คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [ตอนที่ 7] จอมโจรสาว
ำเือนเนื้อหา อนนี้แหัว้นบับไปเยอะ
****
หลัเหุาร์โรเรียนระเบิ 1 วัน...
ร็อเลื่อนหน้า่าสถานะระบบวันพี อัพเรฮาิเราะและฮาิสัเเป็นั้นลา
"อนนี้ันสามารถมอเห็นอนาไ้ราว 5-6 วิ...ไม่ แ่นี้มันไม่มาพอ่าไอ้เ้าสิ่นั้น ันเิบโ้าเินไป"
[นี่ถือว่าเร็วสุแล้วรับุท่าน]
ระบบพยายามปลอบโฮส์ประำัว ทว่าร็อยัเหมือนเิม เาเหมือนรุ่นิบ้าอย่าสัพั ่อนหยิบหน้าาเธแมนึ้นมาสวม เรียมพร้อมสำหรับล่าแ้มืนนี้
ุมุ่หมายหลัๆ ือบาร์แามเย
.
.
.
.
.
.
.
.
รถมอเอร์ไ์ยี่ห้อKawasaki Ninja H2R วามเร็ว(354 ม./ม.)ันามสีำ รุ่นัแปล
เมื่อเปิประูร้าน สิ่แรที่ร็อเห็นถึับร้อ เอ๊ะ! ไม่มีเสียทัทายาบาร์เทนเอร์สาวอย่าเ่นเย หลัเาเอร์ืนนี้มีบาร์เทนเอร์ายท่าทานัเลยืนบริารลู้าแทน
บาร์เทนเอร์หนุ่มโ้ัวให้ร็อ ะร็อเินมายืนหน้าเาเอร์
"าน-"
"อโทษ้วยรับ ุเธแมน วันนี้ท่านถูอัวไปทำภาริทั้ืนนี้ ะนั้นผมไม่สามารถมอบหมายานให้ท่านเพิ่มไ้"
ร็อเลิิ้วภายใ้หน้าา แสออถึวามไม่อารม์ัเน
"เ่นนั้น ารมาที่นี่็ไร้วามหมาย ันไม่ใ่หมาที่พวแสามารถมาสั่ันทำนั้นทำนี้ามใอบ ลา่อน..."
"อให้โีสำหรับืนนี้รับ ุเธแมน"
บาร์เทนเอร์ายยิ้มแย้มนผิสัเ นั้นเอส่ผลให้ร็อเริ่มหวาระแว ระทั่!
(เสียสาร์รถ) บึ้มๆ บรื้นนนนน
[ท่านรับ รถท่านถูโมย!]
"เห้ย!!!-"ร็อเหลือบมอบาร์เทนเอร์ายผู้ยัยิ้มไม่วา เสียในหัวเาบอให้ยิแม่ทิ้ แ่เาไม่มีเวลามาสนใมัน อนนี้้อรีบไปเอารถืน
"ใร? มัน่าล้าโมยรถัน!"
ร็อรออมาหน้าร้านบาร์ เอวัยรุ่นหนุ่มำลัอวรถMV Agusta F4 1000R วามเร็ว(296 ม./ม.) รถมอเอร์ไ์ออใหม่สุเท่ให้สาวสวยู
"น้อสาว รู้ป่าว~ เมื่อืนพี่ฝันร้ายว่าถูโมยรถ้วยละ ปลอบใพี่หน่อยสิ นะๆๆๆ ัวเอ"
ระหว่าวัยรุ่นหนุ่มอรถยืนีบสาวไม่วาา ร็อเินมาระโึ้นรถวัยรุ่นหนุ่ม ับปิ้ววววว~ออไปามไล่ับหัวโมย โยวัยรุ่นหนุ่มยัีบสาว่อ ไม่รู้เรื่อห่าอะไรเลย
บนถนนยาม่ำืน รถมอเอร์ไ์บิ้วยวามเร็ว 180-190 ม. ับไล่ล่าันไม่สนใพลเมือนิวยอร์ผู้ทำมาหาิน ิแ็หลบรถยน์ทุันที่วาทา
รถอร็อวิ่นำหน้าเ้าอมันไปไล! โว์ศัยภาพรถแ่ันามเ็มที เส้นผมสีเินาวพลิ้วไหวามแรลมวามเร็วรถ อมโรสาวในุรัรูปหูแมว ยยิ้มสีแอย่าพึ่พอใ หัวใเ็นึั รู้สึอยู่ใล้วามาย เมื่อเหลือบมอเห็นร็อัปืนพึ้นมายิเธอ
แ่ระสุนทุนัพลาเป้า? ราวับมีพลัานบ้าอย่าทำให้ร็อโร้ายยินปลาโนนั้นนี้ไปทั่ว
"มันมาับวหรือไ!"ร็อสบถหัวเสีย รีโหลระสุนปืนใหม่
แน่นอน ับรถไล่ยิันแบบนี้ ย่อม้อเรียีนำรวแห่ันมาเพียบ!!!
