โอ้...ลันล้า เทพเพี้ยนเปลี่ยนนิทาน

ลำดับตอนที่ #4 : เรื่องที่ 4 เจ้าชายกบ (ตอนแรก)

                 กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.........

สุดยอดฮีโร่แบทซูสไม่อาจสามารถนอนเล่นเย็นๆใจกระดิกเท้าได้อีกต่อไป เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า....

เช้าวันหนึ่งเขาตื่นขึ้นพบว่าร่างกายได้เปลี่ยนกลายเป็นกบไปเสียแล้ว เขาตกใจจนแทบสิ้นสติอ้าปากร้องออกมา

“อ๊บๆๆ” (ซวยแล้ว ใครเล่นงานข้าทีเผลอ)

“อ๊บๆ”   (ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที)

ทันใดนั้นประตูห้องนอนของเขาเปิดออก พร้อมๆกับที่คราตอสเทพจอมพลังมีความจงรักภักดีสุดยอดควบตำแหน่งพ่อบ้านของซูสเดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้าเคร่งขรึม สายตาเขาจ้องเขม็งไปยังสิ่งมีชีวิตสีเขียวกลางที่นอน ขณะที่สายตากลมโตเปี่ยมไปด้วยความหวังพร้อมกับชูแขนร้องอ๊บๆขอให้ช่วย

เกือบจะเป็นเวลาเดียวกันที่เทพีแห่งสงครามผู้มีมันสมองปราดเปรื่องได้เดินทางมาถึง เช้านี้นางตั้งใจว่าจะมาทวงเงินจากมหาเทพซึ่งแพ้พนันว่าเบเลอโลฟอนจะสามารถจับม้าเปกาซัสได้รึไม่  นางได้ยินเสียงดังออกมาจากห้องนอนจำได้ว่าเป็นเสียงของคราตอส

“เกิดอะไรขึ้น ท่านคราตอส”

“ท่านอเธน่า เจ้ากบนี่บังอาจกล้าหลบหลู่องค์มหาเทพ มันอ้างตัวว่าเป็นองค์มหาเทพซูส ข้าต้องกำจัดมัน” คราตอสชี้นิ้วไปจุดกลมๆสีเขียวกลางเตียงบนกองชุดนอนตัวเก่งของมหาเทพ แต่ด้วยสายตาเฉียบแหลมของเทวีแห่งสงคราม นางก้มมองไปยังเจ้ากบตัวอวบ สังเกตเห็นคำสาปตัวจิ๋วปรากฏอยู่บนหน้าผากของมัน นางจึงหยิบแว่นขยายออกมาส่อง ทำให้มองเห็นคำสาปที่สาปไว้ 3 คำอย่างชัดเจน มันเขียนว่า “กบ กบ กบ” โอ้! ยอดเยี่ยม นางคิดในใจ แต่นางก็จำลายมือได้ว่าเป็นลายมือของใครแต่นางไม่อยากยุ่งเรื่องความแค้นส่วนตัวของพวกผู้ชายเท่าไหร่นัก

“ไม่ผิดแน่ท่านคราตอส กบตัวนี้คือมหาเทพซูส”

“เป็นไปไม่ได้ ที่กบตัวนี้คือองค์มหาเทพ เมื่อคืนท่านบอกข้าไว้ว่า จะออกเดินทางไปปราบมาร 7 วัน ดังนั้นเจ้ากบนี่ต้องแอบอ้างชัวร์ไม่ก็มั่วนิ่ม ข้าต้องจัดการกำจัดผู้แอบอ้างเป็นองค์มหาเทพ ตายซะ” คราตอสผู้ยึดถือคำพูดมหาเทพซูสอย่างเคร่งครัดเหนือสิ่งอื่นใดกล่าวด้วยน้ำเสียงกราดเกี้ยว พร้อมกับที่ดึงขวานที่เหน็บอยู่ที่เอวออกมาจามไปที่เจ้ากบตัวน้อย โชคดีเหลือเกินที่อเธน่าสกัดเอาไว้ได้  ทำให้ซูสรีบหนีเอาชีวิตรอดออกจากห้องทันที

