คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เสียงกรีดร้องของเจ้าหญิง : Part III (จบตอน)
The Princess Of Doll
Part III.
Author : Silver-lake-lanturn
Status : ปิดเทอมแล้ววว...!! ข้าพเจ้าเบิกบาน
pairing : ???
@ Dolls Kingdom
มือเรียวบางลูบไล้ไปตามผนังวอลเปเปอร์สีครีมแซมน้ำตาลที่หลุดลอก ผนังลายสวย... ที่ตอนนี้มันกลับดูน่าหวาดกลัว ภาพเขียนสีน้ำมันที่เคยถูกใส่กรอบเอาไว้อย่างสวยงาม... ตอนนี้กลับถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ วางกองอยู่ที่พื้นพร้อมกับเศษของกรอบรูป แต่ก็น่าแปลกใจ... ที่กระจกบานใหญ่ภายในห้อง กลับมีสภาพเหมือนใหม่ ไม่ได้ถูกทุบทิ้งจนปริแตก หรือ ถูกผลักให้ล้มลงแต่อย่างใด... มันเพียงแต่ถูกตั้งเอาไว้ ใกล้ๆ ซากตุ๊กตาที่พังแล้ว 2-3 ตัวเท่านั้น
ริมฝีปากบางแสย่ะยิ้ม... เมื่อมองใบหน้าของตนเองในกระจกเงา
ภาพสะท้อนของเด็กหญิงร่างบางในชุดโจ๊กเกอร์ ผมสลวยที่ถูกปล่อยยาวลงมาถึงกลางหลังสีดำสนิท รับกับนัยน์ตาคมสวยที่สะกดสายตาสีม่วงเข้ม ริมฝีปากที่ยิ้มเล็กๆ อย่างโรคจิตตามแบบฉบับของเธอ ถึงแม้ว่าแสงไฟสลัวๆ ในห้องทำให้คนอื่นมองไม่เห็นใบหน้านั้นก็ตาม
แต่กระจกบานนี้... ก็สะท้อนให้เธอต้องรู้สึกเจ็บปวดกับภาพในอดีตทุกครั้งที่ส่องมันเช่นกัน...
8 ปีก่อน
‘พี่สาวเป็นนักมายากลเหรอคะ...’ เด็กสาวตัวเล็กๆ สะกิดชายกระโปรงของหญิงสาวที่ยืนสับไพ่อยู่ข้างๆ เวที
‘อะ...อ๋อ ใช่จ้ะ’ หญิงสาวตอบ
‘ว้าว! เท่จังเลย พี่คอยดูนะ... ซักวันหนึ่งหนูจะเป็นนักมายากลเหมือนพี่ให้ได้เลย...’ เด็กหญิงว่า พลางทำสายตาเป็นประกายด้วยความหวัง
‘จ้ะ... หนูจะต้องเป็นได้อย่างแน่นอน พี่เชื่อหนูจ้ะ’ หญิงสาวบอก แล้วย่อตัวลงให้อยู่ในระดับเดียวกับเด็กหญิง พร้อมกับลูบเส้นผมของเด็กหญิงเบาๆ อย่างเอ็นดู
แต่หลังจากนั้น 2 อาทิตย์
‘คะ...คุณแม่คะ’ เสียงของเด็กหญิงตะโกนขึ้นอย่างตกใจ ‘คุณแม่เป็นอะไรไปคะ ตอบหนูหน่อยสิคะ!!’ เด็กหญิงที่เพิ่งจะเดินกลับมาจากโรงเรียน แต่ก็ต้องรีบวางกระเป๋าทิ้งเอาไว้ข้างทางเดิน...เมื่อเห็นร่างที่เปียกโชกด้วยของเหลวสีแดงฉานของมารดา
‘...’ ร่างไร้วิญญาณไม่ได้ตอบกลับมา
‘คุณแม่!!’ เธอร้องลั่น
แต่ในระหว่างทางกลับบ้านของวันต่อมา เด็กหญิงบังเอิญไปเจอพี่สาวนักมายากลที่กำลังยืนคุยโทรศัพท์กับคนๆ หนึ่งด้วยน้ำเสียงสะใจ
‘ใช่... ฉันทำเอง’
‘อ๋อ...เหรอ ทำไมฉันจะต้องไปสนใจนังเด็กโง่งี่เง่านั่นด้วยล่ะ’
‘หึ หึ... แล้วไง ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้อยู่แล้วนี่’
‘หึ... แม่มดเหรอ ฉันก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ก็ฉัน...’ฆ่า’ นักดนตรีงี่เง่านั่นเองนี่นา’
‘หืม...? อ๋อ เด็กนั่นน่ะเหรอ... นังเด็กนั่นยังไร้เดียงสาเกินกว่าจะรู้ด้วยซ้ำไป ว่าแม่ของตัวเอง...ถูกคนที่ตัวเองไว้ใจมากที่สุดฆ่าทิ้งอย่างไรล่ะ!!’
