ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Hey guy พี่ครับรับรักผมหน่อย {Yaoi}

    ลำดับตอนที่ #1 : Hey Guy

    • อัปเดตล่าสุด 27 ก.ค. 56




     

         



    กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

    ที่รักหายไปไหนมา รู้ไหมว่าตามหาทั้งคืนเลยนะแล้วนี่ทำอะไรมาทำไมหมดสภาพแบบนี้จะไปไหนมาไหนทำไมไม่รู้จักบอกยะ ที่รัก...ที่รักเป็นอะไร

    ผมเซทับร่างสูงเพรียวอย่างหมดแรงปล่อยให้อีกคนกึ่งลากกึ่งพยุงไปนอนที่เตียงหลังจากปล่อยให้ข้างห้องนึกว่าผมกับเพจเป็นคู่รักที่ทะเลาะกันเพราะผมหายไปทั้งคืนโดยไม่บอกเธอ

    ที่รัก ตัวร้อนจี๋เลย

    ผมรู้สึกแค่เสื้อที่ใส่อยู่ถูกถอดออกและเพจกำลังเช็ดตัวให้ผมอย่างนุ่มนวล ผิดกับสัมผัสเมื่อคืนที่ผมเจอลิบลับ

    ผับ

    นี่เพิ่งจะสอบติดกันได้ไม่นานฉลองร้านเหล้ากันแล้วเหรอยะ เพจทิ้งร่างเพรียวบางนั่งลงนั่งระหว่างผมกับพีทที่เลื่อนแขนโอบรอบเอวเธอทันที

    นิดหน่อยเองน่า พีทหอมแก้มเพจฟอดนึงอย่างเอาใจ ทำเอาทั้งโต๊ะโห่กับความหวานของคู่นี้

    ที่รักแล้วที่รักดื่มกับพวกคอทองแดงแบบนี้ได้เหรอ เพจพูดแล้วย่นจมูกใส่เจมส์ที่กำลังชงเหล้าส่งให้พีท

    อย่าดูถูกนะเพจ ผมพูดยิ้มๆพลางรับแก้วที่โชกุนส่งมาให้

    ห่วงที่รักมากกว่าคนอื่นเลยนะเพจ

    อย่าให้รู้แล้วกันว่าแอบมอมเหล้าที่รักน่ะ จะตามมาแหกอกให้ดู

    เพจจิกตามองโชกุนที่กรีดตาคมไม่แพ้กันก่อนจะลุกออกจากไปเพื่อทำงานต่อ ผมมองตามแผ่นหลังบางในชุดเดรสสีดำสั้นแหวกหลังที่โคตรจะเซ็กซี่

    มองตาไม่กระพริบเลยนะที่รัก แต่เสียใจด้วยว่ะเพจเป็นแฟนกู

    รู้แล้วครับไอ้พีท รีบๆกินเข้าไปเลยหวงอยู่ได้

    เพจไปแน่แล้วนะมึง เจมส์ว่า

    เข้าไปโซนVIP คงออกมายาก

    ผมมองตามสายตาเรย์ไปในโซนที่เป็นกระจกทึบ

    ที่รักกินสไปรท์นี่ละกัน เดี๋ยวกูจะโดนเพจแหกอกจริงๆ

    แก้วที่มีน้ำใสๆด้านในถูกเลื่อนมาให้ ผมยิ้มแล้วยกแก้วนั้นขึ้นดื่ม  ทำไมจะไม่รู้ว่าในแก้วนั้นเป็นอะไร แต่นิดๆหน่อยๆคงไม่เป็นไรมั้ง

    ขอตัวไปห้องน้ำแป๊ปนะ ผมบอกหลังจากกำลังได้ที่

     

    อึก...อื้อ ผมหายใจหอบถี่ขณะที่โดนรุกไล่ไปบนเตียงของใครซักคน รู้แค่คนที่กำลังขึ้นคร่อมผมอยู่เป็นผู้ชาย ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่สามารถหยุดสิ่งที่ร่างสูงกว่ากำลังทำกับร่างกายตัวเองได้ แม้กระทั้งขาเรียวของผมถูกแยกออกจากกันแล้วร่างหนาก็หยัดกายทาบทับลงมาอย่างรุนแรง....

