ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 8th เข้าใจ
มินฮยอน พาร์ท
ผมยืนอยู่รหน้าบ้านอยอมิน เพื่อรอลับพร้อมับโฮ ผมะไ้ถือโอาสอโทษโฮเรื่อวันนี้้วย ผมรู้ว่าัวเอผิ แ่็เพราะผมรัโฮมาเินไป ผมะพยายามลอาารหวโฮให้น้อยลให้ไ้
ระหว่าที่ผมแอบามโฮมา โฮูไม่รู้ัวเลย้วย้ำว่าผมแอบามมา โฮูรีบร้อน และเป็นัวลใมาๆ ึ่มัน็ทำให้ผมรู้สแปลๆที่หัวใ ใ่เารัผม ผมรู้ แ่ผม็ัวลอยู่ี ทำไมเาถึไ้เป็นห่วยอมินนานั้นนะ
ลอมาโฮะสนใแ่ผม มีอะไร็ะมาบอผมนแร นผมินิสัยหวโฮมาั้แ่เ็ๆ เวลาเาไปเล่นับใรแล้วโนแล้ ผม็ะเ้าไป่วย นโฮไม่่อยอบเล่นับเพื่อนนอื่นนอาผมนั เาิผมมาๆ นโึ้นสัมเราว้าึ้นผมเป็นที่รู้ัมาึ้น ผมไ้ทำิรรมมามายในโรเรียน โฮมัมาเียร์ผมทุรั้ และเา็ือำลัใอผมอยู่เสมอ ผมมัะมอหาเาและส่ยิ้ม่อนที่ะทำิรรม่าๆเสมอ
นมัธยมปลายโฮที่รู้ัับับินอยู่แล้ว ็นั่ใล้ๆัน ไปไหนมาไหน้วยันบ้า ผม็ไม่ไ้ห่วอะไร นระทั่ยอมินพยายามเ้ามามีบทบาทับโฮมาึ้น เาูออั้แ่รั้แรว่ายอมินพยายามมาีบโฮอเา นเรื่อมาถึวันนี้ ผม็แอบินะว่าโฮูแร์ยอมินเินไปริๆ ผม็หวั่นในะรับ ...
.
.
.
.
.
' ือว่า ... ยอมินทำไมนายถึลับาโรเรียนวันนั้นหละ ... ' โฮไม่รู้ะเริ่มยัไ
' นายไม่รู้เหุผลริๆหรอโฮ ? ' ยอมินถามออมา
' ็ ... แ่ทำไมนายไม่บอันรๆ หรืออยูุ่ยัน่อนหละ ' เารู้ีอยู่แล้ว ทำไมยอมินถึหายไปแล้วไม่มาเรียน
' ุยแล้วไ้อะไรหละ เราไม่รู้ว่าเราวระทำอะไรริๆนะโฮ ไม่รู้สิ เรารู้สึเหมือนนแพ้ไปแล้ว ะทำยัไไ้หละ นายบับมินฮยอนไปแล้วหนิ ' ยอมินไม่ไ้โวยวาย เา่อยๆพูออมาเรื่อราวในใอเา
' ันอโทษนะยอมิน ันผิเอแหละ ... ันไม่อยาเห็นนายเป็นแบบนี้นะ ยอมิน ' โฮเอ็ไม่รู้ะพูอะไรออมา ที่ะทำให้ยอมินสบายใไ้มาึ้น
' นายไม่ผิหรอโฮ นายไม่้อมาอโทษเราหรอ เราผิเอ นายไม่สบายใเรื่อเราใ่มั้ย เลิัวละนะ เราไม่อบเวลานายทำหน้าเศร้าๆ ่วยยิ้มให้ันบ้า็พอ ' ยอมินยิ้นบาๆแ่แววาเือไป้วยวามเศร้า
' ยอมิน ถึยัไนาย็เป็นเพื่อนที่สนิทันเหมือนเิมนะ เรายัไปไหนมาไหน้วยัน ุยันเหมือนเิมไ้ใ่มั้ย ? '
' เราีในะที่นายเรียเราว่าเพื่อนสนิทอะ ' เาีใาใริ
' ย่าา ันไม่ไ้พูเพราะนายอหรอนะ เพราะนายหวัีแล้ว็เป็นห่วันมาลอ ถ้าเราเป็นเพื่อนัน ... นาย็้อุยับันรๆสิ ไม่ใ่หายไปแบบนี้ ไลน์็ไม่อบ โทรหา็ไม่รับ ' โฮัพ้อยอมิน
' เราไม่รู้ะพูอะไร หรืออบยัไนี่หน่า เราาไปหมเลยนะ รู้มั้ย ? '
