คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : secret_quest[Intro]
Intro : ชีวิตที่แปรเปลี่ยน?
รุ่งเช้าของวันเปิดปีการศึกษาภาคฤดูร้อน ควรจะเป็นเช้าที่สดใสดั่งเช่นทุกๆวัน แต่เช้าวันนี้มีบางอย่างที่ผิดปกติไปจากทุกๆวัน
"ซ่าาาาาาาา" (ทั้งๆที่วันนี้ยังอยู่ในช่วงฤดูร้อนแท้ๆ.....) 'ไอซึกิ มิยะ' ยืนรอรถประจำทางท่ามกลางสายฝนกำลังบ่นพึมพำกับตนเอง
แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นชุดที่ดูแปลกตาไปจากธรรมชาติ นัยตานั้นได้สะท้อนภาพของเด็กหญิงคนหนึ่ง เด็กคนนั้น
อยู่โรงเรียนเดียวกับเธอ เธอเรียนอยู่ที่โรงเรียน /คุโระไรริ/ แต่ที่เป็นประเด็นสำหรับเธอคือ [ชุดนักเรียนภาคฤดูหนาว?]
เด็กคนนั้นใส่ชุดนักเรียนสีขาว แขนยาวมาจนถึงข้อมือ ที่อกเสื้อด้านขวามีตราประจำโรงเรียนอยู่...
"อ๊ะ!! เธอ!!" มิยะรีบไปคว้าข้อมือของเด็กคนนั้น "ขึ้นรถผิดคันแล้วนะ" เมื่อเด็กคนนั้นหันมาสบตาด้วยความคิดหนึ่งก็แว้บขึ้นมาในหัว
(นักเรียนใหม่หรอ?? ไม่เคยเห็นหน้าเลย รึว่าเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนกันละ?? อ๊ากกก อะไรกันแน่เนี่ย @o@) มิยะคิดถึงตรงนี้แล้วก็มีเสียงแทรกขึ้นมา
"เอ่อ..."
"ห๊ะ!?!" ด้วยความที่กำลังคิดอะไรเพลินๆแล้วโดนปลุกจากห้วงความคิด จึงอุทานออกมาเบาๆ
"ขอบคุณค่ะ"
"....." (มารยาทงามซะด้วย)
"คุณอยู่โรงเรียนคุโระไรริใช่ไหมคะ?" เด็กคนนั้นเอ่ยถาม
"อ่ะ ใช่จ่ะ" มิยะตอบ
"งั้นฉันคิดว่าเราคงได้เจอกันที่โรงเรียนนะคะ ^-^" เด็กคนนั้นพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"จ้า ^w^" มิยะเลยยิ้มตอบกลับไปให้
...................................................................
"ปิ๊นๆ-----" รถประจำทางสายที่มุ่งตรงไปยังโรงเรียนบีบแตรเพื่อให้สัญญาณว่า 'จะมีใครไปโรงเรียนคุโระไรริม๊ายยยยย?!?'
"โอ๊ะ! รถมาแล้ว..." มิยะทำท่าว่าจะพูดกับเด็กคนเมื่อกี้ แต่..
"ล่ะ..." เด็กคนนั้นไม่อยู่แล้ว
(อะไรกันเนี่ย เดินเร็วหรอ? หรือวิ่งไป? หรือว่าผีกันแน่!?! ขออย่าให้เป็นอย่าสุดท้ายเลย T_T)
"เอ่อ.... ลืมมันไปดีกว่าเนอะ =w=" มิยะพึมพำกับตัวเอง ไม่รู้ว่าวันนี้พูดกับตัวเองไปกี่รอบแล้ว?!?
"ปิ๊นนนนนนนนน" เสียงรถประจำทางส่งสัญญาณว่า 'รถออกแล้วนะว้อยยยยย!!'
"อ๊ากกกก รอด้วยค่าาาาา" ในที่สุดมิยะก็สามารถขึ้นรถประจำทางเพื่อไปโรงเรียนได้ในที่สุด
โดยที่... ไม่ได้สังเกตสิ่งผิดปกติที่ข้อมือข้างที่จับเด็กคนเมื่อกี้ไว้
****************************************************************************************
เวลา : 7.46 น. สถานที่ : โรงเรียนคุโระไรริ ตัวดำเนินเรื่อง : ไอซึกิ มิยะ [สูง 148 ชั้นปี1ตอนปลาย เพศหญิง]
"เฮ้อ ถึงโรงเรียนแล้ว =w= " กว่าจะมาถึง สาบานได้เลยว่าต่อให้ตายก็ไม่อยากเจอ.... อย่างเมื่อเช้าหน่ะ T^T
"โอ้ๆๆๆ"
"เฮ้ย! ขอฉันดูมั่งสิ"
"โอ๊ย!! อย่าเหยียบเท้าสิ!!"
