โอ้...ลันล้า เทพเพี้ยนเปลี่ยนนิทาน

ลำดับตอนที่ #3 : เรื่องที่ 3 ลูกหมูสามตัว

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.........

            ถึงเวลาที่โลกต้องการวีรบุรุษปราบมารคนใหม่ หลังจากเหล่าฮีโร่คนก่อนๆทำงานไม่บรรลุได้ตามเป้าที่วางไว้ ดังนั้นเทพีอเธน่า เทวีแห่งสงครามและคลั่งไคล้ผู้กล้า จึงปั้นสุดยอดวีรบุรุษน้องใหม่จอมพลังขึ้นมาอีกหนึ่งหน่อส่งเข้าประกวด   แต่เบื้องหลังนั้นทราบจากคำให้การของผู้ต้องการดิสเครดิตเธอกระซิบบอกว่า ที่จริงแล้วหล่อนอยากเลี้ยงต้อยบรรดาฮีโร่ แต่ขอปิดชื่อพยานบุคคลเอาไว้เพื่อรักษาสวัสดิภาพให้ยั่งยืน แต่จะขอแย้มไว้นิดๆว่า เขาผู้นั้นก็มีตำแหน่งหน้าที่คล้ายเทวีนั้นแหละ 

                “ครั้งนี้ท่านต้องปลอมตัวเป็นหมาป่าเข้าไปยังบ้านแก๊งลูกหมู สงสัยว่าจะเป็นอสูรร้ายปลอมตัวมา ล่อลวงบรรดาฮีโร่ให้ตกเป็นเหยื่อของพวกมัน ถ้าใช่ก็จงกำจัดมันซะ” เทวีแห่งสงครามอเธน่าผู้มีแฟนคลับเป็นเหล่าฮีโร่ทั้งหลาย นางมอบภารกิจให้กับฮีโร่คนใหม่หมาดๆ 

            ชายร่างใหญ่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อทรงพลังมองดูชุดหมาป่าตัวน้อยในมือ เขามองอย่างชั่งใจว่ามันจะเล็กไป จะใส่ได้หรือไม่

                “ไม่ต้องห่วงนี่เป็นของวิเศษ รับรองท่านใส่ได้แน่” อเธน่ากล่าวก่อนที่จะหายตัวไป

                เฮอร์คิวลิสกางชุดหมาป่าออก ก่อนที่จะลองสอดแขนไปข้างหนึ่งปรากฏว่าใส่ได้ แล้วเขาก็สวมมัน ตอนนี้เขากลายเป็นหมาป่าตัวใหญ่น่ากลัวกว่าที่คิด  นับว่าเป็นชุดวิเศษจริงๆ 

                เขาออกเดินทางไปยังบ้านของผู้ต้องสงสัยตามที่เทวีอเธน่าได้ให้แผนที่เอาไว้ กระท่อมสไตล์คัลทรี่สร้างจากฟางข้าวทั้งหลัง ช่างคิดได้ หน้าบ้านมีแผ่นป้ายบอกว่า “กระท่อมแสนรักของลูกหมูตัวที่หนึ่ง”

 

                ขณะนั้นเองที่เจ้าของกระท่อมยังไม่รู้ว่ากำลังมีภัยร้ายแรงมาถึงตัว เพราะกำลังนอนกลางวันฝันไปถึงวันเวลาเก่าๆ ที่ยังใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกับบรรดาพี่น้อง   

                ครอบครัวสุขสันต์เล็กๆน่ารักอยู่ครอบครัวหนึ่งมีลูกน้อยที่น่ารักอยู่สามตัว แต่แล้ววันหนึ่งความสุขก็สิ้นสุดลงเมื่อไทฟอนหัวหน้าครอบครัวได้ถูกแบท(ซูส)แมนจัดการด้วยสายฟ้า เปรี้ยงเดียวจอด อีคิดนาเมียสาวได้เรียกลูกทั้งสามตัวมาเพื่อแบ่งเงินเอาประกันชีวิตของไทฟอนที่ทำไว้กับดิสอินชัวร์รัน

