ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 5th สารภาพรัก
โฮหาววอ ่อนเินเ้าห้อนอนอัวเอ หลัาที่มินฮยอนเินมาส่ที่หน้าบ้านอเา
' มัวแ่ห่วเรื่ออินที่มินฮยอนะเลี้ย วันนี้เลยลับบ้านมืเลยแหะ่วั แ่ไม่เป็นไรหรอ พรุ่นี้วันเสาร์ ' โฮบ่นยิ้มีใในที่สุเา็ะไ้ื่นสายๆัที
โฮเลือที่ะไปอาบน้ำ่อนะออมาเปิอมนั่ฟัเพล หาไรทำเรื่อยเปื่อย
' แบโทรศัพท์หมนี่หน่า ับไปอนไหนเนี่ยไม่รู้ัวเลย ' เาบ่น่อนะหยิบสายาร์มาาร์แล้วเปิเรื่อ
' ิ้...ิ้...ิ้...ิ้ ิ้...ิ้...ิ้...ิ้
ิ้...ิ้...ิ้...ิ้ ิ้...ิ้...ิ้...ิ้ '
' เสียโทรศัพท์อโฮัรัวๆ เาเลื่อนมื่อไปเปิแอพลิเั่นไลน์ ที่มีัวเลสีแึ้นแ้เือนหลาย้อวาม มีมินฮยอนที่ไลน์มาล่าสุเาเลยเลือเปิอ่าน่อน
' ถึบ้านแล้วนะ ' เมื่อยี่สิบนาทีที่แล้ว
' โอเ อาบน้ำยั ? ' โฮอบลับ
' อาบแล้วๆ ทำไมอบ้าั ? '
' แบหมอะ ไม่รู้ัวเลย '
' หัูะบ้าสิ พาวเวอร์แบ์ัน็มี '
' ็ลืมอะ ไม่เห็นเป็นไรเลย ็อยู่ับนายลอ ไม่้อใ้็ไ้ '
' ็ริๆ นี่โฮ พรุ่นี้วันหยุนายไปไหนหรือป่าว ? '
' ไม่อะ ันว่าะนอน แล้ว็อยู่บ้านอะ '
' ีแล้วๆ ันะบอว่าพรุ่นี้ ันไม่ว่านะ ไปทำิรรมที่โรเรียนอะ านที่มรมอัน '
' อื้อ ไปเหอะ ไม่่อห่วัน ไม่ไ้ไปไหนหรอ นายรีบนอนเหอะหน่า พรุ่นี้้อไปทำานอี '
' อื้อ รู้แล้ว เป็นห่วหรอ ? '
' นายนี่มัน ไปนอนเลย ! '
มินฮยอนเียบไปไม่อบ้อวาม
.......RRRRRRR.......
เสียโทรศัพท์อเาัเป็นเบอร์มินฮยอนโทรที่โทรเ้ามา
' ว่าไ '
' ็อยาไ้ยินเสียไ เลยโทรมา '
' แ่นี้อะนะ '
' อื้อ แล้วสรุปที่ไล่ให้ไปนอนเนี่ย เป็นห่วใ่ปะ '
' นายนี่ เออ ็นายพัผ่อนน้อยอะ มีิรรมทุวันเลย วันหยุ็้อไปโรเรียนอี ันลัวนายะป่วยเอาหละสิ พอใรึยั ? '
' แ่นี้แหละที่อยาฟั อบในะ ' มินฮยอนยิ้มร่า
' รู้แล้ว็ไปนอนไ้แล้ว ฝันีนะ '
' รารีสวัสิ์โฮ '
โฮุยับมินฮยอนเสร็ เา็เลื่อนไปูแทที่ยัไม่อ่าน ยอมิน ทัเามาอน่วหัว่ำ
' โฮนายลับบ้านหรือยั '
' ถึบ้านหรือยั '
' ทำไมไม่อบไลน์หละ '
' เป็นไรหรือป่าว '
' นี่โฮเราเป็นห่วนะ ทำไมนายไม่อบ ไม่อ่านเลยหละ '
แล้ว็มี มิสอลอี 10 มิสอล โฮิว่ายอมิน้อเป็นห่วเาแน่ๆที่ไม่อ่านไลน์แถมยัไม่รับโทรศัพท์อี เลยเลือโทรออหายอมินเลยีว่า
' ฮัลโหล โฮ ทำไมนายไม่อบไลน์ ไม่อ่านไลน์ ไม่รับโทรศัพท์เราเลยอะ เป็นอะไรหรือป่าว ? ' ยอมินยิำถามใส่โฮเป็นุ
' ฮ่าๆๆ ใเย็นยอมิน โทรศัพท์เราแบหมหนะ แล้วเพิ่ลับบ้าน่ำๆนี่เอ เลยเพิ่ไ้าร์แบอะ อโทษนะ '
' ีแล้วแหละ ที่ไม่เป็นอะไร เราเป็นห่วนายนะ แล้วไปไหนมาอะ ทำไมลับบ้านะมืเลย ? ' ยอมินนึสสัย
