คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Track 4 :: The story has just begun
Track 4 :: The story has just begun
걱정하지 마, 넌 할 수 있어 무엇이든 넌 할 수 있어 이제 막 시작된 이야기, 이야기
걱정하지 마, 넌 갈 수 있어 어디에든 넌 갈 수 있어 이제 막 눈 앞에 펼쳐진 작은 길
อย่ากังวลไปเลย เธอทำได้อยู่แล้ว ไม่ว่าอะไรเธอก็ทำได้ ตอนนี้เรื่องราวเพิ่งจะเริ่มต้น
อย่ากังวลไปเลย เธอก้าวไปได้อยู่แล้ว ไม่ว่าที่ใดเธอก็ไปถึงได้ ตอนนี้เส้นทางข้างหน้าเพิ่งจะเปิดออก
"พวกเธอนี่จริงๆเลยนะ ฉันสั่งแล้วไงว่าไม่ให้หนี แล้วทำไมยังหนีห๊ะ!! จำไว้เลยนะยะ หนียังไงก็หนีไม่พ้น.." และตอนนี้ หลังจากหลุดรอดมาจากจองยุนโหด เด็กสติแตกทั้งหมดก็ต้องมาเจอกับโบอา ซึ่งอยู่ดีๆก็โผล่มาในตอนที่พวกเธอเตรียมพร้อมจะหลับเต็มที่ นอกจากนั้นยังแว๊บพวกเธอมารวมกันที่ห้องของยาดา ไอริน และพุนยองอีกด้วย
"อ๊ะ พวกเธอ อย่าหลับเป็นอันขาดนะยะ.." นางฟ้าโบอาสะบัดหน้าไปทางมยองนังกับอีซึลที่ตอนนี้ฟุบลงไปกองกับพื้นเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองคนจึงเด้งกลับขึ้นมานั่งทันที "..เข้าเรื่องดีกว่า ชั้น ขอถามพวกเธอซักนิดนึงนะ พวก เธอ มา ที่ นี่ เพื่อ อะ ไร กัน!!" เฮือก.. เน้นยำทุกคำพูด
"กะ ก็ มา เอ่อ ทำให้ทงบัง รัก เอ่อ พวกเรา อ่ะค่ะ - -"" ระดับเสียงของมิราลดลงตามความยาวของประโยคเนื่องจากสติอันลางเลือน ซึ่งคงไม่เป็นที่พอใจของนางฟ้าโบอาซักเท่าไหร่.. แต่อย่างน้อยคำตอบก็ถูกหล่ะ
"อืมมม ในเมื่อรู้.. แล้วทำไมไม่ทำห๊ะ!!!!! ชั้นมีเวลาให้พวกเธอร้อยวันนะ ไม่ใช่ร้อยปี!" เฮือก agian
"ก็ พวกเราไม่รู้จะทำยังไงนี่คะ.." เด็กสติแตกทุกคนตอบรับพร้อมกันด้วยเสียงอ่อยๆ
"ชั้นจะบอกอะไรให้นะ ถึงชั้นจะส่งพวกเธอมาที่นี่ ก็ไม่ได้หมายความว่าทงบังจะต้องรักพวกเธอ แต่มันขึ้นอยู่กับตัวของพวกเธอเอง ชั้นกำหนดไว้แล้ว ว่าพวกเธอคนไหนจะได้สมหวัง หึหึ ส่วนอีกสองคนที่อีก 2 คนที่เหลือ ก็ส่งมาเพื่อ.. ทดสอบพวกเธอไงหล่ะ เพราะฉะนั้น จะทำอะไรก็ทำซะ แต่เอาให้มันเข้าท่าและมีประโยชน์นะยะ"
"หา.. คนที่เหลือ แล้วคนที่เหลือใครคราย ฮ้าวววววว =O=" ตอนนี้สิ่งที่เรียกว่าสติได้หลุดลอยออกไปจากสมองน้อยๆของพวกเธอเรียบร้อยแล้ว หลังจากที่วันนี้พวกเธอลงแข่งว่ายน้ำการกุศลและวิ่งมาราธอนระดับประเทศ..
