คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ค่ำคืนที่แสนยาวนาน
บทที่ 3
ค่ำคืนที่แสนยาวนาน
9 April 2005 00:02:40
Chiangmai
ค่ำคืนที่แสนยาวนาน...
ฉันกลับมาแล้ว...
กลับมาเหยียบย่ำในถิ่นที่ฉันคุ้นเคย...
และที่สำคัญ... ที่ที่ฉันได้พบกับเธอ
เธอยังคงเหมือนเดิม...
แววตาเศร้าหม่นคู่นั้น...
แววตาที่ฉันอยากเป็นเจ้าของ...
แววตาที่ฉันอยากเก็บไว้เพื่อมองฉันเพียงคนเดียว...
ฉันนั่งมองเธอราวกับว่า
จะเก็บทุกรายละเอียดที่เป็นเธอไว้ในความทรงจำ...
เพียงแค่ได้มอง...
ด้วยแววตาที่เก็บไว้เพื่อเธอคนเดียว...
ก็มีความสุขอย่างที่สุดแล้ว...
ในแววตาคู่หนึ่งนั้น...
ที่มีไว้เพื่อมองเธอคนเดียว...
เธอเคยมองเห็นอะไรในแววตาคู่นั้นไหม...
ความรัก...
ความห่วงหา...
ความผูกพัน...
ความรู้สึกที่ฉันมีต่อเธอ...
มันไม่เคยจางหายไปไหนเลย...
มันอยู่ในแววตาและหัวใจ...
หากเธอใช้หัวใจมองแล้วเธอจะเห็นมัน...
ในยามที่ฉันยืนเคียงข้างเธอเพียงสองคน...
ฉันรู้สึกราวกับว่าโลกทั้งโลกได้หยุดหมุนไปเสียแล้ว...
ฉันอยากให้เวลาหยุดเดินอยู่ตรงนั้น...
แม้รอบข้างจะมีคนมากมาย...
แต่ฉันกลับไม่รู้สึกถึงเสียงของผู้คนเหล่านั้นเลย...
สิ่งที่ฉันรู้คือเธออยู่เคียงข้างฉัน...
ฉันสดับได้แต่เสียงของเธอในหัวสมอง...
ฉันจดจำทุกอิริยาบถของเธอ...
ทั้งท่าทาง...
รอยยิ้ม...
เสียงหัวเราะ...
ก่อนที่ฉันจะไม่ได้เห็นมันอีกต่อไป...
ฉันเพิ่งรู้...
ความสุขที่แท้จริงมันเป็นแบบนี้เอง...
แต่เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ...
เหลือไว้เพียงรอยจางๆให้ระลึกถึงได้ทุกครา...
หวนหาวันเวลาแห่งความสุข...
เฝ้ารอวันที่ความสุขจะกลับมาสู่อ้อมกอดแห่งหัวใจอีกครั้ง...
จันทร์เจ้าขา...
ฉันขออ้อนวอน
ให้เขาได้รู้สึกถึงทุกความรู้สึกที่มันอัดแน่นอยู่ในหัวใจ
จนไม่รู้จะไปเก็บไว้ที่ไหนดี...
เสี้ยวหนึ่งในหัวใจของเขาจะมีฉันอยู่บ้างไหม...
ทำไมนะ...
ทำไม...
หัวใจคนเราถึงได้เรียกร้องอยู่ตลอดเวลา...
ไม่เคยรู้จักพอสักที...
แค่เขาทำสิ่งเล็กๆน้อยๆให้...
หัวใจมันก็คิดไปไกลเสียแล้ว...
ทั้งๆที่ก็รู้ว่ามันเป็นการเอาเปรียบคนที่เรารัก...
หากเราเป็นฝ่ายที่เรียกร้องตลอดเวลา...
ทั้งๆที่เขาไม่ได้คิดอะไรเกินเลยสักนิด...
บางทีการที่ได้พูดคำว่ารักออกไป...
มันก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นมาเลย...
หากใจเราไม่ได้หวังแค่ขอให้เขาได้รู้...
เท่านั้นก็พอ...
หากใจคนเราเมื่อได้รักแล้ว...
ก็ย่อมต้องการความรักกลับคืนมา...
เมื่อให้ใจย่อมต้องหวังจะได้ใจคืนเสมอ...
ไม่มีใครปฏิเสธได้ว่าไม่เคยหวัง...
เพราะในหัวใจของคนที่มีความรัก
ทุกคนย่อมเคยหวังด้วยกันทั้งนั้น...
ในความเป็นจริงแล้ว...
ความรักก็แฝงไปด้วยความเห็นแก่ตัว...
อย่างที่ไม่มีใครปฏิเสธได้...
ความรักเป็นเรื่องของหัวใจที่ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล...
ไม่จำเป็นต้องมีคำอธิบายหรือคำจำกัดความใดๆ..
. ความรักเป็นสิ่งที่มีค่า...
ไม่ว่าเราเป็นผู้รับหรือผู้ให้...
ความรักที่ได้มา....
หรือความรักที่ให้ไป...
อาจจะไม่ใช่สิ่งที่เราหรือเขาต้องการ...
แต่ในความรู้สึกของเจ้าของ...
มันมีค่าเกินกว่าจะหาสิ่งใดในโลกมาบรรยายได้...
เราอาจจะไม่มีวันเข้าใจ
จนกว่าวันที่เราได้รู้สึกถึงความหมายแห่งรักนั้น
ในวันที่เราสูญเสียมันไป...
อย่างไม่มีวันกลับคืน...
ความคิดเห็น