คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ซวยที่สี่ : คำท้าทายของซีวอน (100%)
ซวยที่สี่ : คำท้าทายของซีวอน
“ห่ะ????”ผมส่งเสียงตื่นตะลึงเหมือนเห็นกองทัพแพนด้ากำลังวิ่งมาส่วมกอดผมไว้...อ่า น่ารัก >< ไม่ใช่ล่ะ!!!!!!
“ก็ฉันลองแล้วนะ...แต่ฉันนึกถึงหน้านายคนเดียวอะ ช่วยไม่ได้นายต้องรับผิดชอบ”หมอนั่นพูดพลางลูบบั้นท้ายผมอย่างเมามัน ไอนี่นี่!!! แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ เก่งในใจได้อย่างเดียว T T
“นายก็รู้แล้วนี่หน่า ว่าเจ้าคยูเป็นคนวาดน่ะ!!”ผมเข่ยงค้านสุดตัว...แต่ก็ยังไม่พ้นไหล่ไอเด็กเปรตนี่เลยให้ตายสิ!
“ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้นแล้ว...มันอยู่ที่เมื่อวาน...นายดันน่ารักทำไมล่ะ?”เจ้านั่นพูดหน้าตาเฉยไม่มีเอียงไม่มีอายอะไรเลย!แต่คนที่เขินน่ะผม!
“นะ...นะนายก็ไปหาคนสวยๆน่ารักๆกว่าฉันสิ...”ผมพูดอ่อมแอ้มและแอบน้อยใจเล็กๆใช่สิ...เรามันแค่ไอเหงือก(ด่าเองเจ็บเอง!)ตัวเล็กกระเปี๊ยกไม่ได้น่ารักไม่สวยด้วย ไม่ได้รวย ไม่เก่ง ไม่เหมือนหนุ่มๆสาวๆน่ารักๆที่เป็นแฟนคลับนายนี่!!!
“ลองแล้ว...แต่ฉันยังคิดถึงหน้าของนายตอนที่Xของฉันเข้าไปตรงนั้นของนายแล้วนายก็ตัวสั่นระริกส่งเสียงครวญครางแล้วยิ่งตอนที่ฉันจับXของนายนะ....”ผมเขย่งเอามืออุดปากของเจ้านั่นไวก่อนที่จะพูดเรื่องน่าอายออกมามากกว่านี้...ให้ตายเหอะคำว่าอายน่ะสะกดเป็นมั๊ย????
“หยุดพูดเดียวนี้นะ! นายจะให้ฉันทำยังไง??”ผมถามอย่างหงุดหงิดเพราะปากสว่างๆที่ผมปิดอยู่น่ะมันเริ่มเลียมือผมแล้ว...รู้สึกแปลกอีกแล้วแฮะ...ว่าไปแล้วก็เพลินดี...เล่นกะหมา หมาเลียมือ...
“อื้อออ...นายจะทำอะไรเนี่ย??...ไม่เอานะ”ผมสะบัดตัวแรงๆออกจากการเกาะกุมของอสุรกาย...ซีวอน!! ซีวอนกอดผมเอาไว้ผมหันหน้าไปเผชิญกับดวงตาอันทรงเสน่ห์ของเค้า...ให้ตายเหอะ...ลักยิ้มที่อยู่ใต้ฝ่ามือผม...ลักยิ้ม...น่ารักจัง...ผมปล่อยมือที่ปิดปากเค้าอยู่...และผมก็ไม่ผิดหวังจริงๆด้วย...ผมได้เห็นรอยยิ้มกว้างๆขอเค้าและลักยิ้มน่ารัก...อร๊ายยยย น่ารัก > <
“หน้าแดงใหญ่แล้ว...เขินอะไร..”ผมรู้สึกไปเองรึเปล่านะ...ว่าเสียงแหบเสน่ห์ของซีวอนมันหวานกว่าปกติล่ะ???