"ไม่ไหวๆๆๆ ชั้นคิดผิดจริงๆที่ส่งพวกเธอมา แต่ก็ไม่มีทางเลือกแล้วหล่ะนะ! เอาหล่ะ ชั้นต้องไปแล้ว ยังมีผู้จัดการวงที่ต้องไปคุยให้รู้เรื่อง ทำตัวให้ดีนะยะต่อไปนี้ ชั้นจะคอยดู" นางฟ้าโบอาดีดนิ้วหนึ่งครั้งเพื่อส่งพวกเธอกลับไปยังเตียงนอนของตัวเอง
"โชคดีนะ.." เธอกระซิบเบาๆกับตัวเอง และหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย..
-----
เช้าวันรุ่งขึ้น ในวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2550 สิ่งแรกที่เด็กสติแตกทั้ง 7 เห็น ก็คือ ข้อความจากโบอาที่ลอยคว้างอยู่กลางอากาศ
‘เรื่องผู้จัดการ พ่อแม่ โรงเรียน จัดการให้แล้ว อย่าลืมว่ามาทำไรกันที่นี่!!’
“เอ้านั่นไงมาแล้ว” ผู้จัดการเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นพวกเธอทั้ง 7 ลงบันไดมา
“สวัสดีค่ะ” ยาดาพูดขึ้นทำลายความเงียบที่น่าอึสอัส
“ผมได้รู้เรื่องพวกคุณจากโบอาแล้วน่ะ” ผู้จัดการเอ่ยขึ้นเมื่อพวกเธอหย่อยก้นลงบนโซฟา
“ตอนนี้ที่พวกเราต้องคิดก็คือจะแก้ข่าวยังไงดี พวกเธอคิดว่าจะทำอะไรได้บ้าง”
“เอ่อ...งั้นขอกระดาษหน่อยได้มั้ยค่ะ” ยังไม่ทันจบประโยคเรมินก็ฉกกระดาษและปากกามาเตรียมลิสต์รายชื่อ
เวลาผ่านไป ผ่านไป 10 นาที เด็กสติแตกนั่งลิสต์รายชื่อท่ามกลางสายตาไร้คำบรรยายของทงบังทั้ง 5 และผู้จัดการวง
“โอเคมั้ยค่ะ” และนี่คือลิสต์รายชื่อที่กลั่นกรองมาจากสมองอันน้อยนิดของพวกเธอ
1.แฟนคลับผู้โชคดี ((ก็เข้าท่า :: ผู้จัดการ))
2.นักเรียนแลกเปลี่ยน ((แล้วมาอยู่บ้านพวกเราเพื่อ?? :: ยุนโฮ))
3.พี่สาว ((ถึงพวกเธอจะหน้าแก่ขนาดนั้นก็ตาม แต่พวกเราก็ไม่ได้มีพี่สาวมากมายขนาดนั้น ::
แจจุง))
4.น้องสาว ((เหมือนข้างบน :: ทุกคน))
5.แม่ ((ผมมีแม่คนเดียวน่ะ :: ชางมิน))
6.ลูก ((แล้วใครเป็นแม่ =_= :: ยุนโหด))
7.นักเขียน ((แล้วเกี่ยวอะไรกับนักร้อง :: ทงบัง))
8.นักแต่งเพลง ((พวกเธอบางคนก็อาจจะแต่งเพลงได้น่ะ แต่อัลบั้มนึงเราคงไม่ต้องใช้ทรัพยากรนักแต่งเพลงมากมายขนาดนี้ :: จุนซุ))
9.โบอา คือ ให้โบอาช่วย ((ชั้นไม่ช่วยพวกเธอหรอกย่ะ :: โบอา))
10.คอรัส ((ทุกคนเลยหรอฮ่ะ!! :: ชางมิน))
11.เพื่อน ((ง่ายไปมั้ย :: ยุนโฮ))
12.ขงเบ้ง ((no comment = =”))
13.ญาติ ((ยั้วเยี้ยขนาดนี้? อืม แต่ก็พอโอเค :: แจจุง))
14.เมีย เอ่อ ภรรยา ((พวกเราน่าจะมีอนาคตที่ดีกว่านี้น่ะ = = :: ทงบัง))
15.นักร้อง ((ขอฟังซักท่อนซิ :: ผู้จัดการวง))
16.ดารา ((เอ่อ............. :: ทุกคน))
17.นักดนตรี ((แล้วพวกเธอเล่นดนตรีอะไรได้หล่ะ :: แจจุง))
18.คนขัดส้วม ((no comment again))
19.หมา ((ผมอยากเลี้ยงหมาน่ะ :: ชางมิน))
20.มนุษย์ต่างดาว ((อืม น่าสน พวกเธอมาจากดาวอังคารนี่เอง :: ยูชอน))