' อบในะยอมิน พอีเราับมินฮยอนไปเินเล่นที่ห้าันหนะ เินูนั่นูนี่เพลินไปหน่อย เลยลับบ้านมืเลย ฮ่าๆ ' โฮว่าอย่าอารม์ี
' อ่ออหรอ ' ยอมินถามเอเ็บเอ เาห่วโฮแทบาย นลืมไปเลยเามีนูแลอเาอยู่้าายลอ
' ใ่ๆ แล้วนี่นายทำอะไรอะ '
' ็นอนเล่น แล้ว็นั่เป็นห่วนาย ่อนที่นายะโทรมาเนี่ยแหละ ' เาอบไปรๆ
' โหยันนี่แย่ั ทำนายเป็นห่ว อโทษนะ '
' ไม่เป็นไร เราสบายใแล้ว แล้วพรุ่นี้นายไปไหนอะ วันหยุ ? '
' ไม่น่าะไปไหนนะ เราอยานอนื่นสายๆหนะ ฮ่าๆ '
' ถ้านายว่า ... อนบ่ายๆเราไปเินเล่นหาไรินันไหม ? '
' อืออ ไ้สิ ... ไ้ๆ ันไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว ' โฮอบพลานึว่า ัวเอบอมินฮยอนไปแล้วว่าะอยู่บ้านไม่ออไปไหน แ่ไม่เป็นไรหรอมั้ ?
' โอเๆ ั้นเี๋ยวสถานที่ที่เอัน เราะส่โลเั่นไปในไลน์พรุ่นี้นะ ' ยอมินว่า ในใเาีใสุๆที่ะไ้ไปเินเที่ยวับโฮสอ่อสอ
' ไ้ๆ เอันนะ '
' โอเเอันพรุ่นี้ ฝันีนะโฮ '
' ฝันียอมิน '
มินฮยอนมาที่โรเรียน เพื่อทำิรรมอมรมอเา เนื่อ้วยหน้าาอันหล่อเหลา และผลารเรียนที่ีพอๆับหน้าา ฮวั มินฮยอน อยู่ในลุ่มะรรมารนัเรียน เาึโนโยนภาระาน่าๆมาใส่ัวเาลอ แม้ระทั่หน้าที่หัวหน้ามรม
' แทนที่วันหยุูะไ้นอนื่นสายๆ มึ็ยัะลาูมา่วยานอีนะ ' แเนียลบ่นเอ็นี่มันวันเสาร์นะรับ ใรเาื่นเ้าัน ิถึเียนอนโว้ยย
' มึนเียวหรือไู้วย ' ฮยอนพูเ็ๆ
' พวมึ็เลิบ่นไ้แล้ว ทำัวเป็นเ็ไปไ้ ' มินิหันไปพู
' เออพวมึ หัิให้ไ้แบบมินิัรึ่นึ็ยัีนะ ' มินฮยอนภูมิใที่อย่าน้อยมินิ็ยัอยามา่วยาน
' ป่าวหรอ รีบๆทำให้เสร็ ูะไ้ลับไปนอน '
' ฮ่าาๆๆๆ ็พอันละว้า ' ฮยอนันแเนียลหัวเราะอบใ
' เออ พวมึนี่มันริๆเลยนะ ' มินฮยอนส่ายหัวับเพื่อนๆอเา พลาิถึโฮ ป่านนี้ะทำอะไรอยู่นะ ะื่นหรือยั ะิน้าวหรือยั วันนี้โฮะทำอะไรนะ ถ้าปิวันหยุแบบนี้เา็ะไปลุอยู่บ้านโฮและ็ออไปเินเล่น หาอะไรินัน
‘ เปาะ ‘ เสียีนิ้วั ! ทำให้มินฮยอนหลุมาาวามิอเา
' ื่นเห้ยื่น เป็นไรอมึ ิถึโฮ มันรึไ ? ' แเนียลพูแวเล่นๆ
' เออิถึ พอใพวมึยั ' บทมินฮยอนะพูร็รใหาย
' เี๋ยวนี้ล้าพูึ้นเว้ย ฮ่าๆ ฮยอนมึไปพูไรวะ ' แเนียลถาม
' ู็บอให้มันไปสารภาพรัับโฮไ้แล้ว พวเรารู้นานแล้ว '
' แล้วเมื่อไหร่มึะไปบอโฮวะ มินฮยอน ' มินิถาม
' เร็วๆนี้แหละ ... มั้ ' มินฮยอนอบ
' ้ามาๆ ระวัหมาาบไปแนะมึ ! เี๋ยวนี้โฮมันยิ่ป๊อบๆอยู่ เินับมึบ่อยๆนเริ่มมที่มันน่ารั ยิ้มสใสูอ่อน่อโลแล้วนะมึ ูไ้ยินประำเลย ' แเนียลพูอี ็ไอ้เรื่อวามหล่อนี่็้อยให้ไอ้มินฮยอนมันอะนะ แ่พอมันสอนทำัวิัน เป็นไปไม่ไ้ที่นะไม่มอโฮ ยิ่โฮที่หน้าาีอยู่แล้ว ยิ้มนิหน่อยน็ยิ่อบ แ่ไม่มีแฟนลับเปิเผยัวเยอะเท่าอไอ้มินฮยอนเยๆหรอ
