คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Just a sins
OneShot Tonojake : Just a sins
#Avatar #Towajake #Tonojake
Waring : บาปมาก, Dirty talk, Sexually contents
Note : ต่อจาก Just a crush และ Just a flirt (ทั้งสามOS สามารถแยกอ่านได้ค่ะ)
Note II : เหมือนมีพล็อต แต่จริงๆแล้วไม่มี..
เนย์ทิรีเคยได้ยินเจคสอนลูกๆ ของเรา
‘ผู้ที่มาจากฟ้า-- มนุษย์เห็นแก่ตัวที่สุดในจักรวาล’
เจคเห็นสายตาที่โตโนวารีใช้มองตน
แรกเริ่มในแววตามีเพียงประกายของความชื่นชม แต่แล้วสิ่งนั้นก็ปรากฏขึ้นกลางชั้นเรียนขี่ซูนัก สะเก็ดไฟที่เปล่งประกายเหมือนดอกไม้ไฟ เฉิดฉายให้เห็นแค่เสี้ยวนาทีก่อนเลือนหายไปกับอากาศ ใจเสน่หาที่เจ้าของซ่อนเร้นไว้อย่างรวดเร็ว นาวีอื่นอาจมองไม่ทัน แต่ไม่ใช่กับเจค -- ไม่ใช่กับมนุษย์
เขาโยนหินถามทาง
“หรือว่าทะเลาะกับโรนัล?”
ทันเห็นคลื่นละอายไหวระลอก ก่อนโตโนวารีจะสยบมันด้วยการกะพริบตาเพียงครั้งเดียว โอโลเอทานเผ่าเม็ตคายีนาควบคุมตนเองได้ดีเยี่ยม ร่างสูงใหญ่ทอดมองเขาอย่างเป็นธรรมชาติ ส่งยิ้มเปี่ยมเสน่ห์ เหมือนเมื่อครู่ไม่มีอะไรผิดปกติไปจากทุกวัน
จะหาว่าโทรุคมัคโตยังไม่ทิ้งสันดานเห็นแก่ตัวของมนุษย์ก็ได้ แต่การตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเอาชีวิตรอด ความกลัวที่ไม่รู้ว่าจะถูกพรากครอบครัวไปอีกครั้งเมื่อไร เขาย่อมทำทุกวิถีทางเพื่อหาหลักประกันความปลอดภัยให้เนย์ทิรีกับพวกเด็กๆ
ความรู้สึกสั่นไหวของโตโนวารีคือหลักประกันที่ว่า --- เจครู้ว่าต้องใช้มันอย่างไร
สมองของนักรบผู้หนีจนหลังชนตรอกวิ่งเร็วจี๋ หางยาวสะบัดอย่างผู้ล่าล็อกเป้าหมายที่ต้องการ นิ้วเรียวยาวปัดปอยผมอีกฝ่ายไปด้านหลัง ลูบไล้เครื่องประดับ แสร้งแตะผิวเนื้อราวกับไม่ได้ตั้งใจ อ้อยอิ่งบนกล้ามเนื้อหนาแน่น แสดงภาษากายใกล้ชิดที่ไม่จำเป็น
จะถูกขับไล่ ตีตราว่าเป็นคนบาปก็ช่าง เนย์ทิรีจะโกรธจะเกลียด ลูกๆ จะผิดหวัง...ก็เอาเถิด
หากโตโนวารีปรารถนาเขา ก็จงคุ้มครองครอบครัวเขาให้ปลอดภัย
เงื่อนไขการได้โทรุคมัคโตมีง่ายๆ แค่นี้เอง...
.
.
.
