[ Fic มยองยอล] The Lover สะกิดใจนายยิปชี

ลำดับตอนที่ #4 : จุดเริ่มต้นของโชคชะตา 2( ลีดนัม)

ต่อจากตอนที่แล้วนะค่ะ


...........................................................................................................................






Sungyeol.........








� � � � � � � � � � � �ผมกลับมาที่คอนโดหลังจากที่ประสาทเสียกับไอ้โรคจิตหน้าหล่อ ที่ทิ้งคำถาม

ไว้ให้ผมมากมายว่า มันเป็นใคร? รู้จักผมได้ยังไง? -*- ผมไปรู้จักมันตอนไหน? และอีกมากมาย

ในหัวของผม ถึงจะหน้าตาดีเล่นสะดุดลมหายใจกันปานนั้นแต่มาแบบนี้ อี ซองยอล ก็ขอบาย

เนื้อคู่ของผมมันต้อง สุภาพเรียบร้อย เอาใจยอลลี่คนนี้เป็นที่สุด ไม่ดื้อ ไม่เถียง ฮ้า ช่ายเลย

แต่หมอนั้นมันตรงข้ามกับทั้งหมดนะซิ ทั้งห่าม ทั้งเกรียนทเหอะ คิม มยองซู ฉันจะต้องไม่เจอ

นายอีกไม่มีวัน ผมพล่ามไปเยอะแล้ว ยังมีอีกเรื่องให้ผมอารมณ์ขึ้นอีกแล้วจะใครอีกล่ะก็�

ไอ้ นัม อูฮยอนเพื่อนรักของผมนะซิ ผมจำได้ว่าผมไปกันสองคนแล้วไอ้นามูมันทิ้งให้ผมเจอ

เรื่องแย่ๆ แล้วยังทิ้งให้ผมกลับบ้านคนเดียวอีก หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอไม่รู้มันไปแรดที่มุมไหน

ของคลับ ชิ ไอ้เพื่อนบ้า ผมงุดหงิดเลยชิ่งกลับมาก่อนเลย เดี๋ยวค่อยเคลียร์ อ่า ง่าว ง่วงจังนอน

ดีกว่า ZzZZzzzzz...................














อีกด้านหนึ่งของคลับ












Sunggyu.......................





� � � � � � อันยองครับผม คิม ซองกยู สุดหล่อเนี้ยบครับในที่สุดผมก็มีบทพูดแล้ว วันนี้ผมมา

เที่ยวกับรุ่นน้องคนสนิทของผมแต่มันต้องมีเรื่องให้ผมต้องจัดการนิดหน่อยผมก็งงไม่รู้ทำไมต้อง

เข้ามายุ่ง เลยบอกให้มยองซู กลับไปก่อนเลยพอดีเจอคนรู้จัก ผมบอกเสร็จก็เดินไปหาคนนั้น

ทันทีจะใครชะที่ไหนล่ะถ้าไม่ใช่เจ้าเด็กปากมาก นัม อู ฮยอน..............

ก็ไม่มีอะไรมากหรอกแต่ผมนึกสนุกอยากมาแหย่เจ้าเด็กนี้นิดหน่อย (แกไม่มีอะไรทำใช่ไหมแปะ

ถึงจะมาแกล้งอีนัมมันอ่ะ :ไรเตอร์)�


" นี่ ฉันไม่นึกว่าคนอย่างนายจะมาเที่ยวที่แบบนี้เป็นนะ" ผมพูดแกล้งแหย่เจ้าเด็กนั้นเมื่อเดินไป

ถึงตัวอูฮยอน

" อ๊ะ! โห๊ยนี้ไอ้แปะตาขีดโลกมันกลมไปเปล่าว่ะ ฉันอยู่ของฉันดีๆ นายก็มาหาเรื่องถึงที่เลยนะ"

เจ้าเด็กนั้นมองผมแล้วก็รั่วมาเป็นชุด หื้อ กลิ่นแรงเชียวสงสัยดื่มไปเยอะ

" ฉันเป็นรุ่นพี่ที่ดี เห็นรุ่นน้องก็เข้ามาทักมันจะได้ไม่เป็นการเสียมารยาท น่ะ"

" นายช่วยมองข้ามรุ่นน้องอย่างฉันไปคนนึงเถอะ ฉันจะมาเที่ยวที่แบบไหนมันก็เรื่องของฉัน"