“อ๊อบ อ๊บ” (เจ้าคราตอส ฝากไว้ก่อนเถอะ) ซูสวิ่งออกมาอย่างรวดเร็วเท่าที่เท้าทั้งสองข้างจะพาหนีออกมาได้  หนทางข้างหน้าดูแปลกตาในยามที่ทุกสิ่งทุกอย่างดูใหญ่โตไปหมด ในที่สุดขาเล็กๆก็พามาหยุดที่หน้าประตูห้องที่แสนคุ้นเคย ใช่แล้ว ห้องยัยเฮร่า

“อ๊บๆ” (เฮร่า เปิดประตูทีสิ)

ทันใดนั้นนางฟ้ารับใช้เปิดประตูห้องเดินออกมา จังหวะนั้นเองที่ซูสฉวยโอกาสวิ่งเข้าไปในห้องทันที เขาเห็นเฮร่าราชินีแห่งโอลิมปัสกำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่ เจ้ากบรีบกระโดดไปหาให้เฮร่าช่วย อย่างน้อยนางก็คงเป็นเหมือนนางฟ้าใจดีเหมือนในนิทานที่สามารถช่วยเขาแก้คำสาปได้

“อ๊บๆๆ” (เฮร่า เฮร่า)

ราชินีแห่งโอลิมปัสหันมองไปรอบๆตัวว่าผู้ใดเรียกนาง

“อ๊บๆ” (ทางนี้ เฮร่า ข้างล่าง)

ในที่สุดเฮร่าก็เห็นกบตัวอวบอ้วนน่ากินกำลังยืนสองขาชูแขนโบกมือไปมา นางเพ่งดูก็จำได้ว่าเป็นมหาเทพซูส แต่ก็ยัง

“ต๊าย เคอร์มิทแถวนี้ไม่มีบิ๊กเบิร์ดหรอกนะ ไปหาคุกกี้กินที่อื่นเถอะ”

“อ๊บๆๆๆๆ” (ข้าเอง ซูส ไง จำไม่ได้รึ เฮร่า)

“ตายแล้วซูส” เฮร่าเอามือทาบหน้าอกขนาดคัพดีแสนภูมิใจของตัวเองทำหน้าตาตกอกใจเสียเต็มประดา แต่ซูสก็ยังเห็นรอยยิ้มขบขันแฝงอยู่ในแววตา “โดนใครเขาสาปให้เป็นเคอร์มิทมานะ”

“อ๊บๆๆ”(จะใครก็ช่าง แต่ช่วยถอนคำสาปให้ข้าที)

“โอ้ วีรบุรุษแบทซูสผู้ยิ่งใหญ่ คราวนี้ท่านถูกสาปร้ายแรงอย่างนี้ ข้าคงช่วยถอนคำสาปให้ท่านทันทีคงไม่ได้ง่ายๆแน่”

“อ๊บๆๆๆ” (จะช่วยข้ารึเปล่า พูดอย่างนี้) เสียงอ๊บๆของซูสเริ่มฉุนเฉียว เฮร่าเห็นเจ้ากบหันหน้าไปอีกทางทำให้นางอดยิ้มด้วยความหมั่นไส้ไม่ได้

“ต๊าย แค่นี้ทำเป็นงอน ทำไมข้าจะไม่ช่วยท่าน แต่คำสาปร้ายแรงยิ่งนัก เพราะไม่ได้มีคนเดียวที่สาป ข้าจึงไม่อาจคลายคำสาปให้ท่านทันที แต่ข้าจะบอกวิธีแก้คำสาปให้”

“อ๊บๆ” (ว่ามา)

“จูบ จากคนที่รักท่าน จะช่วยแก้คำสาปให้ท่านได้”

ทันทีที่ได้ยินว่าจูบ จะสามารถช่วยให้คืนร่างได้ กบต้องสาปก็กระโดดหายวับออกไปทันที เฮร่าได้แต่ส่ายหัวกับท่าทีของมหาเทพ “ช่างเถอะ” นางคิดก่อนที่จะก้มอ่านนิตยสารในมือต่อ

-*-! -*-!

