คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Secret of love [3]
Secret of love[3]
....................................................................
“พี่คริส เดินช้าๆหน่อยสิ แบคตามไม่ทันแล้วนะ” ร่างเล็กวิ่งตามคนตัวโตที่กำลังเดินไปริมหาดสีขาวสบายๆ ขายาวๆของคริสหยุดเดินแล้วหันมามองร่างเล็กด้วยความเอ็นดูพร้อมกับยื่นมือให้แบคฮยอนจับ
วันหยุดยาวแบบนี้เป็นธรรมดาที่ผมจะชวนคนรักมาเที่ยวบ้าง นานๆจะได้ออกมาด้วยกันสองคนแบบนี้ ผมมองคนน่ารักข้างๆผม ผมว่าผมโชคดีมากเลยที่มีแบคฮยอนเป็นแฟน ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ผมก็ไม่รู้ว่าใจของผมมันเต้นไม่เป็นจังหวะสักครั้ง ถามตัวเองหลายครั้งว่าเป็นอะไร แต่คำตอบที่ได้มาก็เป็นอย่างอื่นไปไม่ได้เลยว่า
..แบคฮยอนคือคนที่ใช่ของผมแล้ว
ผมกระชับมือบางของแบคฮยอนพาเดินมาริมทะเล ผมรู้มาตลอดว่าทะเลเป็นที่ๆทั้งผมและแบคฮยอนชอบมากๆ มันเป็นเหมือนที่ที่ทำให้เราผ่อนคลายกับงานที่เราทั้งคู่ทำได้มากเลยทีเดียว ผมก็ไม่รู้ว่าผมมองเขานานเท่าไหร่แล้ว จนแบคฮยอนหันมามองหน้าผมแล้วทำให้ผมรู้สึกตัว
“ดูนั่นสิ น่ารักจัง” สะกิดคนข้างๆด้วยความตื่นเต้น มือเล็กชี้ไปที่ก้อนเมฆที่จับกลุ่มกันสวยงาม แต่ถึงมองยังไง มันก็ไม่เห็นน่ารักตรงไหนเลย มีแต่แบคฮยอนเท่านั้นแหละที่มองโลกในแง่ดีเสมอ ร่างสูงไม่คิดตอบอะไร เพียงแต่มองหน้าหวานๆของแบคฮยอนไม่วางตา ก่อนจะใช้มือของเขาปิดตาของแบคฮยอนไว้
“งื้อออออ พี่คริส มาปิดตาผมทำไม”
“หลับตาก่อนนะ อย่าพึ่งลืมตา” คริสค่อยๆล้วงมือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบสร้อยรูปนางฟ้าสีขาวมาสวมให้แบคฮยอนทำให้คนตัวเล็กลืมตา
“อะไรเนี่ย” ถามด้วยความสงสัย
“ของขวัญ” คริสตอบพร้อมโอบกอดคนรักจากด้านหลังแล้วเอาคางมาเกยที่หัวไหล่ของแบคฮยอน
“ของขวัญอะไร?? เนื่องใน..???”
“ก็ ชั้นอยากให้นี่ เห็นมันน่ารักดี ก็เลยซื้อมาให้” คำตอบของคริสทำเอาแบคฮยอนยิ้มไม่หุบ “ของน่ารักๆ ก็ต้องอยู่กับคนน่ารักๆนี่นา..” จมูกโด่งๆหอมเข้าไปที่แก้มใสๆของแบคฮยอนที่ตอนนี้กลายเป็นสีแดงไปแล้ว
“อย่ามาเลี่ยนแถวนี้นะขอร้อง” แบคฮยอนแกะมือของคริสออกจากเอวบางๆของตัวเองแล้วเดินหนีออกห่าง แต่ก็ถูกคริสตามมากอดเหมือนเดิมจนได้ กลิ่นตัวหอมๆของแบคฮยอนทำให้คริสติดเหมือนขาดมันไม่ได้ ร่างสูงหอมที่ต้นคอของแบคฮยอนหลายๆครั้งเพื่อสูดดมความหอมของตัวเล็ก “ย๊า ทำอะไรเนี่ย จั๊กจี้นะ” ร่างเล็กเอียงคอเล็กน้อยด้วยความที่อีกฝ่ายเอาจมูกมาไซร้แถวๆต้นคอทำให้จั๊กจี้แปลกๆ
“หอมจัง”
“โรคจิต ทำอย่างกับไม่เคยได้กลิ่นงั้นแหละ” ดันอีกคนออกไม่ให้เข้าไกล้ แถมหยิกจมูกคริสเบาๆแล้วส่ายไปมาเหมือนเด็ก
