คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เสียงกรีดร้องของเจ้าหญิง : Part II
The Princess Of Doll
Part II.
Author : Silver-lake-lanturn
Status : ยุ่งจังเลยยยย...!!!
pairing : ???
“อย่างที่บอกไงเพคะ ฝ่าบาท” เพราะสรรพนามที่ถูกเปลี่ยนกะทันหัน ทำให้ชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็น ‘เจ้าชายลำดับที่ 3’ ถึงกับตกใจเล็กน้อย ก่อนที่จะถามเสียงระรื่น
“รู้ตัวแล้วเหรอ... เจ้าสินะที่มาขอพบข้า”
“เพคะ ฝ่าบาท” เด็กสาวตอบยิ้มๆ พลางมองหมากบนกระดาน ที่ตอนนี้คิงขาวของเธอรุกฆาตอีกฝ่ายไปเรียบร้อยแล้วด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนที่จะแสย่ะรอยยิ้มกว้าง “หม่อมฉันมีเรื่องที่จะต้องถามท่านอยู่อย่างหนึ่ง...”
“อะไรงั้นหรือ...” ชายหนุ่มถามด้วยท่าทีสบายๆ ราวกับว่ากำลังพูดกับสหายสนิท มิใช่ประชาชน “...ที่เจ้าอยากจะถามข้า”
“ท่านปรารถนาความตายรึไม่...?”
ร่างสูงนิ่งไปสักพัก ก่อนที่จะหัวเราะออกมาราวกับว่านั่นเป็นเรื่องขำขันเล็กๆ น้อยๆ “ท่าทางของข้าดูเหมือนปรารถนาความตายมากสินะ”
“หม่อมฉันเพียงแต่ถาม มิได้หมายความว่าท่านเป็นเช่นนั้นเสียหน่อยนี่เพคะ” เธอตอบยิ้มๆ แต่กลับทำให้เจ้าชายร่างสูงชอบในความกล้าหาญของเธอมากขึ้นเสียอีก
“เจ้านี่ดูท่าทางจะเข้ากับข้าได้ดีนะ...” ร่างสูงเอ่ย ส่วนเด็กสาวก็เลิกคิ้วน้อยๆ เป็นเชิงถาม “...แล้วเจ้า สนใจจะมาเป็นสหายของข้าไหมล่ะ”
“หึ...ก็ เป็นเงื่อนไขที่ไม่เลวเลยนะเพคะ ฝ่าบาท” รอยยิ้มบางเบาเกิดขึ้นที่ริมฝีปากบางของเธอ “แต่งานของหม่อมฉันก็คือ... ‘สังหารท่านเสีย’ น่ะสิเพคะ...”
@ Phantom’s café
“นี่... คลาสมา เธอเห็นด้วยไหมล่ะ” เสียงหวานของ ‘เด็กหญิงในชุดโจ๊กเกอร์’ ถามตุ๊กตาหนุ่มที่เธอพามาด้วย นัยน์ตาที่ดูเลื่อนลอยของตุ๊กตาหนุ่มก็เลื่อนมาสบช้าๆ ก่อนจะตอบว่า
“เห็นด้วยสิขอรับ... นายหญิง”
‘นายหญิง’ หัวเราะเบาๆ ในลำคอ ก่อนจะรับเครื่องดื่มมาจากบริกรหนุ่ม แล้วกระดกรวดเดียวจนหมด “อา... ไม่ว่าใครก็ตอบคำถามของฉันด้วยคำว่า ‘เห็นด้วย’ เสมอเลย คิดจะเอาใจกันรึเปล่า...”
“คงงั้นล่ะขอรับ... แต่กระผมจะตอบว่า ‘ไม่’ ขอรับ” ตุ๊กตาหนุ่มตอบ ในขณะที่ส่งเครื่องดื่มแก้วใหม่ให้ “กระผมจะตอบตามที่ตัวกระผมคิดขอรับ นายหญิง”
“หึ... ปากหวานจังนะ คลาสมา” เธอหัวเราะคิกคักเบาๆ ในลำคอ ก่อนจะโน้มคอของตุ๊กตาหนุ่มลงมาประกบปาก “เธอน่ารักจัง...”
“ขอบคุณมากขอรับ นายหญิง...”