“เปล่าซะหน่อย...ปล่อยนะ”ผมผลักอกเค้าออกเบาๆ...ก็มันเขินนี่หน่า >///<
“จูบได้มั๊ย?...”จะบ้าเหรอ?อยู่ดีๆมาถามทำไมเนี่ย? ไม่เอาๆๆๆๆๆๆผมเอียงหน้าหลบทำให้เค้าทำได้แค่หอมแก้มผมเท่านั้น...
“หยุดเดียวนี้นะ...ไม่งั้น...ฉันจะ...จะ”ผมยังนึกไม่ออกอะ > <
“จะอะไร??”
“จะ...จะฟ้องคิบอม!”ซีวอนหัวเราะใหญ่เลย...เออ...ขำเข้าไปสิ...ผมรู้ว่ามันงี่เง่า แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรนี่! เผื่อว่าต่ำแหน่งพี่เขยจะพอช่วยอะไรได้บ้าง
“ทั้งๆที่คิบอมเป็นเพื่อนฉันเนี่ยนะ คิบอมมันทำอะไรฉันไม่ได้หรอก...เพราะนายเป็นของฉัน”เป็นของแกตอนไหน?? ตอนไหนไม่ทราบ...จะบ้าเหรอ แค่...โดนไปจึกเดียวเอง >///<
“อย่าพูดนะ!ฉันไม่ได้เป็นของนาย!!”
“แล้วเมื่อวานนี้อะไร?? นายลืมมันได้เหรอ?”อยู่ดีๆก็ทำเสียงเข้มและยังเกาะกุมตัวผมแน่นมากขึ้นจนผมเริ่มอึดอัด...
“ก็...ก็นายแค่เล่นๆกับฉันไม่ใช่เหรอ? ฉันอาจจะเป็นของแปลกสำหรับนาย...”ดวงตาของซีวอนเริ่มหรี่ลงจนกลายเป็นซีวอนภาคปีศาจเต็มตัว...น่ากลัวอะ ผมพูดอะไรผิดไปเนี่ย?
“ฉันไม่เคยคิดเล่นๆกับนาย จำไว้”เค้าทิ้งประโยคพิศวงเอาไว้ก่อนจะลากผมไปนั่งที่เก้าอี้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเก้าอื้ครูห้องพยาบาล...ว่าแต่อาจารย์ชินดงไปไหนของเค้าเนี่ย??
“อาจารย์ชินดงไปไหนน่ะ?”ผมถามชายตัวโตที่มีลักยิ้มที่โคตรจะน่ารัก >< ที่กำลังค้นอะไรบ้างอย่างในตู้ข้างหลังโต๊ะอาจารย์...ไม่กลัวอาจารย์เห็นรึไงนะ...ดีสิ มาเห็นจะได้โดนว่สให้จ๋อยไปเลย...แต่ซีวอนเนี่ยนะ ใครก็รู้ว่าหมอนี่มันเส้นใหญ่แค่ไหน ชิ! อย่าให้เกิดมาหล่อ รวยบ้างนะ ฉันจะเอาคืน!!!!
“เขียนอะไรน่ะ?”ผมถามเค้าเมื่อเค้าหยิบกระดาษที่มีตราโรงเรียนขึ้นมา เค้าเขียนอะไรสักอย่างลงไป...ดูเป็นระเบียบมากๆเลยแฮะ นิ้วก็สวยใหญ่และเรียว...ถ้าโดนมือนี้กุมเอาไว้ก็คงจะอุ่นดีนะ...หื้มมมมม!นี้ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย??
“นี่คือสัญญาของฉันว่า...ต่อจากนี้สามเดือน ฉันจะต้องทำให้นายบอกรักฉันให้ได้!”
