คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 2: บทเรียนของซิกมา (1/11)
บทที่ 2: บทเรียนของซิกมา
อัลกราดนครศักดิ์สิทธิ์อันยิ่งใหญ่ซึ่งเปรียบเสมือนเมืองหลวงแห่งที่สองของอาณาจักรเอเทเซีย เมืองแห่งนี้มีการปกครองอิสระไม่ขึ้นตรงต่อใคร มีประมุขคือสตรีศักดิ์สิทธิ์ที่จะถูกคัดเลือกมาจากนักบวชสาวนับร้อยนับพัน
พื้นที่รอบนอกของเมืองติดทะเล ขยับเข้ามาเล็กน้อยก็จะเป็นเขตชานเมืองชั้นนอกและนครศักดิ์สิทธิ์ตามลำดับ ในเมืองจะมีศาสนสถานตั้งอยู่ตรงกลางใจเมือง เป็นสิ่งก่อสร้างที่ทำด้วยหินอ่อนอันวิจิตรคล้ายกับปราสาทที่เมืองโซดาเรียแต่จะดูยิ่งใหญ่และอลังการกว่า ทุก ๆ เสาและประตูจะเห็นรูปสลักเทพีต่าง ๆ ถูกตั้งอยู่อย่างเป็นระเบียบ หน้าต่างทรงเกือกม้ารอบ ๆ ตัวปราสาทจะถูกทำเป็นกระจกหลากสีเหมือนกับที่เห็นได้ในโบสถ์ทั่วไป
ถัดออกมาจากศูนย์กลางของเมืองจะเป็นทางเดินที่ทำจากหินสีขาว ทางนี้จะถูกเชื่อมต่อกันทั้งเมืองทำให้ผู้คนสามารถสัญจรกันได้อย่างง่ายดาย ตามถนนที่ปกติจะเงียบสงบและกว้างบัดนี้กลับถูกร้านค้าต่าง ๆ นานา กินพื้นที่เสียจนเหลือทางเดินไม่มาก ผู้คนจึงพากันเบียดเสียดแทรกตัวเองเพื่อเข้ากระโจมและร่วมงานรื่นเริงอย่างแน่นขนัด
รายได้เกือบทั้งหมดของนครแห่งนี้มาจากการบริจาคและเงินสนับสนุนจากทางเอเทเซีย แต่ว่าบางครั้งพวกเขาก็จะมีวิธีการหารายได้พิเศษกันเอง นั่นคือการจัดงานเทศกาลเพื่อหารายได้ทำนุบำรุงศาสนา ทุกปีจะมีช่วงเวลาเพียงไม่กี่วันเท่านั้นที่เมืองอันเงียบสงบแห่งนี้จะมีงานรื่นเริง เหล่านักท่องเที่ยวจากเมืองใกล้เคียงและทวีปอันไกลโพ้นต่างเดินทางมารวมตัวกันที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานที่รอมานานจนเมืองแน่นขนัดไปด้วยฝูงชนจากทั่วทุกสารทิศ
เรย์และลาโตรเดินทางถึงทวีปนี้นานแล้วแต่เพราะว่าอัลกราดแม้จะติดทะเลแต่ก็มีน้ำวนและยังเต็มไปด้วยหินโสโครกจึงไม่เคยมีการสร้างท่าเรือบริเวณนั้น พวกเรย์จึงต้องเสียเวลาเข้าเทียบท่าที่เมืองที่ใกล้ที่สุดก่อนเดินทางอ้อมมาที่นี่
เมื่อมาถึงพวกเขาก็ต้องตื่นตาตื่นใจไปกับจำนวนผู้คนมหาศาลที่มาเข้าร่วมงานเทศกาลในปีนี้ ทั้งสองช่างมาได้ถูกจังหวะเสียจริงทำให้มีโอกาสได้เห็นสินค้าแปลกประหลาดมากมายจากทั่วแคว้นแดนไกล
“โห สุดยอดเลย ไม่นึกว่าเมืองศักดิ์สิทธิ์จะดูคึกคักขนาดนี้นะเนี่ย” เรย์พูดอย่างตื่นเต้นพลางมองไปรอบ ๆ งานด้วยความสนใจ เขาไม่เคยออกจากหมู่บ้านสตาร์โรว์มาก่อน และเมืองหลวงของโซดาเรียที่เขาเคยไปก็ไม่ได้ดูครึกครื้นเท่านี้ด้วย