' ริๆ แ่ที่มไม่ใ่แ่ผู้หิเหมือนอมึนะมินฮยอน มีผู้าย้วย ูยัใเลย ' มินิล่าวเสริม
' พวมึยิ่พูยิ่ถู เรื่อนีู้ยืนยันอีเสีย '
' ทำไมูไม่ทันสัเุเลยวะ ... ูสนใแ่โฮนไม่ไ้มอนรอบ้าเลยวะ ' มินฮยอนแอบเรียนินึ โฮอเาเป็นที่สนในานี้เลยหรอ ที่เาเห็นัๆ็ไอ้ยอมิน อาเพราะอยู่ห้อเียวับโฮ้วยเลยเห็นไ้่าย ว่ามันแอบอบโฮ แ่ลับนอื่นเาไม่ทันไ้สัเุเลย
' ็ูบอแล้วให้รีบๆสารภาพรัโฮมันไป ทุวันนี้ พวมึ็ทำัวเหมือนนบันอยู่แล้ว ะรอไรอีวะ ' แเนียลพูอย่าเ็ๆ
' เออหน่า ูไม่ยอมให้ใรมายุ่ับโฮอูหรอ ' มินฮยอนอบ
' เหอะๆไอ้ยอมินมึยัทำไรมันไม่ไ้เลย ' ฮยอนเสริม
' พอๆพวมึ ทำาน่อนๆ อาารย์มาามละนู้นหนะ ทำให้เสร็ๆไป แล้ว่อยุยัน ' มินิปราม เาเห็นแววาัวลอมินฮยอนออมา เาไม่อยาให้เพื่อนเรีย พวเายัมีาน้อทำอยู่
' ไปๆ ไม่้อห่วหรอยัไพวู็เียร์มึ และไม่ยอมให้ใรมายุ่ับนรัสุหวอเพื่อนูหรอ ' ฮยอนบไหล่มินฮยอนเพื่อปลอบใ
' ใ่ๆ เป็นฝ่าบาท็้อู่ับเ้าหิสิ อย่าัวลไปเลย ' แเนียลพูิล เามอออว่ามินฮยอนสารภาพรัโฮเร็วๆนี้แหละ
' อบในะพวมึมาๆนะ ' มินฮยอนยิ้มาๆ เา้อบอวามในใับโฮว่าที่เาห่ว เาูแลโฮมาลอ เป็นแบบนรั ไม่ใ่แ่แบบเพื่อนสนิท
ริ๊ ... ริ๊ ... ริ๊ ( เสียนาฬิาปลุั )
' อืม หาวว ' เสียัวเียอโฮที่ยันอนบิไปบิมาอยู่บนที่นอน เาั้นาฬิาปลุไว้ เพราะนัับยอมิน เหุเพราะลัวัวเอะหลับยาวเิน
' 11 โมแล้วสินะ ' โฮเอื้อมมือไปปินาฬิาปลุที่เรียเาให้ื่นาฝันหวานๆ เาเลือที่ะไปอาบน้ำแ่ัว เพราะว่าะทำไรเสร็็ะเือบบ่ายแล้ว
เสียไลน์เ้
' โฮ นายื่นหรือยั ' ยอมินทัเามา
' อ่า ื่นแล้วๆ ำลัะไปอาบน้ำ นายะให้ไปเอที่ไหนอะ ? '
' ที่สวนสาธาระใล้ๆโรเรียน็ไ้ '
' โอเไ้ๆ เอันบ่ายๆนะ '
' ไ้ๆ เอัน '
โฮอบเสร็เลยเินไปอาบน้ำ เาใ้เวลาเือบเที่ยว่าะทำอะไรเสร็ึเินลไปั้นล่าอบ้าน
' อ้าว โฮื่นแล้วหรอ แล้วแ่ัวะหล่อเลยะไปไหน้ะ ' แม่โฮร้อทัลูายอเา
' ไป้านอับเพื่อนอะรับ ไปหาไริน เี๋ยว็ลับรับ '
' ใรอะลู มินฮยอนหรอ '
' ไม่ใ่รับ มินฮยอนเาิทำิรรมอยู่ที่โรเรียนนู้น ยอมินรับเพื่อนที่ห้อผมเอ '
' อ๋อๆ ปิเราไม่เยไปไหนับเพื่อนนอื่นเลยนี่หน่า ' แม่เานึเป็นห่ว
' ฮ่าๆ แม่รับ ผมูแลัวเอไ้หน่า เลิทำเหมือนผมเป็นเ็ๆไ้แล้วรับ ผมะรีบลับนะรับ ุ้บ ' เาพู่อนะุ้บแ้มแม่เาเบาๆเพื่อเอาใ
' ้าๆ ไปีมาีหละ '
' บายรับแม่ '
โฮที่มาถึสถานที่ที่ยอมินนั เป็นสวนสาธาระที่ไม่ไ้ไลอะไราบ้านอเาอยู่แถวๆโรเรียน เาโทรหายอมินทันที
' ไ โฮ '
' เนี่ยยอมิน ันถึแล้ว '
' หันหลัมาสิ '
