คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : คั้นซ้อน 2 : Back stage scene - part I -
Special : Back stage scene
ตัวละครหลัก :
เลค พิธีกรจอมอู้ มีนิสัยเฉื่อยชา ขี้เซาเป็นที่สุด ชอบโดดงานไปนอนกลางวันอยู่บนดาดฟ้า (ซึ่งก็ยังไม่มีใครเข้าใจอยู่ดีว่าเจ้าตัวขึ้นไปอยู่บนนั้นได้อย่างไรในเมื่อมันไม่มีทางขึ้น) เป็นคนที่ซิลเวอร์แอบชอบแต่เจ้าตัวกลับไม่สนใจในเรื่องความรักซะนี่
แลนเทิร์น ซือเจ๊สุดโหดแห่งกองถ่าย มีนิสัยจริงจัง ความรับผิดชอบกับความสามารถในการเป็นผู้ทำทะลุเพดาน ได้รับความไว้วางใจจากโปรดิวเซอร์ต่างๆ อย่างล้นหลามจนได้ตำแหน่งผู้ช่วยผู้กำกับมาครอง
ซิลเวอร์ สาวน้อยนักออกแบบ มีนิสัยร่าเริง ใจดี เดิมทำงานอยู่เบื้องหลัง (ฝ่ายคอมพิวเตอร์กราฟิก) ภายหลังความสามารถในด้านการออกแบบก็ถูกค้นพบ จึงได้อานิสงส์เปลี่ยนมาอยู่ฝ่ายเสื้อผ้าแทน
นีน่า (น่าจะเป็น) ผู้ช่วยของแลนเทิร์น มีนิสัยซุ่มซ่าม เอาจริงเอาจังกับงาน ย้ายมาอยู่ฝ่ายคอมพิวเตอร์กราฟิกเพราะขาดคนหลังจากที่ซิลเวอร์ออกไป ก่อนจะถูกเรียกตัวไปช่วยทางด้านหน้าเวที นับถือแลนเทิร์นในฐานะรุ่นพี่ในแผนกเดียวกัน ปัจจุบันกลายเป็นเบ๊จิปาฐะของสตูดิโอ
เทน เฟรชชี่มหาวิทยาลัย เป็นนักเขียนนิยาย นิสัยร่าเริง ช่างพูด (และแชท) อารมณ์แปรปรวน จอมอู้เหมือนกับเลค เข้ากันได้ดีกับซิลเวอร์
เฌอริช เป็นนักวาดภาพประกอบนิยายและผู้ช่วยกลายๆ ของเทน มีนิสัยมั่นใจในตัวเอง ใส่ใจรายละเลียดเล็กๆ น้อยๆ มาก จึงมักจะมีปัญหากับเทนอยู่เสมอๆ แต่ก็สนิทกันที่สุดอยู่ดี
เมย์ ซุเปอร์สตาร์สาววัยต้นยี่สิบ เป็นสาวไฟแรง สดใสร่าเริงอยู่เสมอ มั่นใจกับทุกงานที่ได้รับ
คาร์เนีย นางแบบสาวอายุสิบปลายๆ เพิ่งจะเข้าสู่วงการเมื่อครึ่งปีที่แล้วแต่ก็ได้รับความนิยมสูงมาก
ลักซ์ นักร้องสาวเจ้าของบท นานาโอะ ฮิเมะคนก่อน แต่ประสบอุบัติเหตุจนต้องพักฟื้นที่โรงพยาบาล
มิเนะ ดาราเด็กชื่อดัง เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น เข้ารับบท นานาโอะ ฮิเมะแทนลักซ์ที่ได้รับบาดเจ็บกลางคัน
Ps. ตัวละครอื่นจะตามมาในเรื่อง
-Part I-
2 สัปดาห์ก่อนเริ่มโปรเจค เวลา 15.17 น.