                 “ไทฟอน พ่อเจ้าอยากเห็นพวกเจ้ามีบ้านมีช่องเป็นหลักแหล่ง เงินจำนวนนี้เขาทิ้งให้พวกเจ้าเอาไปปลูกบ้านอยู่นะจ๊ะ”

                อสูรน้อยทั้งสามตัวหอบเอาเงินที่ได้รับออกเดินทางไปหาปรมาจารย์ช่างรับเหมาที่เก่งที่สุดเพื่อสร้างบ้านตามแบบที่พวกมันอยากได้  แต่หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกลนักที่จะเดินทางไปตามหาปรมาจารย์ช่างรับเหมาบนยอดเขาสูงลิบ ว่ากันว่าสุดยอดฝีมือผู้นั้นอยู่ในนครโอลิมปัสซิตี้ แต่พวกมันต้องฝ่าด่านบรรดาฮีโร่ออกปราบมอนสเตอร์โดยมีอเธน่าให้ท้ายให้ได้เสียก่อน

 

                “ไฮดี้แน่ใจรึเปล่า ว่าพวกเรามาถูกทาง” นีเมียนจังหันหัวมาถามน้องชาย ทำให้หัวที่สองหนึ่งในหัวทั้งเก้าของไฮดร้าที่เรียกตัวเองว่าเบตาหันหัวมาตอบ

               “รอแป๊บ เจ้าเอตากำลังดูแผนที่อยู่” สิงโตยักษ์เงยหน้าขึ้นมองดูหัวที่เจ็ดของงูยักษ์เก้าหัวกำลังก้มอ่านแผนที่ขณะที่หัวที่ห้าและหกช่วยกันคาบแผนที่กางเอาไว้

                “พวกแกกำลังอ่านแผนที่กลับหัวอยู่นี่” นีเมียนจังเตือนด้วยน้ำเสียงเรียบๆสมกับเป็นพี่ใหญ่เจ้าป่า

                “อุ” เอตาสะดุ้งก่อนที่พูดออกมาอย่างเขินๆ “ โทษที เฮีย” มันตั้งหลักใหม่แต่ก็ทำให้เอพซิลอนและซีตาต้องลำบากเปลี่ยนมุมวุ่นวายเพื่อกลับแผนที่ใหม่ หลักจากที่จับทางถูกมันก็กระดี๊กระด๊าชี้ทางให้พี่น้องออกเดินทางไปตามแผนที่  เซอร์บี้เจ้าหมาน้อยสามหัวตัวสุดท้องวิ่งนำหน้าไปอย่างรวดเร็วตามนิสัยไฮเปอร์ของมัน                 
                  วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทั้งสามตัวได้เดินทางบุกป่าผ่าดงฮีโร่ทั้งหลายแหล่ที่พยายามออกมาสร้างชื่อด้วยการเก็บเลเวลปราบมอนสเตอร์ได้สำเร็จ ขณะที่ค่าหัวของพวกมันก็เพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัวทุกครั้งที่โค่นฮีโร่ลงได้ ด้วยการร่วมแรงร่วมใจของสามพี่น้อง

และแล้ววันนี้ของทั้งสามตัวได้มาเงยหน้ามองประตูขนาดใหญ่เหนือประตูนั้นมีแผ่นป้ายเขียนไว้ว่า

เฮฟเฟตัสรับเหมา !