"อ๊ากกก กระเป๋าตังค์ฉันหายยยยย!!"
วุ่ยวายดีแท้ - -" ก็แหงล่ะ ตรงที่คนมุงกันอยู่หน่ะ เป็นตรงที่เขาติดว่าใครจะได้อยู่ห้องไหนนี่นา
"อ้าว 'หวัดดีจ่ะ มิยะ-ซัง" โอ้ววว เพื่อนฉันมาแล้ว!!
"หวัดดีจ้า จิโนะจัง ^w^"
"อ๊าาา ชื่อฉันเขาอ่านว่า 'จินโกะ' นะ!!" ถูกแล้วละ ใครๆเขาก็อ่านออก = = เธอคนนี้ชื่อ ฮาเสะโนะ จินโกะ เป็นเพื่อนฉันมาตั้งแต่ประถมแล้วล่ะ
ก็ชื่อ จิโนะ มันเรียกง่ายกว่านี่
"เฮ้อออ ว่าแต่มิยะซังอยู่ห้องไหนหน่ะ?" นั่นสิ ฉันอยู่ห้องไหน?
"ไม่รู้แหะ คนเยอะขนาดนั้นไม่ค่อยอยากแทรกตัวเข้าไปเลย" เกิดมีคนหมั่นไส้ฉันเพราะผมฉันไปจิ้มตาเขา แล้วเขาเอากรรไกรมาตัดจะทำไงย๊าาาา
"ฮะๆๆ นั่นสิ =w= แต่ปีนี้มีคนใหม่ๆเข้ามาเยอะเหมือนกันนะ อย่างคนที่ชื่อ 'ไมระ ไทกิ' กับคนที่ชื่อ 'ไมระ ไทกะ' หน่ะ ปีก่อนๆไม่เคยเห็นเลย"
"คงเป็นนักเรียนใหม่มั้ง....โอ้!!" ฉันรีบร้องทันทีเพราะผู้คนที่เข้าชมบอร์ดเริ่มสลายโต๋กันแล้ว!!
"อ๊ะ ไปดูเร็วๆๆ >_<" และแล้ว....
"เอ่อ.... มิยะซัง ฉันอยู่ห้องสี่ล่ะ =w=; " อ๊า แล้วฉันล่ะ?
"ไหนดูซิ---- อ๊ะเจอแล้วๆๆ" นี่ไงเจอแล้วๆ ไอซึกิ มิยะ!!
"อยู่ห้องสาม!!"
"=w=;"
"ห๊ะ!!!!" ม่ายย
"ระ..เรา...ไม่เคยแยกจากกันเลยน้าาาา จิโนะ---- ToT" แง้พระเจ้าใจร้ายยยย
"ไม่เป็นไรหน่า มิยะซัง เดี๋ยวตอนพักเราก็มาเจอกันไง ^w^"
"อื้อ T^T" ไหนขอดูเพื่อนร่วมห้องหน่อยสิ - - อะไรเนี่ย? โมริตะ ไคริ, มาโฮโตะ ริกะ ,มาร์ยะ คุรุมิ + มาร์ยะ วากานะ ,ไอริ ซึมิเระ
....... ไม่รู้จักเลยยยยยยยยยยยยยย!!
"คุณหนูคนนั้นหน่ะ..." อ๊ะ เอ๋? ฉันหรอ แล้วยัยจิโนะบ้าบอนั่นไปไหนเนี่ย - -
"คะ??" ฉันเอียงคอถาม [โมเอ๊ซะอย่าง!! อ๊ะ ฮะๆๆ]
"มีคนฝากนี่มาให้จ่ะ..." หญิงแก่ยืนใบประหลาดส่งมาให้ฉัน
"เอ๋?!? ใครคะ?" ฉันถาม
"จากเด็กคนนั้นหน่ะ อ่าว.. หายไปไหนล่ะเนี่ย?" เอ๋!! อย่าบอกนะว่าผี??
"ช่างเถอะจ้า อ่ะรับไว้นะ.." ฉันยื่นมือที่สั่นไหวออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ [หงึกๆๆ T^T]
"ขะ.. ขอบคุณค่ะ ^_,^" นะ..หนู...ไป...ก่อนนะคะ..." อ๊ากกกกกกกกกกกก
แล้วฉันก็วิ่งจากไป
[เพราะตัวดำเนินเรื่องวิ่งออกจากที่เกิดเหตุต่อจากนี้จึงไม่มีคำบรรยายต่อ]
"หึๆๆ ไปได้สวยเลย... เหลืออีกสี่รายสินะ"
"มนุษย์เนี่ยยังไงก็ต้องตายอยู่ดี ต้องใช้ประโยชน์ให้คุ้มค่าสิ หึๆๆ"
___________________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็น