คาโอริ อาณาจักรมหัศจรรย์

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

                ท่ามกลางเปลวไฟอันร้อนระอุซึ่งแผดเผาทุกสิ่งให้วอดวาย หญิงสาวในชุดผ้าคลุมสีน้ำตาลเก่าๆกำลังยืนมองภาพเหล่านั้นด้วยความเศร้าสร้อย หยาดน้ำตาไหลรินออกมาจากดวงตาสีฟ้าคู่สวยซึ่งจ้องมองไปยังซากปราสาทหลังงามที่บัดนี้ ถูกเปลวเพลิงแห่งความชั่วร้ายเผาจนพินาศหมดสิ้น

"เจ้าหญิงเพคะ เร็วเถอะเพคะ รีบหนีเถอะเพคะ"เสียงของหญิงชราคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้หญิงสาวสะดุ้งจากภวังค์

"แต่ว่า...เรา..."หญิงสาวเอ่ยค้าน

"ไม่แต่แล้วเพคะ วิ่งเถิดเพคะ"หญิงชรากล่าวขัดพร้อมกับฉุดแขนหญิงสาวให้วิ่งตามตนไปยังป่าที่อยู่หลังปราสาท

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เอลีอา ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้..."หญิงสาวเอ่ยถามพร้อมกับหันกลับไปมองภาพปราสาทเบื้องหลังที่ค่อยๆไกลออกไปเรื่อยๆ หยาดน้ำตายังคงหลั่งรินอย่างไม่ขาดสาย

"เข้มแข็งไว้เพคะ เจ้าหญิง ท่านต้องอดทนนะเพคะ"หญิงชรากล่าว เมื่อหญิงสาวที่ตนฉุดไว้นั้นค่อยๆชะลอฝีเท้าลง

"ไม่ได้หรอก เอลีอา เรา...เราไม่มีแรงเลย"หญิงสาวกล่าวพร้อมกับทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น

"ทรงเข้มแข็งไว้สิเพคะ ท่านเป็นถึงเจ้าหญิงผู้จะนำปาฏิหาริย์มาสู่อาณาจักรแห่งนี้นะเพคะ"เอลีอากล่าวด้วยน้ำเสียงที่พยายามควบคุมให้สงบราบเรียบ

"แต่ว่าเรา..."หญิงสาวเอ่ยแต่ก็ถูกขัดด้วยเสียงอีกเสียงหนึ่ง

"พบแล้ว เจ้าหญิงราเชเลลาเลีย"ร่างในผ้าคลุมสีดำสนิทค่อยๆก้าวเดินเข้ามาหาเธอและเอลีอาช้าๆ

"หนีไปเพคะ! เจ้าหญิง รีบหนีไปเพคะ!"เอลีอาเอ่ยพร้อมกับผลักหญิงสาวให้วิ่งไปข้างหน้า  และเริ่มร่ายเวทสกัดชายใต้ผ้าคลุมไม่ให้เข้ามาใกล้

"แต่ว่า แล้ว...เอลีอา..."หญิงสาวเอ่ย พร้อมกับหันกลับมามองหญิงชราที่ยืนร่ายเวทอยู่

"หม่อมฉันไม่เป็นไรเพคะ  เจ้าหญิงรีบหนีไปเถิด"เอลีอาเอ่ยพร้อมกับหันไปมองหน้าของหญิงสาวที่ตนดูแลมาตลอด
 
"ไม่! เราทิ้งเอลีอาไว้ไม่ได้"หญิงสาวคัดค้าน

"ได้สิเพคะ ท่านต้องหนีไป ต้องทรงตระหนักนะเพคะ ตัวท่านเท่านั้นที่จะเป็นผู้ช่วยอาณาจักรแห่งนี้ให้พ้นภัยพิบัติได้ ทรงต้องเข้มแข็ง อดทน ไม่หวั่นไหว และกล้าหาญนะเพคะ เพื่ออาณาจักรแห่งนี้ เพื่อองค์ราชาและองค์ราชินี เพื่อหม่อมฉัน และเพื่อตัวของท่านเอง..."สิ้นประโยค เอลีอาก็ร่ายเวทดันหลังหญิงสาวให้วิ่งเข้าไปในป่าลึก  ก่อนจะหันกลับมาเผชิญหน้ากับชายใต้ผ้าคลุมสีดำ

"เข้ามาเลย ปีศาจร้าย ข้านี่แหละที่จะปกป้องเจ้าหญิง แม้ต้องแลกด้วยชีวิต!"เอลีอากล่าว นัยน์ตาที่ดูกร้านโลกฉายแววแน่วแน่ ก่อนจะร่ายเวทโจมตีใส่ศัตรู ทว่าเขาก็ยกมือขึ้นมาร่ายเวทป้องกันได้อย่างทันท่วงที