' ันทำนายเ็บมาริๆใ่ไหม '
' ถ้าวันนึนายรัใรมาๆัน หรือมินฮยอน็ไ้ ถ้าเาไปมีนอื่น นายอาะเ้าใมัน ... แ่ันไม่อยาให้นายเ้าใวามรู้สึแย่ๆแบบนี้หรอนะ โฮนาย้อมีวามสุที่สุนะ วามเ็บปวพวนั้นเราะรับมันไว้เอ รู้มั้ย ? ' ยอมินพูและยิ้มบาๆให้โฮ
' ยอมิน ... นายอย่าพูแบบนั้นสิ มันยิ่ทำให้ันรู้สึผินะ ' โฮน้ำาลอออมา ยอมิน้อทรมานแ่ไหนันนะ
' ไม่เอาสิโฮไม่ร้อนะ นายเสียใร้อไห้ันะยิ่เสียใยิ่ว่านะ ' ยอมินใ้นิ้วเรียวๆอเาปาหยน้ำาที่ลอบนาอโฮอย่าเบามือ
' ฮึ ... ฮือ ... ฮึ ' โฮร้อไห้ออมา ทำไมเา้อเป็นนที่ทำให้นีๆอย่ายอมินเศร้า้วยหละ เาเสียใ
' ไม่เอานะโฮไม่ร้อสิ ' ยอมินสวมอปลอบโฮ เาไม่้อารเห็นนรหน้า้อเสียน้ำา และไม่ไ้อบารวยโอาสอโฮวลาเาร้อไห้ เาแ่้อารปลอบโฮริๆ
' ฮึ ... ยอมิน ... ฮึ ... ถ้านาย่อว่าอะไรันบ้า ... ฮือ ... ว่าอะไรัน ... โรธัน ... ไมุ่ยับัน ... ฮึ ... ันยัรู้สึน้อยว่านี้เลย ' โฮพูไปร้อไห้ไปยิ่ยอมินทำีับเา แ่ลับ้อมาเสียใเพราะัวเาเอเายิ่รู้สึแย่
' ไม่้อร้อแล้วๆ โฮ เราอนะ แ่อนนี้ อย่าร้อมันออมา ' ยอมินพยายามปลอบโฮ
' ... '
' แ่นี้มัน็ีมาๆแล้วนะสำหรับเรา ีวิเราไม่เยมีใรมาสนใเลย แ่นายเป็นห่วเรา ใส่ใเรานานี้ เรา็ีใมาๆแล้วนะรู้มั้ย ' ยอมินพูออมา เาีใริๆ แม้ะเป็นนรัไม่ไ้ แ่โฮยัใส่ใเานานี้ มันเินพอแล้ว
' นาย้อเป็นเพื่อนสนิทับันนะ ห้ามหายไปอี นาย้อุย ้อเล่นับันเหมือนเิมนะ ... ฮึ '
' ไ้สิ ะไม่หายไปไหนเลย สัา '
' ริๆนะ พรุ่นี้นาย้อไปโรเรียน้วย ? '
' อื้ม ไ้สิ ' ยอมินยิ้มออมา เาับโฮสถานะเพื่อนอาะีที่สุแล้ว็ไ้
' อบในะ ' โฮยิ้มออมา หน้าาเปื้อนไป้วยหยน้ำา
' อบใมาเหมือนันนะ ' ยอมินใ้มืออเายีหัวโฮอย่าเอ็นู
' อย่าสิ เสียทรหม ' โฮมุ่ยหน้าใส่
' ฮ่าๆ ไม่้อูีนัหรอ แ่นี้น็ามีบเยอะแล้ว ' ยอมินหยอ
' ย่าาา ยอมิน ไม่พูเรื่อนี้สิ ' เาหน้ามุ่ยยิ่ว่าเิม
' ฮ่าๆ นายทำหน้าแบบนี้แล้วลั ' ยอมินำออมา
' ถ้าันทำแล้วนายยิ้มไ้ หัวเราะแบบนี้ไ้ ันยินีะทำมันนะ ' อยู่ๆโฮ็เปลี่ยนเป็นพูริัออมา
' อื้ม อบในะ ' ยอมินยิ้มพยัหน้าหึๆ
' ็เราเป็นเพื่อนันหนิ เวลาไม่สบายใอะไร นาย้อบอันนะ นายไม่ไ้อยู่นเียวบนโลนี้นะ '
' ไ้ๆ ไว้ถ้ามีแล้วะบอนะ '
' ีมาๆ '
' นายลับไ้แล้วมืแล้ว ไม่้อิถึันมานัหรอ เี๋ยวพรุ่นี้ะไปเอ ฮ่าๆ '
' นั่นสินะ มืแล้วนี่หน่า แหะๆ '
' เี๋ยวเราไปส่นะ ห้ามปิเสธ้วย เี๋ยวให้นับรถับ ' ยอมินพูัไว้่อน โฮี้เรใะาย