21.ลูกเพื่อนแม่/ คนรู้จัก ((เยอะขนาดนี้เรยเรอะ :: จุนซุ))
22.แฟน ((เฮรือก................. :: ทงบัง))
23.เบื้องหลัง ((ผมคิดว่าผมมีคนพออยู่แล้วน่ะ :: ผู้จัดการวง))
24.คนสวน/ คนใช้ ((ทงบังคงไม่เดินห้างกับคนสวนหรอกน่ะฮ่ะ :: จุนซุ))
25.ขี้ ((พวกเธอต้องการอ่ะไร - -“ :: ยุนโฮ))
26.ผู้จัดการ ((แล้วผมเป็นใคร?? :: ผู้จัดการวง))
27.ควาย แถมค่ะ ((พวกเรายังคงเป็นนักร้อง และยังไม่คิดจะผันอาชีพไปทำนา :: ทงบัง))
“อะไรกัน นี่มันอะไรกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” ผู้จัดการวงเริ่มตะบะแตกหลังจากอ่านลิสต์รายชื่ออันไร้สติของพวกเธอ
“ประทับใจมาก ๆ ทำไมพวกเธอช่างฉลาดล้ำเลิศอย่างนี้” ยูชุนลุกขึ้นปรบมือพร้อมกับพล่ามคำว่า Mavellous ไม่หยุด และโดนผู้จัดการและทงบังที่เหลือรุมสกรำ
สุดท้ายแล้วก็เหลือรายชื่อที่เข้าท่าไม่ถึง 10
1.แฟนคลับผู้โชคดี
2.น้องสาว
3.ขงเบ้ง
4.คอรัส
5.นักร้อง
6.เบื้องหลัง
7.นักดนตรี
8.แฟน
“ใครใส่ขงเบ้งเข้ามาเนี่ย = =” สิ้นเสียงผู้จัดการ มิรา อีซึล และยูชุน ก็ยกมือขึ้นทันที
“>o< 555+”
“เอาไปขังไว้ในส้วม” ยุนโฮในโหมดยุนโหดพึมพำพร้อมแผ่รังสีอาฆาต
“แล้วใครเสนอแฟน...” แจจุงแผ่รังสีอาฆาตละลอก 2
“ผมเอง...”
“เฮือก........... ผู้จัดการ.........” ทุกคนตกตะลึงกับความคิดอันพิสดาร ((น้อยกว่าขงเบ้ง)) ของผู้จัดการตัวเอง
“เอ้ย.... เอ่อ.. ผมว่านะครับ.. นายก็ว่าใช่มั้ยชางมิน...... อ่ะช่ายๆ คิดเหมือนกันใช่ม่ะฮ่ะแจจุง..... ใช่แล้ว ๆยุนโฮกับยูชอนก็ว่าอย่างนั่นใช่ม่ะ... ช่ายแล้วจุนซุก็คิดด้วยใช่มั้ย.... อ่า.......... ฮ่า ๆ......... คือพวกเรา เอ่อ ผมว่า............ว่า.....................................ว่า”
“พวกเธอหยุดเถียงกันได้แล้ว” ผู้จัดการแผ่รังสีอำมหิตความถี่สูงมากกว่ายุนโฮไปยังทงบังทั้ง 5 จากนั้นลุกขึ้นยืนแล้วพูดกับพวกเธอว่า
“ผมตัดสินใจแล้วว่าพวกคุณต้องเป็นวงดนตรี” ((ชีวิตมันง่าย ๆขนาดนี้เลยหรอ??))
“เอ่อ - -“ แต่พวกเราไม่ได้มีความสามารถทางด้านดนตรีเลยน่ะ” มยองนังพูดแล้วหัวเราะแฮะๆ
“ทุกคนเลยรึไง” ผู้จัดการอึ้ง ๆกับเด็กสมัยนี้
“ม่ายน่ะค้า ม่ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“= = เอาปากแกไปอุดส้วมก่อนดีมั้ยไอริน ก็มีไอรินกับมิรา อ่ะค่ะที่ช่ำชองเปียโน แล้วก็อีซึลที่ไวโอลินปานกลางอ่ะค่ะ” ซอยาดาผู้มีสติสัมปัญชัญญะลากไอรินไปสงบสติอารมในส้วม
“แล้วที่เหลือล่ะ O_O” ยูชอนยื่นหน้าเข้ามาเต็มที่
“อ๋อ พวกเราเป็นขี้ก็ได้ค่ะ…………..” เรมินเอ๋ย = =
“........ พวกเธอ”
-----
“ดีมั่ก!!! ทีนี้หล่ะมนุษย์ที่เล่นเปียโนก็ต้องให้ยูชอนสอน ส่วน...”
