ห้องออริของไรท์ ห้ามเข้าเด็ดขาดนะ !

ลำดับตอนที่ #109 : นานามิ โช ( นานะ )

{Crazy Area}

ใบรับสมัครผู้รอดชีวิต

Image : Minatosaki Sana TWICE or SIXTEEN

{ ใช้รูปแรกเน้อ จิได้ไม่ต้องเสียเวลาตัดรูป }

ชื่อ-นามสกุล : นานามิ โช ( Nanami Cho ) // นานามิ แปลว่า ทะเลทั้งเจ็ด ส่วนโช...ลืมไปแล้ว ถถถถ

ชื่อเล่น : นานะ ( Nana ) // แปลว่า เลขเจ็ด ( แต่บางคนก็เรียก นามิ โช หรือ นานามิไปเลย แต่ชื่อเล่นหลักก็ นานะ แหละ )

อายุ : 20

น้ำหนัก / ส่วนสูง : 48 / 167

อาชีพ : นักศึกษามหาวิทยาลัย ปี 2 ( ทำงานพาร์ทไทม์เป็นพนักงานร้านฟาสต์ฟู้ด และอื่นๆ อีกมากมาย )

ประเภทอาวุธที่ถนัด / อาวุธที่มีติดตัวตอนนี้ : อาวุธอะไรก็เอามาเหอะ /  แต่ที่ติดตัวตอนนี้ก็...ไม้กวาด ไม้ถูพื้น แล้วก็กระทะ ( เดี๋ยว...นี่อาวุธเรอะ !!!! )

ความสามารถขั้นพื้นฐาน {เฉลี่ยรวมไม่เกิน 200}

·        HP {พลังชีวิต} : 40

·        ATK {การโจมตี} : 40

·        DEF {การหลบหลีก} : 40

·        INF {อัตราการติดเชื้อ} : 0

·        HID {ซ่อนตัว} : 40

·        TRU {ความเชื่อใจ} : 40

น( ( นานะจังเป็นกลางทุกอย่างค่---// ความจริงคืออินี่ไม่รู้จะเน้นไรให้นางดี )

ลักษณะนิสัยส่วนตัว : นานะเป็นสาวน้อยที่ค่อนข้างเฟรนด์ลี่ ชอบทักทายด้วยคำว่า " ไฮ้ ! " ไม่ก็พวก " โอฮาโยะ " " คนนิจิวะ " แบบญี่ปุ่น ขี้เล่นไม่เล่นขี้ เข้าหาได้ทุกคนแบบไม่เฟค ( เฟคไม่เป็น ) เล่นได้หมดทั้งกับหญิง ชาย ตุ๊ด เกย์ เลส ทอม ดี้ และเพศอื่นๆ สารพัด เชี่ยวชาญด้านการบริการ ( ถึงได้มาเป็นพนักงานไง ) มองทุกคนเป็นเพื่อน ไม่ว่าเขาจะดูหยิ่ง เงียบ โหด น่ากลัวขนาดไหน จนใครต่อใครก็เตือนเธอให้ระวังเรื่องการเข้าหาคน ( แต่เธอก็ไม่ค่อยเชื่อนักหรอก ) ไม่ชอบการสูญเสียเลยสักนิด ถ้าให้เลือกฆ่าใครจะตัดสินใจทั้งน้ำตา อ่อนไหว ร้องไห้ง่าย ( บางทีแค่ดูเทเลทับบี้ก็ร้องไห้ไ---)  ขยัน หนักเอาเบาสู้ อึด ถึก ทน ช่วยงานได้ทุกรูปแบบ ตั้งแต่ปักผ้ายันซ่อมรถ สู้ชีวิตเพื่อหาเงินมาให้พ่อกับแม่ ( เคยรวยมาก่อนจะล้มละลาย ) ติดดิน ไม่ค่อยชอบความสะดวกสบายที่ได้มาง่ายๆ ชอบอะไรที่จะต้องพยายามเองมากกว่า โดนใครหลอกใช้เธอก็ไม่รู้หรอก เพราะเธอเชื่อใจทุกคน คิดว่าทุกคนย่อมต้องมีข้อดีเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ไม่มีใครที่จะเลวร้ายไปซะหมด  ใช้จ่ายเงินประหยัดมาก เพราะเธอรู้ดีว่า เงินแต่ละบาทสำคัญขนาดไหน เป็นคนแรงเยอะ มือหนัก แค่สะกิดนิดเดียวบางทีก็ทำคนๆ นั้นล้มได้...ตรงไปตรงมา ถ้ามันไม่ใช่อะไรที่ทำให้เพื่อนเสียใจ เธอก็จะไม่เก็บเอาไว้ให้รกเมมโมรี่ในสมอง ความรู้สึกเสียใจเป็นสิ่งเดียวที่เธอเก็บเอาไว้ ( นอกนั้นรึ เมนส์มาก็บอก ปวดขี้ก็บอก บอกแม่มทุกอย่า---) จากการที่ฝึกงานมาตั้งแต่มอสี่ ทำให้เธอค่อนข้างว่องไวมาก ซุกซน คล่องแคล่วประดุจลิง บางที เห็นนางอยู่ข้างหลัง พอเผลอแล้วหันไปดูอีกที นางหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้...เธอน่ารักแบบธรรมชาติ บางทีก็แบ๊วออกมาอัตโนมัติอย่างไม่รู้ตัว รูปร่างสูง หุ่นดี ( แม้จะดูบึกๆ ไปนิ---) หน้าตาสวยหวานน่ารักสมวัย จนทำให้มีใครจีบเธออยู่หลายคน แต่ด้วยความซื่อ ( บื้อ ) ในด้านความรัก ทำให้เธอไม่เคยมีแฟนเลยสักคน...เวลาใครมีปัญหาอะไร ก็จะรับฟังได้หมด ประดุจเป็นที่ปรึกษา ไม่ค่อยเรียนเก่งมากนัก แต่ทำงานส่งทุกงาน ( ต่างกับ ผปค. จั---) กินจุไปนิดนึง ( โดยเฉพาะของกินในร้าน ที่แอบกินอยู่บ่อยครั้ง....) ชอบเลข 7 เป็นที่สุด ( รองลงมาก็ 14 และ  49 ) ชอบอะไรที่เป็นญี่ปุ่นๆ มาก ทั้งคำศัพท์ อนิเมะ อาหาร หรือเพลง นอกจากการสูญเสียหรือการโดนหลอกใช้ เธอก็ไม่มีอะไรที่ไม่ชอบแล้วล่ะ สรุปคือ คนดีแหละ แค่แรงเยอะไปหน่อย

มาเจอโรงเรียนนานาชาตินี้ได้อย่างไร : กำลังเก็บกวาดร้านฟาสต์ฟู้ดอยู่ดีๆ ซอมบี้ก็บุกเข้ามา ( สาเหตุที่อาวุธที่พกมาถึงเป็นแบบนั้น....// ในร้านจะให้มีปืนก็ดูอลังไปนิด ) ก็เลยรีบวิ่งออกมา จะไปมหาลัย ยามก็กลายเป็นซอมบี้ไปแหล่ว จะกลับหอพัก ซอมบี้ก็อัดกันแน่น เลยนึกถึงโรงเรียนที่ตัวเองเคยเรียนเมื่อตอนมัธยมซึ่งอยู่ไม่ไกล เลยไปหาที่พึ่งที่โรงเรียนแห่งนี้