ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    พรวิเศษของนายจอมภูติ!!

    ลำดับตอนที่ #4 : ::::::::::ตอนที่ 4::::::::::

    • อัปเดตล่าสุด 2 พ.ย. 52


    ตอนที่ 4
    สอบ????

    ถ้าอยากรู้ว่าหนึ่งนาทีมีค่าแค่ไหน....ให้ลองไปถามคนที่เพิ่งเฉียดตายมาอย่างหวุดหวิด

    วันสอบ...

    " นี่ ยูมิ ตื่นได้แล้ว" ซากิปลุกฉัน..ครั้งแรกในรอบสิบปีเลยนะเนี่ยะเพราะปกติมันจะลงไปกินอาหารเช้าของฉันก่อนที่ฉันจะลงไปกิน -"-

    "งืม ๆ ๆ รู้แล้วน่า..นอนอีกหน่อยไม่ได้หรือไงอ่ะ ~O~"
    "ไม่ตื่นฉันกินส่วนของเธอหมดไม่รู้ด้วยนะ"
         กินหมดหรอ...
    "ไม่ได้นะ!!"
    "งั๊นก็เร็ว ๆ แล้วกัน"
    "รู้แล้วน่า  กรี๊ดดดดด"
    โครม!!
    "ฮ่า ๆ ๆ ตกเตียงอีกแล้วหรือไง สมน้ำหน้า ฮ่า ๆ" ซากิหัวเราะจนน้ำตาเล็ด
       หนอย~~ ไม่ตกบ้างให้มันรู้ไป ชิส์  โอ้ยยย ก้นช้านนนน  ฉันเดินไปอาบน้ำอย่างทุลักทุเล แล้วลงมากินอาหารเช้า..
    "นี่ แซนวิช ฉันหายไปไหน แม่ค่ะ แซนวิชยูมิล่ะคะ"
    "อยู่นี่" ซากิพูดพลางเอามือตบพุงดัง ปุปุ แล้วทำหน้าระรื่น
    "นี่นายกินของฉันหรอ =_=++ ยากส์........"ฉันลุกจากเก้าอี้เตรียมพร้อมที่จะวิ่งไล่เตะหมอนั่น
    "เฮ่! ก็เธอลงมาช้าเองนะ ช่วยไม่ได้นะ  แล้วอีกอย่างเธอคิดว่าจะเตะฉันได้หรือไง"
    หมอนั่นพูดพรางเอามือดันหัวฉัน  เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง ให้ฉันเกิดมาทีหลังหมอนั่นแค่ 15 นาที แต่กลับให้หน้าตาสวย ๆ กับซากิแล้วหมอนั่นก็สูงกว่าฉันอีกอ่ะT^Tยอมไม่ได้.....(แล้วจะทำไงได้  อีกอย่างสูงตั้ง 175 เซนต์แล้วยังไม่พอใจอีกหรือไง - -")
    "นี่จะเลิกเล่นได้หรือยังเดี๋ยวไปไม่ทันโรงเรียนขึ้นนะ" แม่ถือแซนวิชอันใหม่มาให้ฉันแล้วพูด
    "ค่า../คร้าบบบ"
    "ฝากไว้ก่อนเหอะ"
    "รีบ ๆ มาเอาคืนนะ เดี๋ยวบูด ฮ่า ๆ ๆ"
    "ชิส์" 

    "เฮ! ยูมิ ซากิ"
    "อรุณสวัสดิ์จ่ะอายูมิ ซากิ"
    "อืม"
    "วันนี้สอบคณิตศาสตร์ยูมิจังอ่านหนังสือมาหรือยัง"
    "อ่านแล้วนะ แต่ไม่รู้เรื่องอ่ะ T^T ฉันซ่อมอีกแหงเลย"
    "ยัยสมองน้อย" ซากิ
    "เออ...I ฉลาด"
    นอกจากสวรรค์จะให้หน้าตาสวย ๆ กะซากิแล้วยังให้สมองอันชาญฉลาดกะหมอนั่นอีกอ่ะแงๆๆ
    "รีบไปเหอะเดี๋ยวเข้าห้องไม่ทันแล้วจะแย่"
    "อืม T^T"

    "เอาล่ะ วันนี้เราจะสอบย่อยบทที่ 4 นะ หวังว่าคงไม่มีคนตกอีกนะ - -+ ใช่ไหมอายูมิ"
    อาจารย์สงสายตาประมาณว่าตกอีกรอบเธอตายแน่ แล้วฉันจะรอดไม๊เนี่ยะ ตกอีกมีหวังต้องมาเรียนซ่อมตอนซัมเมอร์แหงเลย วันหยุดอันแสนวิเศษของฉันต้องมาสูญไปเพราะวิชาคณิตฯเนี่ยะนะ แงแงแง ไม่ย๊อมมมมม

    "ตอนนี้เวลา 8.30 น. ให้เวลา 2 ชั่วโมง จะหมดเวลาตอน 10.30 น. เริ่มทำข้อสอบได้"

    ฉันเปิดข้อสอบอย่างหมดอาลัยตายอยาก
    ข้อนี้อืม...ทำได้แฮะ ข้อนี้ ๆ ๆแล้วก็ข้อนี้ด้วย!! เฮ่! ทำไมอาจารย์ออกข้อสอบง่ายจังล่ะ O_o 

    ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง
    "เสร็จแล้ว ไม่อยากจะเชื่อเลย"
    ฉันเดินเอาข้อสอบไปส่งที่โต๊ะอาจารย์
    O_o หน้าตาอาจารย์ประจำวิชา
    "เป็นไปได้ไงเนี่ยะ"
    "หนูก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ"
    อาจารย์แกทำหน้าประมาณว่า ไม่อยากจะเชื่อ อะไรประมาณนั้นอ่ะ
    มันก็แน่ล่ะ ปกติฉันออกคนสุดท้าย แล้วก็ตกตลอด
    แต่คราวนี้ฉันออกคนแรก แล้วก็ทำเสร็จก่อนคนที่เป็นที่หนึ่งด้วยอ่ะ ~_~;; นั่นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ยัยน้ำเพื่อนฉันเอง..ฉันออกไปหน้าห้องสอบเพื่อรอน้ำ กับมิกส์
    "เฮ่! ยูมิ ทำไมออกมาเร็วจัง" ซากิทักฉัน
    "ทำไม ฉันจะออกมาเร็วบ้างไม่ได้หรือไง"
    "สงสัยหิมะจะตกที่กรุงเทพฯ"
    "ให้มันน้อย ๆ หน่อย"
    "เหอะๆ"
    "ฉันจะเก่งบ้างไม่ได้หรือไง - -++ เรื่องเมื่อเช้ายังไม่ได้เอาคืนเลยนะ - -+"
    "รู้อยู่แก่ใจว่าเอาคืนไม่ได้ ก็อย่ามาขู่ซะให้ยากเลย"
    "ชิส์ จะไปไหนก็ไปเลยไป ชิ่วๆ"
    "ไม่ต้องมาไล่ฉันหรอกน่า ไม่อยากอยู่นานนักหรอกเดี๋ยวโดนเพื่อนเธอรุม น่ารำคาญจะตายไป"
    "อยากเกิดมาหน้าตางั๊น ๆ เองทำไม"
    "ดูพูดเข้า ฉันหน้าตาดีจะตายไป"
    "ชิส์ I หลงตัวเอง ไปเลยไปชิ่วๆ"
    "เออ"
    หมอนั่นถูกบรรดาสาว ๆ ในโรงเรียนโหวดให้เป็นอันดับหนึ่งของโรงเรียนเพราะหน้าตาสวย ๆ ของหมอนั่น แล้วยังจะสมองระดับอัจฉริยะ เลยเป็นที่นิยมในหมู่บรรดานักเรียนหญิงในโรงเรียน แล้วฉันก็เป็นอันดับ ห้า ไม่ต้องสงสัย ก็สวรรค์ดันให้หน้าตาอันติดจะหล่อนิด ๆ กับฉัน แถมความสูงเกินมาตรฐานหญิงไทยมาตั้ง 15 เซนต์ เลยตกเป็นอันดับห้ามาอย่างไม่ต้องสงสัย ว่าแต่ I คนทำโพลนี่มันยังไงนะฉันเป็นผู้หญิงนะเฟ้ย!!


    "หมดเวลาทำข้อสอบ วางปากกาแล้วเชิญออกห้องสอบได้"
    นักเรียนต่างทยอยออกมาจากห้องสอบ น้ำ และ มิกส์ ออกมาจากห้องสอบแล้ววิ่งเข้ามาหาฉันหน้าตาตื่น
    "ยูมิ!! แกทำได้ไงอ่ะ ออกจากห้องเร็วขนาดนั้นอ่ะ"
    "ไม่รู้ดิ ก็ข้อสอบมันง่ายอ่ะ"
    "ง่าย!! เป็นไปได้ไง ฉันเห็นข้อสอบแล้วอยากจะกรี๊ดออกมาเป็นภาษาอียิป ยากโคตรรร"
    ยายมิกส์สาธยายถึงข้อสอบ
    "จริงด้วย ฉันเห็นแล้วอยากจะร้องให้"
    "เมื่อคืนแกกินอะไรเข้าไปหรือป่าววะ" ดูยายมิกส์มันถาม
    "กินแกงกะหรี่ว่ะ จะบ้าเรอะ!! ไม่เกี่ยวเฟ้ย" 
    อืม...จะว่าไป เป็นไปได้ยังไงนะฉันทำข้อสอบได้ทุกข้อเลยอ่ะ
    "หรือว่าจะเป็น..."
    "เป็นอะไร"
    "เป็นอะไรหรอยูมิ"
    "เป็นเอ่อ..."
    พูดไปมันต้องว่าฉันบ้าแน่ ๆ เลย
    "เป็นคนสวยฮ่าๆๆ"
    "กล้าพูดมาได้นะ I นี่นิ"
    "เออน่า ช่างมันเหอะ ไปกินไอศกรีมกันดีกว่า"
    "แกเลี้ยง"
    ดูมัน..
    "ของใครของมันเฟ้ย!!"
    "ชิส์ ก็ได้ -3- " ยัยพวกนี้มันงกจริง ๆ เลยให้ตายดิ

    ******************************************************************************

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×