"โง่เง่าสิ้นดี ปกป้องงั้นรึ เจ้านั่นแหละที่จะตายเปล่า"ร่างใต้ผ้าคลุมแสยะยิ้ม พร้อมกับร่ายเวทชั่วร้าย ไอดำปรากฏทั่วบริเวณ บ่งบอกให้ว่า มันมีพลังมหาศาลขนาดไหน

                 ขอพลังให้ข้าถ่วงเวลาอีกสักนิด เพื่อให้เจ้าหญิงผู้ที่จะนำแสงสว่างแห่งปาฏิหาริย์หนีพ้นไปได้ ขออีกนิด

เอลีอาบอกกับตนเองก่อนจะเริ่มร่ายเวทสีขาวโต้ตอบ

พลังสีขาวค่อยๆดันไอสีดำออกไปเรื่อยๆ จนไอสีดำแตกกระจายออกไปเป็นกลุ่มควัน

                   สำเร็จ!

หญิงชรายิ้มน้อยๆ ทว่าคำกล่าวของชายใต้ผ้าคลุมต่อมาทำให้รอยยิ้มนั้นหุบลง

"มีพลังแค่นี้เองรึ"

นัยน์ตาของหญิงชราเบิกกว้าง ดวงหน้าฉายแววตื่นตระหนก

                   ทำไมถึงไม่เป็นอะไรเลย!
 
"ถ้าเช่นนั้นก็จงตายซะ"พลังสีดำพุ่งออกจากฝ่ามือปะทะเข้ากับหน้าอกของหญิงชราอย่างจัง ของเหลวสีแดงไหลรินออกจากบาดแผลขนาดใหญ่กลางหน้าอก

                    ทำได้เท่านี้เองหรือ เจ้าหญิง โปรดช่วยนำพาปาฏิหาริย์มาสู่ดินแดนนี้ด้วย เพื่อให้ที่แห่งนี้กลับมาสงบสุขดังเดิม...

เปลือกตาเหี่ยวย่นปิดลง หญิงชราได้จากไปตลอดกาล

                  อะไรกัน!?  ความรู้สึกนี้

ความรู้สึกแปลกๆพลุ่งพล่านเข้ามาในใจ ทำให้ขาบางที่วิ่งมาตลอดหยุดลง ดวงหน้างามหันกลับไปมองเบื้องหลังที่เต็มไปด้วยต้นไม้

                   เอลีอา อย่าเป็นอะไรไปนะ เราจะต้องช่วยอาณาจักรแห่งนี้ไว้ให้ได้

นัยน์ตาสีฟ้าฉายประกายมุ่งมั่นก่อนขาบางจะเริ่มออกวิ่งอีกครั้ง

"เฮ้ย! มันอยู่นั่น จับมันไว้"เสียงของชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ดังขึ้นเบื้องหลัง ทำให้หญิงสาวต้องเร่งฝีเท้ามากขึ้น

                 หนี! เราต้องหนีให้ได้!

"จับมันให้ได้ แล้วชิงสร้อยนั่นมาซะ"เสียของชายผู้เป็นหัวหน้าเอ่ยสั่ง ก่อนกลุ่มชายร่างใหญ่จะไล่ตามหญิงสาวมา

               หญิงสาววิ่งหนีต่อไปเรื่อยๆจนพ้นเขตป่า  ทางข้างหน้าเป็นเหวลึกที่ไม่อาจข้ามผ่านไปได้

"อ้าว ว่าไงล่ะเจ้าหญิง ไปต่อไม่ได้แล้วนะ"ชายร่างสูงกล่าวขึ้น รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏอยู่บนใบหน้า ก่อนจะหุบหายไป

"จับมันไว้"เขาเอ่ยสั่ง

เหล่าลูกน้องทำตามอย่างไม่รอช้า รีบวิ่งรี่เข้ามาจับหญิงสาวไว้

"ไม่นะ!  ไม่! ปล่อยเรานะ!"หญิงสาวดิ้น ขัดขืนสุดแรง แรงดิ้นทำให้ผ้าคลุมสีน้ำตาลเก่าๆที่ปิดบังใบหน้าอยู่หลุดออก เผยให้เห็นเรือนผมหยิกยาวสีทองเงางาม ดวงหน้าหวานมีแววแห่งความตื่นตระหนกและความกลัวผสมกันอยู่