"พี่แลนคะ พี่รู้หรือยังว่าโปรดิวเซอร์เขาตกลงรับงานใหม่มาอีกแล้วนะคะ" นีน่า สาวเป๋อประจำสตูดิโอถามในขณะที่มือก็เร่งคีย์ข้อมูลอย่างรวดเร็ว
"อือ โปรเจคใหญ่พอสมควรเลยล่ะ งานนี้ซิลเวอร์ลำบากแย่เพราะตัวละครก็มหาศาลจริงๆ" แลนเทิร์นตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาจากโปรแกรมตัดต่อกราฟิก
"ไม่หรอกมั้งคะพี่ เห็นพี่ที่เขียนบทเขาบอกว่าจะลดตัวละครลงหน่อย คราวนี้น่าจะเป็นพี่ที่ลำบากมากกว่านะคะ เพราะเห็นว่าโปรดิวเซอร์เขาคิดจะใช้ CG ไม่ก็หาสตั้นมาช่วยแทน" นีน่าแย้งขึ้นก่อนจะหันไปรับกาแฟจากสตาฟที่เอามาให้ "ขอบใจนะ"
"โอเคๆ งานยุ่งอีกแล้วสิ" แลนเทิร์นตอบรับก่อนจะยกแก้วกาแฟที่เริ่มเย็นแล้วขึ้นจิบ "เหลือปรับแต่งความเหมือนจริงกับซาวน์เอฟเฟกต์สินะ..."
"พี่แลน!" ซิลเวอร์ สมาชิกหลักของฝ่ายออกแบบเสื้อผ้าขานเรียกซือเจ๊แห่งสตูดิโออย่างร่าเริง "เรียกหนูมามีอะไรเหรอคะ"
"พอดีเลยซิล ช่วยไปลากคอเจ้าเด็กแสบนั่นมาหน่อยสิ หายหัวไปอู้อยู่ที่ไหนอีกก็ไม่รู้ทั้งวันเลย" แลนเทิร์นบ่น "ใกล้ถึงคิวอัดรายการอยู่แล้วแต่ยังไม่โผล่หัวออกมาสักที"
"อ่า...ค่ะ เดี๋ยวจะไปตามให้นะคะ" เด็กสาวรับคำ กล่าวพาดพิงถึง เลค พิธีกรจอมอู้ประจำกองถ่ายก่อนจะเดินจากไป
"นีน่า โทรไปแจ้งเรื่องกับทางรายการทีสิ บอกให้รอสัก 2-3 นาทีนะ" แลนเทิร์นสั่งก่อนจะหันไปปั่นงานต่อ "ให้ตายสิ เจอคราวหน้าจับหักเงินเดือนซะเลยนี่"
"ค่ะ...ขอประทานโทษด้วยนะคะ" นีน่าจบบทสนทนาก่อนจะวางสาย "เรียบร้อยแล้วค่ะพี่ เดี๋ยวหนูจะขอเอางานไปส่งก่อนนะคะ"
"อือ เอาสิ" แลนเทิร์นตอบรับอย่างไม่ค่อยสนใจ หญิงสาวตัวเล็กจึงรีบรุดออกไปจากห้องทำงาน
นัยน์ตาเรียวสวยภายใต้กรอบแว่นเบนออกจากงานที่กำลังทำอยู่เล็กน้อย "โปรเจคใหม่...งั้นเหรอ"
วันเดียวกัน เวลา 22.36 น.
