คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ::PART 2:: สวรรค์ กรี๊ด !
::PART 2:: สวรรค์ กรี๊ด!! [100%]
ตอนนี้ฉันยืนหน้าบึ้งอยู่หน้าโรงเรียนชายล้วนอย่างเซนดิสย์เพราะอะไรน่ะหรอ(?) ก็เพราะยัยลันน่ะสิตอนนี้ยังไม่โผล่หาง เอ๊ย ! หัวออกมาเลย-*-
~ บอกว่าอย่าขอหมอลำ บอกว่าอย่าขอหมอลำ ไม่รู้หมอหมอลำเค้าลำแบบไหน~
เสียงเพลงหมอลำซึ่งเป็นเอกลักษณ์ดังมาจากโทรศัพท์ในกระโปรงฉัน ฉันรีบล้วงหาแล้วกดรับทันที โทรมาแล้วเรอะย่ะ
“ แกไม่เคยดมตดฉันใช่มั้ยลัน ?! ” ฉันกรอกเสียงลงในโทรศัพท์อย่างหงุดหงิด ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก
[โอ๊ย ! โซนอ่ะ...วันนี้โซนไปคนเดียวนะ ฉะ..ฉันท้องเสียT_T] ดูยัยนี่สิ...ให้ฉันเข้าไปคนเดียวเนี่ยนะ ทั้งโรงเรียนมีผู้หญิงอยู่แปดคนน่ะเว้ยแปดคน เกิดฉันโดนฉุดเข้าป่าดงดิบขึ้นมาใครจะรับผิดชอบหา !!! ใครจะเข้าไปเก็บศพฉัน TOT
“ มะ..”
[โซนช่วยรายงานตัวแทนฉันด้วยนะ..นะ ปู้ดดดดด! กรี๊ดฉันไม่ไหวแล้วไส้ศึกกำลังมุ่งหน้าสู่รั้วประตู กรี๊ดดดดดดดด !! ปู้ด !]
ตัดสายไปแล้ว...
“ แก-_______-^ ” อยากถามว่าแกไปกินสุนัขเน่าอบทุเรียนมาหรอเนี่ย กลิ่นชวนโชยออกมาจากโทรศัพท์เลย
ฮือฮา ฮือฮา ซุบซิบ ซุบซิบ ( >O<)(>O< )II( >O<)(>O< )
“ เฮ้ยๆนั่นคนที่เจ็ดเว้ย น่ารักชิบหายวะ ” คนที่เจ็ดงั้นหรอ งั้นฉันมาคนสุดท้ายเลยสินะ โฮกTOT!
“ โว้ะ ! ขาวๆสวยๆ น่ารักจังเลย วิ่ดวิ้ว^O^” วิ่ดวิ้วยูเฮาท์สิยะ =__= แต่ก็แต้งนะที่ชม อิๆ
“ ดูยัยนั่นสิ หน้าเหมือนปลาบู่เลยวะ ” อะ !!! ไอนี่....เดี๋ยวเถอะ
“ เป็นแฟนพี่ไหมน้อง อิอิ ” หัวเราะได้อุบาทว์รูหูที่สุดอะเพ่
และ อีกบลา ๆ ๆ ไอ้พวกนี่เนี่ยน่าจับเขกหัวเรียงตัวจริงๆ โทษฐานมารยาทเสื่อม สงสัยโรงเรียนนี้มารยาทดีๆ คงไปกองที่ห้องเอคิงหมดแล้วสินะ อร๊ายยยย ! แต่ดูๆแล้วเด็กโรงเรียนนี้ส่วนใหญ่น่ากินทั้งนั้นเลยอ่า -,.-
“ เอ่อ...นาย นายน่ะ! ” ฉันตะโกนเรียกผู้ชายที่กำลังจะเดินขึ้นอาคารเรียน อะไรไม่รู้ = =;;
“ หืม ผู้หญิงนี่มีอะไรหรอ ” นายเห็นฉันเป็นกระเทยหรือไงกัน
“ ห้องเอคิงไปทางไหนอะ ” ฉันถามผู้ชายตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเนือยๆ
“ นักเรียนพิเศษห้องเอคิงสินะ ไปเดี๋ยวไปส่ง ” คนตรงหน้าถามแต่ไม่ต้องการคำตอบพลางยิ้มละไมอย่างละมุนให้
