คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 2: บทเรียนของซิกมา (10/11)
“ไกราไม่ใช่เจ้าหนู ไกราไม่หนี” เด็กประหลาดตะโกนกลับมาพร้อมแยกเขี้ยวขู่ เสียงของเขาคล้ายเสียงคำรามของสัตว์ป่าก็ไม่ปาน
โดยไม่เสียเวลาต่อล้อต่อเถียง ทั้งสามพุ่งเข้าปะทะมังกรพร้อม ๆ กัน เรย์และลาโตรที่ร่วมต่อสู้กันมาเป็นเวลานานจึงรู้จังหวะกันดี เรย์จะคอยช่วงจังหวะที่ลาโตรล่าถอยกลับมา เขาจะพุ่งเข้าไปฟันตามขาของมังกรอย่างรวดเร็วและกระโจนม้วนตัวหลบหางของมังกรที่พุ่งเข้ามาโจมตี ลาโตรที่ทนมือทนเท้ากว่าจะไม่รอคอยเท่าใดนัก เขาจะใช้ดาบยาวเข้าโรมรันกับมังกรอย่างไม่เกรงกลัวแต่อาศัยการดูสัญญาณจากเรย์และถอยกลับมาตั้งรับได้เป็นอย่างดี
แต่ที่น่าทึ่งกว่าจะเป็นไกรา เด็กหนุ่มผมแดงจะอยู่ด้านหลังของสองนักดาบและคอยดูสถานการณ์เบื้องหน้าด้วยนัยน์ตาเรียวเล็กคล้ายกับเสือ แม้ทั้งสองจะเคลื่อนตัวไวเท่าใด ดวงตาของไกราจะเร็วกว่าทั้งสองเป็นเท่าตัว ระหว่างที่การโจมตีของทั้งสองขาดช่วงไป เด็กหนุ่มก็จะอาศัยช่วงนั้นวิ่งเข้าไปด้วยความเร็วราวลมกรดก่อนจะดีดตัวขึ้นสูงด้วยขาที่แข็งแรงและโจมตีเข้าที่หน้าอกของมังกรป่า ทำให้มังกรที่สับสนไม่มีช่องว่างที่จะโต้กลับได้เลย
“หนอย ไอ้เด็กนี่มันเซนส์ดีจริงแฮะ เข้าขากับพวกเราได้เฉยเลย” ลาโตรรู้สึกถูกใจฝีมือของไกราขึ้นมาทันที เขาปาดเหงื่อที่ปลายคางและเตรียมตัวเข้าโจมตีอีกระลอก
“ทีลัม”
ไกราเอื้อนเอ่ยคาถา ดวงตาสีเหลืองอำพันของเขาประกายกร้าววูบหนึ่ง ออร่าสีแดงแผ่กระจายรอบตัวของเด็กหนุ่มก่อนจะพุ่งไปยังร่างของเรย์และลาโตร ละอองเวทสีแดงซึมเข้าไปยังร่างกายของนักดาบทั้งสองก่อนจะหายวับไปเหลือเพียงแสงจาง ๆ ที่ส่องสว่างอยู่รอบ ๆ ทั้งสามสามารถรับรู้ได้ทันทีถึงพลังที่พวยพุ่งจากภายในร่างกาย กำลังที่แขนขาเพิ่มขึ้นไปเท่าตัว แต่ถึงพวกเขาจะได้รับคาถาเพิ่มพลังโจมตีไปแล้ว การโจมตีที่หนักขึ้นก็ไม่สามารถทะลวงผ่านเกล็ดอันแข็งแกร่งของมันได้ จะมีแต่ดาบของลาโตรเท่านั้นที่พอจะสร้างรอยขีดข่วนได้บ้าง
“แบบนี้นี่เองถึงจะของปลอมแต่มันก็คือดาบมังกรสินะ” เรย์ประทับใจกับคุณภาพดาบแต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะแอบแซวทุกครั้งที่มีโอกาส ชายหนุ่มหอบหายใจไปด้วยในขณะที่มองดาบสีเขียวอ่อนเล่มยาวในมือของลาโตร มันไม่ได้มีรอยบิ่นจากการถูกใช้โจมตีเกล็ดโลหะเลย ลาโตรกระเด็นกลับมาใกล้ ๆ เรย์เมื่อใช้ดาบป้องกันเท้าของมังกรที่ตะปบลงมาหมายจะซัดร่างของเขา
“เออน่า ไม่ต้องย้ำว่าของปลอมได้ไหม” ลาโตรใช้มือยันร่างกายของตนเอาไว้และลุกขึ้นเต็มตัวเตรียมเข้าโจมตีอีกครั้ง แม้เวทของไกราจะเพิ่มพลังโจมตีให้เขาก็จริงอยู่ น่าเสียดายที่เขามีดีแค่ความทนทาน หากมีเรี่ยวแรงมากกว่านี้ดาบคงจะสามารถเปล่งอานุภาพออกมาได้เต็มที่มากกว่าที่เป็นอยู่
“อามาร์” “ฟูกา”