โตโนวารีได้แต่ถามตัวเอง ชีวิตมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร
จุดที่ไม่สนแล้วว่ากำลังทำบาปต่อคู่ครอง หรือแค่ระบายตัณหาทั่วไป ภรรยาเขาท้อง นางประสงค์ให้สามีระบายความต้องการกับคนอื่น ส่วนเขาแค่ต้องตาเจคเข้าพอดี นาวีป่าผู้ถือครองความหวังไว้ในดวงตา นักรบที่กล้าต่อกรกับเผ่ากำเนิดของตนเพื่อความถูกต้อง
แค่ราคะ แค่ไม่ซาเฮย์ลูก็พอ
บอกกล่าวเอวาเช่นนั้น แม้ทันทีที่ริมฝีปากประกบกันเป็นครั้งแรก กระแสลมร้อนผ่าวจะพัดกระจายไปทั้งใบหน้า หัวใจของมหาสมุทรเต้นดังสนั่น
โตโนวารีคำรามต่ำ สบถยืนยันซ้ำต่อเอวา
ราคะ!
แค่ราคะ แค่ราคะ
ไม่ต้องการซาเฮย์ลู--
แตะลิ้นที่กลีบปากล่าง กัดแล้วดึงรั้งแผ่วเบา อ้อนวอนเจคให้จูบตอบอย่างไร้เสียง แต่ฝ่ายนั้นนิ่งจนเขาพรั่นใจ
อดทนรออย่างกล้ำกลืน เคลียไล้ริมฝีปากบนอวัยวะเดียวกัน อ้อยอิ่งราวกับกำลังภาวนา
หากนี่คือการปฏิเสธ...
แต่แล้วลิ้นเล็กๆ ก็ตวัดตอบสนอง เขารีบเกี่ยวรับแล้วดูดดึงทันที สัญชาตญาณสั่นสะเทือนด้วยความตื่นเต้นยินดีสุดขีด
เอวา
โอ้ องค์เอวา..
รสจูบจากโทรุคมัคโตหวานรัญจวนเกินไป ฉุดผู้ครองมหาสมุทรให้จมดิ่งอยู่กับลมหายใจที่รินรด คล้ายหลงทางอยู่กลางป่าเขา ร่อนเร่ยาวนานกว่าจะเจอแหล่งน้ำ เขาดื่มมันอย่างกระหาย ฉกฉวยเอาแต่ใจอยู่นาน ก่อนหัวไหล่จะถูกทุบ โตโนวารีถอนจูบอย่างช่วยไม่ได้
ความจุปอดของนาวีป่าช่างน้อยเหลือเกิน
“นี่--นี่..คือสิ่งที่เจ้าคิดเวลาอยู่ใกล้ข้าหรือ?”
เจคฉวยโอกาสช่วงพักหายใจถามด้วยเสียงสั่นๆ โตโนวารียิ้มมุมปาก กดจูบซ้ำที่ริมฝีปากบวมเจ่อ
“ใช่”
“อืมม-” นาวีป่าครางต่ำ สั่นและแหบ เสียงที่ทำให้เขาสั่นสะท้านไปทั้งกระดูกสันหลัง
“แล้วพี่ท่านอยากทำสิ่งใดกับข้าอีก”
ความใคร่เพิ่มพูนจากสรรพนามที่ถูกเปลี่ยน โตโนวารีพรมจูบจากสันกรามต่อเนื่องถึงลาดไหล่ ลูบไล้ร่างที่มีมัดกล้ามแต่เนื้อกลับนุ่มนิ่ม เอ่ยตอบด้วยเสียงที่แหบต่ำไม่แพ้กัน
“พี่จะกดเจ้าลงกับพื้น แยกสองขานี้ออก เติมเต็มรูเจ้าด้วยตัวตนของพี่ สอดใส่รุนแรงไม่ต่างจากสัตว์--”
สองมือสอดขยุ้มต้นขาด้านใน แรงจนนาวีคนเก่งสะดุ้ง หลุดขู่ฟ่อ
โตโนวารีกดจูบเรียกขวัญลงข้างขมับ กิริยาอ่อนโยนและนุ่มนวลต่างจากนิ้วที่เกลี่ยสะดือบุ๋ม ลูบวนท้องน้อยด้วยสัมผัสวาบหวิว
“กระแทกมันเข้าไปจนกว่าเจ้าจะสลบ หรือทำจนกว่าร่างกายนี้จะฉ่ำแฉะเพียงเพราะนึกถึงพี่...”