“ ว่าแต่เราชื่ออะไรล่ะเนี่ย ^^ ” ยิ้มอีกแล้ว ขากรรไกรค้างหรอคะ ฉันหันไปมองหน้าพี่ขากรรไกร แล้วก็บังเอิญเห็นดาวสามดวงที่อกซ้าย
แก่กว่าสินะ...ถึงว่าทำไมตีนกาเยอะ >O<
“ ไม่ต้องรู้หรอกน่า -*-” ฉันตอบปัดๆ โดยไม่สนใจมากนักและคนข้างๆก็ไม่ได้พูดอะไรอีก
“ ถึงแล้วเข้าข้างในกันเถอะ ^O^”
โอ้ววววววววววว ! ถึงซะทีขาฉันปวดหมดแล้วเนี่ย ทำไมเอคิงต้องอยู่ชั้นบนสุดของตึกด้วยเนี่ยไม่เข้าใจ แม่จะบ้าตายถ้าให้เดินขึ้นแบบนี้ทุกวัน ฉันได้เป็นโรคเส้นตึงแน่ ๆ = =;
ทำไงดี ทำไงดีเนี่ย ตื่นเต้นจังเลยอะ ได้อยู่ห้องมารยาทดีเยี่ยมของโรงเรียนแถมยังอยู่ในระดับภูมิภาค ห้องที่เต็มไปด้วยอัจฉริยะชนชั้นสูง โอ๊ย ! ตื่นเต้นเฟ้ยยยยยยยย >/////<
“ อ้าว! แล้วนี่พี่ทำไมยังไม่กลับห้องไปอีกล่ะคะ ” หลังจากที่ทำใจอยู่นานฉันก็หันไปไล่ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยความสงสัยว่าทำไมยังไม่เอาหน้าหล่อๆที่มีตีนกากลับห้องไปเรียนอีก นี่มันก็เลยเวลาเข้าห้องมามากแล้วนะ
“ ตื่นเต้นหรอ มาเดี๋ยวพี่พาเข้าไป ” ว่าแล้วพี่อะไรก็ไม่รู้ -*- จับข้อมือฉันแล้วลากเข้าไปในห้องที่มีนักเรียนหญิงยืนหน้าบานเหมือนยานยูเอฟโอโดยไม่ถงไม่ถามเรื่องสุขภาพฉันสักคำ ข้างๆนักเรียนหญิงทั้งหกมีอาจารย์ผู้หญิงที่อายุน่าจะอยู่ที่ สามสิบ จริงๆนะหน้าอาจารย์แกบอกมาแบบนั้นอะ>O< ! แล้วนาทีนั้นไอคนที่ลากฉันมาก็หายหัวไปอย่างรวดเร็วปานลิงลมดมตด
“ มาแล้วหรอจ๊ะ โอสิตาใช่ไหม? ” อาจารย์ผู้มีใบหน้าสามสิบ ถามขึ้นหลังจากที่เห็นฉันเข้าห้องมาเมื่อศูนย์จุดหนึ่งวินาทีที่แล้ว
ภายในห้องดูเงียบ ห้องถูกแบ่งออกเป็นโซนๆเป็นห้องแอร์สีครีมพร้อมกับเครื่องอำนวยความสะดวก ต่างๆ บวกกับนักเรียนทั้งสิบเอ็ดคนที่นั่งเป็นระเบียบ ฉันไล่สายตาดูนักเรียนชาย ส่วนมากนักเรียนชายห้องนี้ต่างใส่แว่นซึ่งแว่นตาที่หนามากๆ แต่มันก็ไม่ได้ปิดบังความหล่อเหลาของพวกเขาเลย ตรงกันข้ามยังช่วยเสริมออร่าวิ้งวิ้งให้อีกเป็นโข
โอ๊ย >////< หน้าตาดีแล้ว มารยาทไม่ต้องพูดถึงฉันว่าต้องดีกว่าหน้าตาแน่ ๆ เป็นใคร ก็ต้องอิจฉาฉันทั้งนั้น ถ้าบอกว่าได้เรียนห้องที่มีเด็กหล่อ มารยาทดี ฐานะสูง แค่คิดฉันก็จะบ้าแล้วมันหาที่ไหนไม่ได้อะต้องที่นี้เท่านั้น !
