ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    โอปป้ากากนำสไตล์ (exo)

    ลำดับตอนที่ #2 : 01

    • อัปเดตล่าสุด 10 ธ.ค. 56


    โอปป้ากากนำสไตล์

     

     

      โดคยองซู เด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ผมคิดว่าน่ารัก แสนดี แม่ของลูก แต่เพื่อน(ของคยองซู)ไม่เห็นด้วย...

     

        “กูถามเลยนะจงอิน มึงชอบไปได้ไงวะ? เตี้ยแล้วยังเสือกกวนตีน ตาแม่งก็เหลือก”

        อ่อมไก่... คือคุณอู๋อี้ฟานครับ.. ได้ข่าวว่ามึงนี่เพื่อนแก๊งเดียวกับคยองซูเลยนะครับ

        “นั่นดิวะ ไอ้โด้แม่งน่ารักกว่ากูตรงไหน? แรดกว่ากูอีก”

        เดี๋ยวนะ บยอนแบคฮยอน ได้ข่าวมาอีกว่ามึงนี่เพื่อนสนิทที่สุดของคยองซูเลยนะครับนะ มึงเลยยยยยย

        “แต่กูว่ามันก็น่ารักนะเว่ย ตัวนิ่มๆ เหมือนลูกแมว <3

        ก็ได้แต่ปล่อยปาร์คชานยอลผู้คลั่งแมวไป... โดคยองซูของกู(ตอนไหน)น่ะน่ารักเหมือนกับลูกสะใภ้ของมาดามคิมเว่ยยยย

     

        แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ต่อให้พวกมันเอาปมด้อยเพื่อนมันมาไซโคผมมากมายแค่ไหน แต่จริงๆแล้วไอ้สามหน่อนี่มันก็รักเพื่อนมันดี อีกอย่าง.. สิ่งที่พวกมันพูดนั้นก็เป็นเรื่องจริง

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

        แต่กูไม่เห็นด้วย

     

        โดคยองซูเป็นคนหน้าตาน่ารัก ตัวเล็กๆขาวๆ ตากลมโตคู่นั้นประกอบไปด้วยตาขาว 80% ที่เหลือก็เป็นลูกตาดำ =_=

     

         โดคยองซูไม่ใช่คนกวนตีน เพราะแถวบ้านผมเรียกว่าเฟรนด์ลี่ ไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าปฏิเสทว่าชอบคนเฟรนด์ลี่ ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในหมู่ชายเหล่านั้น ที่เห็นว่าคยองซูเฟรนด์ลี่ ไม่เชื่อก็จะย้อนกลับไปเล่าเรื่องตอนม.สี่ที่เขาเจอหน้าผมทีไรก็ชอบตะโกนมาว่าไงวะไอ้ถ่าน ตัวผมซึ่งโคตรจะเกลียดชื่อนี้แต่ก็ยอมให้คยองซูเรียกแค่คนเดียวก็หันกลับไปทักทายว่าอ้าวคยองซูหวัดดี ทีนี้เขาก็เข้ามาตบหัวผมจนแทบหลุดแล้วบอกว่า หวัดมันไม่ดี

     

     

        แต่ผมว่ามันก็ดีนะ เป็นหวัดแล้วได้หยุดเรียน J

     

     

        คยองซูไม่ได้แรด เพราะอย่างที่บอกไว้นั่นแหละว่าเขาเป็นค่คนเฟรนด์ลี่ ก็นี่มันรงเรียนชายล้วน จะให้นางไปสนิทกับชะนี่ที่ไหนล่ะครับ? แล้วอีกอย่าง การที่คยองซูสนิทกับอาจารย์ผู้ชายในโรงเรียนนี่มันแรดตรงไหน ผมสนิทกับอาจารย์ฝ่ายปกครองแทบทุกนางทำไมไม่เห็นมีใครว่าผมเจ้าชู้หลายเมียบ้าง?

     

     

     

        นั่นแหละครับ โดคยองซู คนที่ผมอยากจะให้มาเป็นคนใช้(ชีวิตร่วมกัน) แต่ก็ไม่ค่อยจะมีใครเห็นด้วย...   

     

     

     

        50%

     

        “มองหน้าไมสัส?”

     

        ณ ตรงที่เดิม เวลาเดิม หน้าร้านขนมจีนตอนเที่ยงวัน พูดง่ายๆคือกลับเข้าสู่ปัจจุบัน

     

        “อะไร๊? กูมองมึงเหรอ บ้าป๊าว? กูมองพื้นกระเบื้องโรงอาหารตะหาก สวยดี หินแกรนิตแท้” สกิลการแหลที่ผมคิดว่ามันน่าจะเนียนจนสมควรจะได้รางวัลตุ๊กตา

     

        “ขนมจีนน้ำยาไก่เพิ่มเลือดได้แล้วจ้ะหนู” ป้าร้านขนมจีนคนงามเอ่ยขึ้นขัดจังหวะหนุ่มสาว(?)จีบกัน(?) คยองซรับขนมจีนของตัวเองพร้อมกับจ่ายตังค์ ก่อนที่นางจะเดินสวนผมไปพร้อมกับประโยคน่ารักๆประโยคหนึ่ง

    .