ตอนนี้ใจของผมแทบจะเต้นแรงมากเลยล่ะ นานๆจะได้เห็นคริสทำตัวน่ารักแบบนี้ทั้งที ไม่รู้ตอนนี้หน้าผมมันจะแดงไปขนาดไหนแล้ว คริสมองตาผมด้วยสายตาที่อ่อนโยนทะนุถนอมทำใจผมเต้นแรง กี่ครั้งแล้วที่เขาทำแบบนี้ แล้วผมก็ไม่เคยชินกับมันสักที เพราะเวลาเขาจ้องตาผมแบบนี้ทีไรผมก็มักจะใจเต้นรัวแบบนี้ตลอด แล้วที่มาเที่ยวด้วยกันเพราะเขาเป็นคนเอ่ยปากชวนผมเอง แม้ผมจะไม่ได้ว่างนัก แต่เพราะสายตาแบบนี้นี่แหละที่ทำให้ผมใจอ่อนยอมมาด้วย
“รักชั้นปะ....” คำถามของคริสทำให้แบคฮยอนนิ่งไป พร้อมกับหลุดขำออกมาด้วยท่าทางน่ารักของคริสที่ไม่ค่อยเข้ากับหน้าตานัก
“ถามผมทำไม”
“ก็อยากได้ยินอีก..นะๆ บอกรักชั้นหน่อย”คริสยื่นหย้าเข้าไปไกล้ๆกับแบคฮยอนทำให้คนตัวเล็กหลับตาปี๋เม้มปากไม่ยอมพูด “บอกรักชั้นนะ” เลื่อนหน้าเข้ามาไกล้อีกจนจมูกของคริสชนกับจมูกของแบคฮยอน
“กะ..ก็ได้..แต่เอาหน้าออกไปก่อนได้มั้ย”แบคฮยอนพูดทั้งที่ยังหลับตาอยู่ ถ้าลืมตาขึ้นมาคงจะหัวใจวายตายแน่ๆ แล้วตอนนี้แทบจะหายใจไม่ออกแล้วด้วย อะไรจะไกล้ขนาดนี้
“บอกรักชั้นก่อนสิ” ดวงตาของแบคฮยอนเปิดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ แก้มของร่างเล็กแดงไปหมด ใบหน้าหล่อของคริสอยู่ไกล้กับแบคฮยอนไม่ถึงคืบ เสียการควบคุมอย่างแรง แต่แทนที่แบคฮยอนจะบอกรักคริส เขาก็ค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปไกล้ๆ ริมฝีปากบางจูบลงที่กลีบปากหน้าของคริสเบาๆโดยที่คริสยังไม่ทันตั้งตัว แต่เขาก็ตอบรับจูบของแบคฮยอนอย่างดี ไม่รอช้าคริสเอียงใบหน้าให้จูบได้สะดวก สอดลิ้นเลียกลีบปากบางของอีกฝ่ายโดนอัตโนมัตไร้การปฎิเสธ มือเล็กโอบรอบคอของคริสไว้ สองลิ้นพันกันด้วยความรัก ดูดกลืนความหวานจากปากของกันและกัน
“พอใจรึยัง..ผมต้องบอกอีกมั้ยว่าผมรักพี่แค่ไหน” แบคฮยอนถอนจูบออกมาเพราะหายใจไม่ออก คริสยิ้มบางๆก่อนจะละเลงจูบลงไปอีกครั้งแต่ถูกแบคฮยอนกันไว้ “พอแล้ว..ได้คืบจะเอาศอก” ตัวเล็กดีดหน้าผากคริสแรงๆทำให้ร่างสูงร้องโอดโอยไม่หยุด
“ก็เธอน่ารักน่าจูบขนาดนี้ เป็นใครก็ห้ามใจไม่ไหวหรอกน่า..” มือหนาโอบร่างของแบคฮยอนไว้แน่น กระชับกอดมากขึ้น สร้างความอบอุ่นให้คนตัวเล็กไม่น้อยเลย แบคฮยอนมองหน้าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของตัวเองแล้วหลุดยิ้มออกมาอีกครั้ง
ผู้ชายแบบนี้ ผมหลงรักเข้าไปได้ยังไงกันนะ
ร่างเล็กทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มๆด้วยความอ่อนล้า กลิ่นสบู่จากการอาบน้ำหอมไปทั้งกาย ผ้าห่มถูกดึงขึ้นมาห่มร่างบางด้วยความหนาว สักพักก็รับรู้ถึงความอุ่นจากด้านหลัง ลมหายใจอุ่นๆกับอ้อมแขนที่เข้ามาโอบกอดเขาเอาไว้ แสงจันทร์ส่องเข้ามาในห้องรางๆพอจะมองเห็นทุกสิ่งในห้องได้ แบคฮยอนหันหลังกลับมาหาคนรักแล้วเอาใบหน้าซุกลงไปที่อกอุ่นของคริส ร่างสูงกระชับกอดแน่นขึ้นทำให้คนตัวเล็กอบอุ่นขึ้นมา
“ฝันดีนะครับ ที่รัก”เสียงกระซิบข้างหูทำให้แบคฮยอนลืมตาขึ้นมามองเล็กน้อย ก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปจูบคริสเบาๆ
“ฝันดีฮะ”
................................................................