“อี๊!!!! ไอ้สองข้อสุดท้ายนั่นมันอะไร!!”ผมตะลึงงันเมื่อซีวอนเผยสิ่งที่อยู่ในจดหมาย
ข้าพเจ้า นาย ชเว ซีวอน
ขอใหคำสัญญาว่าต่อจากวันนี้เป็นเวลาสามเดือนกระผมจะขอจีบลีฮยอกแจอย่างเป็นทางการโดย
1.จะไม่นอกใจ ลี ฮยอกแจ
2.จะต้องดูแลเอาใจใส่ ลี ฮยอกแจ
3.จะต้องช่วยไม่ให้ ลี ฮยอกแจมีคะแนนเป็นที่โหล่ของห้องในเทอมนี้
4.จะต้องได้จูบ ลี ฮยอกแจทุกวัน
5.จะต้องได้ทำเรื่องอย่างว่ากับลี ฮยอกแจทุกวัน
และต้องสามารถทำให้ฮยอกแจพูดว่ารักข้าพเจ้าให้ใด้ในระยะเวลาสามเดือนนี้ หากไม่เป็นไปตามสัญญาที่ว่าไว้ข้าพเจ้าจะไม่ยุ่งกับฮยอกแจโดยเด็ดขาด
ลงชื่อ
“ที่จริงฉันว่าสามเดือนยังมากไปเลยเพราะยังไงตอนนี้นายก็คงหลงเสน่ห์ฉันแล้วล่ะสิ...”หนอย!!ไอซีวอนจะหลงตัวเองเกินไปแล้ววว ผมฉวยเอาจดหมายและปากจากในมือของซีวอนและกลับด้านกระดาษมาเขียนบ้าง ผมพลิกกลับไปดูจดหมายของเจ้านั่นเพื่อเป็นแนวทางเล็กน้อยเลยโดนเจ้าปีศาจร้ายนั่นหัวเราะเยาะเหมือนว่าผมเป็นเด็กๆ ก็คนมันไม่เคยเขียนอะไรแบบนี้นี่หว่า
“เอ้า!ดูซะ”เค้ารับกระดาษที่ผมเพิ่งเขียนไปสดๆร้อนๆส่งให้เค้า
ข้าพเจ้า นาย ลี ฮยอกแจ
ข้าพเจ้าขอสัญญาว่าต่อจากนี้เป็นระยะเวลาสามเดือนข้าพเจ้าจะไม่มีมีทางเป็นแฟนกับชเว ซีวอนเด็ดขาด โดย
1.จะไม่ยอมรับการทำดีจากชเว ซีวอน ใดๆทั้งสิ้น
2.จะไม่รับการเอาใจใส่ใดๆทั้งสิ้นจากชเว ซีวอน
3.จะต้องได้คะแนนเป็นที่โหล่ของห้องเหมือนเดิม
4.จะต้องไม่โดน ชเว ซีวอน จูบทุกวัน
5.จะต้องไม่มีเรื่องอย่างว่ากับชเว ซีวอนอย่างเด็ดขาด
และต้องไม่พูดคำว่ารัก ชเว ซีวอน ในระยะเวลาสามเดือนนี้อย่างเด็ดขาด หากไม่เป็นไปตามสัญญาที่ว่าไว้ ข้าพเจ้าจะไม่กินเนื้อไก่เป็นเวลาสามเดือน
ลงชื่อ
ลี ฮยอกแจ
“ฮ่าฮ่าฮ่า...นายนี่มันน่ารักแบบที่คิดไว้จริงด้วยแฮะ รับรองนายจะต้องอดกินเนื้อไก่แน่นอน”หมอนั่นยักคิ้วอย่างกวนส้น...หนอย!อุตส่าห์ ยอมไม่กินไก่เลยนะ!!!ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก
“ไม่มีทาง!ยังไงฉันก็จะไม่ยอมให้นายทำอะไรฉันอีกแล้ว”ผมประกาศกร้าวอย่างเอาเรื่องก่อนจะลุกขึ้นเพื่อจะเดินออกไปให้พ้นๆจากไอหน้าหล่อจอมลามกหลงตัวเองแต่ยังไม่ทันจะก้าวไปไหนซีวอนก็รั้งแขนผมไว้...เจ็บนะโว๊ย!!
