ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Saint VS. Spector
....นิวยอร์ก....
"นายอีกแล้วเรอะ ?" มูเดินออกมาจากซอกตึกสูงกลางกรุงนิวยอร์ก
"ใช่" เสียงๆหนึ่งตอบกลับมา
"มาแพ้อีกแล้วสินะ" มูเปิดบทถากถางก่อน (นิสัยเสียไม่ใช่เล่น)
"ปากเสียขึ้นเยอะเลยนะ มู" เสียงนั้นดังขึ้นมาอีก
"ไม่ต้องมาพูดมากเลยนะ ปาปิญอง มิว"
"มู"
"มิว"
"มู"
"มิว"
"มู"
"มิว
"มู"
"มิว"
ปล่อยให้คู่นี้รำลึกความหลังไปก่อน เราไปดูที่อื่นดีกว่า
....บราซิเลีย....
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะชั่วร้ายดังลั่นไปทั่วป่าอะเมซอน เล่นเอานกที่บินผ่านมาร่วงลงมาตายหลายตัว
"ขำอะไร ?" เสียงห้าวตอกกลับเล่นเอาเสียงหัวเราะหยุดกึก ก่อนที่เจ้าของเสียงหัวเราะฆาตกรรมจะเริ่มประโยคใหม่
"ข้าก็แค่ขำว่าเราสองคนน่ะบังเอิญจังนะ เจอกันอีกแล้ว"
"ไม่บังองบังเอิญหรอก คนเขียนมันตั้งใจตังหาก"
"จริงด้วยสินะ"
...เงียบไปสามวินาที...
"พรหมลิขิตบันดาล...ชักพา~~" ดีป นีโอเบ สเป๊คเตอร์ตัวแสบขึ้นต้นท่อนสร้อยเพลงรักซะยังงั้น
"ดลให้มาพบกัน...ทันใด~~" อัลเดบารันก็เป็นไปด้วย
"ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล~~"
"พรหมลิขิตบันดาลใจ~~"
"ให้~"
"เล่นพอยัง ?" อัลเดบารันถามเสียงเข้ม -_-"
"โห่ กำลังเคลิ้มเลยอ่ะ" นีโอเบตอบเสียงเซ็ง
"มาสู้กันดีกว่า" อัลเดบารันท้า
"มาเด้" นีโอเบรับคำท้าแบบวัยสะรุ่นก่อนจะตั้งท่าเตรียมสู้
....โรม....
"ดูเหมือนว่าฮาเดสจะไม่มีขุนพลดีๆไว้ใช้งานสินะ"
"....."
"ถึงได้ส่งพวกกระจอกมารุมชั้นแบบเนี้ย" เจมินี่ ซาง่าพูดพลางกวาดสายตาไปรอบๆดูคู่ต่อสู้ทั้ง 5 คน
"เราไม่กระจอกนะเฟ้ย" กีกองแย้ง
"ใช่ ที่กระจอกน่ะ นู่นตังหาก" ไรมี่ไม่พูดเปล่าเอาหนอนที่หลังชี้ไปด้วย
"เฮ้ พวกนายว่าใคร ?" คิวบ์ มิวส์ และอ๊อคส์ร้องขึ้นพร้อมกัน
"ก็พวกนายนั่นแหละ" กีกองย้ำ
"ใช่ ไม่รู้จะตามมาทำไม อยู่เฝ้าบ้านก็ดีแล้ว" ไรมี่ซ้ำอีก (พวกนี้น่าจะไปเป็นวิศวกรนะ ทับถมเก่ง -_-")
"คนนะเว้ย ไม่ใช่แมว" คิวบ์แย้ง
"หมา !!!" ไรมี่กับกิกองแก้ให้
"ว่าเราหมาได้ไง เราน่ะเก่งกว่าพวกนายอีก" มิวส์ร้องขึ้น
"ไม่ต้องทำเป็นพูดดี" ไรมี่ซ้ำ(อีกแล้ว)
"ช่ายเลย~~" กีกองเห็นด้วยสไตล์ลูกทุ่ง
"แว้ดๆๆๆๆๆๆๆๆ" ทะเลาะกันไม่จบไม่สิ้น
"พอได้แล้ว" ซาง่าตัดบท
"เดี๋ยวชั้นพิสูจน์ให้" ซาง่าพูดแล้วฉีกยิ้มน้อยๆ
"หมายความว่าไง ?" กีกองกับไรมี่งง ส่วนอีกสามไม่ต้องพูดถึง เครื่องหมายคำถามท่วมหัวไปแล้ว
"เอาเบาะๆแล้วกันนะ" ซาง่าชูมือขึ้น
"???"
"อนอเธอร์ ไดเมนชั่น"
"อ้ากกกกกก" เสียงใครก็ไม่รู้ร้องอย่างเจ็บปวด
บึมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
"เชอะ ชั้นไม่เป็นไรนี่นา" กีกองพูดพลางสำรวจว่าครบ 32 รึเปล่า
"ชั้นก็ด้วย" ไรมี่ก็สำรวจร่างกายตัวเองเช่นกัน (อย่าลามกนะท่านผู้อ่าน)
"เฮอะๆๆๆดูข้างหลังพวกนายสิ" ซาง่าพูดยิ้มๆ
"หา !?" กีกองกับไรมี่หันไป ก็เจอกับ....