น้ำตาของแบคฮยอนหยดลงบนหมอน นี่มันกี่ครั้งแล้วนะที่เขาต้องทนกลั้นน้ำตานึกถึงวันเก่าๆ ตั้งแต่วันที่คริสกลับมา ก็ไม่มีวันไหนที่แบคฮยอนนึกถึงเรื่องของเขาเมื่อก่อนได้เลย หลายเดือนที่ผ่านมา ถึงจะพยายามออกห่าง พยายามหลบหน้าแค่ไหน มันก็ไม่เคยพ้นเลยสักครั้ง ดูเหมือนจะยิ่งไกล้ชิดกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำไป ความรู้สึกรักของเขาจบลงตั้งแต่หลายปีที่แล้ว มันคงไม่กลับมาอีกใช่มั้ย คริสคือคนที่ทำให้เขาต้องเจ็บ และมันจะไม่เจ็บซ้ำสอง น้ำตาที่มันไหลออกมาครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นน้ำตาของความอ่อนแอของเขาเอง
มือเล็กเช็ดน้ำตาออกลวกๆแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แต่น้ำตามันก็ยิ่งไหลออกมาอีก สายเรียกเข้าสิบสองสายขึ้นโชว์ว่าเป็นชานยอลที่โทรมาหาไม่หยุด แต่แบคฮยอนกลับเลือกที่จะปล่อยมันทิ้ง ตอนนี้เขาไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น ไม่อยากให้ใครรับรู้ว่าเขากำลังร้องไห้ แล้วก็เป็นเรื่องไร้สาระอีกต่างหาก แรกๆที่เจอกันก็ดีอยู่หรอก แต่พักหลังดูเหมือนแบคฮยอนจะไกล้ชิดเขามากเกินไปจนทำให้พลั้งเผลอไป แบคฮยอนหลับตาลงช้าๆให้ผ่อนคลาย พยายามไม่นึกถึงเรื่องพวกนั้นอีก พยายามไม่นึกถึงหน้าคนคนนั้น ....คนที่ทำเขาเจ็บ....
ผมเดินเข้ามาในบริษัทของคริสที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี ขึ้นลิฟท์ไปชั้นบนสุดของตึก ระหว่างรอลิฟท์ผมก็นึกอะไรบางอย่าง เมื่อกี้ผมเดินสวนกับชานยอล ผมจำเขาได้แม่น ตัวสูงหูกางแบบนั้นจะมีใครที่ไหนในโลกอีกล่ะ ว่าแต่เขามาทำอะไรที่นี่นะ? เขาจะมาทำไม? ในเมื่อเขาออกจะดูไม่มีฐานะ แต่ทั้งการแต่งตัวแล้วมันดูดีเกินกว่าจะต้องมาขับรถกระป๋องแบบที่ผมเคยนั่งเลยแม้แต่น้อย แล้วท่าทางดูมีพิรุจแปลกๆ ผมคิดย้อนไปย้อนมา แต่มันก็อาจจะไม่ใช่ก็ได้ ผมคิดไปเองรึปล่าว อาจจะเป็นคนหน้าเหมือนหรือคงคิดถึงชานยอลมากไปละมั้งเลยตาฝาดไป ใช่ สงสัยผมจะตาฝาด ชานยอลเขาพึ่งไลน์มาบอกเองว่าเขาไม่สบายจะมาที่นี่ได้ยังไงกัน เพ้อไปใหญ่แล้วแบคฮยอน
ความคิดของผมหยุดลงเมื่อลิฟท์ขึ้นมาจนถึงที่หมาย ผมเดินตรงไปที่ห้องทำงานของผมซึ่งมันก็คือห้องเดียวกับคริสนั่นแหละ ผมผลักประตูเข้าไปในห้อง แต่ก็ต้องเจอภาพที่ไม่เจริญตานัก ภาพตรงหน้าเป็นคริสที่นั่งอยู่ที่โต๊ะของตัวเองโดยมีผู้ชายหน้าสวยที่ไหนก็ไม่รู้กำลังนั่งอยู่บนตักคริสแล้วจูบกันอย่างดูดดื่ม และดูเหมือนคริสจะรุกผู้ชายคนนั้นด้วยนะ ผมแทบจะทิ้งกระเป๋าลงตรงหน้า มันทนไม่ได้จริงๆ ทำไมใจผมมันเต้นแรงอีกแล้วนะ แล้วผมจะทนดูอยู่ทำไม น้ำตาจะไหลอีกแล้ว ทำไม? ทำไมกัน? ทำไมถึงเป็นแบบนี้