' ... ็ไ้ๆ ' สุท้ายเา็เลือที่ะไม่ปิเสธเพราะ้านอ็มืแล้ว
ทั้ยอมินและโฮเินออมานอัวบ้าน ะที่นับรถำลัไปเอารถออมาเพื่อไปส่โฮ
มินฮยอนที่ยืนอยอยู่นาน ้วยอาาศ้านอที่หนาวผิวาวๆอเาเลยึ้นสีแไปหม เาเห็นโฮเินมาับยอมิน เลยะเินไปรับโฮเพื่อลับบ้าน
' มินฮยอนนายมาไ้ไ ' โฮใเาเห็นมินฮยอนเินรมาหาเา ยอมินไม่ไ้พูอะไร
' ็มารับนายไ ามมาั้แ่เมื่อเย็นแล้ว อโทษนะสำหรับเรื่อวันนี้อะ '
' ันไม่ไ้โรธนายนานั้นหรอ ' โฮบอ เาไม่ไ้โรธมินฮยอนริันัหรอ เาแ่โมโหในอนนั้น พอเวลาผ่านไปวามโรธมัน็หายไปหมแล้ว แล้วยิ่มินฮยอนมาแอบามมารอเายืนรอนอาาศหนาวันผิวแไปหม เายิ่โรธไม่ล
' อบในะโฮ ' มินฮยอนยิ้มออมา ัวเาึ่นสีแมาึ้น
' เอ่ออโทษนะ มินฮยอน นายไหวหรือป่าว ัวนายแๆนะ ' เป็นยอมินที่พูออมา เาไม่ไ้เลียอะไรมินฮยอนะหน่อย
' เอ่อ อบในะ สสัยันยืน้านอนานไปหน่อยอะ ' มินฮยอนทำัวไม่ถูที่ยอมินมาพูีับเา
' ริ้วย มินฮยอน เสื้อลุม็ไม่ใส่มา ' โฮเป็นห่วถอเสื้อลุมอเาพร้อมสวมให้มินฮยอน มินฮยอนรับอย่าว่า่าย
' อบในะ '
' ไปึ้นรถเถอะ ' ยอมินบอเมื่อนับรถอเามาถึ และสาร์ทรถรออยู่แล้ว
' แ่ ... ' มินฮยอนิว่าเาับโฮะลับเอ
' ให้ยอมินไปส่เถอะอาาศหนาวะายวันนี้อะ นายยิ่แพ้อาาศหนาวัๆอยู่ ' โฮพูอย่าเป็นห่ว
' ไม่้อเรใหรอหน่า นั่ๆไปเถอะเี๋ยว็ถึ ' ยอมินพู่อนไปนั่้าๆนับ เหลือที่้านหลัไว้ให้มินฮยอนับโฮ ทั้สอนึ้นมานั่ รถออัว ทั้ยอมินและโฮพูุยันอย่าปิ มินฮยอนไ้แ่นั่นิ่ๆฟัไป นระทั่รถเลื่อนัวมาถึหน้าบ้านอโฮ
' อบในะยอมินที่มาส่ ุนับ้วยนะรับ '
' ไม่เป็นไรโฮ เ้าบ้านไ้แล้ว เี๋ยวแม่เป็นห่ว ' ยอมินพูอย่ายิ้มๆ
' อบในะ ' มินฮยอนที่เียบอยู่็พูึ้นมา
' อื้ม ไม่เป็นไร ' ยอมินอบสั้นๆพร้อมย้ายไปนั่เบาะหลั โบมือบ้ายบายโฮและนั่รถออไป
' นายโอเหรือป่าว ' โฮเอามือไปอัผิวอมินฮยอนอย่าเบามือ
' ไหวสิ เราลับ่อนนะโฮ อบในะที่ไม่โรธันอะ ' มินฮยอนยิ้ม
' มานี่่อนมา ' โฮไม่สนที่มินฮยอนพู เาลามินฮยอนมาในบ้านอเา
' เี๋ยวๆนายะทำอะไรันหรอ ? ' มินฮยอนพูอย่าๆ
' เถอะหน่า ' เาลามินฮยอนมานั่ในห้อนั่เล่นอบ้านเา
' แม่รับ สวัสีรับ ' โฮสวัสีแม่อเาที่นัู่โทรทัศน์อยู่ นมินฮยอนที่โนลามาสวัสีาม ' สวัสีรับแม่ '
' สวัสี้าเ็ๆวันนี้ลับะมืเลยนะ แ่เอ้ะ ! มินฮยอนัวแัเลยลูไปาลมมาหรือไ ' แม่โฮเาทราบีว่ามินฮยอนผิวเาบามา เวลาเออาาศหนาวนานๆ็ะึ้นสีมพูนแ