โฮหันหลัไป็พบยอมินที่ยิ้มสใสรอเาอยู่ เาึวาสายแล้วรีบเินไปหา
' นายมาถึนานยัอะ ยอมิน ? '
' มา่อนนายแปปเียวเอ '
' นายินไรมายั ไปหาไรินัน ันยัไม่ิน้าวเลย '
' ไปสิๆ นายอยาินร้านไหนอะ '
' ร้าน ึอ ๊อโบี ใล้ๆนี่ีมั้ย ะไ้ไม่้อไปไล ิน้วยันไปเลย่ายี แล้ว่อยิ่อว่าะไปไหน ' โฮเสนอ
' ไ้สิๆ ' ยอมินอบยิ้มโฮอนหิวนี่น่ารัีแหะ
พวเาทั้สอนั่อยู่ในร้านำลัรออาหารมาเสิร์ฟ
' โฮนายเวลาหิวนี่น่ารัันะ ยัไม่ไ้ินไรมาเลยหรอ '
' หน้าาันมันออนานั้นเลยหรอ ฮ่าๆ ื่นมา็สิบเอ็โมแล้วอะ เลยะมาวนนายินเลยทีเียว '
' ระวัเป็นโระเพราะนะ ' ยอมินล่าวอย่าเป็นห่ว
' อื้อ ็อยาื่นสายๆวันหยุอะ ฮ่าๆ อบในะ '
' ออนุาิเสิร์ฟอาหารนะะ ' หม้อระทะร้อนสีสันน่ารับประทานถูวาลบนโ๊ะอพวเา
' อ่าา น่าินัเลย หรือันหิวนะ ' โฮพู
' ทานให้อร่อยนะะ ้อารอะไรเพิ่มเรียพนัานไ้เลยนะะ ' พนัานสาวพู่อนะเินไปทำาน่อ
' หิว็ินเยอะๆนะ ' ยอมินยิ้มับภาพรหน้า โฮที่ำลัเป่า๊อโบี แล้วเอาเ้าปาเี้ยวุ้ยๆ น่ารัะมัเลย
' นาย็ินสิ นั่ยิ้มอยู่ไ้ ันินหม่อนอย่ามาว่าันนะ '
' ไ้ ไม่เป็นไร เรายให้นายินนเียวทั้หมเลย็ไ้ เอามั้ย ฮ่าๆ '
' ไม่เอาสิๆ นายิน้วยเลย ัน็อ้วนายพอีสิินหมนี่นเียว '
' ถึอ้วนนาย็น่ารัอยู่ีนั่นแหละ '
' ยอมินนายนี่มันลอเลยนะ ... ินๆไ้แล้ว ' โฮแ้มแไม่รู้ว่าเิน หรืออาหารที่ินมันร้อน็ไม่รู้
' รับๆ ' ยอมินยิ้มอย่ามีวามสุ
ทั้สอนทานอาหารันไปุยนั่นุยนี้ นอาหารหมึเรียเ็บั์แล้วเินออมาหน้าร้าน
' เราะไปไหนัน่อีหละ ? ' โฮถาม
' เราว่าไปเินเล่นไปามทาเินเรื่อยๆีมั้ย ? นายว่าไ '
' ็ไ้ๆ ' ทั้สอเินไปามถนนที่นาบ้าไป้วยร้านอาหารและร้านายอ่าๆ เินพูุยันไปเรื่อยเปื่อย
' นี่ยอมิน ทำไมถึวนันออมาหละ ? ' โฮถามเพื่อทำลายวามเียบ
' ็เราอยาสนิทับนายไ อย่าที่เยบอไป เพื่อนสนิท็้อมาเที่ยวเล่นวันหยุันไ ใ่มั้ย ? '
' นั่นสินะ แล้วทำไมนายถึไม่่อยมีเพื่อนสนิทๆอะ ? ันเห็นปินายอยู่นเียวเรียนเสร็็รีบลับบ้าน '
' ็เราอาะุยไม่่อยเ่ แล้วอีอย่าเราย้ายมาอนมอปลาย้วย ทุนมีเพื่อนที่รู้ัันอยู่แล้ว เราเลยไม่่อยมีเพื่อนสนิทๆหนะ แ่เราอยาสนิทับนายนะ ' ยอมินยิ้มเบาๆ
' ทำไมถึเป็นันหละ '
' ็นายยิ้มน่ารั ไม่เยนินทาว่าร้ายใร เป็นนรๆ แล้วอีอย่านะ นายเป็นนแรเลยที่เ้ามาุยับันหนะ ำไ้มั้ย ? ' โฮเป็นนแรที่วนยอมินุย อนที่เาไม่รู้ัับใร หันมาถาม แล้ว็บอว่าอะไรอโรเรียนอยู่รไหน
' ็ริแหะ ถึส่วนมาันะหันไปถามานะส่วนให่็เถอะ ฮ่าๆ '
' ันีใที่มีนาย ... เป็นเพื่อนสนิทนะ '
' ัน็ีใเหมือนัน '
.......RRRRRRR.......
