ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เริ่มแผน
"นายพามินซอกไปที่นั่นใช่มั้ย?" แบคฮยอนเอ่ยถามคยองซูเสียงเรียบเมื่อมาถึงคอนโด
แกร๊ก~
ผ่านไปไม่นานแบคฮยอนก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวพันท่อนล่างเพราะความเคยชิน
...เด็กนี่ดูดีๆก็น่ารักเหมือนกันแฮะ...
...คนอะไรเปลี่ยนอารมณ์ไวจริงๆ...
กึก!
เสียงมือเรียวของร่างโปร่งปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วลากผ้าห่มขึ้นมาห่มและกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม รับรู้ถุงกลิ่นหอมเหมือนเด็กๆของคนที่ตนกำลังกอดอยู่ ช่างตัวเล็กน่ารักเสียจริง แต่เอ๊ะ! กะจะทำให้อีกฝ่ายตายใจแต่ทำไมกลับหวั่นไหวซะเองล่ะแบคฮยอน?
--7.00น.--
"พี่แบคครับพี่แบค" เสียงคนเล็กๆเรียกคนที่นอนขี้เซาอยู่ตรงหน้าพลางเอามืออุ่นๆไปจับแก้ม
"แหน่ๆมากับใคร เห็นนะ" ทันทีที่ไปถึงห้องเรียนเพื่อนๆของคยองซูก็เอ่ยแซวทันที
"คยองซูข้อนี้ฉันทำไม่เป็น" เมื่อคุณครูที่สอนวิชาคณิตศาสตร์เดินออกไปชานยอลก็เดินมาถามคยองซูทันที
สุดท้ายทุกคนก็ต้องยอมก้มรับชะตากรรมเพราะโดนแบคฮยอนตวาดใส่ ทุกคนจึงเดินมายังห้องๆหนึ่ง ซึ่งดูก็รู้ว่าไม่ธรรมดา เมื่อทุกคนนั่งพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว แบคฮยอนที่เป็นตัวเต็งก็สั่งอาหาร
"เทาๆฉันว่าเราทำเป็นท้องเสียแล้วชิ่งดีกว่า" ชานยอลสะกิดเพื่อนรักเบาๆ
-------------------------------------------------------------------------------------------
"ครับ" คยองซูตอบพลางก้มหัวงุด ตอนนี้คยองซูรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนที่ดูไร้ค่ายังไงก็ไม่รู้
"หึ.." แบคฮยอนหัวเราะในลำคอแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
"ฟู่ว~" คยองซูถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา พลางนึกทบทวนเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น ตอนนี้คยองซูคงไม่ต่างจากลูกไก่ที่อยู่ในกำมือของแบคฮยอนสินะ
แกร๊ก~
ผ่านไปไม่นานแบคฮยอนก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวพันท่อนล่างเพราะความเคยชิน
"ย๊าห์~ พี่แบคทำอะไรอ่ะ!" คยองซูปิดตาปี๋เมื่อเห็นแบคฮยอนในสภาพล่อแหลม แบคฮยอนยืนมองก็อมยิ้ม
...เด็กนี่ดูดีๆก็น่ารักเหมือนกันแฮะ...
"อะไรของนาย ทำเป็นอายไปได้ เดี๋ยวอีกหน่อยก็ชิน" แบคฮยอนเอ่ยแซวแล้วเข้าไปนั่งใกล้ๆคยองซูทำเอาคยองซูเกือบสำลักความหล่อของแบคฮยอนตายเพราะอกแกร่งๆสีผิวขาวเรียบเนียนไหนจะผมเปียกๆที่มาปรกหน้านั่นอีก ดูเซ็กซี่ชะมัดเลย
"เอ้าๆ นั่งหน้าแดงอยู่นั่นแหละเช็ดผมให้หน่อยสิ" แบคฮยอนเอ่ยขึ้นพยายามข่มอาการขำเอาไว้
"ห้ะ?" คยองซูเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ
"เช็ดผมให้ฉันที" แบคฮยอนเอ่ยเสียงแข็งแกมบังคับจนคยองซูต้องทำตาม
...คนอะไรเปลี่ยนอารมณ์ไวจริงๆ...