' นิหน่อยรับแม่ไม่เป็นไรมาหรอรับ '
' ไม่เป็นอะไรลอแหละ นั่รออยู่นี่นะเี๋ยวไปหาไรอุ่นๆมาให้ื่ม ' โฮบอ่อนะเินไปในรัว แล้ว็ะโนมาว่า ' แม่รับ หาเลทาผิวให้มินฮยอนหน่อยนะรับ '
' ้า ไม่รู้ใรเป็นแม่เป็นแล้ว สั่นานี้ ฮ่าๆ ' แม่อโฮพูอย่าันๆ อันที่ริเาเอ็ำลัไปหยิบให้มินฮยอนอยู่แล้ว
มินฮยอนไ้แ่นั่ยิ้มลับภาพรหน้า เามีวามสุเสมอที่โฮเป็นห่วเาแบบนี้ ' ีั '
หลัาที่แม่หายไปัพัเลยไ้เลอโรเวล่ามาหนึ่ระปุ ' เลัวนี้น่าะ่วยไ้นะลู มินฮยอนมาทา่อนมา '
' ไ้รับแม่ อบุนะรับ ' มินฮยอนอบุ่อนะใ้เลทารอยแามัวและหน้าเล็น้อย
' ้าแล้วไปทำอะไรมา ถึลับึแล้ว็ไปยืนให้ผิวแแบบนี้เนี่ย ' แม่โฮถามุๆ
' ฮ่าๆ ผมไม่ไ้เอาเสื้อลุมไปรับ แล้ว็วันนี้อาาศหนาวว่สปิ้วยรับ ' เา็ไม่รู้ะอบยัไเหมือนัน
' ริๆเลย ราวหลั็ระวัๆหน่อยนะลู '
' รับ อบุรับ '
' มาแล้วๆ นี่ันอุ่นนมร้อนมาให้นาย ใส่น้ำผึ้มาให้้วย ื่มะ ร่าายะไ้อุ่นๆ ' โฮเินมาพร้อมแ้วนมมาให้มินฮยอน
' อบในะโฮ ' มินฮยอนยิ้มาหยีออมา
' อื้ม ื่มเร็วๆ '
' เ็ๆแล้วนี่ินไรันมาหรือยั '
' นั่นสิ ยัเลยอะแม่ มีไรทานบ้าอะ ' โฮนึึ้นไ้ว่าเาับมินฮยอนยัไม่ไ้ินอะไรันมาเลย
' แม่ว่าแล้วเียว แม่ทำแิมิไว้หนะ ไปินันเลย '
' รับๆเี๋ยวให้มินฮยอนื่มนมอุ่น่อน ปะไปนั่ใรรัวัน ' โฮลุึ้นพร้อมวนมินฮยอนไปนั่ในรัว
' อุ่น่อนทาน้วยนะโฮ น่าะเย็นแล้ว '
' รับแม่ '
ทั้สอนเินมานั่ที่โ๊ะทาน้าว
' นายโทรบอแม่นายหรือยัว่าอยู่บ้านันเนี่ย ? ' โฮถาม
' ันไลน์บอแล้ว ไม่้อห่ว '
' ีแล้ว รู้สึีึ้นบ้าหรือยัหละ นายนี่นะ รู้ว่าหนาวะมายืนรอทำไม็ไม่รู้ ' โฮพูะเินไปอุ่นแิมิในหม้อ
' ็ ... เป็นห่ว รู้สึผิ อยาอโทษนาย้วยไ ' มินฮยอน่อยๆพูออมา
' นายไม่เื่อใันบ้าเลยหรือไหะ มินฮยอน '
' ... ันูัวลเินไปหรอ '
' ใ่ นายไม่้อัวลหรอ แ่ถ้านายยัเป็นแบบนี้อี เราลับไปเป็น ... เพื่อนันเหมือนเิมีมั้ย ? ' โฮแล้พูออไปให้มินฮยอนุิึ้นมา
' ไม่นะ ! โฮไม่เอาสิ นายอย่าพูมันออมาอีนะ ' มินฮยอนหน้าสลลอย่าเห็นไ้ั
' ็ถ้านายหวันับทุนแบบนี้ เราะมีวามสุันไ้ยัไหละ ัน็มีสัมอันนะ ' โฮที่อุ่นอาหารอยู่พู่อ
' ันอโทษนะโฮ แ่เพราะันรันายมาๆ นาย็รู้ ถ้าไม่มีนายันอยู่ไม่ไ้หรอ ... เพราะั้นอย่าพูให้ับไปเป็นเพื่อนเลยนะโฮ ันีใมาๆเลยรู้มั้ยที่เราไ้เป็นแฟนันหนะ ' มินฮยอนเินไปอโฮา้านหลั เอาหน้าุอออโฮอย่าอ้อนๆ