คราวนี้ไกราใช้คาถาที่เพิ่มพลังป้องกันและคาถาเพิ่มความเร็วให้กับทุกคน ลำแสงสีเหลืองอ่อนและสีฟ้าพุ่งเข้าซึมเข้าไปตามร่างกายของพวกเขาอีกครั้ง เวทสีเหลืองอ่อนส่องแสงเรืองรองรอบร่างกายของทั้งสามดั่งโล่โลหะที่พอจะต้านทานการโจมตีของมังกรป่าได้ไม่มากก็น้อย
แม้จะอยู่ในระหว่างการต่อสู้แต่เรย์และลาโตรก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชมไกรา เด็กหนุ่มผู้นี้มีทั้งพลังโจมตีและความเร็วที่เป็นเลิศเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นสายนักรบอย่างแน่นอน แต่เขากลับใช้เวทมนตร์ประหลาดที่ช่วยสนับสนุนตนและพรรคพวกได้อย่างยอดเยี่ยมราวกับว่าเป็นจอมเวทหรือนักบวชไม่มีผิด
เรย์วิ่งเข้าไปยังขาของมังกรด้วยความเร็วที่มากกว่าเดิมเท่าตัว ลาโตรเองก็วิ่งเข้าไปสมทบด้วย ชายหนุ่มทั้งสองใช้อาวุธของตนเข้าฟันที่ต้นขาของมันให้แรงที่สุดเท่าที่จะทำได้ เรย์ที่สัมผัสไวกว่าส่งสัญญาณให้ลาโตรกระโดดถอยหลังกลับไป แต่ลาโตรเลือกที่จะใช้ดาบมังกรยกขึ้นต้านกับกรงเล็บขนาดใหญ่ ด้วยพละกำลังที่น้อยกว่าทำให้ชายหนุ่มทรุดไปกับพื้น ไกราใช้จังหวะนั้นกระโดดขึ้นถีบเข้าที่นิ้วเท้าของมังกรเต็มแรง เด็กหนุ่มหิ้วชายหนุ่มถอยกลับไปตั้งหลักได้ทันท่วงทีก่อนที่มังกรจะใช้หางของมันกวาดไปตามพื้นอย่างเกรี้ยวกราด
“แลกดาบกัน” เรย์เขวี้ยงของเขาดาบของเขาให้ลาโตรที่อยู่ด้านหลังห่างไปไม่ไกล แม้จะเสียดายที่ไม่ได้เป็นคนปิดฉากแต่ลาโตรก็ยอมแลกดาบโดยดี ชายหนุ่มผมดำที่ยืนหอบหายใจขว้างดาบมังกรกลับไป เรย์ถอยหลังคว้าดาบก่อนมันจะตกถึงพื้น ชายหนุ่มผมทองเค้นพลังจากภายในร่างกายที่ตื่นเต็มตัว ดวงตาสีทองประกายกร้าวอย่างดุดัน เขาใช้มือที่เปล่งออร่าจากเวทของไกราลูบไปตามใบดาบ โลหะที่ขึ้นรูปอย่างดีส่องแสงเรืองรองตอบรับเรย์
“มังกรฟาดฟัน !” เรย์ประกาศกร้าว สะบัดใบดาบออกไปสุดแรงแขนส่งคลื่นพลังรูปคล้ายจันทร์เสี้ยวออกไปยังด้านหน้า ด้วยความที่อานุภาพของมันรุนแรงมากทำให้เกิดแรงต้านจนเรย์เซถอยหลังไปเล็กน้อย คลื่นพลังพุ่งเข้าไปกระแทกยังหน้าอกของมันจนสร้างบาดแผลเล็กน้อยให้กับมังกรป่า
การโจมตีเมื่อครู่ทำให้ทั้งสามพอมีความหวังอยู่บ้าง มังกรคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว มันตวัดหางยาวแข็งแรงของมันถี่ขึ้นจนทั้งสามต้องคอยตั้งรับอยู่ตลอดเวลา การต่อสู้ดำเนินต่อไปอีกนานจนพวกเรย์เริ่มไร้เรี่ยวแรง ชายหนุ่มหอบหายใจอย่างอ่อนล้า เหงื่อไหลหยดมารวมที่ปลายคางและตกลงสู่พื้นเมื่อเขาถอยกลับมายืนคอยป้องกัน เรย์ใช้ดาบมังกรได้อย่างดีเยี่ยมแต่ก็แลกกลับมากับการเสียเรี่ยวแรงไปอย่างมหาศาลเช่นกัน
เวทมนตร์ของไกราเองก็ใกล้ถึงขีดจำกัด เด็กหนุ่มที่จะคอยเข้ามาเสริมการโจมตีกลายเป็นคอยสอดส่องและให้สัญญาณพวกเรย์และลาโตรที่อยู่แนวหน้าแทน ละอองเวทที่คอยส่องแสงรอบกายทั้งสามเริ่มจางลงจนหายไป ไกราเริ่มทรุด เขายืนไม่เต็มขาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก ลาโตรที่ทนมือทนเท้าก็เริ่มโจมตีไม่ไหวเช่นกันเขาได้แต่ยืนเป็นตัวล่อและเปิดจังหวะให้เรย์เข้าไปโจมตีเท่านั้น