"นายนินทาชั้นเหรอ"
"เฮือก.." คยองซูถึงกับสะดุ้งเฮือก คนอะไรรู้ไปซะทุกอย่าง - -*
"ผม..เปล่า" คยองซูตอบรับเสียงเบา
"หึๆฉันอำน่ะ นายไปอาบน้ำเถอะ" แบคฮยอนออกปากไล่
"ครับ" คยองซูตอบรับเสียงเบาแล้ววิ่งดุ้กดิ้กไปแต่ก็ยังไม่วายหยิบเสื้อผ้าไป คยองซูเป็นคนรอบคอบไงล่ะ
แบคฮยอนลุกขึ้นไปแต่งตัวเตรียมที่จะนอน แต่กลับนึกขึ้นได้ว่าต้องแกล้งคยองซูก่อนถึงจะสนุก เพราะดูเด็กคนนี้จะเชื่องเหลือเกิน
"คยองซู" ทันทีที่คนตัวเล็กออกมาจากห้องน้ำร่างโปร่งก็เรียกทันที
"ครับ.." คยองซูตอบรับเสียงเบา
"คืนนี้มานอนบนเตียงเหอะ โซฟามันเมื่อย" แบคฮยอนพูดอย่างเจ้าเล่ห์
"เอ่อ..." คยองซูอ้ำอึ้งที่จะตอบ
"เราเป็นคู่หมั้นกันจะกลัวอะไร" แบคฮยอนยังคงหว่านล้อม คยองซูได้แต่จำใจยอมแต่โดยดี
"เก่งมาก งั้นคืนนี้เป็นหมอนข้างให้ฉันก็แล้วกัน" ไม่พูดเปล่ายังเอามือและเท้าไปก่ายเอวบางอีก เล่นเอาเจ้าตัวถึงกับนอนแข็งทื่อ
"งื้ออออ~" คยองซูได้แก่ประท้วงเบาๆแล้วเอาหัวทุยๆไปซบอกของร่างโปร่ง กลิ่นตัวหอมๆแตะจมูกของคนตัวเล็กทำเอาหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยทีเดียว แต่อีกฝ่ายกลับยกยิ้มร้าย คงเริ่มเข้าแผนการได้ซักที
กึก!
เสียงมือเรียวของร่างโปร่งปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วลากผ้าห่มขึ้นมาห่มและกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม รับรู้ถุงกลิ่นหอมเหมือนเด็กๆของคนที่ตนกำลังกอดอยู่ ช่างตัวเล็กน่ารักเสียจริง แต่เอ๊ะ! กะจะทำให้อีกฝ่ายตายใจแต่ทำไมกลับหวั่นไหวซะเองล่ะแบคฮยอน?
--7.00น.--
"พี่แบคครับพี่แบค" เสียงคนเล็กๆเรียกคนที่นอนขี้เซาอยู่ตรงหน้าพลางเอามืออุ่นๆไปจับแก้ม
"อื้อ~" ร่างโปร่งครางเบาๆแล้วยันตัวลุกขึ้น
"ผมแต่งตัวเสร็จแล้วไปก่อนนะครับ" คยองซูเอ่ยแล้วหันหลังเดินไป
"เดี๋ยว..." ร่างโปร่งขว้าข้อมือบางไว้
"ครับ?" คยองซูเอ่ยถามเสียงแจ๋ว
"ไปพร้อมกัน" แบคฮยอนกล่าวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป คยองซูที่ไม่รู้จะทำอะไรก็เข้าครัวไปทำแซนวิชไว้สองอัน
ไม่นานร่างโปร่งก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย
"ไปคยองซู" ร่างโปร่งเอ่ยเสียงเรียบแล้วเดินนำไป คยองซูจึงเดินตามไป
"พี่แบคกินสิฮะน้องคยองทำให้" คยองซูยื่นแซนวิชไปให้อย่างกล้าๆกลัวๆ
"ขอบใจ" ร่างโปร่งกล่าวแค่นั้นก่อนจะกินไปเรื่อยๆจนถึงร.ร.