"โปรเจคใหม่เหรอคะ" คาร์เนีย นางแบบสาวใสซึ่งกำลังโด่งดังเอ่ยถามกับผู้จัดการส่วนตัวของเธอ
"ใช่ ถ่ายละครน่ะ พี่ลองรับงานเขามาพิจการณาก่อน แต่ก็แล้วแต่เธอด้วยล่ะนะ ถ้าไม่โอพี่จะโทรไปแคนเซิลให้..." เชเอม ผู้จัดการสาววัยต้นทำงานตอบรับ ก่อนจะส่งแฟ้มเอกสารขนาดกลางให้ "นี่เป็นเนื้อเรื่องคร่าวๆ กับบทที่เธอจะได้เล่น"
คาร์เนียเปิดผ่านๆ ก่อนจะถาม "พี่เอม ช่วงนี้หนูมีงานใหญ่ๆ บ้างไหมคะ"
"ก็เหลือแค่งานแฟชั่นโชว์วันมะรืนนี้แค่นั้นแหล่ะจ้ะ" เชเอมตอบ "เธอกำลังดังนะ เนีย พี่ไม่อยากให้เธอพลาดงานแบบนี้ มันเป็นโอกาสครั้งสำคัญที่จะทำให้เธอขึ้นไปอยู่ในสิ่งที่เธอเคยคาดหวังเอาไว้ได้"
คาร์เนียครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ "ได้ค่ะ หนูจะรับงานนี้"
"ได้เลยจ้ะ เดี๋ยวพี่โทรไปคอนเฟิร์มกับทางโน้นเขาอีกที" เชเอมยิ้มให้ "ต่อไปก็เหลืองานอัดเสียงแล้วก็เป็นอันหมดงานของวันนี้นะจ๊ะ พรุ่งนี้เป็นการไปซ้อมเดินงานกับถ่ายแบบ หลังจากนั้นเดี๋ยวพี่จะลดการรับงานลงก่อนนะ เธอจะได้ไม่เหนื่อยเกินไป"
คาร์เนียรับคำก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมาเปิดอ่านบทอีกครั้ง "ซินเรียนา...งั้นเหรอ"
5 วันก่อนเริ่มโปรเจค 06.42 น.
"หาว~ เจ๊แลน งวดนี้จะมีงานอะไรอีกล่ะ" เลคทำหน้าตายพลางกวาดสายตามองไปรอบๆ สตูดิโอที่ดูคึกคักกว่าปกติ
"มีอะไรหาเจ้าเด็กแสบ อุตสาห์โผล่หัวยุ่งๆ นั่นมาทำงานได้อีกนะยะ" แลนเทิร์นแทบจะแยกเขี้ยวใส่
"ไม่เห็นเป็นไรเลย เดี๋ยวเลขาเจ๊ก็เซ็ตให้อยู่ดี" เลคว่าก่อนจะขยี้หัวตัวเองจนยุ่งหนักกว่าเก่า "แล้วยัยซิลล่ะ"
"ไปงีบอยู่ตรงโซฟานู่น มัวแต่ปั่นงานโต้รุ่งจนไม่ได้นอน" แลนเทิร์นตอบพลางคว้าเอกสารบนโต๊ะมาเปิดอ่านคร่าวๆ "ห้ามอู้นะยะ ซิลเวอร์เค้าขยันทำงานฉันเลยให้พักได้ ส่วนแกน่ะไปแต่งหน้าเลยไป นอนทั้งวันจนโทรมเลยรึไงยะ"
"เจ๊โหด" เลคทิ้งระเบิดลูกใหญ่เอาไว้ก่อนจะซิ่งหนี ปล่อยให้แลนเทิร์นนั่งปลงกับนิสัยเด็กๆ ของรุ่นน้องคนนี้ไม่ได้
แลนเทิร์นนั่งปั่นงานต่ออีกซักพักก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก "พี่อยู่ฝ่ายกราฟฟิกสินะคะ พอดีเลย หนูชื่อเฌอริช เป็นคนวาดภาพประกอบในฉบับนิยายให้พี่เทนค่ะ"
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาจากงาน ก่อนจะถาม "พี่ชื่อแลนเทิร์น แล้วมีธุระอะไรล่ะ"
"ก็...คราวนี้ทางโปรดิวเซอร์เค้าวางแผนจะใช้ CG ช่วยแทน ดังนั้นแพทเทิร์นของฉากหรือรูปแบบต่างๆ ภายในเรื่องก็จะเป็นหน้าที่ของพี่ทั้งหมด ดังนั้นหนูจึงเอาแบบร่างที่ใช้ตอนวาดภาพประกอบมาให้พี่น่ะค่ะ" เฌอริชดึงกระดาษปึกหนึ่งที่เธอเอามาด้วยส่งให้แลนเทิร์น
