นิยาย [END] จับสายซึน มาเจอมึนตัวพ่อ : Dek-D.com

[END] จับสายซึน มาเจอมึนตัวพ่อ

Pad's Story : ไอ้เหี้ย...กูอยากมีหนวด! - - - Sane's Story : เด็กเหี้ย...กูไม่ใช่พี่หนวด!

หรือผมจะอยากมีหนวด?

คำถามสั้นๆ ที่ผมเฝ้าถามตัวเองมาตลอดสัปดาห์นี้

ผมละสายตาไปจากรุ่นพี่คนนั้นไม่ได้เลย... ทุกครั้งที่เห็น เขา มานั่งดูผมถูกรับน้อง ผมไม่เคยคงสมาธิตัวเองเอาไว้กับเหตุการณ์ใดๆ ได้เลย ทุกความสนใจของผม ตกเป็นของเขาทั้งหมด ผู้ชายคนนั้น คนที่มีหนวดรำไรประดับอยู่บนใบหน้าคมเข้ม ผิวของเขาเป็นสีแทนที่ดูเหมือนจะเกิดจากการตากแดดมากกว่าพันธุกรรม ดวงตาของเขามีพลังทำลายล้างสูงมาก นั่นทำให้ผมต้องรีบตวัดสายตาหนีทุกครั้ง เวลาที่พี่เขาทำเหมือนจะรู้สึกตัวว่ามีคนกำลังจ้องมองอยู่

"พี่หนวด..." เสียงยานครางที่แสนคุ้นเคย มาพร้อมกับใบหน้าบึ้งตึงและปากบางเฉียบที่เบะออกจากกัน

"ไรมึง?" ผมรับคำ มองหน้ามันแค่แว้บเดียวแล้วเลิกสนใจ

...อาคารกำลังต้องการหลังคานะครับ

"ปวดขาอะ"

ผมหันไปสำรวจร่างกายมันอีกครั้ง "ไปทำไรมา?"

"โดนทำโทษในห้องเชียร์"

"มึงดื้ออะดิ"

"ไม่ดื้อเหอะ" เด็กนั่นปฏิเสธ "แค่ลืมใส่เสื้อกล้ามซับข้างในแค่เนี้ย โคตรไม่มีเหตุผลเลยว่ะ"

ผมพยักหน้ารับรู้ อะนะ...ก็เคยโดนมาก่อนเหมือนกัน ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจเหตุผล แต่ประโยชน์ของห้องเชียร์มันก็มีเยอะอยู่ เลยไม่อยากคัดค้านอะไร "โดนให้ทำอะไรบ้าง?"

"สก๊อตจั๊มป์ 50 วิ่งรอบตึกอีก 20"

...หนักใช้ได้...

"งั้นรอนี่แป๊บ"

"เชี่ยไข่"

"ว่าไงครับ เฮียเซน"

"ฝากบอกพวกปีสองหน่อยดิ๊ ว่าอย่าลงโทษปีหนึ่งเยอะไปนักสิวะ"

"หืม? ทำไมอะ นี่เด็กๆ มันไปฟ้องพวกเฮียหรอ?"

"ไม่ได้ฟ้องหรอก" ผมบอกปัด "แต่พอแม่งปวดขาแล้วกูขี้เกียจดูแล เข้าใจกูป้ะเนี่ย"

"อ่า..." มันมองหน้าผมแบบงงๆ "ไม่เข้าใจได้ป้ะครับ"

"เดี๋ยวกูถีบ"

"โห่ งั้นเข้าใจก็ได้วะ เดี๋ยวผมไปบอกพวกที่คุมน้องให้ละกันครับ" แล้วมันก็เดินละจากพวกผมไป

ไอ้ทีกับไอ้คิงเหล่มองผมแบบจับผิด มุมปากของพวกมันยกยิ้มอย่างล้อเลียน