“เฮือก ผมหรอ ผมเหร้อ!! O[]O ผมเร้ออออออออออออออออ!!”
“เอาไปอัดในส้วมซ่ะยุนโฮ” ผู้จัดการเครียดกับอาการสติแตกของยูชอน
โครม!!!! “ผมเร้อออออออออออออออออ”
หลังจากนั้นยุนโฮก็ลากยูชุนไป.... แน่น้อนว่าคงไม่ใช่ส้วมอีกแล้ว เนื่องจากมันอัดแน่นไปด้วยความเอียนและเบื่อหน่าย จึงเปลี่ยนจุดหมายเป็นห้องซ้อมดนตรี เพื่อให้สอนคนสติแตกด้วยกัน......ไอริน
“............ เอ้าต่อ ๆมิราเล่นเบสใหญ่ใช่มั้ย งั้นไปเรียนกับยุนโฮแล้วกัน นายเป็นกีต้าร์นิ ระหว่างรอทีมงานขนเบสใหญ่มาก็ไปวางทฤษฎีกันก่อนซ่ะ”
“ครับผม!” ยุนโฮตอบรับผู้จัดการพร้อมทั้งส่งสายตาไปทางมิราว่า ‘ตามข้ามา!’
“รู้หน้าที่ใช่มั้ย จุนซุ”
“อ่า... ครับผม” ว่าแล้วก็พาเรมินไปหามุมสงบในห้องนั่งเล่น
ทีนี้ก็เหลือมนุษยชาติพึ่งพาไม่ได้ในห้องนี้
“เอ่อ หนูขอไปซ้อมไวโอลินก่อนน่ะค่ะ” แล้วอีซึลก็เดินออกจากห้องไปอีกคน
เงียบ.................................
“ยืนเฉยทำไม! พวกเธอก็ไปเตรียมพร้อมเซ่”
และแล้วก็เหลือ ชางมิน แจจุง ผู้จัดการ......................
“งั้นผมอ่านหนังสือต่อน่ะ” << ชางมิน
“ผมนั่งเล่นอยู่ที่นี่ก่อนก็ได้” << แจจุง
“ผม...........” << ผู้จัดการ
เงียบ........................
ออด........................
“โอ้วทีมงาน SM มาแล้ว ผมไปแบ่งหน้าที่ดีกว่า” << บทสรุปของผู้จัดการ
-----
สวัสดีครับ วันนี้ผม คิมแจจุง รับหน้าที่เป็นพิธีกรภาคสนาม ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องนั่งเล่นของวงนักร้องชื่อดัง ทงบังชินกิ สำหรับเหตุผลที่ผมมาทำหน้าที่ในวันนี้หรือครับ ... คือผม ... ไม่มีอะไรทำจริง ๆครับ - -“ ในช่วงนี้ผมจะพาไปพบสมาชิกที่อายุน้อยที่สุด ชิมชางมิน ครับ!
ผมลองยื่นหน้าเข้าไปสำรวจแบบฝึกหัดของเจ้าตัว สิ่งที่ผมเห็นก็คือ.................... เอ่อ ช่างมันไปเถอะ เอาเป็นว่าผมเอาปากกามาขีด ๆเขียน ๆ ในแผ่นนั้น แล้วก็เดินไปทางจุนซุกับแขกไม่ได้รับเชิญ ผู้ปรากฏตัวอย่างแปลกประหลาด เรมิน ตอนนี้ทั้งคู่กำลัง
“โด่...”