“อ๊บๆๆ อิอิ อ๊บ” (สบายมาก ใครๆก็อยากจูบข้า เพราะข้าเป็นฮีโร่ แบทซูส) ซูสบอกกับตัวเองในขณะที่ปีนขึ้นไปบนระเบียงให้นางฟ้ารับใช้ในวังและบรรดากิ๊กที่เขาแอบมีซ่อนไว้ในหมู่นางฟ้ารับใช้ไม่ให้เฮร่ารู้ ได้เห็นตัวเขาชัดเจน เมื่อปีนขึ้นไปบนระเบียงได้สำเร็จ เจ้ากบก็ยืดตัวขึ้นให้เห็น พร้อมๆกับยื่นปากจู๋ออกไป ทำปากจุ๊บๆๆ ไปก็ร้องอ๊บๆบัญชาไป

(สาวๆ มาจูบข้า ซูสผู้นี้จะให้รางวัล)

แต่น่าสงสารเหลือเกินที่บรรดานางฟ้ารับใช้และกิ๊กแอบซ่อนของซูสทั้งหลายนั้น มีพลังเทพอ่อนด้อยเหลือเกินจึงไม่อาจเข้าใจคำพูดของซูสได้ เพียงแต่ได้ยินเป็นเสียงร้องของกบเท่านั้น

“ต๊าย น่าขยะแขยงดูเจ้ากบตัวนั้นสิ” บรรดานางฟ้ารับใช้ทำท่ารังเกียจร้องวี๊ดว๊าย ไม่ยอมเข้าใกล้แม้แต่นิดเดียว

“อ๊บๆ” (อย่างนี้ต้องจู่โจม) ซูสกระโดดพุ่งเข้าหา โดยมีเป้าหมายเป็นริมฝีปากของหนึ่งในกิ๊กหนุ่มของซูสเอง “ ผั๊วะ” ถาดใบโตในมือของแกนนีมีทเด็กเสิร์ฟน้ำทิพย์ตบลงมาทันที ยังไม่ทันที่ร่างของเจ้ากบจะร่วงลงถึงพื้น บาทานุ่มนิ่มของสาวๆที่อยู่ร่วมเหตุการณ์ก็ช่วยกันเหยียบย่ำ

“เจ้ากบบ้านี่ น่าเกลียดยังไม่พอ แถมลามกอีกต่างหาก ยี้” กลุ่มนางฟ้ารับใช้และกิ๊กแอบแฝงพากันเดินหนีหายไปด้วยความขยะแขยง

“โอ...อ๊บๆๆ” (กลับมาก่อน อย่างเพิ่งไป นี่ข้าเองมหาเทพแบทซูสไง)

หลังจากนั้นก็มีเหตุการณ์เกิดขึ้นที่โน้นที่นี่ตามซอกตามมุมของอาคารหลายครั้ง จนต้องแจ้งเตือนเทพและนางฟ้าทุกองค์ให้ระวังการโจมตีของกบอมตะโรคจิต

*-*-*-*-*-* 

 ขณะที่ซูสกำลังนอนแบนราบเพราะช้ำในอยู่  ทันใดนั้นเองที่เขารู้สึกว่ามีเงาสีดำทะมึนสองร่าง มาทาบอยู่บนร่างเขาพร้อมๆกับที่มือป้อมๆคว้าตัวเขาขึ้นมาดูชัดๆ เจ้ากบเห็นใบหน้าเจ้าเล่ห์ของเทพตัวจ้อยสององค์ชัดเจน  ซูสนึกทันทีว่าความซวยคูณสองมาเยือนแล้ว เมื่อเด็กเทพทั้งสองประกาศคุณสมบัติประจำตัวออกมาชัดเจน