แบคฮยอนรีบปิดประตูห้องทันทีที่ทนรับภาพตรงหน้าไม่ไหว วิ่งออกมาจากตรงนั้น เช็ดน้ำตาที่ไหลเอ่อออกมาไม่หยุด สักพักก็มีมือของใครสักคนมาดึงข้อมือของแบคฮยอนไว้ แล้วรั้งให้เขาหันไปหา แต่แบคฮยอนกลับต้องก้มหน้าเพื่อไม่ให้เขาคนนั้นเห็นน้ำตาของเจ้าตัว
“เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่”เสียงเข้มหนักแน่นของคริสเอ่ยถามแบคฮยอน
“ฮึก..กะ..ก็ สักพักแล้วล่ะ..” พยายามกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเองไว้ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล คริสดึงแบคฮยอนมากอดไว้แต่ก็โดนร่างเล็กผลักออก
“เธอเห็นชั้น ในห้องรึปล่าว.....”ยิ่งถามมากน้ำตาก็ยิ่งไหลออกมามาก
“ไม่ ผมไม่เห็น”
“แล้วเธอร้องทำไม”มือหนาเช็ดน้ำตาบนหน้าของแบคฮยอนเบาๆ
“ก็..เมื่อคืนดูบอล แล้วแพ้ ก็เลยร้อง อารมมันค้างอะ”แบคฮยอนตอบปฎิเสธยิ้มๆ แต่ความจริงมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย เขาก็ไม่เข้าใจว่าร้องทำไมเหมือนกัน อยู่ดีๆน้ำตามันก็ไหลทั้งๆที่ไม่ได้รู้สึกอะไร
“ทำไมวันนี้มาเช้าล่ะ ปกติเธอจะมาสายนี่”คริสค่อยๆเอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองมาซับน้ำตาของแบคฮยอนออกหมด แต่ก็ยังเห็นตาบวมช้ำซึ่งก็ดูออกว่าร้องตั้งแต่เมื่อคืน
“ก็ว่าจะมานอนต่อที่นี่แหละ งั้นผมขอตัวไปล้างหน้าก่อนนะ” ยิ้มให้อีกคนแต่ในใจมันกำลังร้องไห้อย่างหนัก อะไรกัน เรื่องแค่นี้ผมต้องร้องด้วยหรอ นี่ผมร้องเพราะอะไร เพราะเห็นเขากำลังจูบกับคนอื่นหรอ ไม่สิ สงสัยฝุ่นมันเยอะล่ะมั้ง
แบคฮยอนหันหลังกลับเข้าไปในห้องน้ำ ใครๆก็รู้ว่าแบคฮยอนเป็นพวกคิดอะไรในแง่บวกเสมอ ขนาดเมื่อกี้ยังคิดว่ามันเป็นแค่ฝุ่นเข้าตาเลย แบคฮยอนมองตัวเองในกระจกคิดว่าสภาพมันดูได้แล้วก็เดินกลับเข้าไปในห้องทำงาน แต่เขาก็เดินสวนกับผู้ชายหน้าสวยที่เขาเห็นในห้อง เขามองแบคฮยอนด้วยสายตาไม่พอใจแถมเดินชนไหล่ของตัวเล็กอีกต่างหาก นี่เขาไปทำอะไรผิดนะ
“แบคฮยอน..”เสียงเรียกของคนในห้องทำให้ร่างเล็กหันไปมอง
“ว่าไงฮะ”เสียงอู้อี้ที่พึ่งร้องไห้มาพูด พร้อมเดินเข้ามานั่งที่ต๊ะของตัวเอง
“ชุดที่ให้ออกแบบเสร็จแล้วใช่มั้ย นี่มันผ่านมาเป็นเดือนแล้วนะ”คริสติดกระดุมเสื่อของตัวเองที่พึ่งหลุดลุ่ยไปทำให้แบคฮยอนไม่อยากหันไปมอง
“ไกล้เสร็จแล้วฮะ เอ่อ...ถ้างานนี้เสร็จผมก็ไม่ต้องทำงานที่นี่แล้วใช่มั้ย”