หลังร้าน
“เด็กคนนั้นมาอีกแล้ว... คราวนี้ก็ยังมีตุ๊กตาอีกนะจ้ะ...” พนักงานเสิร์ฟสาวพูดอย่างกังวลเล็กๆ เพราะข่าวที่มีเกี่ยวข้องกับ ‘เด็กสาวในชุดโจ๊กเกอร์’ ล้วนแต่ไม่ค่อยดีทั้งนั้น
“แต่เป็นตุ๊กตาผู้ชายนะ... ตอนที่เราเดินผ่านโต๊ะ 6 ก็เห็นเค้าจูบกันด้วยล่ะ” บาร์เทนเนอร์หนุ่มบอก
“มันดูแปลกๆ นะ... เพราะเธอไปไหนมาไหนกับตุ๊กตาเสมอเลย”
“นั่นสิ เราเห็นด้วย...”
“นั่นก็เพราะว่า นายท่านของฉัน... คือคนที่ได้ชื่อว่าเป็น ‘เจ้าหญิงแห่งตุ๊กตา’ น่ะสิ” เสียงที่แปลกออกไปจากเดิม ทำให้ทั้งคู่ต้องหันกลับไปมองทางต้นเสียง... และก็พบกับตุ๊กตาสาวของ ‘เด็กสาวในชุดโจ๊กเกอร์’ กำลังเดินมา...พร้อมกับมีดเล่มหนึ่งในมือ
“เจ้าหยะ... กรี๊ดดดด!!”
“อ๊ากกกกกก!!” เสียงกรีดร้องอย่างทรมานก็ดังขึ้น ลั่นไปทั่วทั้งซอยเปลี่ยวๆ นั่น... พอๆ กับเลือดที่ไหลออกมาจากร่างไร้วิญญาณทั้ง 2...
@ Toys shop ‘Fairytales’
เด็กสาวยิ้มบางๆ ให้กับผลงานที่สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี... ช่วงนี้มีคดีขึ้นบ่อยก็จริง แต่ส่วนใหญ่เหลือเงื่อนงำแบบผูกเป็นปม ดังนั้น... การสร้างคดีอำพรางครั้งนี้คงจะไม่สะดุดตา
ตอนแรกเธอไม่คิดจะเหยียบเข้ามาในร้านแบบนี้สักเท่าไหร่หรอก... แต่เธอดันมองเห็นรูปๆ หนึ่งเข้าน่ะสิ
เด็กสาวร่างบางกำลังมองหารูปของหนึ่งใน ‘แขกประจำ’ ของร้านนี้ไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่เจอ... จึงคิดจะเดินออกจากร้านไปอย่างรู้สึกผิดหวังเล็กๆ
ถ้าไม่ติดว่าเธอจะมองเห็นรูปที่เธอมองหาอยู่เสียนานเข้าจนได้...
“นี่... รู้จักคนในรูปนี้ไหม” เด็กสาวร่างบางถามพนักงานหนุ่มคนหนึ่งในร้าน “เป็นลูกค้าที่นี่หรือเปล่า...”
พนักงานหนุ่มมองตอบกลับมาอย่างงๆ แต่ก็ตอบกลับว่า “ขาประจำเลยจ้ะหนู... พี่ก็เห็นเค้าชอบมาเดินวนไปวนมาอยู่ในร้านบ่อยๆ ด้วย...”
“ค่ะ...”
“มีธุระอะไรกับเธอหรือเปล่า...” พนักงานหนุ่มถามขึ้น เมื่อเห็นเด็กสาวเงียบไป สายตาของเธอดูจะจดจ่อกับรูปภาพในมือเป็นพิเศษ... รูปของเด็กหญิงในชุดโจ๊กเกอร์ที่กำลังยืนมองตุ๊กตาหุ่นที่ไม่ค่อยจะมีใครซื้อด้วยท่าทางเหม่อลอย
“เปล่าหรอกค่ะ... ขอบคุณมากเลยนะคะ” เธอกล่าวขอบคุณและเดินจากมาเงียบๆ
“อึก...” เด็กสาวในชุดนักเรียนรู้สึกปวดร้าวบริเวณท้องขึ้นมาชอบกล... เธอเริ่มไอ แต่ก็แทบจะเป็นลมล้มพับไปเดี๋ยวนั้นเลยเมื่อ...