ผมยิ้มขำๆ กับหน้ามู๋ทู่นั้น " อ้าว นายนี่ พูดกับรุ่นพี่ดีๆ หน่อยสิ"

" ชิ ไอ้บ้านี่ หนีมาหาความสุขแล้วแกมันก็เป็นมารมากวนฉันทุกที่เลย ให้ตายเถอะ" อูฮยอนบ่น

อะไรก็ไม่รู้ผมไม่ค่อยได้ยิน (มันด่าแกอ่ะแปะแก่แล้วยังหูหนวกอีก:ไรเตอร์)

" แล้วนี่นายมากับใครอ่ะ" ผมถามพลางมองไปรอบๆ

" ฉันจะมากับใครมันก็เรื่องของฉัน อย่ามายุ่ง" อู ฮยอนบอกพลางสะบัดก้นเดินไปทางอื่นแล้ว

ผมก็เห็นผู้ชายแต่งตัวดีเข้ามาขอชนแก้วกับ นัม อูฮยอน แล้วก็พลางเต้นกันไปด้วย สนุกเหอะ

ให้ตายทำไมผมต้องเห็นแบบนั้นแล้วอยากจะกระชากอูฮยอน ออกมานะ ทำไม ทำไม แกเป็น

บ้าอะไรห๊า คิม ซองกยู แกเป็นอะไรของแก (แกหลงนัมเข้าแล้วไงแปะ:ไรเตอร์) เหอะ! แล้ว

ดูมือไอ้บ้านั้นเลื้อยลงมาจับที่เอวบางของอูฮยอนแล้ว ไอ้เด็กนั้นก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวเลย นะซิ�

เมาได้ที่แล้วอ่ะ ผมต้องทำอะไรสักอย่าง นี่ผมไม่อยากยุ่งนะเนี้ย ไม่อยากเลย�

" นี่!! น้องปล่อยมือออกจากคนของพี่ซะ"ผมพูดเสียงเย็นพร้อมกับส่งสายตาข่มขู่?�

เด็กนั้นมองหน้าผมแล้วปล่อยมืออกจากตัวอู ฮยอน

" โทษทีพี่ ผมไม่รู้ว่ามีเจ้าของแล้วเห็นดื่มอยู่คนเดียวน่ารักดีเลยมาขอคุยด้วย คนของพี่เหรอ

ตรับโทษทีครับ" ว่าแล้วมันก็พลักตัว อู ฮยอนมาทางผม ผมจึงรีบรับไว้ เฮ้อให้ตายเถอะ�


เจ้าเด็กนี่ ไม่ควรมาที่แบบนี้นะ ดูแลตัวเองก็ไม่ได้ใครจะลากไปไหนบ้างก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร

แล้วหน้าตานี่ขี้เหร่ที่ไหนกันถึงมันจะขัดแย้งกับปากจัดๆ เวลาด่าเขาก้เถอะ น่ะนะ แต่เวลา

เงียบแล้วก็ดูน่ารักมากเลยล่ะ เฮ้ย ผมสบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆออกจากหัว เมื่อกี้ผมชมเจ้าเด็ก

นี่เหรอ จบกันสงสัยจะเมา�

" นี่ตื่นนะ บ้่นนายอยู่ไหนเดี๋ยวฉันไปส่ง"�


" ม่ายรู้ชิ อิอิ" ไปแล้วพูดไม่รู้เรื่องแล้ว

" นี่! ตื่นเดี๋ยวนี่นะ อู ฮยอน นัมอู ฮยอน " ผมพูดพลางเขย่าตัว อู ฮยอนไปด้วย แต่ให้ตาย สิ�

เจ้าเด็กนี่หลับไปแล้ว�

" เป็นไงเป็นกันว่ะ งั้นนายไปห้องฉันก่อนแล้วกัน นายผิดเองนะฉันถามไม่ตอบเอง ช่วยไม่ได้"

ผมตัดสินใจพาคนไม่ได้สติกลับไปพักที่ห้องตัวเองก่อน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

" เฮ้อ ที่จิงแล้วนายก็ตัวหนักนะเนี้ย" ผมมาถึงคอนโดแล้วเปิดห้องพลางหิ้วปีกอุ ฮยอนเข้า

