ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3
ลุ่มนหลายนเินไปที่ท่าเรือทำให้ทหารนาวิโยธินที่ผ่านไปมามอไป้าน้าและมอู
อมพล เ็นโุ และพลเรือเอทั้ 3น พลเรือโทาร์ป หัวหน้าผู้สอนเเฟอร์ และพลเรือโทเรน
ผู้เล่นัวริที่แ็แร่ัล่าวมารวมัวัน
ทหาร่า็สสัยว่ามันืออะไรที่ึูวามสนใอเ้าหน้าที่ระับสูอนาวิโยธินหลายน และทำให้พวเาทั้หมมารวมัวัน
ทหารหลายนสัเเห็นไอริสามลุ่มายร่าให่
“นั่นมัน… หน่วยวิทยาศาสร์ทาทะเล!”
ทหารเริ่มระิบัน สสัยว่าสิ่ประิษ์สำัๆ อ หน่วยวิทยาศาสร์ทาทะเล ไ้ทำึ้นเพื่อระุ้นให้อมพล เ็นโุ, พลเรือเอ 3น และวีรบุรุษนาวิโยธิน าร์ป, เ้าหน้าที่เรน, รูฝึ เเฟอร์ และบุลสำัอื่นๆ
เมื่อทุนมาถึที่ท่าเรือมารีนฟอร์ ทหารำนวนนับไม่ถ้วนหยุาน
“แ่นี้เอ!”
เ็นโุ สั่ให้ทหารทุนบนเรือรบอพยพไปที่ท่าเรือ
เรือรบนาให่เปรียบไ้ับ เ้าทะเลยัษ์ที่ลานอยู่ในท่าเรือ เรือรบทาทะเลมีราาไม่่ำว่าหนึ่พันล้าน เบรี ่อลำ!
ไม่เพียแ่มันะให่มาเท่านั้น แ่เรือยัเ็มไป้วยปืนให่ำนวนมาเพื่อเลื่อนย้ายป้อมปราารสรามอย่าเหมาะสม
เรือรบสามารถบรรทุทหารและอาวุธำนวนมาไ้อย่า่ายาย
ทหารเรือลาเรือรบ ใบหน้าอพวเาเ็มไป้วยวามสสัย
นายพลลุ่มหนึ่ยืนึ้นรและรไปที่ท่าเรือ ารแสท่าทาเร่รึมอพวเาทำให้ทหารเียบและเฝ้าูอย่าเียบ ๆ
ไอริสยิ้มที่มุมปาอเา: “่อไป เป็นเวลาที่ะไ้เห็นปาิหาริย์”
“นาหน่วยวิทยาศาสร์ทำอะไรับเรือรบ?” ทหารเรือเ็มไป้วยวามอยารู้อยาเห็นอย่ามา และพวเาทั้หม็หันไปมอไอริส
ถือแปูลสาลไว้ในมือ ไอริสเินไปที่้าน้าอเรือรบและแปูลในะที่แปูลสาลสัมผัสับเรือรบ
ว่าร้อยเมร เรือรบยัษ์หายัวไปในอาาศ่อหน้า่อาทุนในทันที
"อะไร?"
“เรือรบ…หายไป!!”
"ริๆ???"
มีารแสสีหน้าสยสยอบนใบหน้าอทหาร และไม่น่าเื่อว่าเรือรบนาให่ไ้หายัวไป่อหน้าพวเาและนอื่นๆ
ื่นระหนใทุำอุทาน
ปั ปั ปั!
อมพล เ็นโุยิ้มอย่าพึพอใและปรบมือให้ไอริส
ใบหน้าอ พลเรือเอ อาาอินุ ไร้ร่อรอย แววาที่เร่รึมอเาายแววื่นระหน
"ุิอย่าไร?"
อมพล เ็นโุ วาใบหน้าอนายพลหลายนทีละน และในที่สุ็หยุลบนร่าอ พลเรือโทเรน
พลเรือโทเรนำลันั่สมาธิอย่าเียบ ๆ ้วยวาอันาลาในวาอเธอและรอยยิ้มบนปาอเธอ: “มันเป็นสิ่ประิษ์ที่ีมา แปูลสาลนินี้มีวามสำัอย่ายิ่่อมารีน!”