ตอนนั้น เด็กหญิงตกใจมากกับเรื่องที่ได้ยิน จึงได้แต่วิ่งหนีไป...
‘เสียใจด้วยนะ เรื่องแม่ของเธอน่ะ...’ พี่สาวนักมายากลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสงสาร เด็กหญิงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยก่อนจะตอบ
‘ค่ะ...’
‘เธอจะไปอยู่กับพี่ไหม... เดี๋ยวพี่สอนกลให้นะ’ หญิงสาวถาม ทำให้แววตาของเด็กสาวเป็นประกายอย่างตื่นเต้น
‘จริงเหรอคะ...’ เธอถามอย่างดีใจ หญิงสาวก็พยักหน้า
‘จริงสิจ้ะ... ว๊าย!! นั่นหนูจะทำอะไรน่ะจ้ะ!?’ หญิงสาวบอก แต่ก็ต้องร้องเสียงหลงอย่างตกใจเมื่อเห็นเด็กหญิงคว้าปืนขึ้นมาถือ
‘พี่สินะคะ... ที่ฆ่าคุณแม่ของหนู’ เธอถามเสียงเย็นๆ
‘พะ...พูดอะไรน่ะจ้ะ!? พี่น่ะเหรอจะฆ่าคุณแม่ของหนูได้...’ หญิงสาวตอบเสียงสั่น
‘อย่าคิดว่าหนูไม่รู้นะคะ... ว่าพี่พูดอะไรในวันนั้นน่ะ’ เด็กสาวพูดดักคอ ‘บอกความจริงมานะคะ มะ...ไม่งั้นหนูจะยิงมันจริงๆ ด้วย’
‘อึก...’ หญิงสาวถึงกับสะอึก
‘...’
‘หึ... รู้แล้วสินะ หึ หึ หึ หึ ใช่... ฉันเป็นคนฆ่าแม่ของแกเอง...’ แต่จู่ๆ ท่าทีของหญิงสาวก็เปลี่ยนไป เธอหัวเราะในลำคออย่างสะใจ
‘...’
‘หึ หึ... แต่นังโง่นั่นก็ยัง... ขอให้ไว้ชีวิตแก ทั้งๆ ที่จะตายอยู่แล้วแท้ๆ หึ...’ หญิงสาวเริ่มเล่าให้ฟัง อย่างจงใจดูถูกคุณแม่ของเด็กหญิง
‘ว่าไงนะ!?’ เธอถามเสียงสั่น
‘แต่ฉันก็คงจะรักษาสัญญานั่นเอาไว้ไม่ได้...’ หญิงสาวเอ่ยเรียบๆ
‘จะ...จะทำอะไรน่ะ!?’ มือที่ถือปืนอยู่สั่นน้อยๆ อย่างหวาดระแวง
‘เพราะแก... จะต้องตายเดี๋ยวนี้!!’ ว่าแล้ว... หญิงสาวก็ทำท่าจะกระโจนเข้ามาหมายจะบีบคอของเด็กหญิงให้แหลกคามือของเธอ แต่...