"ขอบใจ" แลนเทิร์นว่าก่อนจะรับมาเปิดดูคร่าวๆ
"ลงหมายเลขโค้ดสีที่ใช้เอาไว้ให้แล้วนะคะไม่ต้องเป็นห่วง" เฌอริชว่าก่อนจะถาม "เอ...แล้วฝ่ายเสื้อผ้านี่อยู่ทางไหนเหรอคะ พี่เทนเค้าฝากอิมเมจตัวละครมาให้น่ะค่ะ"
"อยู่หลังผ้าม่านสีฟ้าทางโน้นน่ะ ไปถึงแล้วก็ลองถามหาคนที่ชื่อซิลเวอร์ดู...คิดว่าตอนนี้น่าจะตื่นแล้วล่ะ" แลนเทิร์นตอบ
"ขอบคุณค่ะ" เฌอริชตอบรับ "อ้อแล้วก็...หลังจากนี้พี่เทนจะมาช่วยประสานงานด้วยนะคะ บ่ายนี้อาจจะมาได้ ถ้ามีอะไรสงสัยก็ลองไปถามเจ้าตัวเลยดีกว่า"
"พี่แลนคะ ผู้จัดการของคุณคาร์เนียมาขอพบค่ะ เห็นว่าจะนัดแนะกันเรื่องตารางเวลาการถ่ายหน่อยค่ะ" นีน่าเดินเข้ามาพร้อมกับแฟ้มเอกสารเต็มมือ
"พี่คาร์เนียจะเล่นบทไหนงั้นหรือคะ" เฌอริชถาม ในหัวก็นึกถึงภาพของดาราสาวไปด้วย
"ซินเรียนาค่ะ" นีน่าตอบอย่างสงสัยก่อนจะหันไปหารุ่นพี่ที่กำลังนั่งศึกษาฉากของเรื่องอย่างเอาจริงเอาจัง "พี่แลน...เด็กคนนี้คือ..."
"ผู้ช่วยส่วนตัวของนักเขียนเรื่องนี้น่ะ" แลนเทิร์นตอบตื้นๆ โดยที่ไม่ขยายความใดๆ ไปมากกว่านั้น
"เสียมารยาท หนูไม่ใช่ผู้ช่วยของพี่เทนซะหน่อยนะคะ เฌอริชค่ะ เป็นคนวาดภาพประกอบ" เด็กสาวบ่นเล็กน้อยก่อนจะแนะนำตัวเอง "แต่ให้พี่คาร์เนียรับบทนี้ก็เหมาะดีนะคะ"
"ช่างเถอะน่านีน่า ไปเชิญเขาเข้ามาก่อนสิ" แลนเทิร์นตัดบท "แล้วเธอล่ะ ไม่ไปตามซิลเวอร์แล้วเหรอ"
"ไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ ขอบคุณมากนะคะ" เฌอริชเอ่ยลา
เชเอมเดินเข้ามาก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับแลนเทิร์น ชาสมุนไพรถูกยกมาเสิร์ฟโดยนีน่า "ชากลิ่นหอมดีนะคะ"
"ขอบคุณค่ะ" แลนเทิร์นตอบรับคำชมพอเป็นมารยาท รอจนอีกฝ่ายละมือจากแก้วชาในมือก่อนจะเอ่ยถาม "แล้ว...มีธุระอะไรกับทางเรางั้นเหรอคะ"
"ดิฉันเอาตารางเวลาในช่วง 2 เดือนนี้ของคาร์เนียมาให้ค่ะ" เชเอมเปิดประเด็น "พวกคุณจะได้จัดคิวถ่ายได้และไม่กระทบกับตารางงานอื่นๆ ของคาร์เนียด้วย"
แลนเทิร์นพยักหน้ารับ "ถ้าอย่างนั้นก็เหลือแค่ในส่วนของการทำความเข้าใจตัวละครของเธอด้วยนะคะ เพราะถ้าเข้าไม่ถึงบทบาทก็อาจจะต้องถ่ายซ่อมด้วย"
"ได้ค่ะ ทางเราจะระวัง" เชเอมตอบรับก่อนจะส่งแฟ้มเอกสารขนาดกลางให้ "นี่เป็นตารางเวลาของเธอค่ะ"
"ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ" แลนเทิร์นรับมาเปิดก่อนจะตอบกลับ "ถ้ายังไงเดี๋ยวเรากำหนดเวลาได้แล้วจะโทรไปแจ้งนะคะ"