“อย่าที่เราทราบันีว่า่านส่ประำปีอ มารีน สูถึหลายหมื่นล้าน เบรี ้วยแปูลอเนประส์ ุสามารถนย้ายวัสุำนวนมาไ้ในราวเียว! ประหยัเวลาและวามพยายาม!”
"และ…"
ำพูที่เรียบ่ายและัเนออมาาปาอพลเรือโท แ่พวเา็็อหัวใอทุน
เ็นโุมอึ้นไปบนฟ้าใส
วันนี้อาาศีริๆ!
เป็นวันที่ี!
อมพล เ็นโุมอลึลไปที่ พลเรือโทเรน อมพล เ็นโุที่ลารู้ีว่าพลเรือโทเรนไม่เอ่ยพูอะไรเลย!
ไม่เพียแ่ในแ่อารนส่ แปูลสาลยัมีวามสำัเท่าเทียมันในแ่อสราม
เรือรบสามารถบรรทุปืนให่ไ้หลายสิบิ้น และมีาริั้ปืนให่เพิ่มเิมบนานนาวิโยธินเพื่อเป็นารป้อันทาทหาร
และเมื่อุมีแปูลสาลำนวนมาแล้ว สนามรบใๆ ็สามารถใ้ปืนให่ำนวนมาไ้ลอเวลาเพื่อสัหารโรสลัในวว้า
“น่าทึ่มา เรือรบหายไปแล้ว!”
าร์ปึ่แ่เิม่วนอน็ื่นึ้นในะนั้น้วยสายาเบิว้าไปยัำแหน่ที่เรือรบท่าเรือหายัวไป
เรือรบหายไป และเรือรบนาให่รอบรอำแหน่ให่ในท่าเรืออบัาารอทัพเรือ อนนี้ำแหน่อเรือรบว่าเปล่า
ลื่นัอย่าเียบ ๆ บนท่าเรือ
วามิออาารย์ผู้สอน เเฟอร์ ลอยึ้นและมีวามประหลาใปราึ้นบนใบหน้าที่หนัหน่วอเา
ย้อนลับไปในอนนั้น สิโทอำโรสลับินไ้สร้าวามโลาหลรั้ให่ในมารีนฟอร์ และเรือรบ็บินึ้นไปในอาาศโยสิโทอำโยใ้พลัอผลไม้สิโและลมาาท้อฟ้า
อันเป็นผลมาาารทำลายล้าอมารีนฟอร์ เรือรบำนวนมาถูทำลาย และอบัาารทหารเรือไ้รับบาเ็บสาหัส
อนนี้แปูลนาเล็สามารถบรรุเรือรบนาให่เ้าไปไ้ หัวใอ เเฟอร์ เริ่มื่นเ้น
ไม่มีใรสนใมารีนมาว่าเา นาวิโยธินหลายนเป็นศิษย์อผู้ฝึสอนอเเฟอร์
“นี่เป็นสิ่ประิษ์ที่ยอเยี่ยม!”
เเฟอร์อถอนหายใไม่ไ้ และวาอเาับ้อไปที่ร่าอไอริส แสวามโล่ใ
หน่วยวิทยาศาสร์ทาทะเล ็มีส่วนสนับสนุนอย่ามา่อ มารีน
ไอริสปุ่ม และเรือรบทาทะเลนาให่็ปราึ้นาอาาศบาๆ และลอที่ท่าเรือ ทำให้ลื่นำนวนมาัไปรอบๆ
เิเสียัสนั่นทำให้หัวใอผู้นใ
ใบหน้าอทหารนาวิโยธินะลึ เรือรบนาให่ัล่าวมั้อารนหลายสิบนเพื่อวบุมมัน มันเป็นเพียินนาารที่ะเอามันออมา
อนนี้มันถูพราไปโย ่าเทนิแห่พลัวิทยาศาสร์และปราัวึ้น
หลัาเสร็สิ้นารแส ไอริส็เินไปหาอมพล เ็นโุ้วยรอยยิ้มาๆ บนใบหน้าอเา
“้อเท็ริไ้พิสูน์แล้วว่าแปูลสาลนั้นเพียพอสำหรับเรือรบทั้ลำ!”