“จงหวาดหวั่น”

“จงหวาดกลัว”

“อุ๊บ...แอ๊บบ~” (โพบอส เดมอส อ๊าก...) ซูสร้องเพราะถูกมือป้อมๆบีบจนหน้าเขียว

“อ้าว..โฟรกะเด วันนี้ขึ้นมาอาละวาดถึงบนนี้เลยรึ เจ้าแอนทิรอสมาด้วยรึเปล่า แล้วนั้นอะไรอยู่ในมือ” เจ้าของเสียงทุ้มๆนุ่มชวนฝันของสาวๆถาม  ทำให้แบทซูสดีใจจนเนื้อเต้นว่าลูกชายสุดเลิฟมาช่วยให้พ้นเงื้อมมือเด็กนรกคู่ลูกชายของวีนัสเทวีแห่งความรักและอาเรสเทพสงคราม

“จงหวาดหวั่น”เดมอสเทพแห่งความหวาดหวั่นในร่างเด็กขู่ก่อนตอบ “มากับแอนทิรอส”

“จงหวาดกลัว”โฟรบอสขู่ก่อนชูกบตัวอ้วนในมือให้อพอลโล่ดู แต่สายตาของอพอลโล่เปล่งประกายแปลกประหลาดดูน่ากลัวซูสรู้สึกเช่นนั้น

“กำลังดีเลย ดิออร์กำลังหากับแกล้ม”

ซูสรู้สึกสยองเมื่อได้ยินแต่นั้นยังไม่สยองเท่าเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรเหนียวๆอุ่นๆไหลลงมาบนหัว

“อี๋ เจ้าเดเช็ดน้ำลายมั่ง ไหลเป็นน้ำตกเชียว” ฟีบัสเตือนหลานชายด้วยน้ำเสียงเอ็นดู ในขณะที่ซูสที่อยู่ในมือเดมอสส่ายหัวดิ้นรนสุดชีวิต 

“เอากบไปเล่นดีกว่าเดมอส” โฟรบอสเตือนคู่แฝดถึงจุดประสงค์ที่จับกบครั้งนี้ สายตาน่ากลัวของเทพแห่งความหวาดกลัวมองกบในมือของเทพแห่งความหวาดหวั่นอย่างมีความหมาย

“อ้าว...เฮีย” เสียงทักทายจากเทพชุดสูทสีเขียวผูกเนคไทลายเครื่องหมายคำถาม มหาเทพในร่างกบจำได้ว่าเป็นเสียงของลูกชายของเขาอีกคน

“เมส ดิออร์ได้กลับแกล้มรึยัง” อพอลโล่ถามในขณะที่เขาส่งสายตาให้เฮอร์เมสมองกบในมือของเดมอส เทพแห่งการสื่อสารลอบยิ้มสะใจก่อนตอบพี่ชาย

“ยัง กบนี่ท่าจะดี เฮียคิดว่ายังไง จะทอดรึย่างดีละ” สิ้นวาจาของเฮอร์เมสทำเอาความหวังของมหาเทพดับวูบเขารีบส่ายหน้าปฏิเสธ แต่ประกายความหวังก็กลับเรืองรองมาอีกซูสรู้สึกดีใจขึ้นมาเมื่อได้ยินพร้อมกับที่พยักหน้าเห็นด้วย

“จะเอากบไปเล่น” โฟรบอสบอก

“เล่นทรมานรึเปล่า” เฮอร์เมสถาม โฟรบอสพยักหน้าตอบรับ ทำให้ซูสส่ายหน้าร้องอ๊บๆน่าสงสาร

“ทำอะไรกันนะ พี่น้อง” เสียงดิโอนีซุสทักมาก่อนตัว ในมือเขาถือขวดไวน์หอมกรุ่นโชยมาแต่ไกลแค่ได้กลิ่นซูสก็มีความหวังเขารีบชูแขนขึ้นร้องให้เทพแห่งไวน์ช่วย