' นาย็ทำัวีๆหน่อยสิ ' โฮยิ้มออมาไม่ไ้่อว่าอะไรที่มินฮยอนมาอเา
' อื้ม ะพยายามึ้นนะ '
' ปล่อยๆ ไปนั่ไ้แล้ว ะไ้ิน้าว นี่ึแล้วนะ ว่านายะลับบ้านอี '
' บ้านอยู่แ่นี้เอ เินถัไปสามหลั ที่ริันนอนนี่็ไ้แล้วเ้า่อยไปแ่ัวที่บ้าน ' มินฮยอนพูอย่ายิ้มๆออมา
' ไม่้อเลย วันศุร์นาย็มานอนไม่ใ่หรือไ ' มินฮยอนนัมาิวหนัสือให้เาวันศุร์อยู่แล้ว ไม่เห็น้อรีบมานอนเลย
' ็ไ้ๆ แ่็ ... อยาอยู่ับนายเยอะๆไ ฮ่าๆ '
' แ่นี้ยัไม่พอหรือไ เอา้าว ' โฮยิ้มออมาเหมือนัน พร้อมทั้ั้าวให้มินฮยอนและนั่ทานอาหาร้วยัน
มินฮยอนทาน้าวเสร็็ไปลาแม่โฮแล้วลับบ้านอัวเอไป โยมีโฮเินไปส่หน้าบ้าน
' เอันพรุ่นี้นะ ' มินฮยอนยิ้ม
' อื้มไปไ้แล้ว รีบอาบน้ำ ินยา้วยนะ ' โฮสั่
' โอเ ฝันีนะ '
' ฝันี '
ยอมินพาร์ท
หลัาผมไปส่โฮับมินฮยอนเสร็ ผม็นั่รถลับมาบ้าน พ่อแม่อผม็ยัไม่มีวี่แววว่าะลับมา ็เป็นานสัมเิมอพวท่าน ผมินแล้ว
วันนี้ผมสบายใึ้นแล้วรับ โฮ็ยัเป็นโฮ นเิมถึะบับมินฮยอน แ่็ยัเป็นห่วผมอยู่เสมอ บาทีผมับโฮอยู่ในสถานะเพื่อนัน็ะีที่สุแล้ว แ่ถ้าโฮเสียใเพราะมินฮยอนผมไม่ปล่อยไว้แน่
ะที่ผมำลัเรียมะอาบน้ำเสียแอพลิเั้นไลน์อผม็ัึ้น เรียวามสนใอผม
... ิ๊ ิ๊ ...
' ยอมิน '
' ถึบ้านรึยั ? '
เป็นโฮที้ทัเามาแ่ประโยถามไถ่ธรรมาๆมัน็ีมาแล้วรับสำหรับผม
' ถึแล้วรับๆ '
' อ๋อ ีแล้วๆ อบุที่มาส่ันับมินฮยอนนะ '
' ไม่้ออบุหรอเรื่อแ่นี้เอ '
' โอเ แล้วนายทำไรอยู่ ? '
' ำลัะอาบน้ำ นายอาบน้ำยั ? '
' ำลัเหมือนัน '
' ใรันเลย เอ้ะ ลืมไปหยอไม่ไ้แล้วสินะ ฮ่าๆ '
' ยอมินอ่าา อย่าแล้ันสิ '
' ไม่ไ้แล้ัหน่อย็รินี่หน่า '
' แ่ ... พรุ่นี้้อมาโรเรียนนะ '
' ไปอยู่แล้ว อบในะโฮ '
' เรื่ออะไร ? '
' ที่นายยัเป็นห่วเราอยู่ เราีใมานะ นายเป็น ... เพื่อนที่ีที่สุเท่าที่เราเยมีมาเลย '
' ไม่หรอ ยอมิน็ีลับันมาลอเหมือนัน แ่นี้เอ ยอมินอ่า ันออะไรนายอย่าสิ ? ่อไปนี้ไม่ว่าเรื่ออะไรเราะุยันรๆ อย่าหลบหน้า หรือหายไปแบบนี้อีนะ เราเป็นเพื่อนันนะ '
โฮย้ำสถานะเพื่อนอเราให้ัว่าเิม ผมไ้แ่ยิ้มับัวเอ
' เราสัา '
' ีมา ไปอาบน้ำนอนไ้แล้ว ฝันีนะ '
' ฝันีเหมือนันนะยอมิน '
สุท้ายผม็ยัรัโฮและยั้อารเาอยู่เหมือนเิม ผมแ่้อพยายามรัเาให้น้อยล ให้เหมาะสมับสถานะที่ผมเป็น แ่ผม็โอเึ้นมาว่าเิม ที่โฮ็ยัเห็นผมสำัับเาอยู่ ผม็มีวามสุแล้วหละรับ ถึในใมันะ้อารมาว่านี้อี แ่็้อพอใับสถานะอัวเอ
.