ใบหน้าอเ็นโุเ็มไป้วยวามประหลาใ และเาหัวเราะโยไม่ลัเลที่ะสรรเสริไอริส: “ทำไ้ีมา! ารทำานอย่าหนั!"
นายพลทั้หมั้เป้าไปที่ไอริส ้วยวามาบึ้ วามอยารู้ และวามพอใ
พลเรือโทล่าวว่า “ารทำแปูลแบบนี้ราาเท่าไหร่? สามารถผลิเป็นำนวนมาไ้หรือไม่”
เมื่อเผิหน้าับาร้อมออรอพลเรือเอ ไอริสล่าว้วยน้ำเสียที่หนัแน่น: “้นทุนารผลิแปูลอเนประส์อยู่ที่ประมา 1 ล้าน เบรี ไม่มีปัหาับารผลิำนวนมา”
เมื่ออมพล เ็นโุไ้ยินำอบอไอริส เา็หายใไม่ออ และหัวใอเา็ปีิยินี
เ็นโุ สามารถินนาารถึารใ้านที่หลาหลายอแปูลสาลในีวิและารทหาร และ้นทุนารผลิิ้นเียวือหนึ่ล้าน เบรี เท่านั้น!
“อ้า ลา ลา… เบรี หนึ่ล้านเท่านั้น ถูมา!”
พลเรือเออาโอิิ็ถอนหายใเ่นัน ้วยแปูลมหัศรรย์ที่ เบรี หนึ่ล้านสามารถมีไ้ ัรยานอเาสามารถบรรทุไ้ลอเวลาและไม่ำเป็น้อวาบนเรือรบอี่อไป
เมื่อิถึเรื่อนี้ อารม์ออาโอิิ็มีวามสุึ้นเล็น้อย
หายใเ้าลึๆ เ็นโุสบอารม์ล วาอเาเป็นประาย และมอไปที่ไอริส: “ีมา!”
เ็นโุ ยืนอยู่ับที่ และแปูลสาลยัสามารถผลิไ้ในปริมามา อมพล เ็นโุ มอเห็นโอาสอีรั้
“แปูลสาล้อผลิในปริมามา!”
เสียออมพล เ็นโุมั่นอย่าไม่้อสสัย
นายพล็พยัหน้าโยปริยายและยิ้ม .
อมพล เ็นโุ และพลเรือเอทั้ 3น พลเรือโทาร์ป หัวหน้าผู้สอนเเฟอร์ และพลเรือโทเรน
ผู้เล่นัวริที่แ็แร่ัล่าวมารวมัวัน
ทหาร่า็สสัยว่ามันืออะไรที่ึูวามสนใอเ้าหน้าที่ระับสูอนาวิโยธินหลายน และทำให้พวเาทั้หมมารวมัวัน
ทหารหลายนสัเเห็นไอริสามลุ่มายร่าให่
“นั่นมัน… หน่วยวิทยาศาสร์ทาทะเล!”
ทหารเริ่มระิบัน สสัยว่าสิ่ประิษ์สำัๆ อ หน่วยวิทยาศาสร์ทาทะเล ไ้ทำึ้นเพื่อระุ้นให้อมพล เ็นโุ, พลเรือเอ 3น และวีรบุรุษนาวิโยธิน าร์ป, เ้าหน้าที่เรน, รูฝึ เเฟอร์ และบุลสำัอื่นๆ
เมื่อทุนมาถึที่ท่าเรือมารีนฟอร์ ทหารำนวนนับไม่ถ้วนหยุาน
“แ่นี้เอ!”
เ็นโุ สั่ให้ทหารทุนบนเรือรบอพยพไปที่ท่าเรือ
เรือรบนาให่เปรียบไ้ับ เ้าทะเลยัษ์ที่ลานอยู่ในท่าเรือ เรือรบทาทะเลมีราาไม่่ำว่าหนึ่พันล้าน เบรี ่อลำ!
