คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ::::::::::ตอนที่ 9::::::::::
ตอนที่ 9
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
รักควรเท่ารัก...ไม่ต้องรักให้เท่าใคร...และไม่ต้องบังคับใครรักเท่ากัน...
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
“ซากิ!!!!!!!!!!!!!”
ร่างสูงนอนจมกองเลือดอยู่บนถนน สรรพสิ่งรอบข้างเงียบสงบ ไม่มีแม้เสียงนกร้อง...แม้กระทั่งเสียงของลมหายใจ!!
“ไม่นะ!! ซากิ ฟื้นซิ ซากิ ซากิ! ซากิ!!!”
“ใครก็ได้ เรียกรถพยาบาลให้ที!! เร็วเข้า!!”
“ค่ะคุณแม่”
“มิกส์ ดูคุณแม่ที เป็นลมไปแล้วนะ!!”
“คุณแม่คะ!! คุณแม่ทำใจดี ๆ ไว้นะคะ”
ที่โรงพยาบาล..
“ซากิ ๆ ๆ นายตายไม่ได้นะ ซากิ”
“ญาติกรุณารอข้างนอกนะคะ”
“ซากิ!!”
ในห้องฉุกเฉิน..
“กระดูกแขนหักทั้งสองข้าง กระดูกต้นขาด้านขวาแตกแทงทะลุเส้นเลือดใหญ่ ตอนนี้คนไข้เสียเลือดมากค่ะ” พยาบาลประจำห้องฉุกเฉินรายงานแพทย์อย่างละเอียด
“อวัยวะอื่น ๆ ล่ะ”
“สมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างแรงค่ะ”
ซากิ...
เป็นอย่างไรบ้างนะ..นายห้ามตายเด็ดขาดนะซากิ..ถ้านายตายแล้วแม่จะอยู่ได้ยังไง..ซากิ..
จริงซิ!! ..เฮจิ
“ยูมิจะไปไหนน่ะ!!”
“ไปทำธุระน่ะ”
“ธุระ อะไรของมันนะ”
“หรือว่าจะคิดสั้น!!”
“มันไม่โง่อย่างนั้นหรอกน่า” จริงหรือเปล่า...ยูมิ..
“อืม” ขอให้มันจริงเถอะนะ...อย่าคิดสั้นเลยนะยูมิจัง..
ประตูห้อฉุกเฉินถูกเปิดออก
“ซากิเป็นอย่างไรบ้างคะคุณหมอ”
“คนไข้เสียเลือดมากค่ะตอนนี้เลือดในคลังของเรามีไม่พอ ใครมีเลือดกรุ๊ป AB บ้างคะ?”
“อะ AB หรอ”
“ฉันเลือดกรุ๊ป B น้ำแกเลือดกรุ๊ปอะไร”
“กะ กรุ๊ป A”
“ทำไงดี ไอ้ยูมิมันหายไปไหนนะ”
“ของฉันก็ได้ค่ะ เลือดฉันกรุ๊ป AB”
“คุณแม่/คุณแม่คะ!!”
“ไม่แน่ใจว่าจะได้หรือเปล่า ลองดูก่อนนะคะ”
ไอ้ยูมิ...ไปไหนของมันนะ...
“เฮจิ เฮจิ! เฮจิ!!!”
“ทำใจแล้วหรอ?”
“รู้หรือไงว่าฉันเรียกนายออกมาทำไม”
“ฉันเป็นภูตินะ”
“รู้แล้วน่าว่านายแสนรู้น่ะ”
“ยังมีอารมณ์เล่นนะ”
“นี่..”
“o_O” ยัยนี่..
“ฉัน...ยังมีพรอีกสองข้อใช่หรือเปล่า”
“อืม..”
“งั๊น..พรข้อที่สอง...ขอให้แม่ฉันถูกล๊อตเตอรี่ รางวันที่ 1 2 ชุด ชุดละสิบใบ”
“นี่เธอกะให้แม่กลายเป็นเศรษฐีใหม่เลยหรือไง”
“ฉันไม่อยากให้แม่ลำบากนี่ ^_^”
“ก็นะ คำขอของเธอจะเป็นจริง”
“แล้วก็ข้อที่สาม...ฉันจะไปขอในห้องฉุกเฉิน..”
“ตามใจ”
“แต่นายต้องช่วยฉันหน่อยนะ เพราะเจ้าหน้าที่คงไม่ยอมให้ฉันเข้าไปหรอก”
“ก็นะ ตามใจเธอแล้วกัน แต่หลังจากจบพรข้อที่สามของเธอ ฉันมีเรื่องจะบอก”
“อืม”
ห้องฉุกเฉิน..