"ับให้ไ้สิ ถ้านายแน่ริ~~"อมโรสาว เยาะเย้ย นั่าเลือเย็น
"นาบ้า!"
ปั!
ร็อหวยิปืนแนวนอน สวิลูระสุนโ้ะเาะะโหลเป้าหมาย อนิาลับมีนพิราบาไหนไม่รู้บินผ่านมารับระสุนแทน
"ไม่โน้า~ พยายามเ้าน่าาาาา"อมโรสาวเยาะเย้ยอีรั้ บิรถยล้อโว์
"แม่!"เาสบถ พลา! พลา! พลา!
ระหว่าับไล่ล่าันทั่วนิวยอร์ ในที่สุ็เอ่านำรวอให่ัปิถนนับ ำรวยืนเรียหน้าอย่าวบอยแบน์ เพื่อับพวมันสอัว ปืนเรียมพร้อมยินับห้าสิบระบอ
อมโรสาวไม่มีทีท่าลวามเร็ว ลับเพิ่มวามเร็วรถเป็นระับ 250!!! ม. ลายเป็นรวทาเรียบและวามเร็วำลัเพิ่มึ้นเรื่อยๆ
"หยุ ไม่ั้นเรายิ! ุฮีโร่! ่วยเรา้วย!"
ฮีโร่หนุ่มในุรัรูป ้าวออมา หมายหยุวายร้ายทั้สอ
"บแ่นี้แหละ ไฟเอ่ยม๊ะ-"
ปั! ฮีโร่หนุ่มหัวเป็นรูล้มทั้ยืนนอนายทันที เอามาทำไมเนี่ย? ร็อโยนปืนพทิ้ แม่ยิพลาทุอเลยสา
เสียววิที่ร็อเสียสมาธิ อมโรสาวระโนออารถมอเอร์ไ์อเา ใ้เรื่อสลิใ้้อมือยิยึับยอึใล้ๆ้าหน้า ึโหนส่ร่าัวเอไปยืนบนยอึแบบส่าาม เธอไม่มีทีท่าหนี เพียยืนท้าวสะเอวรอให้ร็อิามมา
รถมอเอร์ไ์อร็อที่ถูโมยนเ้าับรถำรวระเบิูมมมมม รถรู!!!!!!!
"รถัน-ระยำเอ๋ย! โนูแน่น!"
[ท่านื้อรถใหม่าระบบไ้นะรับ ระบบพร้อมแแ้มท่าน~]
"หุบปา!"
ร็อใ้พลัเหนือมนุษย์ระโารถมอเอร์ไ์ะแล่นอยู่บนถนน ระโึ้นไปปราเหนือหัวอมโรสาว
"แาย!"
"มาแล้วๆ ุ๊ๆ ปาไม่ี ระวัะโร้ายนะ๊ะ!"