ไม่เพียแ่มันะให่มาเท่านั้น แ่เรือยัเ็มไป้วยปืนให่ำนวนมาเพื่อเลื่อนย้ายป้อมปราารสรามอย่าเหมาะสม
เรือรบสามารถบรรทุทหารและอาวุธำนวนมาไ้อย่า่ายาย
ทหารเรือลาเรือรบ ใบหน้าอพวเาเ็มไป้วยวามสสัย
นายพลลุ่มหนึ่ยืนึ้นรและรไปที่ท่าเรือ ารแสท่าทาเร่รึมอพวเาทำให้ทหารเียบและเฝ้าูอย่าเียบ ๆ
ไอริสยิ้มที่มุมปาอเา: “่อไป เป็นเวลาที่ะไ้เห็นปาิหาริย์”
“นาหน่วยวิทยาศาสร์ทำอะไรับเรือรบ?” ทหารเรือเ็มไป้วยวามอยารู้อยาเห็นอย่ามา และพวเาทั้หม็หันไปมอไอริส
ถือแปูลสาลไว้ในมือ ไอริสเินไปที่้าน้าอเรือรบและแปูลในะที่แปูลสาลสัมผัสับเรือรบ
ว่าร้อยเมร เรือรบยัษ์หายัวไปในอาาศ่อหน้า่อาทุนในทันที
"อะไร?"
“เรือรบ…หายไป!!”
"ริๆ???"
มีารแสสีหน้าสยสยอบนใบหน้าอทหาร และไม่น่าเื่อว่าเรือรบนาให่ไ้หายัวไป่อหน้าพวเาและนอื่นๆ
ื่นระหนใทุำอุทาน
ปั ปั ปั!
อมพล เ็นโุยิ้มอย่าพึพอใและปรบมือให้ไอริส
ใบหน้าอ พลเรือเอ อาาอินุ ไร้ร่อรอย แววาที่เร่รึมอเาายแววื่นระหน
"ุิอย่าไร?"
อมพล เ็นโุ วาใบหน้าอนายพลหลายนทีละน และในที่สุ็หยุลบนร่าอ พลเรือโทเรน
พลเรือโทเรนำลันั่สมาธิอย่าเียบ ๆ ้วยวาอันาลาในวาอเธอและรอยยิ้มบนปาอเธอ: “มันเป็นสิ่ประิษ์ที่ีมา แปูลสาลนินี้มีวามสำัอย่ายิ่่อมารีน!”
“อย่าที่เราทราบันีว่า่านส่ประำปีอ มารีน สูถึหลายหมื่นล้าน เบรี ้วยแปูลอเนประส์ ุสามารถนย้ายวัสุำนวนมาไ้ในราวเียว! ประหยัเวลาและวามพยายาม!”
"และ…"
ำพูที่เรียบ่ายและัเนออมาาปาอพลเรือโท แ่พวเา็็อหัวใอทุน
เ็นโุมอึ้นไปบนฟ้าใส
วันนี้อาาศีริๆ!
เป็นวันที่ี!
อมพล เ็นโุมอลึลไปที่ พลเรือโทเรน อมพล เ็นโุที่ลารู้ีว่าพลเรือโทเรนไม่เอ่ยพูอะไรเลย!
ไม่เพียแ่ในแ่อารนส่ แปูลสาลยัมีวามสำัเท่าเทียมันในแ่อสราม
เรือรบสามารถบรรทุปืนให่ไ้หลายสิบิ้น และมีาริั้ปืนให่เพิ่มเิมบนานนาวิโยธินเพื่อเป็นารป้อันทาทหาร
และเมื่อุมีแปูลสาลำนวนมาแล้ว สนามรบใๆ ็สามารถใ้ปืนให่ำนวนมาไ้ลอเวลาเพื่อสัหารโรสลัในวว้า
“น่าทึ่มา เรือรบหายไปแล้ว!”
าร์ปึ่แ่เิม่วนอน็ื่นึ้นในะนั้น้วยสายาเบิว้าไปยัำแหน่ที่เรือรบท่าเรือหายัวไป
เรือรบหายไป และเรือรบนาให่รอบรอำแหน่ให่ในท่าเรืออบัาารอทัพเรือ อนนี้ำแหน่อเรือรบว่าเปล่า
ลื่นัอย่าเียบ ๆ บนท่าเรือ
วามิออาารย์ผู้สอน เเฟอร์ ลอยึ้นและมีวามประหลาใปราึ้นบนใบหน้าที่หนัหน่วอเา
ย้อนลับไปในอนนั้น สิโทอำโรสลับินไ้สร้าวามโลาหลรั้ให่ในมารีนฟอร์ และเรือรบ็บินึ้นไปในอาาศโยสิโทอำโยใ้พลัอผลไม้สิโและลมาาท้อฟ้า
อันเป็นผลมาาารทำลายล้าอมารีนฟอร์ เรือรบำนวนมาถูทำลาย และอบัาารทหารเรือไ้รับบาเ็บสาหัส
อนนี้แปูลนาเล็สามารถบรรุเรือรบนาให่เ้าไปไ้ หัวใอ เเฟอร์ เริ่มื่นเ้น
ไม่มีใรสนใมารีนมาว่าเา นาวิโยธินหลายนเป็นศิษย์อผู้ฝึสอนอเเฟอร์
“นี่เป็นสิ่ประิษ์ที่ยอเยี่ยม!”