    .

    .

    .

    .

        “อย่างมึงน่ะ จะมาโกหกกูยังเร็วไปสิบปี ไปเรียนการแสดงกับนุ่นวรนุชมาก่อนแล้วค่อยมาหากู <3

     

     

     

        เออะ กูควรจะดีใจใช่มั้ยที่เขารู้ว่ากูมองเขา (ไม่รู้ก็โง่ละ)

     

     

     

       ว่าแต่.. ทำไมผมต้องไปเรียนการแสดงกับนุ่นวรนุชวะ จะให้กูเล่นเปนลำยองเหรอ???

     

     

     

     

     

             ...................................................................................................................

     

     

     

        “ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!! โอ้ยยยยขรรม!!

        “ขรรมไรสัส?” ไม่พูดเปล่า เอาทิชชู่ยัดปากไอ้มินซอกพอเป็นพิธี

        “อูไอ้ไอ้อ๋ำไอ อูอ๋ำอึงไออัส ถุย!” กูไม่ได้ขรรมไร กูขรรมุงไงสัส ผมทรานส์ประโยคของมันอยู่ในใจเสร็จมันก็พ่นทิชชู่ออกมาแทบจะเฉียดเบ้าหน้าผม ก่อนที่จะก้มลงกินก๋วยเตี๋ยวของมันต่อ “มึงนี่ไหวป่ะวะถามจริง? กูดูยังไงคยองซูเขาก็ไม่ได้ชอบมึง”

        “มึงเอาส้นตีนคิดเหรอซอก? มันรู้ด้วยว่ากูแอบมองมัน แสดงว่ามันต้องใส่ใจกูอยู่แน่ๆ”

        “มโนละสัส ถ้าเขาไม่รู้กูก็ไม่รู้ คนทั้งห้องมึงก็ไม่รู้ คนทั้งโรงเรียนก็รู้หรอก แหมไม่ค่อยจะแรด ตอนช่วงที่เขามากินข้าวกับพี่จงแดแถวๆนี้มึงก็มองซะจนลืมแดก คอเคล็ดอีก เดือดร้อนกู”

        “ก็แล้วไงวะ? มึงไม่เคยมีคนที่ชอบอ่ะซอก มึงจะเข้าใจอะไร L

       “กูก็ชอบอาจารย์ซุนกยูไงมึงอย่าลืมดิ”

        “ละมึงไม่เคยมโนอ่อ? ถ้ามึงได้รักได้ชอบใครสักคนมึงต้องมโนว่ามึงมีโมเม้นต์ที่สวยงามกับเขา มึงเข้าใจป่ะ ถึงมันจะเจ็บปวดแต่ก็งดงาม” พูดจบก็ร่ำไห้

        “เออ มันงดงาม มันก็งดงามได้แค่ในโลกความฝันของมึงก็ท่านั้นแหละ”

        “T^T

        “ถ้ามึงรู้สึกชอบใครสักคนอยู่นะ มึงก็ต้องจีบดิ”

     

        ห้ะ?

        ตะกี้ไอ้ซอกมันบอกว่าไรนะ??

     

        “จีบ?”

        “เออ! จีบมันเลย! อย่ามัวอ้ำอึ้ง! อย่ามัวมโน!! มึงอ่ะทุกที ชอบใครก็ทำตัวเหมือนเป็นสโตล์กเกอร์ มันดูโรคจิตเว่ย! มึงต้องซู่!! เผชิญหน้าเลย! ทีนี้ล่ะ ถึงมึงจะจีบไม่ติด ถึงมึงจะเจ็บปวด แต่มันก็คือความเจ็บปวดที่คุ้มค่า! มันงดงาม!!” พูดเสร็จไอ้ซอกก็ตบโต๊ะเสียงดังจนคนในโรงอาหารแทบจะมองโต๊ะผมกันเป็นตาเดียว...

     

        เออ.. เหมือนกำลังฟังเสื้อหลากสีกำลังปลุกระดมเลยนะนั่น.... (จะโดนแบนมั้ยวะ)

        เออ.. แล้วที่มันพูดก็ถูก เจ็บปวดแต่คุ้มค่า...

        แต่ถ้าจะให้กูจีบคยองซู กูต้องไปเรียนการแสดงกับนุ่นวรนุชก่อนมั้ยวะ?? 





    ร้อยเปอร์ละจ้า สำหรับฟิคกากๆ ที่คนอ่าน... ว่าไงล่ะ เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย
    ฝากคอมเม้นต์กันด้วยนะครับจิบิอิอิ 
    ปล้ำหลีด. ใครเล่นทวิต จะสกรีมจะเม้าท์มอยจะด่าจะทวงฟิคติดแท็ก
    #อปกนสต เด้อครับ 

    ฟาย96 :)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×