‘ปัง’
‘อึก...’ ร่างของหญิงสาวเกร็งกระตุก... ก่อนที่จะล้มลงนอนแน่นิ่งไป
‘อะ... อึก กรี๊ดดดดดดดดด!!’ เด็กหญิงที่เห็นภาพชวนสยองขวัญนั้น ก็กรีดร้องเสียงดังลั่นด้วยความหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด...
นั่นเป็น... อดีตที่ไม่น่าจดจำที่สุดของเธอ
มือเรียวบางยกปืนขึ้นมาถือเอาไว้ในมือ...แต่ก่อนจะทันได้ยิงมันออกไป น้ำเสียงเรียบๆ ก็ดังขัดจากทางหน้าประตูห้องเสียก่อน
“ทำแบบนั้นไปแล้ว... คิดว่าจะปกปิดอดีตของตัวเองได้อีกหรือไง ซินซิเนล” สิ้นเสียง...เด็กหญิงเจ้าของชื่อก็ต้องรีบที่จะหันกลับไปมองต้นเสียงที่เดินออกมาจากมุมมืดช้าๆ เงามืดในห้องบดบังใบหน้าไปส่วนหนึ่ง... แต่ก็ยังมองออกว่าผู้มาเยือนคือใคร
“ซินเรียนา...” ซิเนลพึมพำเบาๆ เมื่อสบเข้ากับนัยน์ตาสีแดงก่ำของซินเรียนา แต่อยู่ๆ ซินซิเนลก็ต้องรู้สึกเกร็งกระตุกไปทั้งร่าง เพราะถูกพลังของซินเรียนาหยุดการเคลื่อนไหวเอาไว้ ดังนั้นเธอจึงขยับไม่ได้แล้วในตอนนี้
“ชื่อย่อว่า ‘P.O.D.’ งั้นเหรอ... น่าสนใจนี่” ซินเรียนาพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ เจือเสียงหัวเราะ ทั้งๆ ที่ถูกซินซิเนลจ้องมาอย่างแค้นใจขนาดนั้น “บาปของเธอเนี่ย ใหญ่เอาการเลย... บาปของการถูกตามใจจนเหลิงไปหมด ‘ซิเนล’ สินะ...”
“หึ...” ซินซิเนลแค่นหัวเราะทั้งๆ ที่แทบจะขยับตัวไม่ได้เลยแท้ๆ ก่อนจะนิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อถูกเล็บยาวๆ ของซินเรียนาจิกเข้าไปถึงในเนื้อ “อึก...”
“ใช่ไหม... ‘Princess Of Dolls’”
‘yami no naka shibarareta watashi wo mitsukedashite aa kuruoshii sono kaori de’
“การสรรเสริญครั้งสุดท้ายสินะ หึ...” ซินเรียนาแค่นยิ้มที่มุมปากเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงเพลงคลอเบาๆ พัดมาตามสายลมด้วยทำนองเศร้าโศก...บทเพลงอำลาแด่ผู้เป็นนาย
“คิดจะฆ่าฉันอยู่แล้วสิน...งั้นก็เอาเลยสิ หึ หึ...” ซินซิเนลพูดออกมาอย่างประชดชีวิต แต่น้ำเสียงนั้นกลับดูโหยหาความตายที่กำลังจะได้รับ “ไหนๆ มันก็จะบอยู่แล้วนี่... ปลดปล่อยฉันซะสิ”
“อึก...” ใบหน้าที่เคยแสย่ะยิ้มของซินเรียนาฉายแววเจ็บปวดขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว “ใช่... มันจบแล้วล่ะ”
‘ปัง!!’ เสียงลั่นไกดังขึ้นพร้อมกับเสียงกรีดร้องโหยหวนเสียงลั่น
“กรี๊ดดดดดดดดดด!!”
