ตายซาก #คนตายเดินได้ - นิยาย ตายซาก #คนตายเดินได้ : Dek-D.com - Writer
×

    ตายซาก #คนตายเดินได้

    โลกเริ่มเน่าลงเรื่อยๆผมเองก็จำไม่ได้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นหรือจริงๆแล้วความผิดพลาดทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะผมเองกันแน่นะ

    ผู้เข้าชมรวม

    81

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    81

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  4 ต.ค. 64 / 21:55 น.
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    โลกเริ่มเน่าลงเรื่อยๆผมเองก็จำไม่ได้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นหรือจริงๆแล้วความผิดพลาดทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะผมเองกันแน่นะ

    สวัสดีผมชื่อดร.นฤดล กิจดำรงค์กุล อายุ32ปี น้ำหนัก52กิโลกรัม สูง170เซนติเมตร ผมค่อนข้างผอมแห้งเพราะทำแต่งาน ผมเป็นนักวิจัยสัตว์และมนุษย์ก่อนหน้านี้ผมทำงานวิจัยชิ้นหนึ่ง มันชื่อว่าตายซาก เพราะสัตว์ที่ผมนำมาทดลองมันตายตัวนึงกับอีกตัวที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็กำลังจะตาย ผมฉีดวัคซีนที่ผมคิดค้นเข้าไปในร่างตัวที่ตาย มันไม่มีปฏิกิริยาใดๆผมจึงเปลี่ยนเป้าหมายเป็นอีกตัว มันเป็นหนูตัวน้อยๆที่ขาหักทั้งสองข้าง ผมเลยนำมันมาทดลองผมจัดการฉีดวัคซีนให้มัน ยาวัคซีนที่ผมคิดค้นเป็นยาที่ช่วยเสริมสร้างกล้ามเนื้อให้แข็งแรง และสามารถทำให้ร่างกายหายเองได้ และมันก็ได้ผลมันกลับมาเดินได้ภายในสองนาทีทั้งๆที่มันทำเหมือนกำลังจะตายเมื่อสองนาทีก่อน จนผมรู้สึกแปลกใจ แต่ผมต้องทำสิ่งอื่นก่อนจะมาคิดวิตกกับเรื่องนี้

    ผมรีบนำเรื่องที่ผมค้นพบไปบอกกับหัวหน้าทีมวิจัย แต่ทุกคนกลับไม่สนใจและให้เหตุผลว่างานวิจัยของผมมันล้มเหลวและให้ผมทิ้งงานวิจัยชิ้นนี้ซะ แต่หลังจากนั้นเจ้าหนูตัวที่ผมคิดว่ามันตายกลับฟื้นขึ้นมา ผมรีบแจ้งทุกคนอีกครั้งทุกคนเห็นปาฏิหาริย์กับเจ้าหนูตัวนั้น แต่สิ่งที่ผมได้กลับเป็นการพักงานและไม่ให้ผมเข้ามายุ่งเกี่ยวกับงานวิจัยชิ้นนี้ ก่อนจะมอบหมายผลงานของผมให้เจสัน ศัตรูคู่แข่งของผมได้สานต่องานของผม ผมเดินหลบออกมา ก่อนที่จะได้เห็นสิ่งที่ไม่คาดฝัน เจ้าหนูตัวนั้นกระโดดกัดเข้าที่ใบหูของนักวิจัยคนนึงซึ่งผมแน่ใจว่าเป็นเจสัน และเมื่อผมวิ่งกลับมาดูมันก็ใช่อย่างที่ผมคิดจริงๆ ทุกคนต่างหาเจ้าหนูตัวน้อยที่หนีหายหลังจากกัดเจสันโดยที่ไม่ได้สนใจเจสันเลย

    "มันกัดหูฉันเธอต้องรับผิดชอบ!!!อั่ก! อึก! อ๊ากกก!!" เขาตะโกนโวยวายเสียงดังลั่นชี้หน้าว่าผมพลางเอามือกุมใบหูตัวเอง ก่อนที่เจสันจะล้มลงไปนอนชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้น และก่อนที่เจสันจะหมดสติไป แล้วลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง และวิ่งไล่กัดนักวิจัยท่านอื่นๆที่กำลังค้นหาเจ้าหนูทดลองของผม ผมจำได้ตอนนั้นเขาโดนมันกัดไปแค่สองนาทีเอง

    ถามว่าผมรอดมาได้ยังไงเหรอ วิ่งสิครับเกิดเรื่องแบบนี้ใครจะกล้ายืนอยู่กับที่ล่ะ ถึงมันจะเป็นเพราะผมเป็นต้นเหตุก็เถอะนะ หลังจากวันนั้นผมก็กลับมาทำงานวิจัยอีกครั้ง เพราะศาสตราจารย์สั่งให้ผมกลับมารับผิดชอบสิ่งที่ผมก่อ เขาสอนทุกสิ่งทุกอย่างให้ผม ก่อนที่เขาจะกลายเป็นแบบพวกมัน

    พวก"ตายซาก"

    \\\-_-///



    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น