บทเรียนรักกั๊กหัวใจ ยัยตัวแสบ

       " ว่าไงนะ !!!! เมื่อกี้แม่บอกว่า ' เราต้องย้ายไปอยู่ที่เมือง แคทวอล์ค เหรอเมืองที่มีแต่คนรวย คนเพอร์เฟ็กต์ คนหน้าตาดี เขาอยู่กันน่ะเหรอ O_o " 

' ใช่ เราต้องไปอยู่ที่นั่นนะพาย เดี๋ยวพรุ้งนี้จะมีคนมารับแล้วนะลูกรีบไปเก็บข้าวของสิ ' 

' ทำไมล่ะแม่เราจะย้ายไปทำไม ??? อีกอย่างก็ต้องไปหาโรงลงโรงเรียนอีกอ่าาา TOT '

' ไม่ต้องห่วงลูกแม่หาไว้ให้เรียบร้อยแล้วจ้ะ ^^ ' 

' โรงเรียนอะไรอ่าแม่ ? ' 

' ไฮเทค ไฮสคูล '

' ห๊ะ !!!!!!! แม่ว่าไงนะ '

' พอๆไปเก็บข้าวของได้แล้วไปๆ '

      แม่พูดตัดบทก่อนจะเดินขึ้นไปเก็บของ ทำไมถึงฉันตกใจน่ะเหรอก็โรงเรียน ไฮเทค ไฮสคูล อะไรนั่นนะค่าเทอมราคาเป็นแสนเลยน่ะสิอีกอย่างนะมีแต่ลูกคนรวยเท่านั่นแหละที่ไปเรียนเวลาเรียนก็ไม่ต้องใช้พวกสมุดใช้ไอแพดน่ะ อีกอย่างเมืองแคทวอล์ค( เป็นเมืองที่เพิ่งสร้างขึ้นสองปีกว่าๆ เอง )เมืองแคทวอล์คเนี่ยเป็นเมืองที่ติดอันดับที่สามที่ สี่ต้นๆของทวีบเอเชียเลยนะที่เมืองนี้ดังได้น่ะเพราะมีกลุ่มของ (25) ( อ่านว่า ทเวนตี้ไฟว์ ) น่ะสิกลุ่มนี้น่ะเป็นกลุ่มที่ เพอร์เฟ็กต์ ไปซะทุกอย่างเลยน้ะ ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับกลุ่มนี้หรอกส่วนมากก็จะอ่านเจอในหนังสือบ้างเห็นในในโทรทัศน์บ้างน่ะ 

                            ********************************************************

                                                              1 

                                                        การเดินทาง ???

       เช้าวันรุ่งขึ้น ~ 

' ยัยพายยๆๆๆๆๆ ตื่นได้แล้วจะนอนกินบ้านกินเมืองหรือไงห๊ะ ???? '

' โอ๊ยยย !!! อะไรอีกเหล่าห๊ะ ? ' ฉันพูดในขณะที่ตายังปิดอยู่ -*-

' เราต้องย้ายไปอยู่ที่เมืองแคทวอล์คไงจำไม่ได้ไง - -' '

ฉันลืมตาขึ้นทันทีที่ได้ยินคำว่า เมืองแคทวอล์คเพราะฉันคิดว่าฉันฝันไปที่จะได้ไปอยู่ที่เมืองนั่น ว่าแต่คนที่มาปลุกฉันไม่ใช่แม่ แต่เป็นพี่ชายของฉันเอง ฉันลุกนั่งทันทีพร้อมกลับเอามือไปจับที่แขนของพี่ชายพร้อมเขย่าแล้วพูดขึ้นว่า 

' พี่รู้หรือยังว่าเราต้องย้ายไปอยู่ที่เมืองแคทวอล์คน่ะ พี่รู้หรือยังๆๆๆๆๆ *^* '

' โอ๊ยยย ! พอก่อนเหอะยัยพายเลิกเขย่าแขนพี่ได้แล้วเดี๋ยวจะมึนไปซะก่อน '

       ฉันค่อยๆเอามือออกจากแขนพี่ชายแล้วยิงคำถามใส่พี่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแหละ ว่าพี่จะมึนหรือจะเป็นลมอะไรนั่นน่ะ

' ว่าไงพี่รู้เรื่องไหมที่เราจะย้ายกันน่ะ ' 

' รู้สิ ' 

' รู้ได้ยังไงในเมื่อยังไม่มีใครบอกพี่เลยนะ '

' แม่บอกพี่แล้ว '

' ตอนไหนทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องล่ะ ~ '

' ตอนนี้พี่ว่าเราควรจะไปอาบน้ำก่อนนะเสร็จแล้วก็ลงไปกินข้าวด้วย เร็วๆเข้าล่ะ '

        ตอนนี้ฉันมึนไปหมดแล้วสรุปต้องย้ายไปจริงๆใช่ไหมเนี่ยแล้วย้ายไปทำไมละ ชั่งมันเถอะ ไปอาบน้ำดีกว่าอีกอย่างการย้ายไปก็เป็นเรื่องที่ดีด้วยซ้ำเพราะฉันเคยฝันว่าอยากจะย้ายไปที่นั่นตั้งนานแล้วตอนนี้ฉันเปลี่ยนจากความสงสัยเป็นอารมณ์ดีไปซะยังงั้นตอนนี้ฉันต้องไปอาบน้ำก่อนไม่งั้นถ้าลงไปช้าอดกินข้าวเช้าแน่ๆเดี๋ยวจะโดนแย่งข้าวกันพอดี พอฉันอาบน้ำแต่งตัวเก็บกระเป๋าเสร็จก็รีบลงมากินข้าวทันที 