มาแล้วปิดประตู พาร่างเล็กไปห้องนอนจักแจงท่านอนให้นอนสบายแล้วเอาพาชุบน้ำมาเช้ดตัว

ให้ร่างเล็กเพื่อจะได้นอนสบายๆตัว

" เวลานายหลับ นายน่ารักมากนะ อู ฮยอน" ผมพึงสังเกตใบหน้าของร่างเล็กชัดๆแบบเต็มตาก็

วันนี้แหละ เพราะแต่ละครั้งที่เจอกันต้องหาคำมาตอยโต้กันจนลืมมองหน้าคนตรงหน้าอย่างเป็น

จริงเป้นจัง ผมคิดพลางหัวเราะไปด้วยเมื่อนึกว่าพรุ่งนี้ถ้า อู ฮยอนตื่นขึ้นมาแล้วเจอตัวเองนอน

อยูในห้องของผมจะต้องฆ่าผมแน่เลย แต่ช่างชิ กลัวที่ไหน ซองกยูชะอย่าง ก็หมอนี่ผิดเองนะ

ก็ผมไม่รู้ว่าจะไปส่งเจ้าเด็กนี่ได้ที่ไหนอ่ะ นอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องเกิดเรื่องแน่........
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.

..

.....
..
.....


..

แสงแดดอ่อนๆส่องผ่านม่านหน้าต่างส่งมา ทำให้ร่างเล็กบิดขี้เกียจเล็กน้อยแล้วถอดหายใจ

อย่างรำคายที่มันรบกวนการนอนของเขา...



Woohyun......................





�" อ่า ปวดหัวชิบ" นี่ผมไปทำไรมาปวดหัวมากผมตื่นขึ้นมาพลางนึกถึงว่าเมื่อคึนเกิดอะไรขึ้นบ้าง

อ่ะ แล้วอียอลลี่ล่ะ ตายแล้วๆ มันต้องฆ่าผมแน่เลย

�" ยอลลี่ ยอลลี่ อี ซองยอล"ผมตะโกนเรียดชื่อเพื่อนสุดเลิฟ แล้วหันซ้าย ขวา (-- � )( � --)

ก็ไม่เจอ อ่ะ นี่มันไม่ใช่บ้านผมหรือแม้กระทั่งบ้ายซองยอลแล้วนี่ผมอยู่ที่ไหนเนี้ย ?

" ตื่นแล้วเหรอ อู ฮยอน "ผมหันไปตามเสียงก็เห็น คิม ซองกยู ยืนอยู่หน้าประตูแล้วก็แทบอยาก

จะกระโดออกหน้าต่างทันที" น..นะ..นายเข้ามาอยู่ที่นี้ได้ไงห๊ะ ไอ้แปะตาขีด" ผมถามพร้อม

ความสับสนข้างในหัว

" �อ้าวตื่นมาก็ปากจัดจ้านเหมือนเดิมนะ นัม อู ฮยอน พูดกับเจ้าของห้องเพราะๆหน่อยสิ

คนเขาอุตสาห์ให้ที่หลับนอนทั้งคืน" O๐O หลับนอน ทั้งคืน!! มันเกิดอะไรขิ้น บ้าน่ะ เสื้อผ้าก็

อยู่ครบความผิดปกติในร่างกายก็ไม่มี

" ทั้งคืนบ้าอะไร นายอย่ามามั่วนะ แก่แล้วยังขี้โกหกอีก"ผมพยายามไม่เชื่อ

" ฉันไม่ได้โกหก ฉันจะโกหกนายเพื่ออะไรก็เมื่อคืนนายเมา จนหลับไปแล้วฉันก็ไม่รู้ว่าบ้านนาย

อยูไหนก้เลยพามาพักที่ห้องฉันก่อน แล้วฉันก้ไม่ได้ทำอะไรนายเลย ไม่ต้องกลัว"


" ใครกลัว"ผมตอกกลับทันควัน


" หื้อ นายไม่กลัวฉันจริงเหรอ" ซองกยูกำลังเลื้อยขึ้นมาบนเตียงแล้วจบด้วยการคร่อมผมอยู่

�อ๊ากกกกกกกกกกก ท่านี้มันติดเรทเกินไป TOT

" น..นะ.นายจะทำอะไร ถอยออกไปนะ" ผมพูดเสียงสั้น มันใกล้เกินไปแล้ว

" นั้นสิ ฉันจะทำอะไรดีน้า นายบอกว่าไม่กลัวไง ฉันก็อยากจะรู้ว่าปากจัดๆของนายที่ค่อยกัด

