ห้องออริของไรท์ ห้ามเข้าเด็ดขาดนะ !

ลำดับตอนที่ #99 : แอชลีย์ อีวาเนตต์

REGISTER

 

 

ชื่อ - นามสกุล : แอชลีย์ อีวาเนตต์ l Ashley Evanett
 

อายุ : 16

 

เพศ : หญิง
 

ประเภท : GE
 

ความสามารถพิเศษ :
- สัญชาตญานนักล่าที่เต็มเปี่ยม
- ทักษะการต่อสู้ต่างๆ
- ความแม่นยำในการโจมตีระยะไกล
- การซ่อนตัว
- การวางแผนที่จะเบียนเป็นมายด์แม็พไว้อย่างละเอียด
- การแยกแยะเสียง
 

 

ประวัติ : แอชลีย์เกิดมาในครอบครัวของแดมเปียร์ แม่เป็นแดมเปียร์สาย Red One ส่วนพ่อเป็นแดมเปียร์สาย Deep Blue ส่วนเธอก็ต้องมาเป็นแดมเปียร์สาย Golden Eyes อย่างช่วยไม่ได้ พ่อแม่ปลูกฝังเรื่องทักษะการเป็นแดมเปียร์มาตั้งแต่เด็ก แต่เธอไม่ได้ตั้งใจเรียนรู้ทักษะเลยแม้แต่น้อย กลับอยากใช้ชีวิตแบบที่เด็กสาวธรรมดาทั่วไปเขาทำกันมากกว่า ไม่อยากจะฆ่าใคร ไม่อยากจะอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ เธอจึงไม่อยากเป็นแดมเปียร์เลยสักนิด และอีกสาเหตุหนึ่งที่เธอไม่อยากเป็นแดมเปียร์ ก็คือ เพื่อนของเธอคนหนึ่ง ชื่อ จูเลีย ซึ่งเป็นแวมไพร์ เธอสนิทกับจูเลียมาก โดยไม่แบ่งแยกเผ่าพันธุ์ และเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวในชีวิต โดยสนิทกันเพราะเห็นจูเลียถูกพวกเด็กๆ แวมไพร์รุมกลั่นแกล้งพอดี จึงเข้าไปช่วยเหลือและเริ่มรู้จักกัน ซึ่งจูเลียมักจะโดนกลุ่มแวมไพร์ด้วยกันแกล้งรุนแรงเสมอ พ่อแม่ของเธอรู้ว่าจูเลียเป็นแวมไพร์ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร เพราะจูเลียเคยช่วยพ่อและแม่จากกลุ่มแวมไพร์ไว้ได้ตอนที่ไปพลาดท่าในภารกิจ ( จูเลียสวมผ้าคลุมปิดหน้าไว้แล้วถอดทีหลังตอนที่พ้นจากพวกแวมไพร์แล้ว ) ทำให้แอชลีย์ไม่คิดอยากจะฆ่าแวมไพร์สักเท่าไหร่

แต่จุดเปลี่ยนของชีวิตก็มาถึง เมื่อเธออายุได้ 14 ปี จู่ๆ จูเลียก็วิ่งเข้ามาในบ้านของเธอหน้าตาตื่น ยังไม่ทันจะถามอะไร เสียงโหวกเหวกโวยวายก็ดังตามมา นั่นคือกลุ่มแวมไพร์นั่นเอง ดูเหมือนมันจะไล่ล่าจูเลียอยู่ พร้อมกับเผาบ้านเรือนไปทั่ว พ่อของเธอลองถามจูเลียดู ก็ได้ความว่า มีแวมไพร์ด้วยกันจับได้ว่าเธอไปเป็นเพื่อนกับมนุษย์ ซึ่งตามกฎแล้ว ห้ามแวมไพร์ไปญาติดีกับมนุษย์เด็ดขาด โดยเฉพาะแดมเปียร์ซึ่งเป็นศัตรูตัวฉกาจ พ่อแม่จึงสั่งให้เธอพาจูเลียหนีไป พ่อแม่จะรับมือเอง เธอจึงทำตามคำสั่งนั้นโดยพาจูเลียวิ่งหนีเข้าไปในป่า ระหว่างทางได้เห็นแม่วิ่งไปในป่าอีกด้านหนึ่งพร้อมกับกอดศีรษะของพ่อ และมีแวมไพร์ฝูงหนึ่งตามไปด้วย ก่อนจะมีเสียงกรีดร้องตามมา แน่นอนว่าพ่อและแม่ของเธอไปสวรรค์เรียบร้อยแล้ว...

ส่วนเธอและจูเลียก็หลบๆ ซ่อนๆ อยู่ในป่าเป็นวัน ไม่มีแวมไพร์ตนไหนหาเจอ ตกค่ำ จูเลียได้ขอออกไปหาอาหาร เพราะตนทนความกระหายไม่ไหว กลัวจะกัดเธอเสียก่อน เธอรู้สึกไม่ดี แต่ก็ให้ไป โดยจำกัดพื้นที่และเวลาเอาไว้ด้วย หลายชั่วโมงต่อมา จูเลียก็ยังไม่กลับเสียที เธอจะออกไปตามก็ไม่กล้าพอ จึงออกตามหาตอนเช้า และพบว่าไม่ไกลจากที่เธอจากมา จูเลียอยู่ในสภาพที่ร่างกายไหม้เกรียมจากการเผาของไฟและไร้ศีรษะเลือดเจิ่งนองไปเสียแล้ว...นั่นทำให้เธอโกรธแค้นพวกแวมไพร์มากที่ฆ่าได้ไม่เว้นแม้กระทั่งพวกตัวเอง และยิ่งเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวด้วย เธอจึงตัดสินใจไปฝึกทักษะอย่างจริงจังกับอาจารย์ที่เป็นแดมเปียร์ และอาจารย์ก็พาเธอมายังที่แห่งนี้...