"เอ่อ...แล้วเรื่องสถานที่..." เชเอมดูลังเลใจ "คือเธอมีโรคประจำตัวอยู่นิดหน่อยน่ะค่ะ"
"ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกค่ะ เราจะถ่ายกันในสตูดิโอเป็นส่วนมาก บางฉากอาจจะต้องถ่ายนอกสถานที่ก็จริงแต่ก็ไม่มีอันตรายหรอกค่ะ" แลนเทิร์นยืนยัน
"ถ้าอย่างนั้นดิฉันก็วางใจค่ะ" เชเอมพยักหน้ารับก่อนจะจิบชาอีกเล็กน้อยแล้วลุกขึ้น "ขอบคุณที่สละเวลานะคะ"
"เช่นกันค่ะ" แลนเทิร์นตอบรับก่อนที่นีน่าจะเข้ามาส่งแขกออกจากสตูดิโอ ปล่อยให้หญิงสาวได้มีเวลาพักผ่อนก่อนจะทำงานต่ออย่างขะมักเขม้น
วันเดียวกัน เวลา 13.09 น.
"ซิล นักเขียนเขาต้องการพบน่ะ" สกาย สตาฟฝ่ายแสงเดินมาตาม ในมือถือกล้องถ่ายรูปเตรียมปรับระยะการถ่ายอยู่ด้วย "เขาบอกว่าจะรออยู่ที่ระเบียง ให้ไปพบด้วย น่ะ"
"อื้อ ขอบใจนะกาย" ซิลเวอร์ยิ้มรับก่อนจะรวบรวมกระดาษร่างทั้งหมดมาเข้ากองแล้วเตรียมตัวจะลุกขึ้นแต่ก็โดนขัดจังหวะเสียก่อน
"อ้อ แล้วพี่เขาก็บอกด้วยว่าให้เตรียมกระดาษไปด้วยส่วนหนึ่งนะ" สกายทักขึ้นก่อนจะหันกลับไปง่วนอยู่กับกล้องในมือแทน
ซิลเวอร์ลังเลอยู่เล็กน้อยแต่ก็คว้ากระดาษกองที่รวบเอาไว้เมื่อครู่มาถือก่อนจะเดินไปทางระเบียงตามที่สกายบอก นักเขียนสาวนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
"ขอโทษที่ให้รอนะคะ" ซิลเวอร์วางเอกสารลงก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
เทนละมือจากแท็ปเลตในมือหลังจากได้ยินเสียงเรียก ขยับแว่นสายตาออกก่อนจะตอบด้วยรอยยิ้ม "ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ พี่ก็เพิ่งจะมาเหมือนกัน"
"ซิลเวอร์ค่ะ" เด็กสาวแนะนำตัว
"ชื่อน่ารักจัง พี่ชื่อเทน ตอนนี้จะอายุ 19 แล้วจ้ะ" เทนทักทายตอบอย่างร่าเริง "...ว่าแต่บรรยากาศดีจังน้า~ พี่เองก็รู้สึกสมองโล่งขึ้นเยอะเลย"
"เอ๋...ค่ะ จริงด้วยนะคะ" ซิลเวอร์ตอบรับอย่างงงๆ เนื่องจากตามอารมณ์ของนักเขียนสาวตรงหน้าไม่ทัน
"เอาล่ะ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า..." เทนตัดบทลงดื้อๆ ก่อนจะเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันที "พี่อยากจะถามถึงแนวที่ได้รับจากอิมเมจตัวละครที่ฝากเฌอเอามาให้ เป็นยังไงบ้าง พอไหวไหม"
"โอเคค่ะ แต่ละครดูมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวดี ลักษณะการแสดงออกหรือวิสัยทัศน์ในการคิดก็ต่างกันด้วยนะคะ" ซิลเวอร์ตอบ "ว่าแต่จะให้เอากระดาษมา..."