 แม่บอกว่า ' รีบๆกินนะลูกจะได้ไปยกของลงมาข้างล่าง '

' ค่าาาาา ^^ ' 

        พอกินข้าวเสร็จฉันกับพี่ชายก็เลยขึ้นไปยกของลงมาข้างล่างเพื่อจะเตรียมตัวย้ายไปที่เมืองแคทวอล์คแม่บอกว่าต้องรอรถมารับก่อนครึ่งชั่วโมงผ่านไป ~ ไม่นานนักก็มีรถเข้ามารับพอขนของขึ้นรถเสร็จแล้วฉันก็รีบขึ้นมานั่งบน

เพราะรู้สึกว่าอยากให้ถึงเร็วๆยังไงก็ไม่รู้ 

 

                                                          2

                                                       บังเอิญ

          ตอนนี้ฉันอยู่ที่เมืองแคทวอล์คแล้วเลยขอแม่ให้จอดที่ห้างสรรพสินค้าให้ฉันหน่อยเพราะฉันจะซื้อของใช้อะไรนิดหน่อยแม่ไม่บอกอะไรนอกจากคำว่า ' ถ้าจะกลับก็โทรมานะลูก ' ตอนนี้ฉันเป็นอิสระซะแล้วที่แคทวอล์คก็สวยแล้วน่าอยู่อีกต่างหากฉันตัดสินใจเดินเข้าไปในห้างที่แสนจะใหญ่โตฉันเดินเล่นได้สักพักก็รู้สึกหิวซะแล้วสิฉันเลยตัดสินใจเดินไปที่ร้านพิซซ่าสั่งพิซซ่าถาดเล็กเอาไว้ไปกินที่บ้านยั่วอีตาพี่ชายชอบแกล้งดีนักพอได้ของจ่ายเงินเสร็จฉันก็เดินออกมาจากร้านพิซซ่า ' โอ๊ยยย !!!  ' เสียงฉันร้องขึ้นเมื่อไปชนกับใครก็ไม่รู้ตอนนี้ก้นฉันลงไปกระแทกกับพื้นเต็มแรงเลยแหละฉันค่อยๆลุกขึ้นแล้วเงยหน้าขึ้นมองกับคนที่ชนฉัน ฉันต้องตกใจ ดีใจ หรือโกรธดีละเมื่อสิ่งที่ฉันเห็นตรงน่าคือ หนุ่มหล่อ เท่ ขาว สูง สงสัยคนในเมืองนี้ไม่มีใครหล่อสู้เขาได้เลยมั้งฉันรู้สึกถึงความเปร่งประกายมาจากใบหน้าของเขาแล้วสิอยากขอบคุณแม่ที่พาฉันมาที่เมืองนี้ >O< ( นางเอกนะนางเอง ) 

' เอ่อ.......เป็นอะไรไหม ' 

'  ไม่เป็นอะไรค่ะแล้ว......เอ่อ '

' เจแปนนน่ะ ' 

ว่าแต่ชื่อนี้มันคุ้นๆแหะเหมือนเจอจากที่ไหนสักแห่งหนึ่ง เจแปน เจแปน เจแปน ฉันพยามทวนชื่อนี้อยู่หลายครั้งแต่เอิ่มมม ชั่งมันเถอะ ~ 

' อ่อค่ะ........แล้วคุณเจแปนเป็นอะไรไหมค่ะ '

' ไม่ต้องเรียกฉันคุณหลอกเราอายุเท่ากันน่ะ ฉันไม่เป็นอะไรหรอก ว่าแต่เธอชื่ออะไรละ '

' ชะ........ช็อตโกพายค่ะหรือเรียกว่าพายก็ได้ค่ะ >////< ' 

' ยินดีที่ได้รู้จักนะช็อตโกพาย ^^ ' 

         เขาเอามือไปหยิบบัตรอะไรจากในกระเป๋าสตางค์แล้วส่งให้ฉันน่ะ ฉันเอาขึ้นมาดูมันเป็นบัตร.........เอ่อบัตรประจำตัวของเขาในนี้มันมีเบอร์โทรของเขาแล้วมีบอกว่าเขาเป็นใครมาจากไหน แต่ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้วล่ะ >[]< ( สนอย่างเดียวคือเบอร์โทร >[]< )

' มีอะไรให้ช่วยก็โทรมาได้นะ ^^ '

เขายิ้มให้ฉันก่อนจะเดินจากไป  ฉันรีบหยิบบัตรขึ้นมาดูทันทีแล้วจัดการบันทึกเบอร์ของเขาไว้ในโทรศัพท์เป็นที่เรียบร้อย แล้วก็นั่งอ่านบัตรของเขาว่าเขาเป็นใครมาจากไหนอ่านไปอ่านมาก็ไปสะดุดกับคำๆหนึ่ง คำว่า (25) คือเขาเป็นคนในกลุ่ม (25) งั้นเหรอ  

(25)