ตนอื่นไปทั่วน่ะ มันจะมีรสชาติเป็นยังไงนะ ขอลองชิมหน่อยสิ" ให้ตายสิ ไม่เคยได้อยู่ใกล้ชิด

กับหมดนี้ขนาดนี้เลยนะ ใจมันเต้นแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ แม่จ๋าช่วยนามูด้วยยยย

" ไอ้บ้า ออกไปนะ นายอย่ามาทะลึ่งใส่ฉันนะ ฉันจะกลับบ้าน" ผมพลัก ซองกยูออกไปแล้ววิ่ง

ไปที่ประตูอย่างเร่ง รีบ

" หึ นายจะไปสภาพนี้เหรอ ไปล้างหน้าล้างตาก่อนไหม๊ " คิม ซองกยูพูดพลางมองไปที่ห้องน้ำ

" ไม่ ฉันจะกลับบ้าน"

" เห้อ นายสกปรกชมัด มาเดี๋ยวฉันไปส่ง"

" ฉันกลับเองได้"ผมพูดแล้วจะเดินไปเปิดประตู

" ฉันจะไปส่ง นายคงไม่กล้าขัดฉันหรอกอูฮยอน ไม่งั้นฉันจะเอาเรื่องที่นายมานอนกับฉันเมื่อ

ไปบอกให้ทุกคนทั้งมหาลัยรู้เลย หึ" �อ่ะ อะไรไอ้บ้านี่มันพูดจากำกวมสองแง่สองง่าม

" แก้คำด้วนนอนที่ห้องเฉยๆ โว้ย อย่ามาพูดจาให้คนอื่นเค้าคิดลึกกันนะ" โอ๊ย นามูรับไม่ได้

เป็นรองมัน ชิ

" แล้วไง จะให้ไปส่งไหมล่ะ"

" ก็มาซิ เร็วเดี๋ยวฉันมีเรียนตอนเช้า"ใครมันจะไปขัดได้ -*-"

" แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง " �

� � �
'
..
.
.
.
.



.
� � ผมนั่งรถโดยไม่พูไม่จากับไอ้แปะตาขีดที่วันนี้เอาแต่ผิวปากแล้วยิ้ม ยิ้มหาพ่องแกเหรอ

มีความสุขสนุกมากใช่ไหม๊ แกล้งฉันได้อ่ะ แค้นนี้สิบปีมันยังไม่สสายนะ คิม ซองกยู หี้ย

" จอดตรงนี้แหละ" ถึงบ้านผมแล้วจึงบอกให้ซองกยูจอดตรงหน้าบ้าน

" ถึงแล้วเหรอ"

" เออ"

" นี่คำขอบคุณอ่ะมีบ้างไหม๊" ชิ ใครขอให้มันมาส่งว่ะ

" ขอบคุณ"

" ไม่เป็นไร เวลาคิดถึงฉันไปหาได้นะ ^^"

" ไอ้บ้า " ผมด่าไอ้แปะนั้นเสร็จก็วิ่งเข้าบ้านยังได้ยินเสียงหัวเราะมันตามหลังมาอีกอ่ะ

" ฮ่า ฮ่า ๆๆๆ แล้วเจอกันนัม อู ฮยอน"

� �มันเป็นเวรกรรมอะไรกันเนี้ย ผมถึงต้องเจอกับไอ้บ้านี้ตลอดนะ(นัม มันไม่ใช่เวรกรรมแต่มัน

�เป็นบุพเพต่างหาก >/////< : ไรเตอร์).............


















....................................................................


อ่า ไรเตอร์มาอัพต่อจากตอนที่แล้วนะค่ะตอนนี้เป็นของ ลีดนัมค่ะ ดีใจมากเห็นมีคนมาเม้นให้

กำลังใจเราด้วยเป็นอะไรที่ปลาบปลื้มมากๆๆค่ะ >< เห็นแล้วคึก ตอนต่อไปก็แต่งเสร็จแล้วนะค่ะ

แต่ยังหาเวลาลงไม่ได้ยังไงไรเตอร์จะทยอยลงให้นะค่ะ^^ เม้นกันเยอะๆนะค่ะ ดูแลสุขภาพกัน

ด้วยรักทุกคนที่เข้ามาเม้นมาอ่านนะค่ะ