.......RRRRRRR.......
.......RRRRRRR.......
.......RRRRRRR.......
ทันในั้นโทรศัพท์อโฮ็ัึ้นมา
' ฮัลโหล ว่าไมินฮยอน ' โฮอบปลายสาย
' นายทำไรอยู่อะ พอีันทำานเสร็แล้ว เอาไรมั้ยเี๋ยวแวะเอาเ้าไปให้ '
' อ่าไม่เป็นไรๆ เราอยู่้านอ อบในะมินฮยอน ' โฮอบเสียใส
' ไปับใร ! ' มินฮยอนเสียแ็ึ้น
' ะับยอมินหนะ '
' อนนี้นายอยู่ไหน เี๋ยวันไปหา ! ' มินฮยอนร้อนใเายิ่ัวล ับเรื่อที่พวเพื่อนๆเาเล่าอยู่
' อยู่แถวนี้แหละ นายะมารับทำไม ันลับเอไ้ ' ทำไมอบทำเหมือนเาเป็นเ็นะ แ่ลับบ้านเอ แล้วไอเสียแ็ๆที่พูับเาอี เาไม่อบเลย
' โฮ ันถามว่าอยู่ไหน '
' อยู่แถวๆย่านาร้าอะ ถ้านายะมา ถึแล้ว็โทรหาันแล้วัน เี๋ยวันเินไปหา ' โฮอบอย่าอ่อนใ ยัไเา็ไม่เยห้ามมินฮยอนไ้อยู่ี
' อือ เี๋ยวันรีบไป ' มินฮยอนพู่อนะัสายไป
' เห้อออ ' โฮถอนหายใเมื่อมินฮยอนวาสายไป
' มินฮยอนนี่เป็นห่วนายันะ ' ยอมินยิ้มเื่อนๆ
' อโทษ้วยนะ ยอมิน มินฮยอนมาัน้อลับแล้วอะ ไม่อยาทะเลาะัน '
' ทำไม้อทะเลาะ้วยหละ เราไม่เ้าใ '
' ็มินฮยอนเาหนะอบหว เวลาันไปสนิทับนอื่นอะ '
' ไอ้หมอนั่นไม่มีเหุผลเลยนะ ทำไมนาย้อยอมมันลอเลยหละ ' ยอมินเริ่มหัวเสีย ยิ่โฮทำท่ายอมมินฮยอนนานี้เายิ่โมโห
' ..็ ัน็ไม่อยาเสียมินฮยอนไปเหมือนัน เลยไม่่อยอยาให้เาโรธหนะ นายเ้าใันนะ 'โฮอบไปามร
' ..... ' ำพูอโฮเปรียบัระสุนหลายนัที่ยิเ้ามาที่หัวใอยอมิน้ำๆ นวามเ็บปวแปรเปลี่ยนเป็นวามินา
' ยอมินอ่า นายไม่โรธันใ่มั้ย ? ' โฮรู้สึผิับยอมิน
' เราะโรธอะไรนายไ้หละโฮ เรามาที่หลัใ่มั้ย เราถึ ... ไม่มีสิทธิ์อะไรในัวนายเลย '
' ไม่ใ่อย่านั้นนะ ยอมิน เรา็เป็นเพื่อนสนิทันไ ไม่เี่ยวับมินฮยอนะหน่อย '
' ถ้าันเป็นเพื่อนสนิท แล้วมินฮยอนหละ สำหรับนายเาเป็นอะไร ' ยอมินถามรๆเาอยารู้วามรู้สึอโฮ
' เอ่ออ ือ ... ' โฮึมำไม่อบำถามอยอมิน
' ั โฮ ! ' เสียมินฮยอนะโนเรียเา ภาพรหน้าอยอมินทีุ่ยับโฮ ทำเาหัวเสียอีน ทำไมมัน้อมายืนิโฮอเานานั้น้วย
' นายยัไม่อบ ไม่เป็นอะไรนะ มินฮยอนมาแล้ว เราลับ่อนนะ ' ยอมินิว่าวามเียบอาเป็นำอบอโฮแล้ว ว่ามินฮยอนสำัมาว่าเพื่อน
' อืม ลับีๆนะยอมิน อบุสำหรับวันนี้นะ ' โฮอบลับ ทำไมมันรู้สึหน่วที่ใแปลๆนะ
' อบุเหมือนันนะ บาย ' ยอมินยิ้มให้โฮ ่อนหันไปมอหน้ามินฮยอนแล้วเินาไป
' ทำไมมาับมันไม่บอันเลย แล้วไหนบอว่าะไม่ไปไหนไ โฮ ! '