“ลูกเจ้าอาเรส กำลังจะเล่นบูชายัญกบ” อพอลโล่บอกน้องชาย

“งั้นรึ...” เสียงอ้อแอ้ราวกับว่าเมาตอบกลับมา “ข้ามีวิธีดียอดเยี่ยมเลยละสนใจไหมเจ้าโฟร เจ้าเดเคี๊ยกๆๆ” ต่อด้วยเสียงหัวเราะไม่ปกปิดความเจ้าเล่ห์ เด็กทั้งคู่รีบพยักหน้าด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ก่อนอื่น ไปหาลูกบอลทองมา”ดิโอนีซุสกระดกไวน์เข้าปากก่อนที่จะแนะนำต่อ “แล้วก็ท่อกลวงยาวๆขนาดที่พอใส่กบและลูกบอลทองลงไปได้”

โฟรบอสกับเดมอสรีบวิ่งไปหาอุปกรณ์มา ในขณะที่ฝากกบต้องสาปไว้กับสุริยเทพ

“จุ๊ๆๆ ข้าว่าเจ้าคุ้นหน้ากบตัวนี้ไหม” อพอลโล่ถามน้องชายทั้งสองเสียงเหี้ยมพลางคิดว่า ร้ายกาจมากมหาเทพที่เรียกข้าไปเยาะเย้ยต่อหน้าบรรดากิ๊กเล็กกิ๊กน้อย แถมยังให้ยกยอตนเอง จีบสาวไม่เคยพลาด ทั้งที่ข้าเพิ่งอกเดาะกลับมา อย่างนี้มันหยามกันชัดๆ 

“เหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ” เมสหัวเราะลงคอ  ระดับข้ายังต้องให้ดูแบทซูสจีบหญิงเป็นตัวอย่างด้วยรึ เสียหมด เทพแห่งการสื่อสารคิด

“ท่านคิดมากไปเอง กบนี่คงไม่ใช่มหาเทพแบทแมนซูสหรอก คราตอสบอกว่ามหาเทพไปพิทักษ์โลก” ดิออร์เน้นทุกคำพูด “ดังนั้นจะต้มจะยำยังไงก็ได้” ส่วนในใจกลับคิดว่า แค้นนี้ต้องชำระ เทพอย่างข้าระดับสุรต่านยังเรียกพี่ ต้องเสียเวลาเป็นวันไปฟังซูสโม้ไร้สาระเรื่องผู้หญิงนี่นะ  

หลังจากที่หายไปชั่วครู่ในที่สุดโฟรบอส เดมอสมาพร้อมกับท่อยาวสุดๆและลูกบอลในมือ และแล้วแบทซูสในร่างกบต้องสวมบทบาทของชายที่ชื่อว่าโจนส์ อะไรสักอย่างก็เริ่มชึ้น

“เหมือนเดจาวูยังไงชอบกล”เมสว่า

“ได้ความคิดจากหนังที่มันสร้างตั้งสามภาคสี่ภาคใช่ปะ” อพอลโล่เหยียดยิ้ม

“เคี๊ยกๆ” เสียงของดิออร์นีซูสหัวเราะเป็นคำตอบสุดท้าย

ชั่วขณะหนึ่งที่ซูสวิ่งหนีอย่างเอาเป็นเอาตายและได้ยินเสียงสนทนาระหว่างลูกชายทั้งสามอย่างชัดเจน น่าแปลกที่เขาดันนึกเห็นมโนภาพของ ทูเฟช เดอะริดเดิ้ล และเพนกวินซ้อนทับกันกับพวกตัวแสบที่กำลังหัวเราะเยาะเขาในขณะที่วิ่งหนีลูกบอลทองกลิ้งไล่ทับในท่ออย่างไม่คิดชีวิต

   *-*! *-*! *-*!

