อสูรขาวล้างอธรรม

ลำดับตอนที่ #3 : เราเป็นใคร

        เสียงน้ำกระทบกับวัตถุขนาดใหญ่ แตกซ่านกระเซ็น หากใครอยู่ใกล้สักสองสามกิโล ก็ยังอาจจะได้ยิน อสูรดำผูดดำว่ายในลำธารกลางป่าเหมือนต้องการระบายอะไรบางอย่างออกจากใจ ออกจากตัวเองเสีย  ควบคุมสติตัวเองได้บ้างไม่ได้บ้าง ภาพเลือนรางที่เห็นเมื่อโดนผู้ทรงศิลสวมสร้อยประคำให้ คืออะไร คือใคร ภาพผุดขึ้นมาในมโนจิตใต้สำนึกอย่างเลือนราง

“  เราเป็นอะไร  และเป็นใครกันแน่ ?

          อีกห้วงความรู้สึกหนึ่ง มีสติ รู้ผิดชอบชั่วดี อีกห้วงของความรู้สึกหนึ่งใยเหมือนสัตว์ ภูตผีปีศาสตร์ร้ายก็มิปาน  จะเข่นฆ่าได้แม้กระทั่งคนไม่เคยรู้จักไม่เคยมีเรื่องบาดหมางมาก่อน ความสับสนในใจทำให้กายร้อนดังไฟเผา มันต้องดำผุดดำว่ายแรงมากขึ้นเพื่อสลัดความรู้สึกนั่น ให้ลืมภาพที่ที่เกิดขึ้น ที่หลอนอยู่ในใจนั่นเสีย  จนทำให้มันไม่ได้ยินเสียงอื้ออึงของผู้คน อีกฝากหนึ่งของลำธาร

“ เอ้ย นี่มันศพที่เท่าไหร่แล้ววะ จนป่านนี้ยังหาสาเหตุไม่ได้เลยเกิดจากอะไร  ใครเป็นฆาตกร”

ผู้กองทณูพูดขึ้นมาอย่างฉุนเฉียว จ่าพงษ์ได้แต่เงียบ ด้วยไม่รู้จะตอบอย่างไร อีกทั้งเห็นใจเจ้านาย ที่ไม่สามารถคลี่คลายคดีที่มีหญิงสาว ตายติดๆกันมาหลายศพ

“ใครที่ไม่เกี่ยวข้องถอยออกไปก่อนครับ ให้เจ้าหน้าที่ทำงานก่อน “ เสียงผู้ใหญ่บ้านสั่งลูกบ้านที่มุงดู ต่างวิภาควิจารณ์กันไปต่างๆนาๆ 

“ว่าไงผู้ใหญ่  ช่วยบอกผมซิมันเกิดอะไรขึ้น ผู้ใหญ่เป็นคนในพื้นที่ มีอะไรที่บอกเหตุได้มากว่าการมาพลิกศพแล้วถ่ายรูปนี่ไหม”

            “ใจเย็นๆครับผู้กอง ผมเข้าใจครับ ผู้กองเครียดเรื่องนี้มาก สองสามปีมานี้ เหตุการณ์ที่มันเกิด มันแตกต่างจากคดีอื่นๆมาก ผมเองก็ไม่ต่างจากผู้กองหรอกครับ “  

จ่าพงษ์พยายามปลอบให้เจ้านายใจเย็น ขณะที่ทั้งสามคนสนทนากันด้วยความเครียดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  ก็ได้ยินเสียงแปลกๆที่อยู่อีกฝั่งของลำธาร

            “เสียงอะไรครับลุง”    ผู้กองทณูหันไปถามผู้ใหญ่สอนด้วยความสงสัย

            “นั่นสิ ทำไมเหมือนเสียงน้ำในลำธาร แต่มันดังจัง หรือคนกำลังต่อสู้กัน” 

จ่าพงษ์เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย

ผู้กองทณูไม่รอช้า รีบวิ่งไปตามเสียงนั่นทันที ทั้งผู้ใหญ่สอนกับจ่าพงษ์ต่างก็วิ่งตามไปด้วยความสงสัย

              เมื่อมาถึงจุดเริ่มต้นของเสียง ต่างคนต่างตะลึง ตาค้าง เพราะภาพที่เห็นคือ ร่างกายของผู้ชายที่ไม่ใช่มนุษย์ ครึ่งคนครึ่งอสูรกาย   เหมือนในนิยาย  ดำผุดดำว่ายในลำธารอย่างไม่สนใจสิ่งใดเลย ผู้ใหญ่สอนถึงกับเข่าอ่อน ล้มตึง ... เสียงร่างที่ล้มทับกิ่งไม้ ทำให้อสูรที่กำลังดำผูดดำว่าอยู่นั้น หยุดชะงัก พยายามมองหาที่มาของเสียง  ทั้งสามคนต่างนอนราบกับพื้น อาศัยพงหญ้าบังตัวไว้ เงียบเสียงโดยอัตโนมัติ  สักพักร่างที่ผิดจากมนุษย์ ได้ขึ้นจากน้ำ วิ่งหายไปในป่าข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

“ ผู้ใหญ่ .. ผู้ใหญ่ .. “   จ่าพงษ์พยายามเรียกสติของผู้ใหญ่สอนให้คืนกลับมา ใ เพื่อที่จะออกจากป่านี้ไปให้เร็วที่สุดก่อนจะมืดค่ำเสีย

“ผู้ใหญ่ไหวไหม” ผู้กองทณูเอ่ยถามผู้ใหญ่สอนด้วยความเป็นห่วง

“ไหวครับ ผมอยากถึงหมู่บ้านแล้วครับผู้กอง “

            จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทั้งการตายของหญิงสาว ที่หาสาเหตุไม่ได้ ร่องรอยการตาย การทำร้ายร่างกายก็ไม่มี แต่มักมีผู้พบศพหญิงสาวในป่าอย่างไม่รู้สาเหตุ ผู้คนวิภาควิจารณ์กันต่างๆนาๆ บางคนก็บอกปอบกินบ้าง เป็นโรคหัวใจบ้าง ซึ่งยังไม่ใช่ข้อสรุปที่ผู้กองทณูจะสามารถนำมาสรุปสนวนคดีได้เลย แล้วที่เห็นในลำธาร นั่นละ คืออะไร ?