เจคตัวสั่น ลมหายใจเริ่มถี่กระชั้น “ทำกับข้าเสมือนเป็นตัวเมีย?”
เขาหัวเราะ
“เปลี่ยนเจ้าเป็นตัวเมียของพี่ต่างหาก”
.
.
.
อิกรานร่อนลงเกาะที่ห่างไกล โตโนวารีดึงเขาเข้าไปในถ้ำลับหลังม่านน้ำตก ผนังหินภายในส่องแสงอ่อนๆ เดาจากของใช้ ถ้ำนี้คงเป็นถ้ำส่วนตัวของอีกฝ่าย
เจคคิดว่าเราจะจูบกันต่อ แต่โตโนวารีทำให้เขาแปลกใจด้วยการปล่อยมือหนี เดินนำหน้าทิ้งระยะห่างหนึ่งก้าว ก่อนหมุนตัวกลับมายืนประจันหน้ากันแล้วส่งมือข้างหนึ่งออกมาอีกครั้ง
เขาเลิกคิ้ว ก้มมองพื้นถ้ำที่เรียบๆ ที่ไม่น่าเดินสะดุด ย้อนขึ้นมองฝ่ามือใหญ่ในลักษณะแบมือขอ...
อะไร?
เอียงคออย่างมึนงง ไม่เข้าใจว่าโตโนวารีกำลังขออะไรจากเขา ต้องโทษริมฝีปากชวนคลั่งนั่นด้วยส่วนหนึ่ง อีกฝ่ายจูบเขาจนสมองเบลอไปหมด ตอนนี้จะให้คิดอะไรตามก็ไม่ทันแล้ว
“เจค มานี่สิ”
มองยิ้มของโตโนวารีแล้วเหมือนถูกความหวานซึ้งพรากสติไป ร่างกายเขาขยับไปเองเหมือนถูกเชิด เจคยกมือขึ้น เตรียมวางบนฝ่ามืออีกฝ่าย จังหวะนั้นเองที่มองเลยไปด้านหลัง เสื่อสานและหมอนถัก
เขาชักมือกลับ ขยับเท้าถอยหลังอย่างลังเล
“มาเจค..”
น้ำเสียงที่โตโนวารีใช้เรียกชื่อเขานั้นนุ่มนวลแฝงไว้ด้วยอำนาจสมตำแหน่งโอโลเอทาน ยามนี้อีกฝ่ายจ้องมองเขาอย่างเปิดเผย แก้วตาสีน้ำทะเลลุกไหม้ด้วยเพลิงปรารถนาเด่นชัด ราวกับต้องการแผดเผาเขาให้ตายคาอก
“ในเมื่อเจ้าไม่ได้ต้องการแบบเดียวกัน เช่นนั้นเรากลับกันดีกว่า”
...แต่มันก็ยังนุ่มนวล
เจคฉุกคิดขึ้นมาเป็นครั้งแรกหลังถูกขโมยจูบกลางเวหา บาปที่เขากำลังทำอยู่ เป็นการทำเพื่อลูกเมียจริงๆ หรือแค่ใช้เป็นข้ออ้างสนองความต้องการอันเห็นแก่ตัวกันแน่?