@ Magent’s Tea
“ทางตำรวจดูจะปิดคดีได้แล้วแฮะ...” คู่รักวัยรุ่นเอ่ยอย่างโล่งอก เมื่ออ่านหัวข้อหนังสือพิมพ์แล้วว่า เป็นการแสดงความยินดีที่ทางตำรวจสามารถหาตัวคนร้ายได้ หน้าปกลงใบหน้าของ ‘เด็กหญิงปริศนา’ ที่ใบหน้าถูกบังเอาไว้ด้วยผ้าคลุมหน้าสีดำ แต่ก็บางพอที่จะทำให้เห็นนัยน์ตาสีม่วงอ่อนที่ดูแตกตื่นเล็กๆ ได้
“มอคค่าที่หนึ่งค่ะ” เด็กหญิงบอกอย่างสุภาพกับพนักงานที่เคาน์เตอร์ เธอเดินไปนั่งรอพลางเปิดอ่านหนังสือพิมพ์ในมือไปพลางๆ
‘ตำรวจแจ้ง เตรียมปิดคดี!!’
‘...นี่ถือเป็นข่าวน่ายินดีที่เราได้รับแจ้งว่า... ทางตำรวจสามารถจับกุมฆาตกรสังหารหมู่ได้แล้ว ทางตำรวจสามารถเข้าจับกุมได้เมื่อคืนก่อนนี้ ที่ร้าน ‘Dolls Kingdom’ บนถนน ‘Golic Rinser’ ที่ไม่ค่อยมีผู้คนสัญจรผ่านไปมา... ทางตำรวจได้ทำการตรวจสอบสถานที่หลบซ่อนของคนร้าย พบอาวุธปืนร้ายแรงและยาพิษอีกจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม... นี่อาจจะถือเป็นข่าวดีที่สุดที่เรามีตอนนี้เลยก็เป็นได้...’
...รู้สึกว่า เรื่องนี้จะมาจากความแค้นของซินซิเนล เพราะแม่ของเธอถูกฆ่าตายตั้งแต่ยังเล็ก แถมความจริงแล้วคนที่ฆ่ายังเป็นคนที่สนิทกันมากและไว้วางใจทุกเรื่องอีกด้วย พอ 8 ปีต่อมาก็คิดจะล้างแค้นให้แม่แต่ก็มารู้ทีหลังว่าคนพวกนั้นตายไปแล้ว แค้นมากเข้าก็เลยไปเล่นงานลูกหลานของคนพวกนั้นแทน เล่นเอาคดีฆาตกรรมต่อเนื่องนี่ดูไร้เหตุผลไปเลย...
“เอ่อ... คุณคะ มอคค่าที่สั่งได้แล้วค่ะ” พนักงานสาวเตือน ปลุกเด็กหญิงขึ้นจากความคิด เธอลากนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนขึ้นมาสบ ก่อนจะกล่าวขอบคุณเสียงหวาน
“ขอบคุณมากค่ะ...”
พนักงานสาวโค้งตัวให้ก่อนจะเดินออกไป และลอบมองใบหน้าหวานของเด็กหญิงที่กำลังยิ้มอยู่อย่างสนใจ
...น่ารักขึ้นนี่นา ดีกว่าตอนที่มาคราวก่อนมากเลยไม่ใช่เหรอ...
-Fin-
ตัวอย่างเรื่องต่อไป...
“แวมไพร์อะไรนั่น มีที่ไหนกันล่ะ”
“ถ้าอยากมีชีวิตรอด...ก็จงมารับใช้ฉันซะ”
“หมู่บ้านนี้ จะล่มสลายเหรอ ตอบฉันมาสิ!!”
“หึ...ใช่แล้ว”
‘Status : Now Loading...’
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบเสียที... ^_^<<<[ยิ้มหน้าบาน]
ปิดเทอมแล้วเลยมีเวลาปั่น...แต่ก็ไม่วายมีการบ้านปิดเทอมตามมาอีก 5 วิชา =_=^^ <<<[นอกเรื่องแล้ว]
เสร็จไป 1 เรื่อง แต่ก็ยังมีวางไว้อีก 1 เรื่อง
เรื่องต่อไปจะไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ยกเว้นตัวละครบางตัวนะคะ
Silver-Lake-Lanturn.
ความคิดเห็น