"จริงด้วยสิ เกือบลืมไปเลย น้องซิลช่วยจดลักษณะอาวุธหรือทักษะต่างๆ ของตัวละครแต่ละตัวเอาไว้ด้วยนะจ๊ะ ขอโทษเรื่องลายมือด้วยนะ ปกติพี่จะจดแบบที่เอาไว้อ่านคนเดียวน่ะ แต่พอดีพี่ลืมใส่ให้ เวลาออกแบบจะได้ไม่ต้องแก้ไขหลายๆ ครั้งด้วย" เทนตอบพลางยื่นสมุดพกเล่มเล็กให้ "แน่นอนว่าเสื้อผ้าต่างๆ ของตัวละครควรจะโยงเข้ากับปมของแต่ละคนได้ด้วยนะจ๊ะ"
"อ่า...ค่ะ แต่การใส่ตัวละครที่มีปมหลังแบบนั้นจะทำให้เรื่องดูหมองๆ นะคะ ไม่ทราบว่าทำไมเหรอคะ" ซิลเวอร์ถาม
"เพื่อสร้างจุดเด่นยังไงล่ะ การที่ตัวละครแต่ละตัวต่างมีปมหลังของตัวเองจะทำให้ผู้อ่านสามารถจดจำได้ง่ายแถมจะยังสามารถยกปมเหล่านั้นมาขยายต่อได้เวลาหมดไอเดียเขียนอีกด้วย ได้สองต่อเชียวล่ะ" เทนอธิบายอย่างร่าเริง "แล้วเรื่องการออกแบบเป็นไงล่ะ ราบรื่นดีไหม"
ซิลเวอร์พยักหน้ารับ "ค่ะ สบายมากค่ะ"
"เหรอ...งั้นก็ดีแล้วล่ะ" เทนพึมพำก่อนจะลุกขึ้นยืน "เอาล่ะ เดี๋ยวพี่จะต้องกลับไปปั่นงานต่อแล่วล่ะ โชคดีนะ น้องซิล"
"ค่ะ เช่นกันค่ะพี่เทน พยายามเข้านะคะ" ซิลเวอร์ตอบรับอย่างร่าเริง
"พูดอะไรแบบนั้นล่ะจ๊ะ น้องซิล" เทนแย้งขึ้นก่อนจะเสริมด้วยรอยยิ้ม "ต้องเป็น มาพยายามด้วยกันนะ ต่างหากล่ะจ๊ะ"
ซิลเวอร์ชะงักไปก่อนจะยิ้มรับ "นั่นสินะคะ จากนี้ไปก็ฝากตัวด้วยนะคะ พี่เทน"
"อื้อ ถูกต้องแล้วจ้า เราเป็นเพื่อนร่วมงานกันแล้วนะ มาสนิทสนมกันไว้ดีกว่านะจ๊ะ" เทนฉีกยิ้มอย่างพอใจ "มาพยายามด้วยกันนะ ซิลเวอร์"
"ค่ะ! พี่เทน"
วันเริ่มโปรเจค เวลา 09.21 น.