' ็ุยับนายเสร็แล้ว ยอมินเพิ่วน เลยไม่ไ้บอ แ่นาย็ไม่เห็น้อโมโหอะไรเลยนี่ เรื่อแ่นี้เอ '
' เรื่อแ่นี้เอหรอ ? ... โฮ เี๋ยวนี้ันมันสำัน้อยว่าไอ้ยอมินแล้วสินะ ปินายไปไหนมาไหน็บอันลอนี่ ' มินฮยอนพูอย่าน้อยใ
' นี่มินฮยอนอย่ามาหาเรื่อวนทะเลาะนะ ันยัไม่เลียร์ับนายเลย ทำไมนาย้อออมารับัน้วย ันลับเอไ้หน่า เนี่ย ... ยอมินเลยเหมือนะโรธๆันเลย ' โฮ้มหน้าพู
' นายนี่มัน เปลี่ยนไปริๆนะโฮ นายเริ่มที่ะแร์นอื่นมาว่าันแล้วนะ ันผิเอแหละ '
' มินฮยอนไม่ใ่อย่านั้น ... ันไม่ไ้เปลี่ยนไปนะ ' โฮเห็นสีหน้ามินฮยอนที่เปลี่ยนไปนรู้สึผิหรือเาะพูาทำร้ายิใมินฮยอน
' ลับบ้านันเถอะ เย็นแล้ว ' มินฮยอนเินนำออไป
โฮเินามมินฮยอนไปอย่าเียบๆ ลอทามีแ่วามอึอัอทั้สอน
... รื้นนน .... รื้นนน ... ในะที่ทั้สอนเินอยู่นั้น เสียฟ้า็ร้อส่สัาว่าฝนำลัะ เวลาผ่านไปไม่ถึนาที ่าาาาาา ~ ่าาาาาาา ฝน็เทลมาแล้ว
' โฮ เ้ามาในร่มเร็ว ฝนมาอะไรอนนี้นะ ร่ม็ไม่มี้วย ' หลัาเียบไปอยู่นานมินฮยอน็พูออมา พร้อมประรอร่าอโฮให้เ้าไปหลบในทาเินที่ฝนเ้าไม่ถึ
' ทำไีอะ มินฮยอน น่าะแร้วยนะ ' โฮที่อยู่ในอ้อมแนอมินฮยอนล่าวออมา
' เราไปร้านาเฟ่ ้าหน้าหน้าันมั้ย อีนิเียว็ถึแล้ว ' มินฮยอนพยายามเสนอทาออ
' อื้มเอาสิ ไปๆ '
ทั้สอน่อยๆเินเลี่ยฝนเพื่อให้ัวเอเปียันน้อยที่สุเท่าที่ะทำไ้ นเินมาถึาเฟ่้าหน้า
ร้านาเฟ่ แ่อย่าสวยาม บรรยาาศอบอุ่น แสไฟสีส้มอ่อนๆภายในร้าน ่วยให้อาาศที่หนาว าฝน อุ่นึ้นมาทันที
' ีนะเินมาใล้าเฟ่นี่อะ ไม่ั้นเราสอนเปียแน่ๆ ' โฮล่าว
' อืม นายเอาอะไรอะ ' มินฮยอนถาม มานั่หลบฝนเยๆ็ยัไๆอยู่ ็้อสั่อะไรมาทานบ้าอะเนาะ
' เอานมร้อนน้ำฝึ้แล้วัน เอามาสอเลย อาาศหนาวๆ ื่มอะไรอุ่นๆ นายะไ้ไม่เป็นหวั ' โฮพู
มินฮยอนสั่ไปสัรู่ พนัาน็เอานมร้อนน้ำผึ้มาเสิร์ฟให้ลับพวเา
' เมื่อี้ที่พู นายห่วัน้วยหรอ ' มินฮยอนยัน้อยใอยู่
' นี่นาย ัน็เป็นห่วนายลอแหละ อย่าพูอย่านี้อีนะมินฮยอน '
' แ่วันนี้ ที่นายมาับยอมิน ันไม่พอในะ นายรู้ใ่มั้ย ? ' มินฮยอนพู้วยสีหน้าริั
' ันรู้หน่า ว่านายหวเพื่อนสนิท นายะให้ันทำยัไอะ ปิเสธยอมินไปหรอ ว่าไม่ไปนะมินฮยอนหว เา็เพื่อนันเหมือนันนะ ' โฮพยายามอธิบาย
' โฮ ันพูรๆนะ ันไม่ไ้หวนาย ... แบบเพื่อนสนิท ันไม่รู้ว่านายรู้ัวมั้ย แ่ที่ันหวนาย เพราะว่า ... ันรันาย รัแบบนรั ไม่ใ่แบบเพื่อน ' มินฮยอนไม่อยารออะไรอีแล้ว