.
.
( บพาร์ทยอมิน )
' หวัีโฮ ' มินิทั เมื่อมินฮยอนับโฮเินมาที่โ๊ะในอนเ้า
' หวัี แล้วแเนียลับฮยอนอะ ' โฮทัเนื่อามีมินินั่อยู่นเียว
' ไปหาไรินมั้นะ ว่าไมินฮยอนหน้าามึูมีวามสุีนะ ' เาแวมินฮยอนเมื่อวานยัเรียๆอยู่เลย
' ็ไม่เห็นมีอะไรทีู่้อเรียเลย ใ่มั้ยโฮ ' เาอ้อนโฮ
' ไม่รู้นายหรอ '
' โธ่ ไม่เล่นับแฟนเลย ใร้ายั ' มินฮยอนทำหน้าเหมือนเ็ๆ
' ูหละหมั่นไส้มึริๆ ' เร็นพูำๆ
' แสว่าเลียร์ันแล้วสิ ็ีๆ '
' แ่ว่านะ ... ถ้ามินฮยอนยัโมโหอะไรแบบนี้อี ฝาบอเา้วยนะมินิว่า เราวรเป็นเพื่อนันเหมือนเิม ฮ่าๆ ' โฮพูเสร็็ยัิ้วไปหามินฮยอน
' อ้าวๆ ะ้อให้พู้ำมั้ยเพื่อน ? ฮ่าๆ '
นที่ถูพูถึอย่ามินฮยอนหน้าอึ้นอย่าเห็นไ้ัลับำพูอโฮ
' อย่าพูแบบนั้นออมาสิโฮ ันไม่ยอมหรอนะ ' เาโวยวาย
' นาย็หัหึให้น้อยๆหน่อยสิ '
' เฮ้เพื่อนๆ ุยไรันอยู่ ' แเนียลที่เินมาับฮยอนส่เสียทัทายเพื่อนๆ
' เสือ ' เป็นมินฮยอนที่หันไปแหวใส่แเนียล
' ฮ่าๆ ทำไมูำวะ ' ฮยอนำออมา
' เอ้าู ีวะมีนให้พรแ่เ้าเลย นหล่อ '
' ว่าแ่มา้วยันแบบนี้ไ้ แสว่าีันแล้วสินะ ' ฮยอนทั
' ็นะๆ แล้วื้อนมมาทำไมเยอะแยะ ' โฮถาม
' ็ไอ้แนอะหิวแล้วหน้ามืื้อมาะเยอะเลย ' ฮยอนบ่น
' ็ะะเอามาแบ่เพื่อนๆ แู่ไม่ให้ไอ้มินฮยอนินละ มันว่าู ' แเนียลทำหน้าวนๆใส่มินฮยอน
' ูอโทษเพื่อนแนสุหล่อ ็โฮู่ว่าะเลิับูอะ พวมึ้อ่วยูนะ '
' สมน้ำหน้า แ่ว่ามึพูว่าูหล่อ ูะยอม่วยนิๆละัน '
' แล้วทำไมถึบอะเลิอะ ไหนบอเลียร์แล้ว ' ฮยอนถามออมาๆ
' ็แ่บอว่าถ้ายัหึแบบนี้อยู่ เราอาะเหมาะเป็นเพื่อนันมาว่าไ ' โฮพูออมา
' เออูห็น้วย ' ฮยอนพยัหน้า
' ไอ้! มึเพื่อนูปะเนี่ย ? ' มินฮยอนถาม
' ูเห็น้วย '
' ู้วย ' แนและมินิพูออมาามลำับ
' พวมึแม่ใร้ายพอับูเินไปแล้ว ' มินฮยอนทำหน้าหอยๆ
' ็ถ้ามินฮยอนไม่หึอะไรไร้สาระนเินไป เรา็ไม่ไ้ะเลิะหน่อยนี่ ' โฮอสสารหน้าหอยๆอมินฮยอนไม่ไ้
' พวูเห็น้วยนะ มึ้อหัใว้ามาว่านี้ โฮเา็มีสัมอเา ถ้ามึยัหึแบบนี้อี ่อไปมันะยิ่หนัว่าเิมนะ ' ฮยอนพูรๆ
' รู้แล้วๆ ูะพยายามให้มาึ้นนะ ' มินฮยอนพยัหน้าเบาๆ
' มาๆแหนมๆ อย่าีเรียส ' แเนียลพยายามทำให้บรรยาาศีึ้น
' ูเห็น้วยๆ ินๆ ' มินิหยิบนมมาิน
พวเาินนมันและพูุยันอย่าสนุสนาน่อนะแยไปเรียนามห้ออัวเอ
' หวัี ยอมินมานานแล้วยั ' เมื่อเินมาโฮ็้อยิ้มออมา เมื่อเห็นยอมินนั่อยู่ที่ห้อ