“ไม่..ถ้าชุดที่เธอออกแบบชนะการประกวด เธอจะต้องทำงานที่นี่ตลอดไป”คริสเลิกคิ้วพลางมองแบคฮยอนตลอดเวลา
“อ่อ ฮะ” ทั้งๆที่ในใจก็ภาวนาว่าขอให้ชุดที่ออกแบบมันแพ้ แต่ถ้าแลกกับเงิน แล้วต้องมาเจอหน้าคริสทุกวัน เขาก็ยอมตัดใจจากเงินนั้น อยู่ไปก็เจ็บปล่าวๆ
ตั้งแต่ผมเห็นว่าแบคฮยอนมาเปิดประตูห้อง ผมแทบจะทำอะไรไม่ถูก ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะว่าเขาเป็นคนเห็นภาพที่ไม่น่าดูตอนนี้ ผมรีบลุกขึ้นยืนแล้วปล่อยคนที่กำลังนั่งตักผมทิ้งไว้ในห้อง หลังจากที่ผมรอแบคฮยอนเข้ามา ผมก้ต้องมาเคลียร์กับคนที่พึ่งก่อคดีไป
“ออกไปได้และ”ผมตวาดเมื่อเดินกลับมาถึงห้อง
“ทำไม นี่คริสยังรักมันอยู่ใช่ปะ แคร์มันมากกว่าชั้นใช่มั้ย”
“จะรักหรือไม่รัก เธอมายุ่งอะไรด้วย”
“อ๋อ ใช่สิ คิดจะฟันแล้วทิ้งชั้นว่างั้น”
“หุบปากแล้วออกไปได้แล้ว!!!” ผมกระชากข้อมือคนตรงหน้าด้วยความโมโห มันก็จริงที่ผมไปมีอะไรกับเขาแล้ว แต่ผมไม่เคยคิดจะจริงจังเลยสักครั้ง มันเป็นแค่อารมชั่ววูบที่มันทำให้อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป
“แหม่ ทีก่อนยัยแบคจะมา ยังจูบชั้นดีอยู่เลย ถ้ายัยนั่นไม่เข้ามาป่านนี้ไม่ทำกันไปไหนต่อไหนแล้วหรอ ..อย่าคิดนะ ว่ามีอะไรกับชั้นแล้วชั้นจะปล่อยไปง่ายๆ หึ...ไม่มีทาง” ผมไม่ได้ตอบโต้อะไรได้แต่มองตาขวางใส่โดยที่ทำอะไรไม่ได้ “คืนนี้เจอกันนะ ที่รัก” มือสวยลูบคางผมก่อนจะจูบผมเบาๆแล้วเดินออกจากห้องไป แล้วมีแบคฮยอนเดินกลับเข้ามาในห้องผมแทน
ความเงียบปกคลุมห้องทำงานที่มีแค่เขาสองคน ต่างคนต่างนั่งเงียบทำงานของตัวเอง ทำให้คริสต้องเป็นคนเปิดประเด็นที่ไม่ค่อยดีมากนัก
“เธอรู้จักคนที่เดินสวนกับเธอเมื่อกี้รึปล่าว”
“ไม่หรอกฮะ”แบคฮยอนส่ายหน้า
“ถ้างั้นก็ควรรู้จักเอาไว้ เขาเป็นผู้ช่วยของประธารบริษัทนะ” แบคฮยอนพยักหน้ารับ
“เขาชื่ออะไรหรอฮะ”แบคฮยอนถามอย่างสงสัย
“เขาชื่อ...
“ลู่หาน”
............................................................................................................................
เย้ๆ กว่าจะแต่งจบ ที่จริงไม่ค่อยมีเวลาเลย
ทีนี้มีตัวละคนเพิ่มมาอีกแล้วนะคะ ร้ายสะด้วย-//-
แล้วก็ยังย้อนอดีตที่สวยงามของทั้งคู่อีก 5555555
ที่จริงก็อยากจะแต่งให้ยาวๆนะ แต่ได้แค่นี้จริงๆ ไว้ตอนหน้าจะพยายามมาให้ยาวๆเลย^^
ยังไงก็ฝากคอมเม้นกันด้วยนะคะ จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ
.....ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน มาเม้นกันนะค้า.....
ความคิดเห็น