ พอมองไปทางห้องชุมนุมเต้น
สายตาของผมก็ไปสดุดเข้าให้กับยัยแม่มดยูกิพอเธอโชว์เสต็ปแดนซ์ ตัวผมนี้ไปเกาะอยู่หน้าต่าง ห้องชุมนุมของเธอซะแล้ว มาได้ไงว่ะ โว้ เซงตังเอง - . . -!
.
.
.
.
.
.
-ทู บี คอนฯ จร้า~ >_______<
ความคิดเห็น