 

เจ้าของบ้านสะดุ้งตื่นด้วยเสียงเคาะประตูบ้าน มันเดินงัวเงียไปที่ประตูก่อนที่มองลอดผ่านช่องเล็กๆที่บานประตูออกไป เห็นหมาป่าตัวใหญ่ยืนยิ้มแยกเขี้ยวโชว์ขาวยักคิ้วสบตามัน 

“มาหาใคร”

เฮอร์คิวลิสได้ยินเสียงห้าวๆค่อนข้างกังวานแต่ฟังดูไม่ค่อยชัดคล้ายมันไม่กล้าพูดเต็มเสียง มันไม่เหมือนเสียงลูกหมูที่ต้องฟังดูแหลมๆ  อย่างนี้น่าสงสัยต้องทำตามที่เทวีอเธน่าแนะนำ 

“ข้าเป็นเจ้าหน้าที่สรรพากรมาตรวจสอบการเสียภาษีโรงเรือน”    

วินาทีแรกที่ได้ยินทำเอาเจ้าของบ้านเสียวสันหลังวาบ ปลูกบ้านน้อยหลังนี้ต้องเสียภาษีโรงเรือนด้วยรึ ภาษีอะไรนั้นไม่รู้จักด้วย

“มันคืออะไร” เสียงตะกุกตะกักดังลอดออกมาให้ได้ยิน ทำให้เฮอร์คิวลิสได้ใจ

“ได้ยินว่าบ้านหลังนี้ไม่ได้จ่ายค่าภาษีที่ดิน ข้ามาตรวจสอบเปิดประตูมาคุยกัน”

“อะไร เมื่อกี้ยังภาษีโรงเรือนอยู่เลยตอนนี้เป็นภาษีที่ดินแล้ว”  เจ้าของบ้านอุทาน

“เอาน่า เปิดประตูออกมาคุยให้เห็นหน้า”  เฮอร์คิวลิสเอื้อมมือไปเปิดประตูบ้าน ทันใดนั้นเสียงเขาได้ยินเสียงลงกลอนจากด้านในดังลั่น

“เปิดประตูเดี๋ยวนี้” เฮอร์คิวลิสดึงบานประตูให้เปิดแต่ข้างในก็ยื้อเอาไว้สุดๆ

 “ไม่เปิดโว๊ย”

“เปิด เดี๋ยวนี้ ไม่งั้นข้าจะพังเข้าไป” 

“ไม่เปิด ข้ารู้นะเฟ้ย ว่าแกปลอมตัวมา”

เฮอร์คิวลิสรวบรวมพลังสูดลมหายใจเข้าลึกๆอัดไว้เต็มปอด ก่อนที่จะพ่นลมเป่าออกมา พลังลมพัดกระท่อมที่สร้างขึ้นจากฟาง ทำเอาเศษปลิวไปเพียงเล็กน้อย ที่เหลือยังตั้งมั่นอยู่ดีมีสุข ส่วนเจ้าของนั้นนั่งกระดิกขาจิบชาอุ่นๆสบายใจอยู่ข้างใน

“เฮ้ย อะไรกันนี่” หมาป่าในคราบเฮอร์คิวลิสเกาหัว ทันใดนั้นป้ายชื่อที่แขวนอยู่หน้าบ้านหล่นมาโดนหัว เขาหยิบขึ้นมาดู พลิกดูข้างหลัง

“เฮฟเฟตัสรับเหมา”

“มิน่า พลังลมข้าถึงทำอะไรไม่ได้ อย่างนี้ต้องเผาสถานเดียว”

วีรบุรุษทรงพลังราดกระป๋องน้ำมันไปรอบๆกระท่อมน้อยทันที มีรึเจ้าของบ้านจะยินยอม มันเปิดประตูออกอย่างรวดเร็ว คว้าคอเฮอร์คิวลิสในคราบหมาป่าขึ้นมาจ้องตา

“แก.. ” เสียงคำรามออกมาจากปากราชสีห์  

ชายทรงพลังในคราบหมาป่าเหงื่อแตกซกด้วยความหวาดหวั่น  สะ..สิงโตตัวบิ๊กเบิ้มขนาดนี้มีตัวเดียว นี่มันราชสีห์อัสลานนี่หว่า 

“อัสลาน...เดี๋ยวก่อน พูดกันดีๆๆ”

เสียงราชสีห์คำรามและใช้อุ้งเท้าตบปากหมาป่าตัวปลอมซ้ายขวาเต็มแรงด้วยความน้อยใจที่ถูกเรียกผิดตัว