“ม่ายช่าย เธอต้อง โด สิไม่ใช่ โด่”
“โด......... เร........... มี............. ฟ้า ~~”
“อ๊ากกกกกกกกก ฟา ตะหาก”
“T^T ฝ่าาาา”
“เร~มีน~”
ผมว่าปล่อยทั้ง 2 คนไปดีกว่าน่ะครับ ตอนนี้เราไปดูทางห้องฝึกซ้อมดนตรีกันดีกว่า ตามผมมาเลยคร๊าบบบบบบบ ชู่ว์... เงียบ ๆนะครับ ท่าทางพวกเขาจะตั้งใจกันมาก ดูซอยาดา... เธอเป็นพวกเดียวกับเรมิน กับพนักงาน SM หมายเลข1 ครับ ตอนนี้ทั้งคู่กำลังบ่มเพาะจิตวิญญาณขั้นสูง... แล้วนั่งสมาธิ ((มันเกี่ยวอะไรกับแซ็กโซโฟนน่ะ?)) เอาเถอะครับ เรามาดูทางด้านของ บิพุนยองกับพนักงาน SM หมายเลข2 กันดีว่า
วิ้ว~ วิ้ว~~ วี๊ดดดดดดดดดด!!~
........จากเสียงท่าทางพวกเขาจะยุ่งกันมากน่ะครับ เพราะฉะนั้นเราเลี่ยงไปหา ชองมิรากับจองยุน..โหด ดีกว่าครับ ^^
อ่าว ทำไมมีแต่ยุนโฮนั่งหน้าโหดอยู่หล่ะ
“มิรา........”
“ส้วม!! - -++ “
โอเคครับ ผมเข้าใจแล้ว = =
เอี๊ยดๆๆๆๆๆๆๆๆ แอ๊ดดดดดด
เสียงอะไรซักอย่างดังกระหึ่มมาแต่ไกล โอ้ว เสียงไวโอลินนั่งเอง ตอนนี้อีซึลกำลังเล่นทำนองเพลง Tri-Angle อย่างเมามันส์ เอ๊ะ? แล้วพนักงาน SM หมายเลข3 หล่ะครับ
“มีปัญหาตรงไหน... ปลุกผมนะครับ....... คร่อก .........” แล้วเขาก็หลับไปหลังกล่องไวโอลิน
เอ้อ เราเปลี่ยนบรรยากาศไปทางสมาชิกอีกคนของวงทงบังชินกิดีกว่าน่ะครับ ^^ นั่นไง มิกกี้ยูชอน เขากำลัง ... เอ่อ.. กำลัง .... แบบว่า......
“555+ ให้ฉันโชว์ให้เธอดูว่าโปรเป็นยังไงเถอะ”
“ไม่!! มานี่!! เราเก่งน่ะ เราสามารถเล่นเพลง Moonlight Sonata ได้ด้วย!! “
“โถ่! เบๆ =v= ฉันแต่งเพลงได้ด้วย”
“ม่ายๆ เราก็ทำได้ นี่ๆๆๆๆ”
“555+ ทำอะไรของเธอน่ะ”
“ย้ากกกกกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆ”
=________________=” รู้สึกว่าผู้จัดการจะให้ยูชุนมาสอนไอรินเล่นเปียโนนะครับ แต่ดูแล้วเขาทั้ง 2 กำลัง .......... เฮ้อ ผมชักสงสัยแล้วสิว่าบ้านหลังนี้มีอะไรที่ปกติบ้างมั้ย?? อ่อ ยังเหลือมยองนังกับพนักงาน SM หมายเลข4 อยู่! ผมต้องฝากความหวังไว้กับคนพวกนั้น!!
“หิว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงของมยองนัง
“หิว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงของพนักงาน SM หมายเลข4
“ไปกินชิฟฟอน” เสียงของทั้งคู่
เฮรือก... ตอนนี้หน้าที่ของผมต้องยุติลงแต่เพียงเท่านี้ เพราะผมคงต้องไปทำชิฟฟอนให้ทั้งสองก่อนครับ ^^
-----
“เฮ้ย ๆ ยังไม่จบ! ไปกินด้วยยยยยยยยยย >O<” แล้วอีซึลก็วิ่งตามไปกินอีกคน
-----
โอ่ะโหย สุดยอดเลยคร้าบพี่น้อง!!! ไม่ได้อัพมาปีกว่า กลับมากันอีกแล้ว 555
แต่ประทับใจมากๆเลยนะคะ ยังมีคนอ่านอยู่ ซึ้งใจมากTT^TT
ขอบคุณทุกคนที่อ่านแล้วเม้นท์มากมายเลยนะคะ TTvTT
ความคิดเห็น