"เอาล่ะ เจ้าหญิงราเชล ส่งสร้อยนั่นมาได้แล้ว"หัวหน้ากลุ่มชายฉกรรจ์เอ่ยสั่ง

"ไม่!"หญิงสาวเอ่ยเสียงหนักแน่น พร้อมกับเบือนหน้าไปอีกทางหนึ่ง

"ส่งมันมา!"เขาเอ่ยสั่งซ้ำ

"ไม่!!"ราเชลปฏิเสธ

"อยากตายรึไง!"เขาถาม

"เรายอมตายดีกว่าส่งสร้อยแห่งราชวงศ์ให้กับคนชั่วอย่างพวกเจ้า"นัยน์ตาสีฟ้าฉายประกายกล้า ก่อนกระทุ้งศอกเข้าที่หน้าอกของชายฉกรรจ์ที่จับตัวเธอไว้ เขาร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด หญิงสาวอาศัยจังหวะนั้นกระชากสร้อยคอที่สวมอยู่และปามันไปที่หุบเหว

              สร้อยคอค่อยๆตกลงไปที่ก้นเหวด้วยแรงดึงดูดของโลก

หญิงสาวหลับตาและประสานมือไว้ที่หน้าอก ก่อนจะเริ่มภาวนา

                 ขอร้องล่ะนะ สร้อยคอแห่งความหวัง เจ้าจงไปให้ไกลแสนไกล ไปสู่อีกขอบฟ้าหนึ่งและเสาะแสวงหาบุคคลที่คู่ควรแก่เจ้า เพื่อที่จะมาช่วยอาณาจักรแห่งนี้แทนเรา ขอร้องล่ะ เจ้าอย่าได้ตกไปอยู่ในมือของคนชั่วเลย จงตามหาบุคคลผู้มีจิตใจดี เพื่อที่เธอผู้นั้นจะเรียกแสงแห่งปาฏิหาริย์ออกมาได้...

เปลือกตาบางเปิดขึ้นช้าๆ เผยให้เห็นนัยน์ตาสีฟ้าที่แน่วแน่

                    ส่วนตัวเรา จะกำจัดคนชั่วเหล่านี้เอง!

หญิงสาวเริ่มร่ายเวทด้วยเสียงหวานใส

"ข้าแต่เทวาผู้ปกปักษ์ผืนแผ่นดิน เทพธิดาผู้ปกปักษ์ผืนฟ้าและมหาสมุทร ท่านคงได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นบนร่างแห่งท่านแล้ว เหล่าพลังอันชั่วร้ายกำลังกลืนกินร่างแห่งท่านจนวอดวาย เราขออัญเชิญพลังเทพแห่งท่านมาขับไล่พลังชั่วร้ายเหล่านี้ ปกปักษ์อาณาจักรแห่งนี้ โดยขอบูชาร่างเนื้อและจิตวิญญาณแห่งเรา เจ้าหญิงราเชเลลาเลีย เกรเดเซสเซลีเลีย จงมาสถิตทั่วผืนแผ่นดิน ผืนฟ้า และมหาสมุทรกำจัดพลังชั่วร้ายให้หมดสิ้น!"

แสงสว่างสีขาวบาดตาพุ่งออกมาจากร่างของหญิงสาวก่อนจะแผ่ขยายออกไปทั่วทุกสารทิศ ขับไล่พลังสีดำแห่งความมืดที่ปกคลุมอาณาจักรแห่งนี้ ดับเปลวเพลิงที่เผาไหม้ปราสาทหลังงามและหมู่บ้านนับแสน เหล่าปีศาจและสัตว์ร้ายต่างกรีดเสียงร้องและล้มตายไปหมด ร่างของชายฉกรรจ์ผู้ชั่วร้ายค่อยๆสลายกลายเป็นผุยผงและปลิวไปกับสายลม

                       ขอร้องล่ะ ผู้ที่จะมาเป็นเจ้าหญิงคนต่อไป จงช่วยอาณาจักรแห่งนี้ให้พ้นภัยด้วย เพราะตัวเรา...ทำได้เพียงขับไล่ความชั่วร้ายไปเท่านั้น...

แสงสว่างสุดท้ายจางหายไป ความสวยงามและสมบูรณ์กลับมาเยือนอาณาจักรแห่งนี้ ปราสาทที่เคยมอดไหม้กลับมาสวยงามเหมือนใหม่ บ้านเรือนที่เคยหายไปกลับมาตั้งตระหง่านอยู่ที่เดิม เหล่าผู้คนที่บาดเจ็บต่างหายดีเป็นปลิดทิ้ง เหล่าผู้คนที่สิ้นชีพไปต่างฟื้นคืนราวความฝัน ช่างเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก ปาฏิหาริย์ได้เกิดขึ้นแก่อาณาจักรแห่งนี้แล้ว ทุกๆสิ่งที่เคยหายไปกลับคืนมา แต่ในตอนนี้จะมีใครรู้บ้างว่า มีสิ่งหนึ่งที่ไม่กลับมา

                       ...เจ้าหญิงราเชเลลาเลีย เกรเดเซสเซลีเลีย...

หุๆๆ รีไรท์ใหม่หมดเลยจ้า

หุๆๆ รีไรท์ใหม่หมดเลยจ้า