“ข้า...นีเมียน ไม่ใช่ อัสลาน” 

ว่าแล้วมันก็โยนหมาป่าตัวปลอมลงกับพื้นใช้อุ้งเท้าตะปบซ้ายทีขวาที เหมือนแมวตะปบหนูเล่น เล่นเอาเฮอร์คิวลิสยอดวีรบุรุษต้องคิดหนัก วินาทีนี้เขาต้องหาทางเอาตัวรอดรีบยื่นข้อเสนอทันที

“ข้าให้เจ้าเลือกระหว่างไม้ขีดไฟกับไฟแช็ก เจ้าเลือกอันไหน” เฮอร์คิวลิสชูสิ่งของในมือทั้งสองข้างให้เห็นว่าตอนนี้เขามีไพ่เหนือกว่า

“ไม่เลือก แต่ข้าจะกินแก”

วินาทีเป็นวินาทีตายนั้นเองที่เฮอร์คิวลิสโยนไฟแช็กไปที่กระท่อม 

พรึ่บ!

“ไฟไหม้เจ้าข้าเอ๊ยไฟไหม” หมาป่าตัวปลอมตะโกนในขณะที่นีเมียนเต้นเป็นเจ้าเข้าที่เห็นกระท่อมถูกไฟไหม้

“บ้านข้า”

“ที่นี้แหละ ข้าจะได้สร้างชื่อด้วยการปราบสิงโตใจร้ายอย่างนีเมียน” เฮอร์คิวลิสดึงกระบองไอเท็มคู่ใจออกมาเพื่อตีมอน ตามที่ได้รับเควสจากอเธน่ามา แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรก็ถูกราชสีห์ใช้อุ้งเท้าหน้าตบหมาป่าเฮิกกระเด็นไปไกลก่อนรีบวิ่งไปสมทบกับพี่น้องที่เหลือด้วยความเจ็บใจที่ถูกเผาบ้าน   

****

กว่าฟีบัส อพอลโล่จะชักราชรถหลังซุ่มจอดแอบงีบกลางวันออกจากหมู่เมฆได้ก็จวนจะบ่ายแก่แล้ว นั่นเป็นเวลาที่วีรบุรุษน้องใหม่หน้าใสจอมพลังได้เดินทางมาถึงบ้านของลูกหมูตัวที่สอง กระท่อมสร้างจากท่อนซุงขนาดใหญ่ และทางเข้าหน้าบ้านมีป้ายติดว่า บ้านน้อยแสนเลิฟของลูกหมูตัวที่สอง เขาอ่านป้ายหน้าบ้านว่าไม่ผิดหลังแล้ว ด้วยมั่นใจก้าวเท้าเดินไปกดกริ่งที่ติดอยู่หน้าประตูบ้านเขามองผ่านหน้าต่างเห็นเงาวูบวาบเคลื่อนไหวไปมา ท่าทางในบ้านจะอยู่กันหลายตัว

“ข้าเป็นเจ้าหน้าที่จากกองระแวงระวังวัฒนธรรม ได้รับแจ้งว่าที่นี่เปิดให้เยาวชนเล่นเกมเถื่อน God of War”  

ขณะนั้นภายในบ้านเดลตากำลังเพลิดเพลินกดปุ่มรัวบังคับ คาโตสตัวเอกไล่กำจัดซูสอย่างเอาเป็นเอาตายท่ามกลางเสียงเชียร์ของสมาชิกภายในบ้าน

“อีกนิดเดียว เลือดมันลดแล้ว” อัลฟ่าส่งเสียงเชียร์ดังฟ่อๆ

“ฟันมันเลย” ไอโอตาลุ้นคอโก่ง 

หลังจากเชียร์เดลตาเล่นเกม God of War ภาคล่าสุดตอน บี้ซูสให้ตายคามือนั้น เอพซิลอนรู้สึกคอแห้งตั้งใจไปเปิดตู้เย็นเอาเป๊ปซี่ซีโร่มาดับกระหาย ตอนนั้นเองที่มันได้ยินเสียงตะโกนจนเสียงแห้งของหมาป่าตัวปลอมที่อยู่นอกบ้าน