“จริงสิ ช่วงนี้ของปี อัลกราดจะมีงานเฉลิมฉลองนี่นา ข้าก็ลืมไปเสียสนิทเลย” ลาโตรดูตื่นเต้นไม่แพ้กัน ในขณะที่เขาบอกเรย์ เจ้าตัวก็เดินมองผู้คนมากมายที่เดินไหลไปตามถนนอย่างตื่นตาตื่นใจ ทั้งคู่จึงดูราวกับบ้านนอกเข้ากรุงก็มิปาน
“งั้นก่อนที่จะไปหาซิกมาพวกเราลองเดินเที่ยวในงานดูดีไหม” เรย์เริ่มนึกสนุก ตั้งแต่ออกเดินทางมาเขาก็เจอเรื่องแย่ ๆ มาตลอด เขาคิดว่าการได้เดินเที่ยวในงานเทศกาลนี้น่าจะช่วยให้เขารู้สึกดีขึ้นได้บ้าง
ทั้งสองเดินไปตามถนนพร้อมกับฝูงชนมากมายที่ล้วนแต่แต่งกายหลากหลายกันไป เมื่อมองขึ้นไปเหนือศีรษะของพวกเขาจะเป็นธงสีขาวและสีทองเย็บติดกับเชือกและขึงไว้กับตึกตลอดถนนไปจนถึงใจกลางเมือง ส่วนสองข้างทางจะเป็นกระโจมขนาดใหญ่ที่ทำจากหนังสัตว์และเพิงร้านค้าที่ตั้งอย่างง่ายแต่แน่นไปด้วยผู้คนที่ให้ความสนใจ แม่ค้าพ่อค้าต่างร้องเร่ขายสิ่งของของตนที่บ้างก็นำมาจากเมืองไกล บ้างก็ถูกทำขึ้นหรือหาได้จากเมืองอัลกราด
อากาศของที่นี่จัดอยู่ในอุณหภูมิปานกลาง ไม่ร้อนหรือหนาวเกินไปทำให้ทั้งสองเดินชมรอบ ๆ อย่างสบายและเพลิดเพลินไปกับเสียงจ้อกแจ้กของผู้คนเคล้าไปกับเสียงเพลงบรรเลงที่ครึกครื้นซึ่งดังมาจากศูนย์กลางของงานและถูกขยายไปยังรอบ ๆ พวกเขาตัดสินใจที่จะเดินสำรวจไปให้ทั่วงานเสียก่อนจึงค่อยวางแผนว่าจะทำสิ่งใดต่อไป แต่ดูเหมือนร้านค้ามากมายที่ทั้งสองไม่เคยพบเจอจะดึงดูดความสนใจไปหลายนาที กว่าจะถึงศูนย์กลางของงานขาของสองหนุ่มก็ล้าเสียจนแทบหมดแรง
และแล้วเรย์ก็เห็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ตาของเขาเป็นประกายลุกวาว
“งานแข่งขันกินอาหาร” เรย์พึมพำกับตนเอง ทำให้ลาโตรที่หยุดยืนดูร้านค้าใกล้ ๆ กันนั้นเงยหน้าขึ้นไปมองป้ายขนาดใหญ่ที่เขียนด้วยสีสันสดใสด้วยความสนใจ
“มีของรางวัลด้วยนะ” ลาโตรชี้ให้ดูป้ายประกาศขนาดย่อมที่ติดอยู่ข้าง ๆ กันด้วยสัญลักษณ์ชวนสะดุดตา
รางวัลที่ 1 : ถุงมืออย่างดี กันน้ำ กันไฟ กันความเย็น นอกจากนี้ยังแข็งแกร่งและน้ำหนักเบาเหมาะสำหรับการใช้ประกอบอาหารทุกชนิด
เรย์อ่านโฆษณาที่ปิดไว้ข้างกระโจมงานแข่งอย่างถี่ถ้วน และเมื่อมองเข้าไปในงานก็พบว่ามีผู้คนยืนรอดูกันอยู่เต็มเวที ส่วนพิธีกรที่สวมชุดเรียบร้อยก็เริ่มแสดงให้ผู้ชมเห็นถึงความยอดเยี่ยมของถุงมือที่เป็นของรางวัลเพื่อเรียกความสนใจ เขาและลาโตรจึงเดินเข้าไปภายในกระโจมขนาดใหญ่ที่ถูกทำจากหนังสัตว์เพื่อเข้าไปดูใกล้ ๆ