ถ้ายัยลันรู้ต้องกรี๊ดบ้านแตกแน่ๆ ที่ต้องขี้จนหมดพุงลำไส้พังแล้วอดมาเรียนในห้องดีๆแบบนี้
“ โอสิตาจ้ะ ! โอสิตา ?...โอสิตา!!!!”
“ ตายๆ หูฉัน อาจารย์ตะโกนทำไมคะ ขี้หูหนูตกใจหมดเลยT^T” อาจารย์ผู้มีใบหน้าสามสิบทำหน้าหมั่นไส้ฉันอย่างเห็นได้ชัด
แหม๋ๆ ช่วยรักษาภาพพจน์อาจารย์ด้วยสิคะ
“ ฉันเรียกตั้งนานแล้ว แต่เธอก็ยังยืนทำหน้ากะปิกรอบอยู่ได้ฉันเลยต้องตะโกนไงล่ะ ! ” นี่ฉันทำหน้าแบบนั้นหรอ
“ หนูขอโทษคะ (. .) ”
“ อาจารย์กลับไปห้องพักเถอะฮะ เดี๋ยวผมจะให้พวกเขาแนะนำตัวกันเองครับ ^^+ ” ผู้ชายใส่แว่นหน้าตาเกาหลีแดนกิมลั้งพูดขึ้น แล้วยังไม่วายยิ้มยิงฟันขาวใส่อาจารย์ตรงหน้าอีก
“ เอ่อ...จะดีเหรอคะ ” เหอะ ! ทีพูดกับผู้ชายล่ะก็พูดซะเสียงหวานปานน้ำผึ้งเลยนะยะ
“ ไม่ต้องห่วงหรอกครับ พวกเราจะได้สนิทกันเร็วๆไงครับ :) ” ผู้ชายอีกคนยืนขึ้นแล้วขยิบตากับเพื่อนที่นั่งอยู่อีกคน โอ๊ย !!! ทำไมห้องนี้มันมีแต่คนหล่อๆนิสัยดีมีมารยาทเนี่ย
“ อย่างนั้นก็ได้จ้ะ ดูแลพวกเธอดีๆนะจ๊ะ ดิฉันขอตัวก่อนล่ะ~ ”
“ ครับอาจารย์ ” นักเรียนชายในห้องต่างประสานเสียงกันตอบรับอาจารย์ จนอาจารย์ที่โดนตอบรับถึงกับหน้าแดงเหมือนลูกท้อที่โดนหนอนแทะ
ฉันมองอาจารย์คนนั้นออกไปจากห้องจนลับสายตา แล้วหันมากลับมาตอนรับสวรรค์ที่กำลังมาถึง
อร๊ายยยยยย ! สวรรค์จ๋า ^O^
ตอนนี้ฉันกำลังมีความสุขมาก ๆ แต่ฉันมีความรู้สึกว่าบรรยายกาศในห้องต่างกลับเมื่อสิบวินาทีที่แล้วโดยสิ้นเชิง รอยยิ้มที่หนุ่มๆต่างยิ้มกันเกลื่อนห้องลดหายไปแทบจะไม่มี ไม่ใช่สิมันไม่มีเลยนักเรียนทั้งห้องพากันถอดแว่นตาอันหนาออกเหมือนกับว่ามันคือส่วนเกินของชีวิต จนเผยให้เห็นใบหน้าหล่อของพวกเขาแทน
แต่ที่น่าแปลกคือพวกเขายังจ้องฉันและผู้หญิงอีกหกคนที่ยืนอยู่ (-_(-_(-_-)_-)_-) ฉันรีบก้มหน้าลงเพราะ รู้สึกถึงรังสีแปลกๆและบรรยายกาศแปลกๆภายในห้อง
บรรยายกาศแบบนี้มันอะไรกันเนี่ย !?
ความคิดเห็น