' หวัีโฮ เรามาไ้สัพัแล้ว ' ยอมินส่ยิ้มลับ
' ีในะที่นายมา '
' ็บอแล้วว่าะมา็้อมาสิ '
' ฮึฮึ้มม ! เี๋ยวนี้นายไม่เห็นหัวันเลยนะโฮ ' ับินร้อแวออมา
' อ่า อย่าอนสิเพื่อน็ยอมินเาไม่มาเรียนั้หลายวัน '
' เอะ พาไปเลี้ย้าวสิ '
' ไ้เลยับินอ่า ว่าๆไว้เรานัันนะ '
' เราไป้วยสิ ' ยอมินอไป้วย
' ใรวนมึเนี่ยไอ้ยอมิน ' ับินหันไปถาม
' ็อไป้วยไ ยัไเรา็เพื่อนันทั้นั้น ' ยอมินพูยิ้มๆ
' ไม่สนแล้ว แล้วแ่โฮแล้วัน '
' ฮ่าๆ ็ไป้วยันนี่แหละ อย่าที่ยอมินบอเพื่อนๆันทั้นั้น เนาะับินเนาะ '
' รับโฮ ใระัใเพื่อนไ้หละรับ ' ับินแล้เหน็บโฮ
' ีมาับินเพื่อนรั '
' อ่าว แล้วเราอะโฮ ? ' ยอมินแล้ถาม
' รัเหมือนันๆ ' โฮยิ้มาหยี
' ฮ่าๆ อาารย์ะมาแล้ว นั่ที่ๆ ' ยอมินเือนเมื่อเห็นอาารย์ำลัะเินมา
เย็นวันนั้น
มินฮยอนเินมารอโฮที่หน้าห้อเรียนามปิเหมือนในทุๆวัน โฮเินออมาพร้อมับยอมิน
' สวัสี ยอมิน ' มินฮยอนพยายามสร้าสัมพันธ์อันีับยอมินเ้าไว้ เพราะเา็แอบลัวเาู่อโฮ เาไม่ยอมเลิับโฮเพราะอารม์ัวเออีแน่ๆ
' สวัสี มินฮยอน ' ยอมินอบลับ
มินฮยอนยิ้มรับ
' พวมึรอู้วยสิ รีบไรันวะ ? อ้าวมินฮยอนหวัี ' ับินที่ามออมาร้อทั
' ีับิน พวนายะไปไหนันหรอ ? ' มินฮยอนอถามไม่ไ้ในเมื่อปิแล้วับินะลับไปับลุ่มเพื่อนอเา ทำไมถึให้โฮรอหละ ?
' อ่า พอีันลืมบอนายอะมินฮยอน ว่าวันนี้ ันะไปิน้าวับยอมินและับินอะ นายไม่ว่าอะไรใ่มั้ย ? ' โฮถามพลาสีหน้าลุ้นับำอนุาิอมินฮยอน
' ไ้สิ ันไป้วยนะพวเราะไ้สนิทๆัน นะโฮ ' มินฮยอนพูยิ้มๆ ถึเวลาที่เาะ้อปรับัวแล้วสินะ
' ทำไมะไม่ไ้หละ ' โฮพยัหน้าอบ
' โอเ ั้นพวเราไปันเหอะ ' ยอมินพู
ทั้สี่นมาถึร้านอาหารร้านหนึ่
' สั่เลยนะ เี๋ยวันเลี้ยเอ ' โฮบอทุน
' รวยัเลยนะ ' มินฮยอนแวออมา ทีไปับเาทีไรเาเป็นนเลี้ยลอ ถึะเสนอเอ็เถอะ
' มึะออเอ็ไ้นะมินฮยอน แ่โฮะเลี้ยพวันหวะ ฮ่าๆ ' ับินพูโว์เหนือออมา
' ไ้ไอะ ันเป็นแฟนโฮนะ ' มินฮยอนัสถานะแฟนมาสู้
' แฟนแล้วไ นี่็เพื่อนสนิทโฮนะ ' ยอมินเถีย
' โอ้ย พวนายะมาเถียันทำไมเนี่ย ันเลี้ยเอสั่ไ้แล้ว หิว ' โฮยิ่หิวัๆอยู่ ไอ้สามนนี้็เถียันอยู่ไ้
พวเาสั่อาหารันมาเ็มโ๊ะนิที่ว่าโฮ็เหื่อึมันเลยทีเียวทั้ที่นาในร้านมีแอร์ เหุที่ว่าอยาสั่มาเอาใโฮัน
' พวนายนี่นะ ! บอว่าะเลี้ย็ไม่ิว่าะสั่มาเยอะนานี้ ไม่ถามสุภาพารเินันเลย ' โฮบ่นออมาะสายาวาไปามโ๊ะอาหารที่มีแ่อาหารเยอะแยะนไม่เหลือที่ว่าบนโ๊ะแล้ว ไอ้พวนี้หนิ
