ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic saint seiya : Gold Saint mission

    ลำดับตอนที่ #5 : Saint VS. Spector (2)

    • อัปเดตล่าสุด 1 ส.ค. 51



    "สตาร์ดัสต์ เลเซอร์"

    ฟิ้วววววว

    "ไม่โดนหรอกมู ท่านี้ช้าไปแล้ว" มิวเยาะเย้ย

    "หนอยแก" มูเริ่มเครียดเพราะปล่อยสตาร์ดัสต์เลเซอร์ไป 5 รอบไม่โดนตัวมิวเลย

    "ตาชั้นบ้างล่ะ" มิวพูดจบก็หายวับไป

    พรึ่บบบบบ โผล่อีกทีข้างหลังมู (เหมือนวิชาของเบียคุยะ)

    "ฮี่ๆๆๆ" มิวหัวเราะ

    "เฮ้ย !?" มูตกใจสุดขีด ว่าจะหลบ แต่ไม่ทัน

    ป้าบบบ !!! กลางหน้า

    "ฮึ้ย แกทำแบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ?" มูที่มีรอยขีดบนใบหน้ายิงคำถาม

    "ฮะ คนเราต้องพัฒนาเป็นธรรมดานั่นแหละ"

    "....."

    "ดูนี่" ปาปิญอง มิวใช้พลังจิตยกก้อนหินไซส์ XL ที่อยู่ข้างๆขึ้นมา

    "ไซโคเนซิสเรอะ ?" มูยิ้มแล้วลุกขึ้น "ชั้นน่ะ..."

    "มีพลังไซโคเนซิสสูงที่สุดในบรรดาเซนต์ทั้ง 12 เลยนะ" มูไม่พูดเปล่าโชว์ความเทพโดยการยกก้อนหินไซส์ XXL ข้างๆขึ้นมา

    "ไม่ยอมหรอก" มิวยกก้อนหินไซส์ XXXL

    "กระจอกน่า" มูยกไซส์ XXXXL

    "ฮึ้ย"

    "หนอย"

    ...สองชั่วโมงต่อมา...

    "โอเค ชั้นยอมแพ้" มิวยกมือขอบายเพราะสู้มูไม่ไหว

    "เชอะ ชั้นน่ะเก่งกว่าอยู่แล้ว" มูที่กำลังยกก้อนหินไซส์ XXXXXXXXXXXXXXXXXXL(!!!) อยู่เยาะเย้ย

    "แต่ถ้าสู่กันล่ะก็...ชั้นไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก" มิวทำท่ากรงเล็บแง่งๆ

    "เข้ามา" มูปล่อยก้อนหินขนาดจัมโบ้ลงกับพื้น เล่นเอาแบ๊คกราวนด์ข้างหลังสั่นเหมือนแผ่นดินไหว

    "อั้กลี่ อีรัปชั่น"

    "สตาร์ดัสต์ เรโวลูชั่น"

    ....บราซิเลีย....

    "น่วมแล้วล่ะสิอัลเดบารัน ยอมแพ้ดีกว่าน่า" นีโอเบที่เลือดท่วมถากถางอัลเดบารัน

    "นายน่ะน่วมกว่าชั้นอีกนะไอ้ดีป" อัลเดบารันอยู่ในสภาพที่ดูไม่เค็ม เอ๊ย ดูไม่จืดเช่นกัน

    "คราวนี้ล่ะ" นีโอเบพุ่งตรงดิ่งเข้าไป

    "ฮึ้ย" อัลเดบารันสวนทางไป พบกันครึ่งทางพอดี

    "ย้ากกกกกก !!!"

    ....โรม....

    "กาแล็คเชี่ยน บอมบ์"

    "อ้ากกก" ไซคลอปส์ กีกองร้องออกมาดังสนั่น

    "จบกันซะทีนะแกสองคน" เซนต์แห่งเจมินี่ตวาดเสียงดัง

    "หนอยแก" เวิร์ม ไรมี่ที่อยู่ในสภาพน่วมน้อยกว่ากีกองนิดหน่อยยกมือขึ้นมาป้องกัน

    "กาแล็คเชี่ยน เอ๊คส์โพลชั่น"

    "เวิร์มส์ ไบนด์"

    "อ้ากกกก"

    วาบบบบ แสงสว่างส่องขึ้นมาวูบหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆหายไป

    "เรียบร้อย" เจมินี่ ซาง่าปัดมือดังแปะๆ(ปัดหรือตบ) 

    "เอ๋...?" เซนต์ราศีเมถุนเริ่มสังเกตได้ว่าเห็นแต่ศพกีกอง ไม่เห็นไรมี่

    "หรือว่า..." ยังไม่ทันที่ซาง่าจะพูดต่อ เสี้ยววินาทีหลังจากนั้น...