“คุณแม่คะ เป็นอย่างไรบ้างคะ”
“หน้ามืดนิดหน่อยน่ะ ขอแม่พักสักหน่อยนะ”
“มิกส์ น้ำ ซากิเป็นไงบ้าง”
“เธอหายไปไหนมายูมิ”
“ขอโทษนะ บอกไม่ได้”
“อายูมิ!!”
“มิกส์!! หยุดนะ”
“น้ำ..ก็มัน..”
“ช่างเถอะ”
“^_^ มาก็ดีแล้ว เลือดสำรองมีไม่พอ เธอเลือดกรุ๊ปเดียวกับซากิใช่ไหม?”
“อืม นี่...ฉัน..รักพวกเธอนะ”
“พูดอะไรของแกน่ะยูมิ”
“ที่ผ่านมาฉันอาจทำไม่ดีกับพวกเธอบ้าง แต่ฉันก็รักพวกเธอมากนะ ^_^”
“ยะ..ยูมิ..เธอเป็นบ้าอะไรน่ะ! อย่ามาพูดเหมือนสั่งเสียนะ”
“นั่นซิยูมิ”
“ยูมิ..ลูก..ทำไมพูดแบบนี้”
“ยูมิรักแม่นะคะ แม่ต้องรักษาสุขภาพด้วยนะ”
“ยูมิ...”
“เดี๋ยวฉันไปให้เลือดก่อนนะ” ลาก่อนนะ..ทุกคน แม่คะ..ยูมิรักแม่นะคะแล้วก็รักซากิมากด้วยเหมือนกัน ยูมิให้ซากิตายไม่ได้หรอกนะคะ..
ในห้องฉุกเฉิน
“นี่คุณเข้ามาได้ยังไงน่ะ อ๊ะ”
ทุกอย่างภายในห้องฉุกเฉินหยุดนิ่ง..แม้แต่เข็มนาฬิกา..
“ขอบใจนะเฮจิ”
“ไม่เป็นไร เอาล่ะพรของเธอ”
“พรข้อสุดท้ายของฉัน...ขอให้ซากิกลับมามีชีวิตเหมือนเดิม ไม่เหลือแม้กระทั่งอาการบาดเจ็บใด ๆ ทั้งสิ้น”
“เธอรู้ผลที่จะตามมาหรือเปล่า”
“ต้องแลกด้วยชีวิตของฉัน”
“เอาล่ะ คำขอของเธอจะเป็นจริง”
ซากิ...ซากิ ตื่นซิ
“ใครน่ะ”
“ฉันเอง ยูมิ”
“ยูมิหรอ”
“^_^ ตื่นซักทีนะ นายขี้เซาคิดจะนอนไปถึงเมื่อไรน่ะ”
“ขี้เซามันเธอไม่ใช่หรือไง - -+”
“อ่าว หรอ O.O”
“เธอนี่มัน...” น่าเตะ
“นี่..พี่คะ”
“อ๊ะ..”
“ฝากแม่ด้วยนะ...บอกแม่ว่าฉันรักแม่มาก ๆ ให้แม่รักษาสุขภาพอย่าป่วยเด็ดขาดรู้หรือเปล่า พี่ด้วย รักษาสุขภาพให้ดีนะ บอกรักแม่แทนฉันด้วย ฉันรักพี่นะคะ”
“นี่เธอพูดอะไรของเธอน่ะ” จริงซิเราโดนรถชนนี่หรือว่า
“เธอ...”
“^_^ ฉันรักพี่นะ รักษาตัวด้วยนะคะ”
“อายูมิ!!”
“อ๊ะ..เกิดอะไรขึ้นคะ..อ๊ะคนไข้ ฟะ..ฟื้นแล้วค่ะ”
“ยูมิ ยูมิอยู่ไหน”
“เดี๋ยวก่อนซิคะ กระดูกขา หักอยู่นะ อ๊ะ”
“เป็นไปได้ยังไง ดะ..เดินได้ หะ..หายแล้วหรอ” เหวอไปทั้งห้องเลย
“แม่ฮะ!! ยูมิไปไหน ยูมิอยู่ไหนฮะ!!”
“ซากิ!!”
“เป็นไปได้ยังไง เกิดอะไรขึ้น”
“แม่ฮะยูมิอยู่ไหนฮะแม่ !!”
“อยู่ที่ห้องให้เลือดน่ะ”
ยูมิ...อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ..ฉันไม่ยอมหรอกนะ..ยูมิ
“เอ่อ...ญาติของคุณฮารุกะ...”
“ยูมิ!! ทำไมเธอทำแบบนี้ยูมิ!! คิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะดีใจหรือไง ยูมิ..ยูมิ!!!!!”
“พี่คะ ฉันรักพี่มากนะคะ...”
“ยูมิ!!!!!!!!!!”
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ความคิดเห็น