บนศาลาหินอ่อนในสวนไม่ไกลจากตรงที่เดมอสและโฟรบอสอยู่ ศัตรูทั้งสามของฮีโร่แบทซูสกำลังมองโฟรบอสกับเดบอสจับซูสบูชายัญอยู่

“ช่างเป็นมหาเทพที่รักหลานเสียนี่กระไร” ฟีบัสหรือทูเฟชในมโนภาพของแบทซูสเหน็บแนม

“จะตายไหมนั่น เจ้าโฟรกะเจ้าเดนี่ใช่ย่อย ข้าว่าวีนัสเพี้ยนไปแน่เลย อยู่ดีๆดันสาปเจ้าสองตัวนั่นให้กลับเป็นเด็กอีกครั้ง” เฮอร์เมสเปรยขึ้นขณะที่มองหลานชายจับกบซูสโยนจัมฟ์ปิ้งลงไปหากองไฟ

“ข้าได้ยินจากแอนทิรอสมาว่า อยู่ดีๆวีนัสดันนึกหน้าเจ้าสองตัวนั่นตอนเป็นเด็กไม่ออกว่าน่ารักขนาดไหน เลยบันดาลให้กลายเป็นเด็กอีกครั้ง กรรมเลยตกอยู่ที่แอนทิรอสต้องมาคอยดูแล” ดิโอนีซุส เมรัยเทพอธิบาย

“แล้วเจ้าสองตัวนั่น มันน่ารักตรงไหน วีนัสถึงอยากเห็น พวกท่านเห็นรึเปล่า” เทพแห่งแสงหันมาถามน้องชายแต่เฮอร์เมสและดิออร์นีซูสยักไหล่เชิงไม่มีความเห็น

ตอนนั้นเองที่แอนทิรอสเดินมาตามพี่ชายทั้งสอง เมื่อเดินมาถึงก็เห็นเด็กสองคนกำลังใช้ไม้เขี่ยกบที่นอนแผ่หลาดูไร้เรี่ยวแรง ซูสดีใจมากที่เห็นเทพแห่งการรักตอบมาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้า รู้สึกเหมือนเทวดามาโปรด ถ้าเป็นแอนทิรอสต้องยินยอมจูบเขาด้วยความเต็มใจแน่ เพราะเทพแห่งการรักตอบย่อมไม่ปฏิเสธคำขออยู่แล้ว  ซูสคิดในใจจนดีใจแทบจะลอยได้ จึงพยายามรวบรวมแรงฮึดขึ้นมาอีกครั้ง

“โอ๊บๆ” (แอนทิรอส ถ้าเจ้าจูบข้า ข้าจะยกตำแหน่งโรบินให้เลย)

แต่กลับกลายเป็นว่าแอนทิรอสรู้สึกถูกรังสีอำมหิตกำลังจ้องเล่นงานอยู่ ด้วยสัญชาตญาณจึงหันไปมอง ชั่วขณะวินาทีนั้นเองที่กบกระโดดเทคตัวลอยขึ้นจู่โจม ซูสทันได้เห็นประกายตาพิฆาต พร้อมกับที่อีโรเต้เหวี่ยงหลังเท้าเตะเขากระเด็นลอยหายวับในขณะที่โฟรกับเดอ้าปากค้าง

“โอ้ ไนท์ชู๊ต” เสียงตบมือเชียร์ดังมาจากสามหนุ่มสามมุมที่นั่งดูเหตุการณ์อยู่ 

“หือ เมื่อกี้ข้าเตะโดนอะไรนะ” แอนทิรอสถามพี่ชาย

“แอนตี้ ใจร้ายรังแกแม้กระทั่งกบ” โฟรกับเดพูดขึ้นพร้อมๆกัน

“เฮ้ย ใครว่า ข้านะช่วยให้มันพ้นทุกข์พ้นโศกจากฝีมือพวกท่านต่างหาก” แม้อีโรเต้จะตกใจที่เผลอตัวทำร้ายกบไร้เดียงสาลงไป แต่เขาก็ยังแก้ตัวน้ำขุ่นๆ