     




    โอ๊ยยยยย ปวดหัวชิบ

    ผมนิ่วหน้า ยันตัวลุกจากเตียงของคนที่ไม่รู้จัก ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับบ้างเพียงแต่ไม่มีแรงจะลุกหลังจากที่เขาออกจากร่างกายผมไปแล้ว ผมหยิบเสื้อผ้าที่หล่นกระจายอยู่พิ้นเอามาใส่ลวกๆแล้วหันไปมองเซี้ยวหน้าอีกคนที่หลับสนิทอยู่บนเตียง ผิวขาว จมูกโด่ง คิ้วเข้ม แถมยังมีซิกซ์แพคน่าอิจฉาอีก

    คนอะไรหล่อชิบหาย ไม่น่าคิดสั้นมาเอากูเล้ย  ผมสะบัดหัวไล่ความมึนงงออกไป แล้วก็แทบจะต้องคลานลงจากเตียง หนักนะมึงอ่ะ หนักนะ เล่นกูซะหนักเลย


     

    ฉันจะไม่รู้

    ตอนนี้ที่รักไม่สบายฉันกำลังดูแลอยู่

    ต่อว่าเพจมันก็ไม่ทำให้พี่รู้อะไรเพิ่มขึ้นมาหรอกนะแล้วเพจก็จะไม่เค้นถามอะไรที่รักด้วย

    เพ...จ ผมเรียกอีกคนที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่เสียงแหบแห้ง ใบหน้าสวยหันกลับมามองผมแล้วกดวางโทรศัพท์ก่อนจะรีบมาช่วยพยุงผมนั่ง

    ใครโทรมาเหรอเพจ

    พี่ทิม

    หะ ผมตกใจแทบช็อก พี่ทิม พี่ชายแท้ๆของผมเองทั้งดุทั้งโหดถ้ารู้ว่าเมื่อคืนผมไปทำไรมามีหวังตามมาฆ่าผมถึงที่แน่ๆ

    อย่าเพิ่งตกใจที่รัก พี่ทิมยังไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ มือเรียวหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่แช่อยู่ในกะละมังมาบิดหมาดๆแล้วซับเหงื่อที่ใบหน้าผมเบามือ

    เพจรู้แล้วใช่ไหม ผมจับมือเรียวมากุมไว้ข้างหนึ่ง

    คิดว่ารู้แต่ยังไม่แน่ใจ

    มือเรียวอีกข้างยกขึ้นปัดผมที่ปรกหน้าผมออกให้แล้วลุกไปหยิบเสื้อคลุมมาให้ใส่ตัวหนึ่ง

    ถ้าลุกไหวก็เข้าไปอาบน้ำนะ เดี๋ยวไปหาอะไรให้กิน

    ผมพยักหน้ารับแล้วลุกไปเข้าห้องน้ำโดยไม่ต้องให้เพจบอกซ้ำสอง ลองพูดแบบนี้แสดงว่าเพจก็รู้แล้วว่าผมไปทำอะไรมา

    วันรุ่งขึ้น

    เพจนอนอยู่คอนโดเป็นเพื่อนเพราะกลัวผมไม่สบายเช้ามาก็ขับรถมาส่งผมที่คณะ รู้สึกเหมือนตัวเองกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง -.-

    สวัสดีครับ ผมพนมมือธุจ้าเพจแล้วรีบวิ่งลงจากรถก่อนที่จะโดนระเบิดลง

    พลั่ก!!!

    เห้ย!!!

    ผมหงายหลังล้มลงก้นกระแทกพื้นเต็มแรง อ๊ากกกกกโคตรเจ็บซ้ำแผลเก่ากูด้วย จุกพูดไม่ออกแล้วครับ

    เดินยังไงของคุณ เสียงดุดันตะคอกถามพร้อมกับร่างผมถูกดึงให้ลุกขึ้นเผชิญหน้ากับคนที่ตัวเองชน

    อะ..อะ...เอ่อ -[]-  ผมอ้าปากพะงาบๆพอเห็นหน้าคนที่ชน เพิ่งห่างกันไม่ถึงชั่วโมงเจอกันอีกแล้วเหรอชะรอยจะเป็นเนื้อคู่ซะละมั้ง

    “เป็นใบ้หาลิ้นไม่เจอเหรอครับคุณ”

    “ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ”  ปากเรอะวะนั่น คนไรตาแม่งดุฉิบหายเลย นี่กูแค่ชนเฉยๆทำหน้ายังกะอยากจะหักคอกูให้ตาย นี่ถ้ากูชกหน้ามึงเอาคืนที่มึงเอากูเมื่อวานมั่งไม่กระทืบกูตายคาที่อ่อวะ

    “คุณชื่ออะไร ผมไม่เคยเห็นหน้า ป้ายชื่อก็ไม่มี”

    ชิบหาย ทำไมถามยังกะเป็นพี่ว๊ากเลยวะ ไม่เคยเห็นพ่องดิ  ผมคิดอยู่ในใจขณะที่มองหน้าอีกคนไปด้วย

    “ตกลงว่าไง คุณชื่ออะไร”

    “เฮ้ย!!!ที่รักมัวทำไรอยู่ รอนานละนะ” ผมหันหน้าไปตามเสียงเรียกของไอ้พีทกับผองเพื่อน(?)

    “ที่รักครับ รอแป๊ปนะ ขอตัวก่อนนะครับ” ผมบอกแล้วปลดแขนที่กำรอบต้นแขนตัวเองออกแถมยิ้มหวานๆให้ทีนึงเผื่อให้พี่แกคลายเครียดแล้วเดินไปรวมตัวกับกลุ่มเพื่อน

     



     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×