สิ้นเสียนั่นเอ มีหุ่นโรนถ่ายภาพาไหนอีแหละ บินพุ่อัหน้าร็อลาอาาศ หลุโฟัสอมโรสาวไปแป๊บหนึ่ เปิโอาสให้อมโรสาวไ้วิ่หนีระโไปามยอึอย่า่ำอ
สถานาร์ราวแมวไล่ับหนู! แ่นี่ือวามายำลัไล่ล่า ถูับไ้ือาย! ร็อวิ่ไล่อมโรสาว แ่ทุรั้ที่เาะับไ้ มัมีอุปสรรมาัวาเาเรื่อยไป อมโรสาวยิ้มทุรั้เมื่อวามายหายใร้นอ
ทั้สอวิ่ไล่ันไม่หยุ ระทั่มาถึมุมมือเมือ สถานที่ที่หมายไร้ผล อมโรสาวึหยุวิ่ ถอนหายใเหนื่อยใ่ย่อย
"เหยื่อยเป็นบ้าเลยแหะ! เนอะเธ~"
ร็อผู้ใ้มี่ออหอยเธอเรียมปาอ ะั้า~
"แ? เป็นเธอ?"
"ถู้อ้า วิ่ไล่ับมาั้นานไม่ิเอ๊ะใบ้าเหรอ?"
มีถูเลื่อนออาอหอยเธอ ร็อเริ่มปรับอารม์ให้ที
"อฟัเหุผล? ทำไมเธอโมยรถัน? รู้ไหมมันแพแ่ไหน?"
"รู้สิ! ถึโมย นายะเลือรถหรือันละ?"เธอ่อยๆถอหน้าารอบวาออ เปิเผยใบหน้าสวยสย่ามระทบแสันทร์ืนนี้
"เลิเล่น นั้นไม่ใ่เหุผลที่ัน้อารไ้ยิน?"
"ฮ่าๆ แ่หยอเล่นหน่อยเอ ัน เฟลิเีย ฮาร์ี หรือ แบล็แท หรือ แ ที่นายอบเรีย..."
"แ เหุผล?"
เฟลิเียยิ้มเล็น้อย เธแมนอบเรียเธอเป็นแ ึ่ามวามเป็นริเาวรเรียเธอว่า แท ไม่ใ่ แ แ่นั้นแหละเาละ
"(ถอนหายใ) ็ทุอย่ามันน่าเบื่อเหมือนันหม ีฬา็น่าเบื่อ ารศึษา็น่าเบื่อ รอบรัว็น่าเบื่อ และแม้อนนี้านบาร์รับ้า็เริ่มน่าเบื่อนอาุ ันมันเป็นพวเบื่อ่าย ุทำให้ันื่นเ้นลอ มัน่วยไม่ไ้ที่ันอบรู้สึเหมือนอยู่ใล้วามายาัวุ" เฟลิเียพูออมาัๆ ะยืนประันหน้าร็อ
"โอเ เธอวรไปพบิแพทย์ อย่าลืม่าย่ารถัน้วย"ร็อหันหลัเรียมเินหนี
เฟลิเียเหมือนถูบหน้า ุรัรูปโว์สัส่วน หน้าาสวยสะุา เาลับไม่สนใมมันแม้น้อย
"...านะ านนนน ืนนี้ัน้าานุ"
"านอะไร?"ร็อหันวัลับมาโฟัสมอเฟลิเีย
"ทำไ่อน?"
"..."
ร็อัปืน
"ใเย็น~ นี่านอุ"
เธอโยนแฟ้มานให้ร็ออ่าน เาทำวามเ้าใเป้าหมายภาริทันที พลาิสสัยเฟลิเียึแฟ้มานออมาาส่วนไหนร่าายวะ?
่าเถอะ ถือเป็นวามลับ่อไป
"ไ ภาริืนนี้น่าสนใไหม?"
"ไม่ยา ไม่่าย ให้เวลาัน 3 ั่วโม"
"ุ๊ๆ Noๆ ืนนี้ันะร่วมานับนาย้วย"
ร็อเียบมอเธอสัพั"ไม่! ันอบายเียว"
"ห้ามปิเสธ! ันไป้วย เินน่ะ! เินนนน เอาไหม? ไอ้นหัวทึ่ม!"
"เหรอ ส่วนเธอะไปหาที่ายหรือไ ันไม่อบัวเะะ ้อเหุผลสั้อ อะไรสัอย่าเปลี่ยนใันพาเธอไป้วย มีพลัอะไรโว์มา"
ร็อออรอู เฟลิเียมีีอะไรบ้า?