เเฟอร์อถอนหายใไม่ไ้ และวาอเาับ้อไปที่ร่าอไอริส แสวามโล่ใ
หน่วยวิทยาศาสร์ทาทะเล ็มีส่วนสนับสนุนอย่ามา่อ มารีน
ไอริสปุ่ม และเรือรบทาทะเลนาให่็ปราึ้นาอาาศบาๆ และลอที่ท่าเรือ ทำให้ลื่นำนวนมาัไปรอบๆ
เิเสียัสนั่นทำให้หัวใอผู้นใ
ใบหน้าอทหารนาวิโยธินะลึ เรือรบนาให่ัล่าวมั้อารนหลายสิบนเพื่อวบุมมัน มันเป็นเพียินนาารที่ะเอามันออมา
อนนี้มันถูพราไปโย ่าเทนิแห่พลัวิทยาศาสร์และปราัวึ้น
หลัาเสร็สิ้นารแส ไอริส็เินไปหาอมพล เ็นโุ้วยรอยยิ้มาๆ บนใบหน้าอเา
“้อเท็ริไ้พิสูน์แล้วว่าแปูลสาลนั้นเพียพอสำหรับเรือรบทั้ลำ!”
ใบหน้าอเ็นโุเ็มไป้วยวามประหลาใ และเาหัวเราะโยไม่ลัเลที่ะสรรเสริไอริส: “ทำไ้ีมา! ารทำานอย่าหนั!"
นายพลทั้หมั้เป้าไปที่ไอริส ้วยวามาบึ้ วามอยารู้ และวามพอใ
พลเรือโทล่าวว่า “ารทำแปูลแบบนี้ราาเท่าไหร่? สามารถผลิเป็นำนวนมาไ้หรือไม่”
เมื่อเผิหน้าับาร้อมออรอพลเรือเอ ไอริสล่าว้วยน้ำเสียที่หนัแน่น: “้นทุนารผลิแปูลอเนประส์อยู่ที่ประมา 1 ล้าน เบรี ไม่มีปัหาับารผลิำนวนมา”
เมื่ออมพล เ็นโุไ้ยินำอบอไอริส เา็หายใไม่ออ และหัวใอเา็ปีิยินี
เ็นโุ สามารถินนาารถึารใ้านที่หลาหลายอแปูลสาลในีวิและารทหาร และ้นทุนารผลิิ้นเียวือหนึ่ล้าน เบรี เท่านั้น!
“อ้า ลา ลา… เบรี หนึ่ล้านเท่านั้น ถูมา!”
พลเรือเออาโอิิ็ถอนหายใเ่นัน ้วยแปูลมหัศรรย์ที่ เบรี หนึ่ล้านสามารถมีไ้ ัรยานอเาสามารถบรรทุไ้ลอเวลาและไม่ำเป็น้อวาบนเรือรบอี่อไป
เมื่อิถึเรื่อนี้ อารม์ออาโอิิ็มีวามสุึ้นเล็น้อย
หายใเ้าลึๆ เ็นโุสบอารม์ล วาอเาเป็นประาย และมอไปที่ไอริส: “ีมา!”
เ็นโุ ยืนอยู่ับที่ และแปูลสาลยัสามารถผลิไ้ในปริมามา อมพล เ็นโุ มอเห็นโอาสอีรั้
“แปูลสาล้อผลิในปริมามา!”
เสียออมพล เ็นโุมั่นอย่าไม่้อสสัย
นายพล็พยัหน้าโยปริยายและยิ้ม .
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น