baekdo My fiancee fic

ลำดับตอนที่ #2 : จะต้องไปแล้ว

สวัสดีครับ ผมโด คยองซู หรือเรียกสั้นๆว่าดีโอก็ได้ครับ ผมเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน ผมอายุ16ขวบ เรียนม.ปลายปี1ที่ร.ร.EXO ครับ ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าประตูบ้านหลังใหญ่แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ ผมทำอะไรน่ะเหรอ ? ก็เตรียมตัวเตรียมใจไปออกสนามรบไง เอ๊ย! ไม่ใช่ๆ เตรียมตัวไปอยู่กับพี่แบคที่คอนโดข้างร.ร.น่ะครับ ผมหมั้นกับพี่แบคมา1ปีแล้วครับ แต่ต่างฝ่ายต่างโดนบังคับน่ะไม่ได้เต็มใจ เราห่างกัน2ปีฮะ พี่เขาเป็นคนเฉยๆน่ะครับ ไม่ค่อยมีอะไรมาก แต่ก็ไม่มีใครกล้าหือหรอก

"คยองซูยืนอยู่ทำไมเข้ามาสิ" คุณแม่เรียกผมแล้วผมก็เดินเข้าไปอย่างว่าง่าย ก่อนจะเข้าไปนั่งผมก็โค้งให้พี่แบคและแม่พี่แบค ทั้งสองพยักหน้ารับ อึดอัดจังแฮะ

"วันนี้พี่แบคมารับลูกแล้วนะ ขึ้นไปเอากระเป๋าสิอย่าช้า" คุณแม่เอ่ยสั่งผม เหอะๆคุณแม่ให้ผมจัดตั้งแต่เมื่อวานแล้ว สงสัยคงส่งผมไปไกลๆ เหอะๆ -3-

"ค..ครับ" ผมเอ่ยอยากลำบากแล้วเดินขึ้นบ้านไป

ผมเดินลงจากบ้านมาอย่างเบื่อโลก 

"แบคฮยอนดูแลน้องดีๆนะ" คุณแม่ของพี่แบคเอ่ยขึ้น

"อืม..." พี่แบคตอบรับเบาๆ ลูกเค้าพูดกับแม่อย่างนี้เหรอแกร - -?

ผมหันไปโค้งให้คุณแม่ของผมแล้วทำตาละห้อย 

"ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้น หมั้นกันมา1ปีแล้วนะลูก" คุณแม่ลูบหัวผมเป็นการปลอบ ผมรู้ฮะแม่ แต่1ปีนี้เราไม่เคยแม้แต่จะพูดกันเลยนะครับ

"โถ่ๆ ดูทำหน้าเข้า ไม่ต้องกลัวหรอกลูก พี่แบคไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นหรอก" แม่พี่แบคเอ่ยขึ้น เหรอครับ? ได้ข่าวว่ามาเฟียเนี้ยโหดทุกรายนะฮะ - -?

"คยองซูนี่ยิ่งโตยิ่งน่ารักนะจ้ะ" แม่พี่แบคเอ่ยชมผม 

"เสร็จยัง" พี่แบคเอ่ยท้วงอย่างขัดใจ

"แหม..รีบจริงๆลูกคนนี้" แม่พี่แบคเอ่ยแซว ผมแอบเห็นพี่แบคเหลือบมองผมแล้วขมวดคิ้ว ฮือ~ ผมผิดอัลไล ? อย่าฆ่าผมนะ

--คอนโด--

ตอนนี้ผมก็มาถึงคอนโดของพี่แบค ชีวิตนี้พี่เขามีสีสันบ้างมั้ย? ขนาดห้องเค้ายังสีเทาเลย - -

"ห้องฉันไม่มีอะไรหรอกนะ มีแต่อาหารสำเร็จรูป" จู่ๆพี่แบคก็เอ่ยขึ้น เล่นเอาตกใจหมดเลย โว๊ะ~

"แต่ผมว่าเราไปซื้อกับข้าวมาเตรียมไว้ดีกว่านะครับ" ผมตอบเพราะไม่ชอบอาหารสำเร็จรูปมันไม่มีประโยชน์

"จำเป็นมั้ย?" อืม...รักษาน้ำใจบ้างก็ได้นะ ฮือ~

"เอ่อ...แต่คยองคิดว่าน่าจะดีกว่านะครับ" ผมตอบออกไปแบบกล้าๆกลัวๆ

"เรื่องมากจริง" พี่แบคบ่น

"เอ่อ..." ผมอ้าปากจะโต้ตอบแต่...

"นายไปจัดของให้เสร็จก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวจะไปซื้อของกัน" คำว่ามารยาทมีบ้างไหมฟะ!?! 

และระหว่างที่ผมจัดของ คุณชายพยอน แบคฮยอน ก็นั่งไขว่ห้างเล่นมือถืออยู่ที่โซฟา จ้ะ สุภาพบุรุษมะมะโลย - -*

"พี่แบคฮะ ช่วยน้องคยองเอาไอ้นี่ไว้ข้างบนหน่อยสิฮะ มันสูง" ผมหันไปคุยกับพี่แบค พี่เขาสบตาผมแล้วเดินมาเอากระเป๋าไว้ชั้นบน 

"ขอบคุณครับ" ผมเอ่ยขอบคุณแล้วเดินไปหยิบน้ำในห้องครัวจากนั้นก็เดินออกมา

"เออ นี่ไอ้เด็กขาวๆนั่นแฟนนายเหรอ?" 

พรวด!!

หมดกันน้ำทั้งหมดที่กินไป พี่แบคถามบ้าอะไรเนี้ย

"ทำบ้าอะไรของนายเนี้ย !!" พี่แบคตะโกนใส่ผมเสียงดังจนผมสะดุ้ง

"ผะ..ผมขอโทษครับ" ผมก้มหน้าสำนึกผิดรู้สึกเหมือนขอบตามันร้อนผ่าว

"…" พี่แบคเงียบ อ่า~ใจคอไม่ดีเลย

"ค..คือ เซฮุนเป็นแค่เพื่อนสนิทผมฮะ" ผมอธิบาย

"หึ...เหรอ" พี่แบคพูดแล้วปรายตามองผม เสียวสันหลังแปลกๆวุ้ย

"ไปได้แล้ว ฉันต้องไปธุระด้วย" พี่แบคพูดเสียงขุ่นแล้วกระชากผมไป โอย~ เจ็บนะ ผมไปกระตุกต่อมโกรธพี่เค้าเหรอเนี้ย

------------------------------------------------------------------------------------------

คอมเม้นนนนนนน
โอมจงคอมเมนต์

lung t