คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1
“พี่แบคคคค” เสียงเด็กหนุ่มส่งเสียงเรียกคนรักของตนมาจากหน้าบ้านและวิ่งมาถึงในตัวบ้าน
“มีอะไรล่ะหืมมม อย่าวิ่งสิ” ร่างโปร่งถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่งตามฉบับของตน
“วันนี้น้องคยองมีการบ้านเยอะมากเลยอ่ะ ขอไปนอนบ้านเซฮุนได้มั้ย *_*” เด็กหนุ่มว่าพลางทำสายตาอ้อนวอน
“เซฮุนอีกแล้วเหรอ ทำไมถึงต้องเซฮุน” ร่างโปร่งพูดเรียบๆแต่แฝงความไม่พอใจไหว
“โถ่ ก็เซฮุนเป็นเพื่อนสนิทน้องคยองนี่ฮะ”
“แล้วถ้าพี่บอกว่าไม่ให้ไปล่ะ” ร่างโปร่งตอบกลับอย่างจริงจัง
“ก็ไม่ไปไงครับ น้องคยองจะขัดอะไรพี่ได้ล่ะ” คยองซูพูดแกมประชด
“หึ อย่ามาทำประชดนะก็รู้อยู่ว่าพี่ไม่ชอบ” แหน่ะ รู้ทันด้วย
ร่างเล็กเดินขึ้นบันไดห้องไปเพื่อเก็บกระเป๋านักเรียนของตน นี่ก็3ปีแล้วที่คยองซูและแบคฮยอนคบกัน แบคฮยอนอายุ21ส่วนคยองซู16ถือว่าห่างกันพอสมควรทีเดียว แบคฮยอนขอให้คยองซูมาอยู่ที่บ้านของตนเพื่อความปลอดภัยของคนที่ตนรัก แบคฮยอนทำงานเป็นผู้ค้าขายในด้านมืด หรือเรียกง่ายๆว่ามาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในแถบนี้ จึงไม่อยากที่จะให้คนรักอยู่หอพักตามลำพังเหมือนแต่ก่อน ถึงแม้แบคฮยอนจะแสดงออกไม่เก่ง ไม่ค่อยมุ้งมิ้งเหมือนคู่รักอื่นๆแต่คยองซูก็รักในแบบที่แบคฮยอนเป็นเพราะเข้าใจในคนรักว่าเป็นผู้ใหญ่และทำงานแล้วจึงไม่ค่อยจะสุงสิงเรื่องแบบนี้ในรุ่นอายุของตนเอง บ้านหลังนี้ออกจะกว้างแต่มีเพียงแบคฮยอนและคยองซูเท่านั้นที่อยู่เพราพ่อและแม่ของแบคฮยอนไปทำงานต่างประเทศ ส่วนพ่อและแม่ของคยองซูเสียชีวิตไปนานแล้ว และคยองซูก็ไม่มีญาติที่ไหนเลย ถึงแม้ในบ้านจะมีคนใช้มามายแต่คยองซูก็ไม่เคยจะทำตัวจองหองหรืออยู่ฟรีๆ ร่างเล็กยังทำนู่นทำนี่เล็กๆน้อยๆจนคนใช้ในบ้านต่างให้ความเคารพและรักคยองซูเหมือนที่รักและเคารพแบคฮยอน
“พี่แบคฮะ” คยองซูเรียกร่างโปร่งที่นั่งทำงานอยู่ในโต๊ะทำงานของตน
“หืมมม” ร่างโปร่งครางรับในลำคอเบาๆ
“ถ้าน้องคยองจะพาเซฮุนหรือเพื่อนๆมาทำการบ้านที่นี่บ้างได้หรือเปล่า” คยองซูถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
“จะพามาทำไมล่ะ”
“ก็น้องคยองไม่ค่อยเค้าใจในการบ้านอ่ะ” ร่างเล็กอธิบาย
“เดี๋ยวพี่จะไปจ้างครูมาสอนเอามั้ย” แบคฮยอนยื่นข้อเสนอ
“หึ ไม่เอาอ่ะเปลือง” ร่างเล็กส่ายหัวพัลวัน
“ไม่เป็นไรพี่เงินเยอะ” จ้า พ่อบญทุ่มแหมมมม
“หูยยย พี่แบคอ่ะ โตแล้วนะจะหึงน้องคยองไปทำไม มีเหตุผลหน่อยสิ” คยองซูบ่นพลางทำปากจู๋
ปึง !
ร่างโปร่งปิดแฟ้มเอกสารพลางถอนหายใจอย่างพยายามจะเก็บอารมณ์จนคนตัวเล็กสะดุ้ง
“โธ่บี๋ๆเค้ามีแต่บี๋ๆคนเดียวนะ” คยองซูใช้ลูกอ้อนในการง้อเมื่อเห็นคนรักเริ่มมีอารมณ์ไม่ดี
“อืม” ร่างโปร่งตอบแค่นั้นก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“ฮือออ พี่แบคอ่ะ หึงคยองอีกแล้วเหรอ”
“เปล่านิ” ปากแข็งตลอด
“แหนะ ๆ อย่างอนน้า เดี๋ยวตาจะเล็กกว่าเดิม” คนตัวเล็กล้อพลางเอาแขนทั้งสองไปกอดเอวแบคฮยอนไว้
“คยองซู..” แบคฮยอนเอ่ยเรียกอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อคยองซูล้อในเรื่องที่ไม่ค่อยจะปลื้มเท่าไหร่นัก
“ไม่หายงอนใช่มั้ย ได้งั้นพี่แบคไม่ต้องมากอดมาจูบมาลูบมาคลำคยองนะ”
“หึ เด็กแก่แดด” ร่างโปร่งว่าพลางเอามือลูบหัวทุยๆของคนที่กอดตนอยู่
“ก็เพราะพี่แบคอ่ะแหละทำให้น้องคยองแก่แดด” คยองยอกย้อน
“เดี๋ยวเรื่องการบ้านน่ะพี่จะสอนเอง พี่มีวุฒิถึงปริญญาเชียวนะ”
“แหม จะอวดฉลาดว่างั้น” คยองซูยังคงพูดยอกย้อนจนแบคฮยอนเริ่มหมั่นเขี้ยว
“ไป ไปกินข้าวกันได้แล้ว” แบคฮยอนพูดพลางเดินนำหน้าคนตัวเล็กไป
ที่น้องคยองไม่ให้สอนน่ะเพราะกลัวจะไม่ได้สอนการบ้านน่ะสิ แต่กลัวจะได้ทำการบ้านมากกว่า ยิ่งหื่นๆอยู่ด้วย...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หูยยยยยย เป็นไงอ่ะ เมนต์หน่อยดิ อยากจะบอกว่าไรท์แต่งเองงงเองนะเออ 55555
ความคิดเห็น