เขาขยับร่างกายตัวเองอีกครั้ง ก้าวขาประชิดร่างสูงใหญ่ เขย่งปลายเท้ากดจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากอิ่ม ปฏิกิริยาของโตโนวารีเป็นอะไรที่น่าเอ็นดู เจคเห็นอีกฝ่ายสูดหายใจแล้วกลั้นลมกะทันหัน ใบหูลู่เล็กน้อย ขณะสบตากลับอย่างอดกลั้น
“โทรุคมัคโตไม่จำเป็นต้องเอาใจข้า”
“ข้าเปล่า”
กระซิบปฏิเสธ จับมือใหญ่ขึ้นแนบแก้ม ถูไถอย่างเอาใจ โอโลเอทานขมวดคิ้ว นัยน์ตาสีอ่อนมองนิ่ง
“ถ้าพี่ท่านคิดมาก ก็คิดเสียว่าเป็นข้อแลกเปลี่ยนของเรา” จูบเบาๆ กลางฝ่ามือ “คุ้มครองครอบครัวข้าเหมือนที่ท่านคุ้มครองคนในเผ่า ให้ที่พักพิงแก่พวกเขาแม้ในยามที่ข้าจากไป...แล้วจะเปลี่ยนข้าเป็นตัวเมียแบบไหนก็แล้วแต่ท่านเลย”
โตโนวารีหัวเราะ แปลกที่มันฟังดูขื่นขม
“จากไป? เจค ซัลลี่ เจ้าคิดว่าตัวเจ้าจะตายในสงครามนี้หรือ”
เขายักไหล่ “ข้าแค่คิดถึงทุกความเป็นไปได้”
ใช้เวลานานทีเดียวกว่าโตโนวารีจะตอบกลับ “ต่อให้เจ้าตายไปแล้วเม็ตคายีนาก็ยังต้องให้ที่พักพิงแก่พวกเขา...ข้อนี้ข้าค่อนข้างเสียเปรียบนะ”
“ไม่ใช่ตลอดไปหรอก...เนย์ทิรีของข้ามีจิตใจที่แข็งแกร่ง แต่นางสูญเสียมามากเกินไป--”
เมื่อเอ่ยคำว่า ‘เนย์ทิรีของข้า’ รอยยิ้มของโตโนวารีกลายเป็นอะไรที่มองแล้วแสลงนัยน์ตา เจคพยายามไม่ใส่ใจอาการเจ็บแปลบที่ตีขึ้นอกซ้าย กล่าวต่ออย่างมีเหตุผล
“ข้าอยากให้นางมีเวลาตั้งหลัก แค่พอได้พักหายใจก่อนเดินทางต่อก็ได้ ไม่ใช่ถูกบีบคั้นให้เข้มแข็งทันทีที่ข้าจากไป”
โตโนวารียิ้มแล้วมองกันเงียบๆ ราวกับกำลังพิจารณาข้อเสนอ เขาเลยใช้โอกาสนี้ไล่จูบลงมาถึงข้อมือ เสร็จแล้วย้อนกลับไปที่เรียวนิ้ว ก่อนดึงมือนั้นวางทาบบนลำคอของตัวเอง
มือใหญ่กำรอบคอเขาทันที นิ้วโป้งกดเบาๆ ตรงตำแหน่งของหลอดลม
“เจ้าก็ขี้ยั่วเหลือเกิน”
ต่อว่าเสร็จก็ดึงเขาไปจูบ เป็นอันว่าข้อตกลงสัมฤทธิผล
เจคไม่รู้ว่านาวีอื่นร่วมรักกันยังไง ที่แน่ๆ กับภรรยาไม่ใช่แบบนี้ เนย์ทิรีปฏิเสธที่จะถอดเครื่องประดับคอและต้นแขนออก -- สิ่งที่ใช้บอกถึงลำดับและสถานะในเผ่า ในขณะที่เขาอยากถอดให้หมด
เปลือยเปล่า ให้มีแต่ตัวไม่ต่างจากทารกแรกเกิด
ร่วมรักกันโดยไม่ต้องคิดถึงสถานภาพทางสังคม ไม่ต้องพะวงถึงหัวโขน หรืออะไรที่แบกอยู่บนบ่าทั้งนั้น พูดคุยด้วยภาษากาย เชื่อมต่อด้วยสัญชาตญาณใคร่ เคลื่อนไหวให้เป็นราคะบริสุทธิ์
เขาวนนิ้วโป้งกับข้อมือหนา ลากฝ่ามือขึ้นตามลำแขนแกร่ง จัดการปลดเครื่องประดับยศทั้งหมดของโอโลเอทานด้วยตัวเอง
ทั้งหมดที่หมายความว่าทั้งหมดจริงๆ
ขนนกกับเปียถักสีส้มแบกระจายบนพื้น ตามด้วยสายหนังที่คาดบนอก มีดสั้นและผ้านุ่ง แม้กระทั่งสร้อยที่ทำจากเขี้ยวโทคูน กำไลประดับต้นแขนก็ไม่เว้น
“นึกว่าจะห้ามข้าเสียอีก”
“ตอนนี้บนเกาะมีแค่เรา...ข้าค่อยห้ามเจ้าคราวหลังก็แล้วกัน”
โตโนวารีเองก็ช่างตามใจ,
.