' ฮ่าๆ เรา่วยออ็ไ้ ็อยาให้นายินเยอะๆ้วยไ ' ยอมินยิ้มให้โฮ
' ัน็่วยไ้นะโฮ ปิัน็เลี้ยนายทุวันอยู่แล้วแ่นี้สบายมา ' มินฮยอนัมาสู้ยอมิน พร้อมยัิ้วให้โฮ
' พวมึะ่วย็่วยไป ูินละ ยัไ็บอะเลี้ยแล้วนะโว้ยโฮ ห้ามเบี้ยว ' ับินร้อทั
' รู้แล้วหน่าินเยอะๆเลย เลี้ยอยู่แล้ว ' โฮยิ้มให้ับิน
' เอานี่โฮันัให้ อโปรนายหนิ ' มินฮยอนัอาหารให้โฮ
' โฮินนี่้วย อร่อยมาเลยนะ เราอบ อยาให้นายอบ้วย ' ยอมิน็อยาเอาใเพื่อนอเาบ้า
' อบในะ แ่พวนายินบ้าเถอะ มัวแ่ัให้ันอยู่ไ้ '
' นายอิ่มัน็อิ่มแล้วโฮ ' มินฮยอนยัหยอไม่หยุ
' เรา้วยนายินน่ารัี เราอบมอ ' ยอมินหยอพร้อมส่ยิ้มหวานๆให้โฮ เาทำใไ้ึ้นมาแล้ว เป็นแบบนี้น่าะมีวามสุที่สุทั้เาและโฮเอ
' อาหาร็ไม่ไ้หวานนะ แู่เลี่ยนำพูพวมึเนี่ย เพื่อนูเินแ้มแหมแล้วพอเลยพวมึ ' ับินร้อแวโฮที่เินหน้าแพูอะไรไม่ออ
มินฮยอนเอามือมาปิแ้มอโฮ ' อย่ามอนะเว้ย ไม่ให้มอ หว '
' เอามือออไปเลยนะ ะมอเว้ย ' ยอมินพยายามแะมือมินฮยอน
' อย่าไม่ใหู้ ปล่อยๆ ' มินฮยอนยัปิอยู่
' ฮ่าๆพวมึทำัวเป็นเ็ันไปไ้ ลหวะ ' ับินำับภาพรหน้า
' พอไ้แล้ว ทุนเลย มินฮยอนันหายใไม่ออ ' โฮหลัามีัหวะพู็บอให้มินฮยอนปล่อยทันที
' เห็นมั้ยมินฮยอนโฮหายใไม่ออเลย นายผิ ' ยอมินว่า
' ็นายมามอแ้มโฮทำไมอะ ' มินฮยอนเถีย
' ปวหัวับพวนายริๆ ินันไปเลย ' โฮ็เินแหละสอนนี้อะไรัน็ไม่รู้
โ๊ะอาหารอพวเาทั้สี่นเ็มไป้วยวามวุ่วาย และเป็นโ๊ะที่เสียัที่สุในร้าน แ่โฮเอ็อีใไม่ไ้ที่มินฮยอนพยายามปรับัวแล้วเ้าับเพื่อนๆอเาไ้มาึ้น ยอมิน็ูมีวามสุว่า่อนหน้านี้มา ับิน็ุยับยอมินและมินฮยอนอย่าไม่เอะเินอะไร เาอบบรรยาาศแบบนี้ที่สุเลย
.
.
.
.
.
.
.
Talk : ยัอบุทุนที่ยัามอ่านันอยู่ อบำถามที่ไม่มีนถามแ่้อแอบิแน่ๆ เราลายปัหาอยอมินอย่า่ายๆ เพราะเรารััวละรยอมินมา ารที่ให้พี่เาทำอะไรร้ายๆ นโนนอื่นเลียเพื่อแย่วามรั เราทำไม่ไ้ แ่ปมอื่นยัมีให้เล่นอีเรื่อย ฮ่าๆ ลุ่มโ๊ะอาหารือเมะอโฮทั้สามนที่เรารัมา 4P ไ้็ะีมา มหาลัยเราะเปิแล้ว เวลาน้อยลพยายามะลให้ไ้ทุอาทิย์นะ sf ่าๆที่อยาเียน็ะมีบ้าลในนี้แหละ สุท้ายรันอ่านทุน เม้น์บ้าไม่เม้น์บ้า็รัหมแหละ อนหน้ามินฮยอนไปิวหนัสือให้โฮมีที่บ้านมี้าัน้วยรออ่านนะ ฮ่าๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น