เาะพูมันออไปให้หม วามรู้สึอเาที่มี่อโฮ เาไม่อยาเสียนรหน้าไปให้นอื่น
' นะนาย พูอะไรหนะ มินฮยอน ' โฮอึ้ับำพูอมินฮยอน
' โฮันบอว่าันรันายแบบนรั ไม่ใ่แ่แบบเพื่อน นายไ้ยินัมั้ย ? ' มินฮยอนเอ่ย้ำเพื่อยืนยันำพูอเาอีที
' ... ' โฮไ้ยินำพูทุอย่าัเนว่าเิม ที่ริเา็ไ้ยินัั้แ่ประโยแรแล้วแหละ แ่เาอยาฟัมันอีรั้นึ
' โฮ นายอย่าเียบสิ นายรู้มั้ย ? ว่าริๆันรันายมาั้นานแล้ว อนเ็ๆที่เราเล่นันเวลานอื่นมาแล้นายัน็ะโมโหแล้ว็ไล่พวนั้นไป พอโึ้นมาหน่อย พอนายเริ่มมีเพื่อนเ้ามา ัน็ะเ้าไปันท่าไม่ให้ใรมายุ่ับนาย อนแรันิว่า ันแ่ไม่อยาให้ใรมาแล้นายอี แ่ไม่ใ่อย่านั้น เพราะันหวนาย หวแบบนรั นายเปรียบเสมือนบ้านอันอีหลันึ เวลาันอยู่ับนายแล้วันรู้สึอบอุ่น ปลอภัย รู้สึมีำลัใ่อสู้ับเรื่อยาลำบา่าๆที่ถาโถมเ้ามา ันรันายริๆนะโฮ เป็นแฟนับันนะ ? ' มินฮยอนสารภาพพร้อมเล่าทุอย่าที่เาิออมา
' อื้ออ ็ิว่าะไม่อะแล้ว ' โฮเินหน้าแัลามไปถึใบหู เายแ้วนมน้ำผึ้ึ้นมาิบ หลัาฟัสารภาพรัอมินฮยอนไป น้ำผึ้ในถ้วยที่ละลายับนมร้อนรสาิูืไปเลย มินฮยอนเล่นพูหวานๆแบบนั้นออมารๆนานี้ เาีใมา เา็ิแบบมินฮยอนมาลอ
' ห้ะ นายว่าไนะ ' มินฮยอนยิ้มเบาๆแ่ใบหน้ายัแสอาารสัสัยปนใอยู่
' นายนี่นะ็เราบันแล้วไ หรือนายะไม่บ ? ' โฮแล้ถามอย่าเินๆ
' ะ...บสิ บแล้วห้ามเลิ้วย โฮย่าันเหมือนะเป็นบ้าแล้ว นี่ันไม่ไ้ฝันไปใ่มั้ย ' มินฮยอนมีวามสุมา เหมือนเายภูเาออไปาอเลย ทั้โล่อทั้ีใ เามีวามสุริๆ
' ฮ่าๆๆ มินฮยอนอ่า ใเย็นๆสิ ' โฮำับภาพรหน้า
' ็ันีใริๆนี่หน่า ันอยาบอนายมานานมาๆแล้วริๆนะ แ่็ไม่ล้า '
' เหมือนันเลย ที่ริัน็แอบรันายมาั้นานแล้วเหมือนัน แ่็ไม่ล้าพู ' โฮพูไปเินไป
' อ่าาีใั นี่พวเรารออะไรันอยู่เนี่ย ' มินฮยอนไม่พูป่าว เอื้อมมือไปุมมือโฮไว้แน่น พร้อมส่สายาหวานเยิ้มไปยัโฮ
' นั่นสินะ ฮ่าๆ ' โฮปล่อยให้มินฮยอนุมมือเาไว้อย่านั้น
เพลในาเฟ่ที่เปิลอเป็นเพลเอินี้ฟัสบายๆเี่ยวับวามรั ยิ่เพิ่มให้บรรยาาศในร้านหวานึ้นไปอี เสียฝนาลนหยุไป
ทั้สอน่ายเินเสร็ ็พาันเินูมือออมาาร้าน เรียรอยยิ้มให้ับพนัานและนที่พบเห็น
' นี่มินฮยอน ปล่อยมือันไ้แล้วหน่า นมอเ็มเลย ' โฮล่าวอย่าอายๆ
' ไม่เห็น้ออายเลย ็เราเป็นแฟนันแล้วนี่ ' มินฮยอนพู่อนระับมือให้แน่นึ้น
' นายอยาะทำไร็ทำเลย ' โฮ้มหน้าุ
' ฮ่าๆๆ นานเวลาเินนี่น่ารัมาๆเลย รู้ัวมั้ย ? '
' ไม่รู้ นายพูำหวานๆพวนี้มารๆนานี้ไ้ไเนี่ย ?'