.
.
พวกเขานัวเนียกันตั้งแต่ปากถ้ำยันกลิ้งลงบนเสื่อ โทรุคมัคโตทอดกายอยู่ใต้ร่างผู้นำเผ่าเม็ตคายีนา ขาเรียวข้างหนึ่งยกขึ้นสีกับข้างลำตัวหนา โตโนวารีตอบรับการกระทำนั้นด้วยการสอดท่อนแขนเกี่ยวที่ใต้เข่า ปรับองศาตัวให้ส่วนอ่อนไหวแนบชิดสนิทสนม ขยับสะโพกเสียดสีอย่างมีชั้นเชิง
เจคกวาดมองทั่วแผงอกกำยำ เส้นสักลายที่ตวัดประดับบนผิวมีความน่าเกรงขามพอๆ กับชวนให้รุ่มร้อนไปทั้งตัว เขาเลื่อนสายตาลง ช่วงเอวสอบเคลื่อนไหวราวกับทะเลคลื่น แก่นกายร้อนถูไถบดเบียด กระตุ้นประสาทให้อ่อนไหวเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต เจคจิกเล็บลงกับไหล่หนา เริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง
โตโนวารีเชยคางเขาขึ้นรับจูบ ไล่ต้อนชิงลมหายใจต่อเนื่อง เป็นอีกครั้งที่ต้องสะบัดหน้าหนีเพื่อโกยอากาศเข้าปอด ได้ยินอีกคนหัวเราะแผ่วๆ แล้วรู้สึกเสียศักดิ์ศรีจนตีหางกับพื้น
“ไม่เอาน่า อย่างอนพี่เลย”
กระซิบเสียงทุ้มผสมเคล้ากับลมหายใจหนักพานให้รู้สึกมวนท้อง โตโนวารีง้อเขาด้วยสัมผัสร้อนชื้นที่ใบหู พรมจูบซ้ำไปมาแล้วลากต่ำ
ไต่ลงมาถึงคอ--
ม่านตาสีอำพันหดวูบ ใบหูบิดลู่ สองมือดันแผ่นอกหนา หางเรียวกระทบพื้นถ้ำแรงขึ้นอีก
“ไม่เอา-”
“พี่ไม่ได้จะกัด”
โตโนวารีครูดฟันเขี้ยวตามรูปคอ เลียวนผิวเนื้อเกลี้ยงๆ เหมือนกำลังชิมรส “จะไม่กัด จนกว่าเจ้าจะอนุญาต”
“ไม่ใช่เรื่องกัดหรือไม่กัด..” แอ่นอกเสนอแทนลำคอที่ถูกรุกราน
โอโลเอทานรับข้อเสนอ จัดการครอบริมฝีปากบนยอดอกแล้วดูดแรงๆ สลับใช้ปลายลิ้นสะกิดเขี่ย นาวีใต้ร่างบิดตัว ครางกระเส่า
“อ่า พ พี่...พี่ จะกัดข้าก็ได้ แต่ห้ามทิ้งรอย”
โตโนวารีหัวเราะ เลียยอดอกชูชัน จูบแล้วงับลงไปเบาๆ
“ให้พี่จูบเจ้าต่อนะ”
“เป็นพวกชอบรักไปจูบไปรึไง-” โตโนวารียิ้มไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไต่จูบกลับขึ้นไป จัดการกลืนคำบ่นว่า
เจคครางอู้อี้ ก่อนยอมเปิดรับลิ้นร้อนเข้ามาท่องเที่ยวในโพรงปาก สองลิ้นเกี่ยวตวัด แข่งกันแย่งชิงความเป็นผู้นำจนกายสีฟ้าเริ่มยวบยาม โตโนวารีดูดลิ้นของเขารุนแรงเหมือนกำลังดูดส่วนล่างที่โยกเสียดสีกันจนส่วนปลายปริ่มน้ำ
แค่นั้นสติเขาก็เตลิด
.