"เอาละนะครับ ทุกคนช่วยไปประจำตำแหน่งด้วย โอเคครับ" โจ สตาฟประจำกล้องสั่งการจากบนชั้นลอยเหนือขึ้นไปจากพื้น 15 เมตร โดยมีแลนเทิร์นคอยนั่งกำกับจากชั้นล่าง "ผมจะถ่ายจากมุมนี้ก่อนนะครับ คุณเมย์ จำที่เราซ้อมกันก่อนหน้านี้ได้สินะครับ"
ดาราสาวพยักหน้ารับ "ค่ะ"
"งั้นก็ดีเลยครับ ซีนแรกที่เราจะถ่ายกันคือซีนที่ซินเรียนาเข้าครองร่างนะครับ" โจพูดต่อ "คุณลักซ์ คุณเมย์ พร้อมกันแล้วนะครับ"
"ค่ะ" ทั้งคู่ตอบพร้อมกัน
"งั้นก็ 3 2 1 เริ่มได้!" แลนเทิร์นสั่ง และโจเริ่มทำการบันทึกวิดีโอ
เมย์ที่รับบทเป็นฮารุกะแต่งตัวในชุดกระโปรงสีขาวนอนหลับตาอยู่ในโลงศพและลักซ์ที่รับบทเป็นมิมาโกะ อายะ แม่ของฮารุกะแต่งหน้าซีดๆ ร้องไห้คร่ำครวญต่อหน้าศพของลูกสาว
แต่แล้วเสียงของลักซ์กลับขาดหายไปพร้อมกับร่างของเธอที่ล้มลง ก่อนที่คาร์เนียจะเดินเข้ามาในซีนพร้อมกับล้มตัวลงนอนทับเมย์และลืมตาขึ้น
"คัท!" แลนเทิร์นตะโกนบอก โจจึงรีบหยุดกล้องทันที "ตอนซ้อมเมื่อวานพอดีฉันไม่อยู่เลยถ่ายจริงออกมางี้เรอะ เฮ้ย โจ! ให้เมย์เล่นเป็นฮารุกะก่อนแล้วตัดภาพมาถ่ายต่อซีนที่เมย์ลุกขึ้นมาจากข้างล่างสิ! ตอนตัดภาพก็เปลี่ยนให้คาร์เนียเข้ามานอนแทน แค่นี้ก็จบละ"
"อ่า...ครับ!" โจรับคำอย่างหวาดๆ ก่อนจะหันไปพูดกับนักแสดงใหม่อีกครั้ง "อย่างที่ได้ยินกันนะครับ เราจะถ่ายซ่อมเทคนี้กันก่อน ขอให้คุณคาร์เนียช่วยไปรอผมเรียกด้วยนะครับ"
"คะ...ค่ะ" คาร์เนียตอบอย่างลนลาน ก่อนที่ทุกคนจะเข้าประจำที่อีกครั้ง
"3 2 1 เริ่มได้ครับ" โจพูดพร้อมกับเริ่มการถ่าย
เมย์ในชุดกระโปรงสีขาวนอนหลับตาอยู่ในโลงศพและลักซ์ที่แต่งหน้าซีดๆ ร้องไห้คร่ำครวญต่อหน้าศพของลูกสาว
"คัท! โอเคครับ" โจพูดพร้อมกับกดหยุดวิดีโอ "เดี๋ยวผมจะลงไปนะครับ รบกวนคุณลักซ์อย่าเพิ่งขยับไปไหนเพื่อความต่อเนื่องของการถ่ายด้วยนะครับ คุณคาร์เนียช่วยไปเปลี่ยนตัวกับคุณเมย์หน่อยนะครับ"
เมย์ลุกขึ้นและปล่อยให้คาร์เนียลงไปนอนแทน ต่อมาโจก็ลงมาถึง และประกาศว่าจะถ่ายต่อ เมย์จึงหลบฉากออกไปอย่างรู้หน้าที่
กล้องเริ่มถ่ายต่อพร้อมกับลักซ์ที่ยังคงร้องไห้ แต่แล้วเสียงของเธอก็ขาดห้วงไปพร้อมกับร่างของเธอที่ล้มลง คาร์เนียได้ยินดังนั้นจึงลุกขึ้นอย่างช้าๆ ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก ก่อนจะชะงักมือ แสย่ะรอยยิ้มกว้างอย่างพอใจ
"อา...ในที่สุดมันก็เป็นของฉัน ร่างกายนี้ ร่างกายนี้ที่ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานจากคำสาปนั่น!" คาร์เนียเค้นเสียงออกมา ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะลั่น
"เอาล่ะ...จวนจะได้เวลาอยู่แล้ว" คาร์เนียยื่นมืออกมาข้างหน้าก่อนจะบีบแน่นราวกับคว้าบางอย่างที่มองไม่เห็น "ฉันจะทำให้จิตใจดวงนั้นแหลกสลายไปให้ดู!"