    "เวิร์มส์ ไบนด์" ไรมี่พุ่งขึ้นมาโจมตีจากพื้นดิน

    "ฮะๆๆๆ แกมันกระจอก เจมินี่..เอ๋ ?" ไรมี่ที่เพิ่งพุ่งขึ้นมาก็มองไม่เห็นร่างของซาง่าที่น่าจะอยู่บนพื้นดิน

    "มันอยู่ไหนวะ ?"

    "บนนี้ไง"

    "หา ?" ไรมี่เงยขึ้นไปเจอซาง่าที่กระโดดหลบได้ทัน

    "บะ บ้าน่า" ไรมี่ไม่อยากจะเชื่อว่าซาง่าจะหลบได้ทัน

    "ตายซะ อนอเธอร์ ไดเมนชั่น"

    "ไม่จริงงงง"

    บึมมมมมมมมมมมมม

    ....ไคโร....

    "เก่งไม่เบานี่ เซนต์" สฟิงซ์ ฟาโรห์พูดยิ้มๆ

    "อย่าพูดมากเลยน่า" เด๊ดมาร์คที่ตอนนี้น่วมอย่างเห็นได้ชัดตอบกลับไป

    "เฮอะ ชั้นก็แค่พูดบิดเบือนจากความเป็นจริงน่ะ" ฟาโรห์ยักไหล่แล้วเสหน้าไปทางอื่น

    "พูดงี้หมายความว่าไง เดี๋ยวคนอ่านเข้าใจผิดหมด" เด๊ดมาร์คแหกปาก

    "ดูสภาพนายสิ" ภาพตัดไปฉายให้เห็นเด๊ดมาร์คที่เลือดท่วม ส่วนฟาโรห์แทบจะมองไม่เห็นบาดแผลเพราะแทบจะไม่มี ที่มีก็บวมขึ้นมาเพราะยุงกัด (เด๊ดมาร์ค : อ้าว)

    "ชั้นน่ะไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนเลยนะ" ฟาโรห์เยาะเย้ยต่อ

    "เดี๋ยวก็มีเองแหละ" เด๊ดมาร์คชูนิ้วขึ้นฟ้า

    "จะแปลงร่างเป็นมดเขียว V3 เรอะ ?" ฟาโรห์ถามโง่ๆ

    "ไม่ใช่ว้อย แต่เป็น..."

    "คลื่นยมโลกเซกิชิกิ"

    "ชิ" ฟาโรห์ยกคทาในมือขึ้นเตรียมป้องกัน

    ....ลอนดอน....

    "ไลท์เทนนิ่ง โบลต์"

    "ไม่โดนว้อย" ฮาร์ปี้ วาเลนไทน์แหกปากเมื่อหลบได้ทัน

    "ทำไมนายถึงเร็วขนาดนี้นะ ไอ้วาเลนไทน์" ไอโอเลียชักงงที่ไอ้วาเลนไทน์หลบได้หมด

    "ชั้นไม่ได้กระจอกแบบไอ้หมอนั่นนะ" วาเลนไทน์พูดจบภาพก็ฉายให้เห็นฟลีกีอัสที่น๊อคไปตั้งกะไลท์เทนนิ่งโบลต์หมัดแรก

    "งั้นเจอนี่หน่อยละกัน" ไอโอเลียกระโดดขึ้นฟ้า

    "หนีรึไงห๊า ไอ้แมวเหมียว" วาเลนไทน์ตามไปติดๆ

    "มาแบบนี้ก็เสร็จชั้นน่ะสิ" ไอโอเลียฉีกยิ้มซะน่ากลัว

    "???"