“อึก... ละ เลือด แคกๆ” มือที่เด็กสาวยกขึ้นไปปิดปากเวลาไอจาม... บัดนี้ กลับแปดเปื้อนไปด้วยของเหลวสีแดงฉานที่ออกมาพร้อมกัน เด็กสาวเริ่มไอหนักขึ้น จนล้มลงกับพื้น หอบหายใจอย่างหนัก และปรือนัยน์ตาลง...
...น่าแปลกจัง... ฉันจะตายอยู่แล้ว ทำไมถึงรู้สึกว่าเห็นภาพในอดีตขึ้นมากันนะ...
ภาพความทรงจำของเด็กสาวไหลย้อนช้าๆ ก่อนจะจบลงด้วยภาพของอาหารมื้อสุดท้าย... อาหารในมือของเด็กสาวในชุดโจ๊กเกอร์
นัยน์ตาของเธอเบิกโพล่งขึ้นเมื่อมองภาพของเด็กสาวคนนั้น... ที่กำลังแอบใส่ผงสารพิษที่อันตรายมากลงในอาหารของเธอพร้อมกับรอยยิ้มแสย่ะ
ก่อนที่เด็กสาวในชุดนักเรียนจะนอนแน่นิ่งไป... พร้อมกับเสียงกรีดร้องโหยหวน
“กรี๊ดดดดดดดดด!!”
@ Unit Games & Toys
“คดีช่วงนี้เกิดบ่อยไปแล้วนะ...” เสียงซุบซิบนินทาดังขึ้นมาเซ็งแซ่ในมุมที่มีแผงหนังสือพิมพ์วางเอาไว้ให้ลูกค้าอ่าน “คดีลูกโซ่หรืออย่างไรกันนะ...”
“เห็นว่าพวกตำรวจกำลังวุ่นวายกันใหญ่เลยนะ...”
“พวกนักสืบก็เริ่มแข่งกันทำงานแล้วนะ... แต่เวลาแบบนี้มันก็ต้องทำนั่นแหล่ะ”
“คราวนี้คดีอะไร...” เด็กสาวถามเรียบๆ ผู้ใหญ่บางคนก็หันมามองอย่างงุนงง เนื่องจากว่ามันออกจะผิดวิสัยของเด็กไปเสียหน่อย แต่ก็ตอบกลับมาแบบปัดๆ ว่า
“หนูโตก่อนแล้วค่อยรู้ดีกว่านะ”
“ถ้าเห็นหนูเป็นเด็กอายุ 3 ขวบ ก็ไม่ต้องบอกนะคะ” เธอย้อนกลับเล็กๆ “หนูโตพอที่จะรู้แล้วล่ะค่ะ...”
“ไว้หนูอายุถึง 18 เมื่อไหร่ลุงจะบอกแล้วกันนะ” ชายร่างท้วมบอก แล้วรีบพลิกหน้าหนังสือพิมพ์ไป เพื่อเธอรู้ว่ามันเป็นการตัดบท
“หนูอายุมากกว่าที่คุณเห็นอีกมากค่ะ...” เธอบอก แต่ก็ไม่ได้ทำให้ชายร่างท้วมเชื่อ
“หนูไปเล่นกับเพื่อนๆ ดีกว่าจะมาพูดอยู่กับลุงอีกนะ ไปเถอะ...”
เมื่อไม่สามารถขอดูจากหนังสือพิมพ์ได้... เด็กสาวเลยก็จำเป็นที่จะต้องเดินออกจากร้านนั้นไปด้วยท่าทีที่แลดูหงุดหงิดเล็กน้อย
แต่ถ้าเกิดว่าเธอเดินออกไปช้ากว่านั้นอีกสักหน่อย... ก็อาจจะได้เจอกับเด็กหญิงที่เธอตามหามาทั้งวันแล้วแท้ๆ
“หึ... คิดจะหาทางมาจับตัวฉันงั้นเหรอ... ฝันไปเถอะ!!”
@ Magent’s Tea
“มอคค่าที่หนึ่ง...” เด็กหญิงบอกเรียบๆ ให้พนักงานที่เคาน์เตอร์ฟัง ก่อนที่จะหยิบหนังสือพิมพ์ที่แวะซื้อที่ร้าน Magnet news ระหว่างทางขึ้นมาอ่านฆ่าเวลา...
