คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ยินดีต้อนรับสู่คฤหาสน์ปีศาจ(เอริท)
|
ฉันแหกปากตะโกนลั่นด้วยความตกใจของตนเองโดยที่นายเอริทยืนมองฉันอย่าง "เกิดบ้าอะไรของเธออีกล่ะ" "นายน่ะแหละเกิดบ้าอะไร ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้หา" "ก็นี่มันบ้านฉันนี่" "โกหกตกกองขี้ไก่ พ่อบอกว่าที่นี่เป็นบ่านเพื่อนพ่อนายมาเป็นเพื่อนพ่อฉันเมื่อ "นี่เธอโง่รึเปล่า ฉันเป็นลูกชายของเจ้าของบ้านน่ะสิสองเธอมีแต่ขี้เลื่อยรึไง" "กรอด นี่กล้าว่าฉันหรอ ตายซะเถอะ"ฉันยังแหกปากไม่หยุด "ฮึ"หมอนั่นแสยะยิ้มแล้วก็วิ่งเข้าไปในบ้านโดยที่มีฉันวิ่งตามไปพอมารู้ตัวอีกที อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนี่ฉันหลงกลเจ้านี่แล้วรึโธ่ว้อย ว่าแต่หมอนั่นวิ่งเร็วเป็นบ้า ฉันเดินหาหมอนั่นอยู่แต่ก็หาไม่เจอนี่มันอะไรกันวะคฤหาสน์ผีสิงรึไงกว้างเป็นบ้า 2 ชั่วโมงผ่านไป "หาไม่เจอเดินจนเมื่อยแล้วที่นี่ก็ไม่เห็นมีใครอยู่ฉันโดนแกล้งอะไรอีกล่ะ"ฉันบ่น "ยอมแพ้รึยังล่ะเลดี้" นี่มันเสียงเจ้าเอริทนี่หว่าแสดงว่าหมอนั่นอยู่แถวนี้น่ะสิและเมื่อฉันหันหลังกลับไป "ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" "โฮ้ย หูจะแตกผีเข้ารึไงยู"เสียงของนายเอริทนั่นเอง "ไอ้บ้า แกทำอะไรช้านนนนนนนนนนนน"ฉันลากเสียงยาว "แหะๆ ก็แค่แกล้งเล่น เอาล่ะออกมาได้แล้ว" หลังจากนั้นก็มีแม่บ้านคนใช้เป็นสิบๆคนออกมาเหลือเชื่อพวกนี้ไปซ่อนที่ไหนน่ะ "คุณธารช่วยพาเธอคนนี้ไปห้องพักทีสิ" "ค่ะ คุณหนู ไปเถอะค่ะคุณยู" เหลือเชื่อเจ้านี่เป็นลูกของที่นี่จริงๆด้วย ฉันเดินไปกับแม่บ้าน 2 คนแล้วได้หันไป "ซียูอะเกนฮันนี่"หมอนั่นพูดจบก็ส่งจูบ "แหวะ"ฉันแลบลิ้นไส่แล้วหันมาแอบยิ้มนิดๆ |
ความคิดเห็น