"คะ...คัท!" โจพูดพลางหยุดกล้อง "ยอดเยี่ยมมากเลยครับ ทั้งสองคน"
"ก็ทำได้นี่นา..." แลนเทิร์นพูดอย่างประหลาดใจ การแสดงนั้นดูสมจริงกว่าที่เธอคาดเอาไว้มาก แม้แต่โจก็ยังใจสั่นเลยที่เดียว
"เฮ้อ...ค่อยโล่งใจหน่อย" คาร์เนียพูดพลางถอนหายใจ
"เดี๋ยวเราจะเริ่มซีนต่อไปกัน คุณลักซ์ช่วยไปเตรียมตัวด้วยนะครับ" โจบอกนักแสดงก่อนจะหันไปขอคำปรึกษาจากแลนเทิร์นที่นั่งอยู่ข้างๆ
ซิลเวอร์มาตามลักซ์ไปแต่งหน้าทำผมเสียใหม่ก่อนจะปล่อยไปเข้าฉาก เนื่องจากลักซ์ต้องรับบทถึง 3 คน ดังนั้นเอกลักษณ์ของตัวละครจึงเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับเธอ
“ต่อไปเป็นซีนทำสัญญากับซินลิเฟียร์นะครับ เราจะถ่ายซีนนี้กันสองรอบ โดยรอบแรกอยากให้คุณอยู่ในบทของนานาโอะ ฮิเมะ และครั้งที่สองจะเป็นซินลิเฟียร์นะครับ” โจอธิบาย
การถ่ายของลักซ์ลื่นไหลไม่มีที่ติ ทุกซีนเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครได้ดีจนแลนเทิร์นเองก็ยังรู้สึกชื่นชม
ลักซ์เงยหน้าขึ้นก่อนจะยื่นมืออกไป “ตกลง...ฉันจะทำสัญญากับเธอ และสิ่งที่ฉันขอก็คือ...”
“คัท! ผ่านครับ” โจพูดก่อนจะลดกล้องลง นีน่ารีบเอาผ้าเช็ดเหงื่อกับน้ำดื่มไปส่งให้อย่างรู้หน้าที่
ลักซ์รับผ้าเช็ดหน้ากับน้ำจากนีน่าก่อนจะหันไปพูดกับแลนเทิร์น “ตกลงว่าใช้ได้ไหมคะ ไม่ต้องถ่ายซ่อมนะ”
“ก็โอเค เธอแสดงลื่นดี คิดว่าคงไม่ต้องถ่ายซ่อมหรอก” แลนเทิร์นตอบเรียบๆ “เรื่องนั้นเราจะพิจารณาหลังจากการตัดต่อและทดลองฉายแล้วดีกว่า”
“ครับ พักกอง 10 นาที เดี๋ยวเราจะมาถ่ายกันต่อนะครับ”
-End of part I-
ความคิดเห็น