    "ฮ่าๆๆ" ไอโอเลียหัวเราะ มือก็มีประกายไฟฟ้าเปรี๊ยะๆๆๆ

    ....นิวเดห์ลี่....

    "ตายซะ เวอร์โก้ ชากะ"

    "ใจเย็นสิโยม"

    "ไม่ยงไม่เย็นมันแล้ว คอสมิค มาริโอเนชั่น"

    "ไม่ได้ผลหรอกโยม อาตมาอยู่นี่"

    "อ้าวเรอะ" กริฟฟอน ไมนอสที่ถูกตัดปราสาทสัมผัสด้านการมองเห็นพูดแบบเอ๋อๆเมื่อใส่ไม้ตายแบบหลงทิศหลงทาง

    "เชอะ นายน่ะไม่มีทางหลบพ้นหรอกชากะ เดี๋ยวนายก็ต้องตาย พวกโกลด์เซนต์คนอื่นก็เหมือนกัน นายเอาชนะชั้นไม่ได้หรอก ถึงชั้นจะมองไม่เห็นแต่ว่านายลืมแล้วรึไงว่าชั้นยัง..."

    "การพูด"

    "อั่กกกกกก" ไมนอสกระตุกไปหนึ่งที เงยหน้าขึ้นมาจะด่าต่อแต่ด่าไม่ได้

    "โยมไมนอสน่ะถูกตัดปราสาทสัมผัสด้านการพูดไปแล้ว สงบปากสงบคำเถอะ"(ไม่สงบก็ต้องสงบแหละหลวงพี่ ก็หลวงพี่เล่นตัดประสาทสัมผัสเค้าแล้วนิ)

    "......"

    "เท็นคุฮาจา ชิมิโมเรียว"

    "อ้ากกกก"

    ....บาเซิล....

    "สการ์เล็ต นีดเดี้ล"

    "อ้ากกก !!!"

    "เฮอะ โดนไปแล้ว 12 เข็มรู้สึกยังไงบ้างล่ะโอฟี่ ?" มีโร่ถามทั้งๆที่รู้คำตอบ(ว่าเจ็บ)

    "เรื่องยอมแพ้น่ะลืมไปเลยสกอร์เปี้ยน" โอฟี่ดันตัวเองให้ลุก

    "งั้นจิ้มต่อดีกว่า สการ์เล็ต นี้ดเดิ้ล"

    "อ้ากกก !!!"

    "โดนไปอีกสองเป็น 14 อีกเข็มเดียวนายได้ไปเฝ้าฮาเดสเป็นคำรบสองแน่" มีโร่ชี้หน้าด้วยนิ้วชี้ที่ใช้ยิงไม้ตาย

    "นายนั่นแหละต้องตาย สตริงเกอร์ ฟิเน่"

    "ดื้อจริงนะ เอนทาเรส นี้ดเดิ้ล"

    "อ้ากกกก" (ใครร้องขออุบไว้ก่อน)

    ....กรุงเทพ....

    "อ้ากกก" ไอโอรอสที่โดนเกรทเทส คอชั่นเข้าไปเต็มๆๆกระเด็นลอยละลิ่วไปทางแผงขายแตงโมใจกลางกรุงเทพ

    แผละ !!! (เละชัวร์งานนี้)

    "หนอยแก..." ไอโอรอสพยายามลุกขึ้นมาจากแผงขายแตงโมที่ตอนนี้ไม่เหมือนแผงขายแตงโมเพราะเละเทะไม่มีชิ้นดี

    "แกทำชั้นโกรธแล้วนะ ราดาแมนทีอัส" ไอโอรอสกำหมัดแน่น

    "โกรธก็โกรธไปเด้ โกรธไปก็ตายเหมือนกัน"

    "กู้ดเม้าท์นักนะแก"

    "อะไรของแกวะ กู้ดเม้าท์ ?"

    "เอ๊า ก็ปากดีไง ก๊ากกก" ไอโอรอสยังไม่ทิ้งนิสัยเดิม ขี้เล่นไม่ดูเวลา

    "ไม่ขำ เกรทเทส คอชั่น"

    "ก็อย่าขำ อะตอมมิค ทันเดอร์โบลต์"

    ----------------------------------------------------------------------------

    ติดตามต่อจ้า เม้นต์ด้วย









    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×