“เฮ้ อัลฟ่า เบตา แกมมา เดลตา ซีตา เอตา ธีตา ไอโอตา มีเจ้าหน้าที่จากกองระแวงระวังอะไรสักอย่างมาตะโกนป่าวๆ อยู่หน้าบ้าน”

“ระแวงระวังวัฒนธรรม ต่างหาก มาทำอะไรฟะตอนนี้” เบตาไม่สบอารมณ์ที่ถูกขัดจังหวะ

“เอพซิลอลไปดูซิมันจะเอาอะไร” ธีตาบอกหัวที่ห้า

“แกนั้นแหละที่ไปธีตา เรื่องอะไรมาใช้ จะดูเดลตาฆ่าซูส”มันกระดกน้ำอัดลมลงคอ เอตารู้สึกรำคาญจึงไปดูเองกับตา  เมื่อโพล่หัวไปดูจึงเห็นหมาป่าตัวใหญ่โทรมๆยื่นขาสั่นอยู่หน้าบ้านมันจึงถามด้วยน้ำเสียงที่ฟังเหมือนมีลมพ่นดังซี่ๆ ออกไป

“มาทำอะไร”  

เฮอร์คิวลิสในคราบหมาป่าถึงกับตกใจที่เห็นหัวงูขนาดใหญ่พี่ๆอนาคอนด้ากำลังแลบลิ้นจ้องจะเขมือบอยู่ เขาตะโกนร้องดังลั่นข้ามเขาด้วยความคาดไม่ถึงว่าจะเจอ

“ไพธอน”

ทำให้บรรดาหัวงูที่เหลืออีกแปดหัวหันขวับรีบออกมาดูทันที

“ไหนๆ มันอยู่ไหนมีใครเห็นไพธอนบ้าง” บรรดาหัวงูทั้งหลายถามกันเซ็งแซ่

“พวกแกไม่ใช่ไพธอนรึ” เฮอร์คิวลิสชี้หน้าถาม

“ดูเดะพวกเรา ไอ้เจ้าหมาป่านี่หาว่าพวกเราเป็นไพธอนตัวนั้น” เบตายื่นหัวของมันเข้าไปดูใกล้พร้อมกับสูดกลิ่น “กลิ่นไม่เหมือนพวกหมาป่าที่ข้าเคยกินแฮะ” 

“ไอ้หมอนี่ละมั๊ง ที่บอกว่าเป็นเจ้าหน้าที่จากกองระแวงระวังวัฒนธรรม” แกมมาเอียงคอดูชัดๆ

“เรียกเฮียมาดูสิ เฮียเคยบอกว่าอย่าซี้ซั้วให้คนแปลกหน้าเข้าบ้าน” ไอโอตาหัวที่เก้าเสนอ

“บัตรละบัตรประจำตัว” ธีตาตัวที่แปดทวงบัตรตามที่นึกออก

เฮอร์คิวลิสใช้ความนิ่งสยบความกลัว เขาพยายามนับในใจอยู่หลายเที่ยวเพราะบรรดาหัวงูทั้งหลายไม่ยอมอยู่นิ่งให้นับ ก็สรุปได้ว่าที่แท้เจ้างูพวกนี้คืองูเก้าหัวแน่แล้ว จึงเริ่มแผนต่อไป

“ข้าเป็นเจ้าหน้าที่จากกองระแวงระวังวัฒนธรรมมาตรวจสอบ..”