"ไ้เลย ับาูละ นี่อแท้! เมี๊ยววว"
เฟลิเียถอหูแมวปลอมออ ร้อเมี้ยวววว ใบหูแมวสีำ่อยๆปราเหนือศีรษะเธอ วาเธอลายเป็นวาสีทอส้มบับแมว ฟันบนฟันล่าในปาแหลมม เหนือสิ่อื่นใหาแมวสีำ้านหลัเธอ มันยับไ้้วยเว้ย!
ทุอย่ามัน....็ปิสำหรับโลนี้ เฟลิเียลายเป็นสิ่ที่เรียว่า มนุษย์หูสัว์ มั้~
"เป็นไ! พลััน!"เฟลิเียัรเล็บนิ้วมือโว์วามม
"ไ้ไ? แ เธอเป็นี้ไ้ไ?"
"...ือ อนอายุ 15 ันมีแฟนนหนึ่ แม่เาเป็นแม่ม เธอไม่อบันที่บับลูายเธอ เธอเลยสาปให้ันเป็นแมวำ แรๆมัน่อน้าลำบา ระทั่ันเรียนรู้วบุมพลั เี๋ยว! ฟัันบ้าไหมเนี่ย?"เฟลิเียที่ำลัอธิบาย สัเเห็นร็อเินวนรอบเธอ เาหยุ้านหลัเธอมออะไรบ้าอย่า
"หานี่อริไหม? อับหน่อย!"
"ไม่! อย่าับ-"
ว่าบร็อับหาเฟลิเียึึ้นึลบีบๆลำๆ อืมมมม อแท้รับ!
เฟลิเียบริมฝีปาล่าแน่น พยายามลั้นเสียปริศนา นร็อสำรวเสร็
"อแท้ แ่ไร้ประโยน์ แ่นี้มันยัไม่พอหรอที่ันะพาเธอไป้วย"
ร็อถอยออห่าาเธอ รอมวามสามารถอื่นๆ
เธอยับริมฝีปาล่าไม่ปล่อย มุมปาทั้สอยิ้ม มือไว้หลั สาวเท้ารเ้าหาร็อ ราวแมว้อมอปลา
ฮาิสัเร็อทำาน ายภาพารโมีทั้หมอเธอ หมัฮุถูปล่อยใส่ร็อ าม้วยส้นีน รเล็บ ศอ เ่า ร็อบล็อทุารโมีไ้หม
ระทั่ร็อโมีสวนลับ เพื่อผลัเธอออไปห่าสั 1-2 เมร เฟลิเียยิ้มเยาะ
ร็อส่ายหน้า"มีีแ่นี้เอเหรอ-"
วิสัยทัศน์ารมอเห็นอร็อัเน ไม่มีหน้า่าอัพเทร่าาย เาสัมผัสใบหน้าัวเอที่ไร้หน้าา หน้าาหายไปไหน ร็อมึน้อารำอบ
เามอไปทาเฟลิเีย ในที่สุเา็ไ้ำอบ
หาแมวึ่ทาร็อิว่ามันไร้ประโยน์ ำลัรัหน้าาเธแมนอเาไว้บนอาาศ
"แ่นี้พอใยั พ่อนเรื่อมา? ้อใอะไรอี?"
ร็อยับฮู้ลุมให้มันลมาบัใบหน้า"อหน้าาันืนแ"
"ไ้้า~ อืมมมม หน้าาีใ้ไ้? ันิว่านายะแ่ว่านี้ะอี"
เธอใ้หาโยนหน้าาืนร็อ เารับมันแล้วรีบนำมาสวมทันที ทว่าทันทีเาลารสัเลสวมหน้าา เยหน้ามามออีทีเฟลิเีย็หายไปแล้ว
"(ระิบ)เราเยเอันหรือป่าว ร็อ~"
เฟลิเียปรา้าน้ายมือร็อ บรรระิบ้าหู
.
.
.
.
.
.
.
.
[เี่ยยยยยยย อย่าี้้อ-]
บอนที่ 7
ความคิดเห็น