แต่ดูเหมือนว่าดวงของพวกเขายังไม่ถึงฆาตเพราะมังกรป่าก็เริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายกับการต่อสู้นี้แล้วเช่นกัน มันสะบัดหัวและขู่คำรามก่อนจะสยายปีกโผบินขึ้นท้องฟ้าที่ทอแสงสีส้มไป ในที่สุดมันก็เป็นฝ่ายล่าถอยไปเองทิ้งให้ทั้งสามล้มหมดแรงอยู่ที่นั่นเอง
“นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว” เรย์พูดทั้งหอบ เขาใช้ดาบยันร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงเอาไว้ไม้ให้ฟุบไปซะก่อน สายลมยามเย็นพัดมาแผ่วเบาหลังจากที่มังกรจากไป เมื่อทั้งสามเงยมองไปยังท้องฟ้าก็พบว่าเริ่มมืดเสียแล้ว
“เออสิ รอดโดยไม่ได้บาดเจ็บหนักอะไรนี่ปาฏิหาริย์ชัด ๆ” ลาโตรพูดจบก็หัวเราะ ทั้งสองหัวเราะตาม จากที่เหนื่อยอยู่แล้วกลายเป็นหายใจแทบไม่ทัน เรย์จึงต้องยกมือห้ามให้หยุดพักหายใจด้วยสีหน้าเขียวคล้ำ
“จริงสินาย เอ่อ... ไกรา ใช่ไหม เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” เรย์หันไปถามเด็กหนุ่มผมยาวที่นอนแผ่อยู่ข้าง ๆ ลาโตร ไกราได้ยินเรย์เรียกชื่อตนจึงกระโดดขึ้นมานั่งและตอบเสียงเจื้อยแจ้วพลางยิ้มโชว์เขี้ยวสีขาว
“ไกราอยู่ที่นี่มานานแล้ว”
“แล้วคนอื่น ๆ ล่ะ” เรย์ถามต่อและดึงลาโตรที่นอนหมดสภาพให้ขึ้นมายืนเต็มเท้าเพื่อเดินทางกลับที่พักต่อ
“ไกราอยู่ที่นี่คนเดียว...”
เรย์และลาโตรมองหน้ากัน พวกเขาไม่รู้ว่าเด็กคนนี้มีที่มาที่ไปอย่างไรแต่ก็คงจะไม่ดีนักที่จะปล่อยให้เขาอยู่ตามลำพังต่อไปในเกาะที่อันตรายเช่นนั้น เรย์จึงลองออกปากชวนเขาไปอยู่ที่พักของพวกเขาในคืนนี้ ไกราดูดีใจมากและรับข้อเสนอแทบจะในทันทีก่อนจะเดินตามทั้งสองไปอย่างว่าง่าย
เรย์พยายามหาที่มาที่ไปของไกราแต่ก็ไม่ได้เรื่องเท่าใดนัก ดูเหมือนเด็กคนนี้จะจำเรื่องราวในอดีตได้ถึงแค่สองสามปีก่อนเท่านั้น ไม่รู้ว่าพ่อแม่คือใคร หรือก่อนหน้านั้นเอาตัวรอดยังไงในเกาะแบบนี้ ที่แน่ ๆ คือตอนนี้เขาอยู่ตามลำพังเพียงคนเดียวซึ่งเรย์ไม่สามารถจะปล่อยไปได้
จากกลุ่มสองคนกลายมาเป็นสาม พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นเป็นเท่าทวี เรย์พบว่าเวทมนตร์ประหลาดของไกราเป็นเวทมนตร์ของเดวัลอย่างที่เขาสงสัยแต่แรก เด็กคนนี้หากได้เห็นเวทมนตร์เดวัลหลาย ๆ ครั้งเข้า เขาก็จะเริ่มจดจำและเลียนแบบมันได้ในที่สุด จากการล่าเดวัลเพื่อเป็นอาหารอย่างเดียวกลายเป็นความสนุกกับการล่าเดวัลที่มีเวทมนตร์ซึ่งพวกเขาไม่เคยเจอแทน
ทั้งสามใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ในการล่าเดวัลบริเวณป่าดำต่อ ไม่นานด้วยความช่วยเหลือจากสองนักดาบหนุ่ม ไกราก็สามารถจดจำเวทมนตร์ทั้งหมดของเดวัลบนเกาะได้ขึ้นใจ หากสามารถล่าเดวัลได้มากพอทั้งลาโตรและไกราก็จะได้อาหารมื้อเย็นแสนอร่อยเป็นของตอบแทน ไกราเองที่ไม่เคยกินอาหารที่ปรุงสุกท่าทางจะยังไม่ค่อยถูกใจนักแต่เมื่อลองชิมดูหลายครั้งเข้า เด็กหนุ่มก็ติดอกติดใจฝีมือของเรย์ไปอีกคน
ความคิดเห็น