“อย่าไปฟังไอ้นี่มันขี้จุ๊” เสียงร้องเตือนมาจากในบ้านในขณะที่งูยักษ์หลีกทางให้เจ้าของเสียงเดินออกมา สิงโตยักษ์เดินเบียดออกมาหน้าประตู

“ไอ้นี่แหละ ที่เผาบ้านข้า” นีเมียนแยกเขี้ยวพวกไฮดร้าหัวทั้งเก้ามาจ้องหมาป่าทันทีทำเอาเฮิกที่อยู่ในชุดหมาป่ารู้สึกร้อนวูบวาบทันที

“อุ๊ย นีเมียนจัง”  หมาป่าเฮอร์คิวลิสยกนิ้วทักทายเขารีบถอยห่างทันทีก่อนที่ถูกจับได้ แต่ก่อนมานี่ได้เตรียมแผนสำรองมาแล้ว

“จะรับลูกเกลี้ยงรึบาซูก้าดีละ” ชายหนุ่มในชุดหมาป่าชูอาวุธในมือขึ้นแต่ไม่ทันไรก็ถูกไฮดร้าใช้หางตวัดขาล้มลง จังหวะนั้นเองที่นิ้วเขาไปเหนี่ยวไกบาซูก้าเข้า จรวดพุ่งออกไปยังเป้าหมายทันทีทำเอาเจ้าของบ้านอ้าปากทั้งเก้าค้าง

“....”

ระหว่างนั้นเองที่เฮอร์คิวลิสรู้ตัวว่าอยู่ไม่ได้แล้ว อยู่ไปอาจถูกแยกชิ้นส่วนได้ 

*****

สามวันต่อมา ณ.คฤหาสน์หรูกลางป่า ภายในห้องนั่งเล่น เจ้าของบ้านและแขกที่มาพักกำลังวางแผนฟ้องร้องค่าเสียหายที่เกิดขึ้นกับองค์กรผู้ผดุงความยุติธรรมซึ่งมีแบทซูสเป็นประธาน ในขณะที่กำลังร่างคำร้องอยู่นั้นเสียงกดออดหน้าบ้านก็ดังขึ้น 
 

หมาป่าตัวเดิมนั่นเองที่กดออดคราวนี้มันบอกว่า

“ข้าเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ยินว่าที่นี่ชุมนุมเกินกว่า 3 ตัวโดยไม่ได้รับอนุญาต   ขอเข้าตรวจค้น”

เมื่อประตูบ้านเปิดออก พร้อมกับที่หมาสามหัวตัวมหึมาก้าวเท้าออกมาทำเอาเฮอร์คิวลิสหวาดหวั่นในขนาดและความประหลาด เขามองผ่านช่องประตูที่เปิดอ้าเอาไว้ด้านหลังหมาสามหัวไปในบ้านท่ามกลางความมืดทึมของตัวบ้าน เขาเห็นแสงสะท้อนเรืองรองอยู่ 20 คู่ อยู่ข้างในสิ่งที่อยู่ข้างในบ้านนั้นน่าหวาดกลัวมากว่า

“หึหึหึ” หมาสามหัวหัวเราะแทบจะเป็นสามเสียง มันแยกเขี้ยวพร้อมๆกันทั้งสามหัวแถมพูดพร้อมกันอีกด้วย “ข้าเซอร์เบอรัสยินดีเหลือเกินที่นานๆจะมีแขกเช่นท่านหลงเข้ามาตรวจค้น เชิญ เลยท่านหมาป่า เชิญค้นได้ อย่างได้เกรงใจ” มันว่าพลางดันหันจอมพลังในคราบหมาป่าเข้าไปยังนรกที่รอต้อนรับอยู่ในบ้านอย่างไม่เกรงใจ 

“เอาไว้คราวหน้าดีกว่า ท่านเซอร์เบอร์รัส”เฮอร์คิวลิสรีบออกตัว

“แหมๆๆ ไหนๆก็มาถึงแล้ว เข้าไปเลย เข้าไปกินกาแฟข้างในหน่อยเป็นไง” หมาสามหัวถีบจอมพลังเข้าไปในบ้านแล้วปิดประตูอย่างรวดเร็ว 

 

หลังจากนั้นวันรุ่งขึ้น แมสนิวส์ได้ลงข่าว

“เจ้าของบ้านวางแผนจับจอมวางเพลิงระเบิดบ้านได้โดยละม่อม”