นักสืบจำเป็น

ตอนผู้สมรู้ร่วมคิด

          “นี่ฮินะอย่างอนไปเลยนะฉันก็มานั่งดื่มกาแฟกับเธอตามสัญญาแล้วนะ”

“ก็ฉันอยากให้เธอสนใจฉันบ้างก็แค่นั้นเหละ อ้าย!...นั่นโจรปล้นธนาคาร”   

เธอพูดเสียงดังและชี้ไปทางธนาคารที่อยู่ข้างหลังผม

“เธอแน่ใจได้ยังไงเขาอาจจะแค่ซ้อมก็ได้นะ”

ปั้งๆ ไม่ทันขาดคำก็มีเสียงปืนดังขึ้นมา ทุกคนในร้านต่างก็หลบไปอยู่ที่ใต้โต๊ะและสักพักทุกคนก็มานั่งที่โต๊ะ

เหมือนเดิม แล้วก็คุยกันถึงเรื่องเหตุการณ์เมื่อครู่นี้

“เป็นไงเชื่อฉันรึยัง”

“จ้าเชื่อแล้วจะ”

          ต่อมาก็มีแม่ชีและคนขับรถส่งของเดินมาดื่มกาแฟและพูดถึงเหตุการปล้นธนาคารเมื่อครู่นี้ก่อนที่จะเดินออกไป

          ต่อมาก็มีตำรวจเดินมาสอบปากคำ

“เป็นไงบ้างครับสารวัตชิบะ”

“อ้าวซันโจคุงมาทำอะไรที่นี่ นั่นหนูฮินะใช่ไหมคงจะมาสวีดกันสินะ”

“ไม่ใช่นะครับ/ค่ะ” ผมและฮินะพูดพร้อมกับโดยไม่ทรายเหตุผล

“ก็ได้ๆ”

“มีอะไรให้ช่วยไหมครับ”

“แค่นี้ตำรวจอย่าเราจัดการได้สบายอยู่แล้ว”

ถึงจะบอกว่าไม่ต้องช่วยก็เถอะแต่เราก็ต้องหาหลักฐานให้ได้ นั่นไงหลัดฐานว่าคนๆ นั้นเป็นคนร้าย

“สารวัตผมได้หลักฐานที่ว่าใครคือหนึ่งในคนร้าย”

“ไหนหล่ะชิบะคุง”

“นั่นไงครับ”

ผมชี้ไปที่แก้วของแม่ชีที่มีรอยสิปสติกติดอยู่ที่ออกไปจากร้านเมื่อครู่นี้

“โดยปกติแม่ชีจะไม่แต่งหน้าทาปากโดยเด็ดขาดเพราะฉะนั้นแม่ชีคนนั้นคือแม่ชีปลอม”