' ็เพราะันรันายไ ันเลยล้าที่ะพู '
' ันละยอมนายเลยริๆ '
พวเาเินมาเรื่อยๆุยนั่นุยนี่ันมา มินฮยอนูท่าะมีวามสุมาๆ เาเินยิ้มมาลอทาไม่ยอมปล่อยมืออโฮเลย ส่วนโฮเินนหน้าแัไปหมแล้ว ทั้สอนเินมาเือบถึอยหน้าบ้านอโฮ มินฮยอนึหยุเิน
' มินฮยอนนายหยุเินทำไม ' โฮถามอย่าสสัย
มินฮยอนไม่อบ มอหน้าโฮ้วยสายาที่เ็มไป้วยวามรั เา่อยๆโน้มศีรษะอเาเ้าหาโฮที่ัวเี้ยว่า
' โฮันรันายนะ ' มินฮยอน่อยๆใ้ริมฝีปาอเาบประบไปบนริมฝีปาบาสีพีอโฮเบาๆ นโฮเริ่มเลิ้ม เาเลย่อยๆสอลิ้นเ้าไป่วิมวามหวานอปานรหน้า โฮที่ใไปั่วะ ็่อยๆเินามเมอมินฮยอน เาูบันอย่าูื่มไม่ไ้เราร้อนแ่่อยๆเป็น่อยๆไป มินฮยอนแบ่ัหวะหายใให้โฮหายใไ้สะว ่อนผละออาัน ปาบาๆอโฮาสีพี็ึ้นสีเป็นมพูเ้ม่อน้าแ
' ะ...นวยโอาส ' โฮเบามือรูปปาัวเอเบาๆถึพูไปแบบนั้น แ่ัวเาเอลับรู้สึีนบอไม่ถู
' ปานายนี่หวานไว้อย่าที่ิเอาไว้เลย ' มินฮยอนพูบ ็สวมอโฮอีรั้ เาไม่อยาลับบ้านเลยริๆ เาอยาอยู่ับโฮ
' นายนี่ ลับบ้านันไ้แล้ว ' โฮที่รับอ้อมออมินฮยอน เอ่ยึ้นเบาๆ
' รับๆ ลับบ้าน็ลับ แ่อหอมแ้มทีนึ่อน ' มินฮยอนพูหน้าาย
' มินฮยอนนายนี่มันะทำทุอย่าในวันเียวเลยรึไ ' โฮเินนเ็บอาารไม่อยู่แล้ว
' ทำไ้ริหรอ ? ันไม่อยาลับบ้านเลย ' มินฮยอนพูทีเล่นทีริ
' เ้าเล่ห์นันะ ' โฮบไปทีแนมินฮยอนหนึ่ที
' โอ้ย ีทำไมอะ ันพูริๆนะ '
' ลับบ้านไ้แล้ว '
' ลับ็ลับแ่อหอมแ้มนาย่อน ไม่ั้นไม่ลับนะ '
' เรื่อมาริๆ หอม็หอมเร็วๆ ' โฮพูปัวามรำา มินฮยอนนี้ื้อ
มูโ่ไ้รูปอมินฮยอน ยื่นเ้ามาใล้ๆพวแ้มาวอโฮ ่อนะ่อยๆฝัลบนแมนุ่มอย่าถนอม
ฟอ
' อ่า หอมื่นใัเลย ' มินฮยอนยิ้มหลัาหอมแ้มนรหน้า
' พอใแล้วนะ ลับันไ้แล้ว ' โฮเินนไม่รู้ะเินยัไแล้ว เาอยาะละลายหายไปารนี้เลยริๆ มินฮยอนนี่ร้ายาริๆ
' รับๆ ลับบ้านๆ '
ทั้สอนเินลับบ้านมินฮยอนไปส่โฮ ่อนะลับบ้านอัวเอที่ถัาบ้านโฮไปอีสามหลั วันนี้เามีวามสุมาริๆ และโฮที่ิอย่าเียวับเา ็น่าะมีวามสุ้วยเ่นัน เาสัาับัวเอว่าะทำให้โฮมีวามสุในทุๆวัน
.
.
.
.
.
.
.
.
Talk : บไปแล้วับอนที่ห้า ในที่สุมินฮยอนนึน็บอรัับโฮไ้ัทีนะ ฮ่าๆ พาร์ทอเพื่อนแอบรัเพื่อนบไปแล้ว สถานะแฟนอพวเาที่เพิ่เริ่มึ้นะเป็นยัไ่อไป แล้วพี่บ่าวอเราะเป็นไหละที่นี้ อย่าลืมิามัน่อไปนะ อมเม้นท์ให้ำลัใ้วยนะ รั อมเม้นท์เร็วอนใหม่็มาเร็วเ่นัน ฮ่าๆๆ เราพิมพ์าำลัใอนเม้นท์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น