- คิวบ์ มิวส์ และอ๊อคส์ นอนดิ้นแด่วๆอยู่ข้างหลัง -
"ชั้นบอกแล้วว่าพวกมันน่ะกระจอก" ไรมี่พูดกับซาง่าดังๆเพื่อให้พวกสามคนที่ยังไม่ตายดีได้ยิน
"ใช่" กีกองทับถมต่อ
"ต่อไปนี้เป็นของจริงล่ะนะ" ซาง่าตั้งการ์ด (จะไปต่อยชิงแชมป์โลกเหรอครับคุณสง่า ?)
"เข้ามา" กิกองกับไรมี่พูดพร้อมกัน
....บาเซิล....
"ฮาเดสกับลูกน้องคืนชีพมาก็จริง แต่ว่า..."
"ความทรงจำของพวกลูกน้องก็หายไปด้วยรึไง ?" สกอร์เปี้ยน มีโร่ ยิงคำถามใส่คู่ต่อสู้ ไลร่า โอฟี่ ซิลเวอร์เซนต์ในตำนาน
"ไม่หายไปไหนหรอก" โอฟี่ตอบยิ้มๆ
"แล้วทำไมเจ้ายังรับใช้ฮาเดสอยู่อีก ?" มีโร่ถามต่อ
"ท่านฮาเดสปลุกเราขึ้นมา ไอ้ทีแรกชั้นกับพวกโกลด์เซนต์หกคนก็..."
"หือ ? พวกนั้นหกคนก็ฟื้นคืนชีพมาด้วยเรอะ ?" มีโร่ถามอีก
"อย่าเพิ่งขัดสิ" โอฟี่ตอบเซ็งๆ "ให้ชั้นเล่าให้จบก่อนได้มั้ย ?"
"ตามสบาย" มีโร่ที่เพิ่งโดนด่ายกมือให้สัญญาณว่าพูดต่อได้
"ไอ้ทีแรกเราเจ็ดคน(โอฟี่ด้วย)ฟื้นมาเจอฮาเดสก็ตั้งท่าจะใส่ไม้ตาย แต่พอฮาเดสบอกจุดประสงค์เท่านั้นแหละ เราก็ร่วมมือกับสเป๊คเตอร์อีกหนเลย"
"จุดประสงค์อะไร ?" มีโร่ถามเป็นครั้งที่สี่
"บอกให้โง่สิ" โอฟี่ตอบแบบกวนๆ
"สงสัยต้องโดนสการ์เล็ต นี้ดเดิ้ลซัก 14 เข็มถึงจะบอกใช่มั้ย ?" มีโร่ชี้หน้าด้วยนิ้วชี้ที่มีเล็บยาวสำหรับใช้ไม้ตาย
"นายจะอยู่ถึงเร้อ ? คงจะตายก่อนมากกว่า" โอฟี่ท้าทาย
"ปากดี"
"ฮึ"
....เอเธนส์....
"หือ ?" ไลบร้า โดโก คุณปู่ในร่างหนุ่มที่กำลังจะหลับเมื่อกี้สะดุ้งเพราะรุ้สึกถึงคอสโม่ที่คุ้นเคย
"คอสโม่นี่ ชิออนรึ ?" โดโกหันไปทางเสาใหญ่ต้นหนึ่ง
"ถูกต้องแล้วล่ะ โดโก" ชิออนเดินออกมาจากเงามืด
"นายเป็นชิออนในฐานะสเป๊คเตอร์สินะ ?" โดโกชิงถามก่อน
"ใช่ นายรู้ได้ไง ?" ชิออนตอบและถามไปในตัว
"มีโร่บอก"
"งั้นเรอะ ?" ชิออนยิ้ม "แล้วพวกเจ้ารู้รึยังล่ะว่าเรามีแผนอะไร?"
โดโกส่ายหน้าเป็นเชิงว่า กูร์ไม่รู้
"ถล่มแซงทัวรี่น่ะสิ" ชิออนตอบ (ไอ้นี่บ้า ถามเองตอบเอง)
" !!!!!!! "
'ได้ยินแล้วใช่มั้ยทุกคน' โดโกบอกคนอื่นทางจิตหรือคอสโม่นั่นแหละ
'เก็บคู่ต่อสู้ได้แล้ว ให้กลับแซงทัวรี่ทันที'
ตัดไปที่ลอนดอน
"จัดให้ครับผู้เฒ่า เร็วเท่าความเร็วแสงเลยล่ะ" ไอโอเรียตอบกลับขณะที่ประจันหน้ากับฟลีกีอัสและวาเลนไทน์
กลับมาที่เอเธนส์
"ชั้นเองก็ต้องรีบแล้ว" โดโกตั้งท่าเตรียมสู้
"อย่าฝัน" ชิออนก็ตั้งท่าเช่นกัน
----------------------------------------------------------------------
อ่านแล้วไม่ต้องงงครับ ผมเปลี่ยนเนื้อเรื่องครับ ให้ชากะไปเจอไมนอสแทนโดโกครับ (เม้นต์ด้วย)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น