.
.
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเคล้ากับเสียงเสียดสีของเสื่อสาน
“เจ-ค...มาเจค..”
เสียงทุ้มกระซิบเรียกแผ่วเบาข้างหู แตกพร่าเจือความปรารถนาข้นคลั่ก ฟังไม่เหมือนเสียงของโตโนวารีแต่ก็ยังเป็นอีกฝ่าย เขาครางฮือ สองขาเกี่ยวอยู่กับเอวสอบ เหนี่ยวรับแก่นกายของโอโลเอทานที่กระแทกเข้ามาไม่หยุด ความเสียดเสียวพลุ่งพล่านไปกับเลือดในกาย ไม่เหลือสติพอจะตอบรับสักคำ
ร่างสูงใหญ่ยันตัวขึ้นเหนือร่าง เจคไม่แน่ใจว่าตัวเองสบถด้วยความรู้สึกแบบไหนตอนเหนี่ยวคอชาวทะเลให้กลับลงมาหา
โตโนวารีเอนร่างกลับมาทาบทับอย่างว่าง่าย จูบร้อนๆ บดลงมาอีกครา แจกจ่ายทั่วผิวหน้า เน้นย้ำบนเปลือกตาและโหนกแก้ม นุ่มนวลจนหัวใจลุกไหม้
โอโลเอทานเผ่าเม็ตคายีนาเป็นพวกชอบทำรักไปจูบไป คล้ายวานิลลาเซ็กซ์แต่ไม่ใช่ซะทีเดียว
หวานละมุนละไม ขณะเดียวกันก็ดุดันอย่างเผ็ดร้อน
“..วารี-...อึ่ก..ดี!”
ครวญครางใต้รอยจูบ เอวถูกอีกฝ่ายจับกระชับ ก่อนกระชากเข้าใกล้ให้ท่อนกายร้อนแทงเข้าลึกกว่าเดิม
“อ๊ะ!!”
เจคผวาจนเรือนกายแอ่นโค้ง ดวงตาเหลือกสูง ความรุ่มร้อนแผ่ซ่าน หน้าท้องนูนออกมาเป็นกระเปาะ ก่อนโตโนวารีจะดันผิวท้องไม่ยั้ง ความเสียวซ่านโหมเข้าร่างระรัว
“อื้อ!”
เจคสะท้านเทิ้มไปทั้งร่าง ไฟราคะลุกลามตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เผาผลาญจิตวิญญาณให้มอดไหม้
“..มาเจค...โทรุค-”
กระซิบเรียกโดยที่ริมฝีปากยังเบียดชิด จูบกระชากลมหายใจดำเนินต่อพร้อมช่วงล่างที่โยกเข้าออกไม่บันยะบันยัง กระแทกโดนจุดกระสันซ้ำๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดสักนิด
แล้วเขาจะเอาสติที่ไหนไปตอบรับกัน--
****
คุยกับคุณความรัก ::
: สรุปว่าพ่อเจคเป็นตัวเมียของป๊าโทยังคะ (/ยื่นไมค์จ่อ)
T : (ยิ้มหวาน+ดันไมค์ออกนิ่งๆ)
J : (ส่งนิ้วกลาง+นอนคว่ำให้แม่เนย์ทิรีแปะกอเอี๊ยะ)
28/01/2023
เหมือนไม่ได้เขียนบทอัศจรรย์ตรงๆ แบบนี้นานเป็นปีแล้วยังไงไม่รู้ค่ะ (ฮา) สารภาพว่าใช้เวลาเคาะสนิมนานมาก ดังนั้นถ้าอ่านแล้วสะดุดตรงไหนขอให้ปล่อยผ่าน อย่าเก็บเป็นอารมณ์นะคะ (ริ้วรอยขึ้นก่อนวัยไม่รู้ด้วยน้า) ปล่อยใจจอยๆ ค่า
ปล. ยังไม่ได้ตรวจคำผิด
ความคิดเห็น