‘ทางตำรวจแจ้งเรื่อง อาจจะเกิดคดีขึ้นอีกในเร็วๆ นี้’
‘เนื่องจากที่ผ่านมา... มีการเกิดคดีขึ้นเยอะจนอาจจะกลายเป็นคดีลูกโซ่ ทางตำรวจจึงได้แต่จับตาเฝ้ามองผู้ต้องสงสัยอยู่เงียบๆ เท่านั้น... จึงอยากจะให้ทุกๆ ท่านให้ความร่วมมือในการไม่ออกจากบ้านของท่านในยามวิกาล...’
‘มีการศพรายที่ 13 ที่บริเวณทะเลสาบใกล้ทะเล’
‘เหตุเกิดบริเวณริมทะเลสาบ... เป็นสถานที่ที่ค่อนข้างจะพลุกพล่านไปด้วยนักท่องเที่ยวจากประเทศต่างๆ ซึ่งต้องการมาพักผ่อนท่ามกลางธรรมชาติ จึงน่าแปลกที่มีผู้พบเห็นศพถูกลอยอยู่ในน้ำของทะเลสาบ ดังนั้นจึงทำให้โรงแรมท่องเที่ยวเกิดความแปรปรวนบ้าง... แต่อย่างไรก็ตาม นักท่องเที่ยวที่เหลือก็คงจะยังถูกสอบสวนกันต่อไป...’
“เอ่อ... คุณคะ มอคค่าได้แล้วค่ะ” พนักวานสาวเตือนเบาๆ เมื่อเห็นว่าเด็กหญิงยังคงจมอยู่กับความคิดส่วนบุคคลของตนเอง... ทั้งๆ ที่เธอนำมันมาเสิร์ฟได้สักพักแล้ว
“อืม...” เธอเอ่ยเบาๆ เป็นการขอบคุณ เมื่อเห็นดังนั้น... พนักงานสาวจึงเดินออกไปอย่างุนงงเล็กๆ
...หึ...ถึงจะยังหาไม่เจอ... แต่แค่นี้ก็พอจะทำให้ฉันรู้แล้วล่ะ...
...ว่าตัวจริงของ ‘ฆาตกรสังหารหมู่’ คือใคร...
@ Dolls Kingdom
มือเรียวบางลูบไล้ไปตามผนังวอลเปเปอร์สีครีมแซมน้ำตาลที่หลุดลอก ผนังลายสวย... ที่ตอนนี้มันกลับดูน่าหวาดกลัว ภาพเขียนสีน้ำมันที่เคยถูกใส่กรอบเอาไว้อย่างสวยงาม... ตอนนี้กลับถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ วางกองอยู่ที่พื้นพร้อมกับเศษของกรอบรูป แต่ก็น่าแปลกใจ... ที่กระจกบานใหญ่ภายในห้อง กลับมีสภาพเหมือนใหม่ ไม่ได้ถูกทุบทิ้งจนปริแตก หรือ ถูกผลักให้ล้มลงแต่อย่างใด... มันเพียงแต่ถูกตั้งเอาไว้ ใกล้ๆ ซากตุ๊กตาที่พังแล้ว 2-3 ตัวเท่านั้น
ริมฝีปากบางแสย่ะยิ้ม... เมื่อมองใบหน้าของตนเองในกระจกเงา
ภาพสะท้อนของเด็กหญิงร่างบางในชุดโจ๊กเกอร์ ผมสลวยที่ถูกปล่อยยาวลงมาถึงกลางหลังสีดำสนิท รับกับนัยน์ตาคมสวยที่สะกดสายตาสีม่วงเข้ม ริมฝีปากที่ยิ้มเล็กๆ อย่างโรคจิตตามแบบฉบับของเธอ ถึงแม้ว่าแสงไฟสลัวๆ ในห้องทำให้คนอื่นมองไม่เห็นใบหน้านั้นก็ตาม
แต่กระจกบานนี้... ก็สะท้อนให้เธอต้องรู้สึกเจ็บปวดกับภาพในอดีตทุกครั้งที่ส่องมันเช่นกัน...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------เสร็จไปอีกตอน =o= <<<[พูดด้วยสภาพหมีแพนด้า]
งานยุ่งๆ เพราะต้องอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบช่วงที่ผ่านมาน่ะค่ะ
เวลามันน้อยลงหรือเปล่านะ...?
Silver-Lake-Lanturn.
ความคิดเห็น