รักแสบใสของยัยตัวดี

ลำดับตอนที่ #1 : ~การย้ายบ้าน~

เฮ้อ ทำไมฟ้าถึงได้กลั่นแกล้งสาวสวย สาวแกร่ง อย่างฉันด้วยน่ะก็เป็น

เพราะพี่ไม้นั่นแหละทำให้ฉันชอบทำไมก็ไม่รู้ฉันอ่ะน่ะชอบเค้ามากเลยจนมา

วันนึงฉันตัดสินใจจะบอกชอบเค้าแต่เค้าบอกว่าเค้ามีแฟนแล้วฉันร้องให้มา

เป็นอาทิตย์กว่าจะทำใจได้น่ะตาฉันบวมเป็นมีแพนด้า

ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งเหม่ออยู่พี่สาวตัวดีของฉันก็ได้เสนอหน้ามาทำให้ฉันสะดุ้ง

_ นั่งเหม่ออยู่ได้มาช่วยพี่เก็บข้าวของก่อนเร็ว_ พี่สาวที่แสนดี(ดีตาย)ของฉันพูดขึ้นมาทำให้ฉันสะดุ้งโหยงเลย ฉันก็เลยต้องรีบไปช่วยเพราะไม่งั้นคุณพี่ที่แสนดีของฉันได้เฉ่งฉันแน่

_ค่า คุณพี่ปิ่นเดี๋ยวน้องคนนี้ไปช่วยแล้วค่าบ่นอยู่ได้_ วันนี้ต้องย้ายบ้านไปอยู่ที่กรุงเทพเพราะแม่ของฉันเสียชีวิตจากอุบัติเหตุพ่อของฉันเป็นเจ้าของโรงเเรมอยู่ที่กรุงเทพก็เลยจะมารับฉันไปอยู่ด้วย (พ่อกับแม่ของฉันแยกทางกัน)

_ในที่สุดก็เสร็จสักกะที เมื่อยจังอ่านี่พี่ปิ่นเราก็ต้องย้ายโรงเรียนอ่ะดิ_

_อืมนั่นสิเนาะคงคิดถึงเพื่อนที่นี่มากเลยเนาะ ป่าน_

_อืมใช่ไม่อยากจากที่นี่ไปเลย คิดแล้วเศร้า_

_นี่ยัยปิ่น ยัยป่าน ขึ้นรถได้แล้วจะไม่ถึงกรุงเทพเร็วๆพ่อมีงานต้องทำอีกเยอะ_  พ่อฉันเรียกฉันกับพี่ปิ่นก็เลยต้องเดินตุ๊บป่องๆไป เฮ้อ ฉันต้องจากที่นี่ไปจริงๆหรอเนี่ย

กรุงเทพ

_ปิ่น ป่าน ตื่นได้แล้วลูกถึงแล้ว_ทันทีที่พ่อฉันปลุกฉันกับพี่ก็งัวเงียตื่นขึ้นมา
โอ้โฮ นี่บ้านหรือราชวังเนี่ยถึงได้ใหญ่โตขนาดนี้

_พ่อค่ะนี่บ้านพ่อหรอค่ะ ทำไมถึงใหญ่จัง_

_ก็ใช่น่ะสิลูกก็พ่อทำงานมาน่ะเนี่ยถึงได้ขนาดนี้_ฉันภูมิใจในตัวพ่อจริงๆอยากเก่งแบบพ่อจังเลย

_อ่ะพรมาเก็บของลูกฉันเข้าห้องนอนที่เตรียมห้องไว้_

_นี่ป้าพรน่ะ ปิ่น ป่าน _

_สวัสดีค่ะ_ฉันกับพี่ปิ่นพูดพร้อมกัน

_สวัสดีจ๊ะ_ ป้าพรรับไหว้ฉันกับพี่ปิ่น

_อ๊ะ ปิ่น ป่านขึ้นห้องไปอาบนําแต่งตัวแล้วมากินข้าว_ คุณพ่อพูด

_ค่ะ_ พอมาถึงห้องนอน โฮ ห้องนอนกว้างมากเลยหลังจากที่ฉันอาบนําเสร็จฉันก็มากินข้าวและไม่ลืมที่จะเคาะประตูห้องพี่ปิ่นเพื่อเร่งให้ลงมากินข้าว

_อืม พรุ่งนี้ลูกสองคนต้องไปโรงเรียนใหม่น่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อไปส่ง_

_ค่ะ_ ฉันกับพี่ปิ่นพูด

หลังจากทานข้าวเสร็จฉันก็ไปนอนเตียงนุ่มจังเลย ราตรีสวัสดิ์

ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด

นาฬิกาปลุกดังขึ้นฉันก็รีบไปอาบนําแต่งตัวชุดนักเรียนใหม่น่ารักดี แฮะ พอมองดูในกระจก เอ๋ เราก็เข้ากับชุดนี้ดีเหมือนกันแฮะและฉันก็รีบลงมาข้างล่างไปที่โต๊ะอาหารพ่อกับพี่ปิ่นกำลังนั่งรอฉันอยู่พอดี

_นี่เราอยู่ม.3แล้วสิน่ะยัยป่านยังทำตัวเฉื่อยแฉะเหมือนเดิม_ พ่อฉันพูด

_ใช่ไม่เห็นเหมือนปิ่นเลยเก่งกว่าสวยกว่านิดนึงเนาะพ่อเนาะ_ หลงตัวเองไปรึป่าวจ๊ะพี่ปิ่น

_เราก็อีกคนอยู่ม.5แล้วทำตัวอย่างที่ดีให้น้องดูหน่อยสิเพิ่งลงมาก่อนหน้าน้องไม่กี่นาทีนี่เอง_

_ฮิๆๆๆๆ_ฉันหัวเราะสะใจจังเลย

_ไม่ต้องหัวเราะเลยป่านรีบๆกินเข้าซะเดี๋ยวก็ได้ไปโรงเรียนสายกันพอดีหรอก_พอพ่อฉันบอกอย่างงี้ปุ๊ปฉันก็เลยรีบกินเพื่อจะไปโรงเรียนใหม่