“สุดยอดเลย ใช้ถุงมือนั่นหยิบหินร้อน ๆ โยนลงหม้อไฟได้สบายเลย” ผู้ชมคนหนึ่งเอ่ยอย่างชื่นชม เมื่อเห็นชายบนเวทีสวมถุงมือ มันเป็นเกราะสีเงินที่ถูกดัดให้เข้ากับข้อนิ้วและมือของผู้ใช้เป็นอย่างดี อันที่จริงไม่ว่าจะดูอย่างไรมันก็เป็นเกราะมือเสียมากกว่าจะเรียกว่าถุงมือได้ ผู้ที่สวมมือทดลองหยิบหินที่ทางเจ้าหน้าที่สุมไฟเตรียมเอาไว้โยนลงหม้ออย่างไม่รู้สึกรู้สา ก่อนจะโค้งคำนับรับเสียงปรบมือจากผู้ชมที่ยืนดู
“คงจะเห็นแล้วนะครับว่ารางวัลที่หนึ่งของเราเยี่ยมยอดแค่ไหน เอ้า! เหลืออีกหนึ่งท่านเท่านั้นครับ เราต้องการผู้สมัครเข้าแข่งขันอีกแค่ท่านเดียวเท่านั้น” สิ้นเสียงประกาศชายพิธีกรก็ผายมือไปยังโต๊ะตัวยาวที่ตั้งอยู่ด้านหลังบนเวที มีผู้เข้าแข่งขันหลายสิบคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว แต่ที่เก้าอี้ตัวท้ายสุดนั้นยังว่างและไร้เจ้าของ
เรย์จึงรีบยกไม้ยกมือตะโกนขอเข้าร่วม และมันได้ผล... เขาถูกเรียกขึ้นไปแนะนำตัวบนเวทีทันที
ส่วนลาโตรก็นึกสนุกเช่นกัน เขาคิดว่าน่าจะมีการแข่งขันอื่น ๆ ที่เหมาะกับเขาแน่ แม้ว่าใจอยากจะอยู่ให้กำลังใจเพื่อน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้ว่ามีอะไรน่าสนุกในงานนี้อีกบ้าง เมื่อเห็นเรย์หายเข้าไปเตรียมตัวหลังเวทีให้พร้อมก่อนออกมานั่งประจำที่เขาจึงปลีกตัวออกจากกองเชียร์ไปหาร่วมกิจกรรมอย่างอื่น
ชายหนุ่มในชุดนักเดินทางออกจากพื้นที่การแข่งขันกินจุได้ไม่นาน เมื่อเดินไปตามถนนที่จัดงานก็จะพบการแข่งขันที่เหมาะกับชายชาตินักรบอย่างเขา การแข่งขันงัดข้อนั่นเอง
...นี่สิ ค่อยเหมาะกับลูกผู้ชายแบบตัวข้าหน่อย...
ไม่คิดเปล่า ลาโตรสาวเท้าผ่านป้ายที่ทำจากผ้าเหนือศีรษะเข้าไปในลานการแข่งขันกลางแจ้งทันที
เมื่อผ่านเชือกที่ติดธงซึ่งใช้กั้นเขตซุ้มต่าง ๆ เข้าไปได้ก็จะมีโต๊ะสำหรับลงสมัครแข่งขันที่มีป้ายกติกาติดอยู่ ชายหนุ่มผมดำไม่ได้อ่านป้ายนั้นแต่น้อย เขาลงชื่อกับหญิงสาวผู้รับสมัครและเดินเข้าไปยังสถานที่จัดแข่งขันงัดข้อโดยไม่หวั่นเกรง
ด้านในเป็นสถานที่ที่จัดอย่างเรียบง่าย กลางลานมีโต๊ะที่ขาทำด้วยโลหะตั้งเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบ โต๊ะขนาดพอดีสำหรับสองคนอยู่ระหว่างเก้าอี้สองตัวซึ่งบางที่มีผู้เข้าแข่งนั่งรออยู่แล้ว กรรมการยืนพร้อมกับถือใบจัดคู่เข้าแข่งขันเพื่อตรวจสอบความถูกต้อง ส่วนผู้ชมถูกกั้นเขตให้ยืนดูอยู่รอบนอกหลังเชือกกั้นไม่ไกลนัก
หญิงสาวผู้รับสมัครเดินนำลาโตรไปยังโต๊ะแถวแรก เธอผายมือให้ชายหนุ่มนั่งประจำที่ก่อนจะบอกชื่อให้กับกรรมการที่ยืนอยู่ก่อนแล้ว หลังจากนั้นเธอจึงเดินกลับไปยังหน้าทางเข้างานดังเดิม
ความคิดเห็น