"เย็นนี้กลับพร้อมกัน" เมื่อคยองซูจะลงจากรถ แบคฮยอนก็เอ่ยขึ้น คยองซูพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้แล้วลงจากรถไป
"แหน่ๆมากับใคร เห็นนะ" ทันทีที่ไปถึงห้องเรียนเพื่อนๆของคยองซูก็เอ่ยแซวทันที
"อะไรของพวกนาย" คยองซูบอกปัดแล้วไปนั่งที่ตัวเองโดยมีเซฮุนนั่งข้างหน้าต่างและมินซอกนั่งข้างๆคยองซู
"มินซอกคืนดีกับพี่ลู่หานยัง" คยองซูเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"เรียบร้อยแล้วล่ะ ขอบใจมากนะที่ไปเป็นเพื่อนเราน่ะ" มินซอกตอบพลางยิ้มกว้าง
"ไม่เป็นไร" คยองซูตอบแล้วยิ้มบางๆให้
"คยองนายเหลวไหลเหรอเมื่อคืน" เซฮุนเอ่ยอย่างล้อๆ
"บ้าเหรอเซฮุน หุบปากไปเลยจะเรียนแล้ว" คยองซูเอามือไปปิดปากเซฮุนแล้วเอ็ดดุเบาๆ ทำแบบนี้มันน่ากลัวมากเลยจ้ะคยอง... - -*
"คยองซูข้อนี้ฉันทำไม่เป็น" เมื่อคุณครูที่สอนวิชาคณิตศาสตร์เดินออกไปชานยอลก็เดินมาถามคยองซูทันที
"ก็เพิ่ง.."
"คยองซู" ไม่ทันที่จะได้พูดก็มีเสียงปริศนาดังขึ้น ทำให้ทุกคนหันไปมองแล้วก็ต้องตลึงเมื่อคนที่เห็นนั้นคือแบคฮยอนลูกมาเฟียใหญ่
"ค..ครับ" ตอนนี้ทุกคนเกร็งไปตามๆกันไม่เว้นแม้แต่คยองซู
"ไปกินข้าวกัน" แบคฮยอนเอ่ยเรียบๆแกมบังคับ
"อ...เอ่อ" คยองซูทำหน้าอ้ำอึ้งแล้วหันไปมองเพื่อนของตน ก็ร้อยวันพันปีเคยมาหากันซะที่ไหนล่ะ
"พาเพื่อนๆไปก็ได้จ้ะ^^" ซูโฮประธานร.ร.เอ่ยขึ้นหลังจากเงียบอยู่นาน
"ม...ไม่ดีมั้งครับ" เลย์เอ่ยขึ้นเป็นคนแรก เพราะตอนนี้แทบจะฉี่ราดอยู่แล้วให้ไปกินข้าวด้วยกันอีกมีหวังอกแตกตาย
"เอ้อ..ป...ไปหลายคนสนุกดี" คยองซูหาข้ออ้างเพื่อจะพาเพื่อนไปให้ได้ ไปกินข้าวนะคยองซูไม่ใช่ไปดูหนังที่จะสนุกเมื่อไปหลายๆคน -_-;
สุดท้ายทุกคนก็ต้องยอมก้มรับชะตากรรมเพราะโดนแบคฮยอนตวาดใส่ ทุกคนจึงเดินมายังห้องๆหนึ่ง ซึ่งดูก็รู้ว่าไม่ธรรมดา เมื่อทุกคนนั่งพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว แบคฮยอนที่เป็นตัวเต็งก็สั่งอาหาร
"เทาๆฉันว่าเราทำเป็นท้องเสียแล้วชิ่งดีกว่า" ชานยอลสะกิดเพื่อนรักเบาๆ
"ฉันยังไม่อยากตายก่อนวัยอันควร" เทาตอบกระซิบกลับ
"ไอ้พี่เงิงนั่นมันเตะขาชั้น" ชานยอลบ่นกับเทา
"พี่เค้าคงไม่ตั้งใจน่ะ กินๆไปจะได้เสร็จๆ นายดูขาพี่เค้าสิ ยาวอย่างกะอะไรดี โต๊ะตัวแค่นี้จะไปนั่งได้ยังไง" เทาบอกยาวยืดแล้วก้มหน้าก้มตากินต่อไป ต้องการอะไรจากสังคมครัชไอ้เงิง ?
-------------------------------------------------------------------------------------------
พี่แบคเริ่มแผนแล้ว ชั่วจริงๆคิดเหมือนกันมั้ย ?
#เม้นๆ
O W E N TM.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น