“จะไปไหน นายยังไม่ได้ทำสัญญาเลยนะ เอาล่ะแลกจูบกันเพื่อเป็นการยืนยันสัญญา”ผมเหวอเล็กน้อยก่อนทำท่าไม่ยอมท่าเดียว ส่วนหมอนั่นก็ทำท่าหมั่นไส้ยักคิ้วกวนตอบกลับมา
“ไม่กล้าละ...”ผมไม่ยอมให้เค้ามาดูถูกผมแล้วผมดึงหัวเค้าเข้ามาก่อนจะกระแทกริมฝีปากเข้าไปเต็มๆผมเน้นจูบให้หนักเข้าไปอีกจะว่าไปแล้วมันต่างจากที่ซีวอนจูบเมื่อวานราวฟ้ากับเหวเลย = =
“พอใจรึยัง!”ผมหันหลังกลับอีกครั้งแต่โดนรั้งไว้อีกครั้งเช่นกัน ก่อนที่ผมจะได้โวยวาย...ริมฝีปากอุ่นร้อนก็ประกบเข้ามาอย่างลึกซึ้ง...ริมฝีปากของผมกำลังโดนดูดดึงเบาๆและถูกฟันขาวสะอาดกัดเล็มน้อยๆ...เหมือนกำลังถูกกิน...ท้องน้อยรู้สึกวูบวาบ...เหมือนตัวจะระเบิด...
“แฮ่กๆๆนะ...นะนายมาจูบทำไมเนี่ย...”
“ก็นายยืนยันสัญญาแล้ว...ก็ตาฉันยืนยันสัญญาบ้างไง”ซีวอนใช้นิ้วไล้ริมฝีปากของผมเบาๆ...ทำไมมันรู้สึกอีกแล้วล่ะ ///
ซีวอนโน้มใบหน้าเข้าหาอีกครั้ง...ทำไมหัวใจเราเหมือนรอคอยให้เค้าจูบ...จูบแรงๆ เหมือนที่ทำเมื่อวาน...แต่ซีวอนกลับเอาจมูกโด่งๆของเค้ามาถูกับจมูกผมแทน...
“ถ้าไม่ขัดขืนอย่างจริงจังล่ะก็...ระวังอดกินไก่นะ”เค้าพูดปนหัวเราะน้อยๆก่อนจะผละออกมาและลากผมออกไปจากห้องพยาบาล...หนอย!ทำหยั่งกะเราเป็นเด็กๆ นิสัยเสียจริงๆเลยไอปีศาจหน้าตาดีเอ้ย! ผมด่าเค้าในใจไปตลอดทางจนกระทั้งถึงหน้าห้องเรียนผม
“เอ้า!กินซะนะ ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยนี่”เค้าหยิบแซนวิซออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทก่อนจะยัดใส่มือผม...สงสัยที่เข้าไปในห้องพยาบาลนี่...เข้าไปขโมยของกินของอาจารย์ชินดงล่ะสิ...เค้าโน้มตัวลงมาจูบหน้าผากผมเบาๆและกระซิบบอกผมว่า...
“ตอนเย็นจะมารับนะ”โอ๊ย!!!หัวใจเต้นแรงเหมือนรัวกลองเลย...ให้ตายสิ จะเอาเท่ไปไหนครับพี่!และเค้าก็เดินออกไปอีกทางโดยที่หันมายิ้มกว้างให้ผม...จะว่าไปแล้วลักยิ้มนี้มันคุ้นๆนะ...เคยเห็นที่ไหนหว่า...?
ไม่ต้องสงสัยนะว่าทำไมเนื้อเรื่องมันถึงได้งงไปงงมา
คงเป็นเพราะคาเรคเตอร์ของฮยอกด้วยที่เป๋อๆโง่ๆซื่อๆไม่ค่อยทันคน
ความจำสั้นและเชื่อคนง่าย (หรือว่าที่จริงเป็นเพราะเราเองที่เขียนงงๆ > <)
ชอบตัวละครนี้มากเพราะได้หาเรื่องให้โดนแกล้งเยอะๆ
หวังว่าทุกคนจะชอบด้วย > <
ความฝันของเราคือมีคนมาเขียนวิจารณ์บ้าง T T
แต่คงจะฝันไปก่อน 55555555555
เราจะรอวันที่ฝันเป็นจริง!!!
5555555555555555555555555
ความคิดเห็น