คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Secret of love [1]
Secret of love [1]
“จำชั้นได้ใช่มั้ย แบคฮยอน”
เสียงทุ้มของปลายสายนั้นทำให้ผมอึ้งไม่น้อย เขาจะโทรมาทำไมกันนะ
“คริส.....”ผมรีบรับกาแฟที่สั่งไว้จากพนักงานก่อนจะเดินออกจากร้านด้วยความระแวง
“เธอช่วยมาหาชั้นที่บริษัทได้มั้ย มีอะไรให้ช่วยหน่อยน่ะ”
“ไม่ว่าง..” วันนี้ผมมีนัดกับลูกค้าที่บริษัทของผมอยู่พอดี แต่ความจริงแล้ว ไม่อยากไปเจอหน้าคริสมากกว่า
“หรือจะให้ชั้นไปหาเธอเอง หืม??”เสียงของเขาที่อ่อนโยนแบบนี้ไม่ได้ยินมันมานานเท่าไหร่แล้วนะ
“มีอะไรก็รีบๆพูดมาเถอะฮะ ผมมีงานต้องทำ”
“งั้นเย็นนี้ สี่โมงเย็น ชั้นจะไปหาที่บ้าน”
“พี่คริส ไม่ต้อง...”
“แล้วอย่าพยายามหลบหน้าชั้น ชั้นไม่ชอบ”
“ก็ผม..ฮาโหล ฮาโหล..”เขาตัดสายทิ้งทั้งที่ยังม่ได้ฟังผมพูด แต่ทำไม ทำไมใจผมต้องเต้นเร็วขนาดนี้ด้วย อะไรกัน เรากับเขามันจบกันไปหลายปีแล้วนะ เลิกหวั่นไหวสักทีเถอะแบคฮยอน
“arr arr arr …………..”โทรศัพท์ผมสั่นอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ใช่คริส
“ฮาโหล ตัวเล็ก เย็นนี้เราไปกินข้าวกันนะ เค้าคิดถึง”เสียงออดอ้อนของชานยอลทำให้ผมคิ้วขมวดขึ้นมาทันที ถูกแล้วแหละ ชานยอลกับผมเป็นแฟนกัน แต่ดูเหมือนผมจะไม่ค่อยมีเวลาให้เขาเท่าไหร่
“อ๋อ คือ..”
“ว่าไง ไปได้มั้ย”
“ขอคิดดูก่อนนะ ถ้าได้ยังไงจะโทรบอกอีกที ไม่ว่ากันนะ”ผมตอบอย่างลังเล
“ตัวเล็กอ่า วันนี้เค้าจะไม่ได้เจอหน้าตัวเล็กใช่มั้ย”
“อื้อ แต่ไว้เค้าว่างเมื่อไหร่จะไปหาตัวสูงบ่อยๆเลยนะ”ผมพยายามทำเสียงของตัวเองให้สดใส อันที่จริงผมกับชานยอลมีอะไรที่ไม่เหมือนกันหลายอย่างหรือเรียกว่าต่างกันมากเลยก็ยังได้ ทั้งนิสัยก็ไม่เหมือนกัน แถมการที่จะได้เจอกันสักครั้งมันยากมาก แต่ถึงยังไงเขาก็ได้ชื่อว่าแฟนผม ผมก็ต้องรักและห่วงใยเขาเป็นธรรมดา
“ก็ได้ แต่คราวหลังตัวเล็กห้ามเบี้ยวแล้วนะ เค้าคิดถึงจะตายอยู่แล้ว”คำที่ชานยอลใช้เรียกผมมันทำให้ผมใจอ่อนได้ทุกครั้งที่ได้ยิน น่ารักมากๆเลย
“อื้อ รักยอลนะ”
“รักแบคเหมือนกัน ดูแลตัวเองด้วยนะ”
“อื้อ บ๊ายบาย”ผมวางสายจากชานยอลก่อนจะเดินขึ้นรถคันโปรดของผม ผมวางแก้วกาแฟลงข้างๆแล้วเปิดเพลววิทยุคลายเครียด พรุ่งนี้ก็วันหยุดแล้ว ผมคงไม่ต้องไปไหนแล้วสินะ เห้อ สบายใจที่สุดเลย
สุดท้ายรถของผมก็มาจอดอยู่หน้าบ้านรอคนรับใช้ที่บ้านมาเอามันไปเก็บ แต่ก็ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อมองเข้าไปในบ้านกเจอคริสกำลังนั่งคุยกับป๊าม๊าผมอยู่ เขาคิดจะทำอะไรขอเขานะ
“อ้าว แบค กลับมาพอดีเลยลูก คริสเขามาหานะ”
“ครับม๊า ผมรู้แล้ว”ใบหน้าเรียวยาวกับผมสีน้ำตาลอ่อน เสื้อผ้าที่บ่งบอกถึงของแบรนเนมของคริสบวกกับแววตาอันน่าหลงใหลกำลังมองมายังผม แต่มันก็แค่นั้น ผมจะไม่หลงกลมันอีกต่อไป
“งั้นอยู่คุยกันไปก่อนนะลูก ป๊ากับม๊าจะไปข้างนอก ดูน้องด้วยนะคริส”ป๊าผมตบบ่าคริสเบาๆก่อนจะลุกออกไปทิ้งให้ผมอยู่กับคริสสองคน
“ไม่ได้เจอกันเป็นปี สบายดีมั้ย”
“พี่คริสต้องการอะไร”ผมมองตาเขาผมก็รู้ว่าที่เขามามันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ แววตานั้นจ้องมองมายังผมอีกครั้ง
“ชั้นจะมาบอกเธอว่า อีกสองวัน เธอต้องย้ายไปทำงานให้ชั้น”
“ว่าไงนะ!!!”
“พ่อเธอสั่งมา ให้ชั้นดูแลเธอ เพระเขาไว้ใจชั้นมากที่สุด”
“เรื่องอะไรชั้นต้องไป ไม่มีทาง” มันก็จริง เรื่องอะไรผมจะต้องไป ผมเป็นใครทำไมต้อทำตามคำสั่งคริสด้วย
“แล้วชั้น กำลังต้องการคนออกแบบชุดฟินนาเร่ที่จะต้องเอาไปเดินแบบในงานแฟชั่นระดบโลกในอีกสองเดือนข้างหน้า แล้วเธอ ก็เป็นคนทีชั้นเชื่อว่าต้องทำงานนี้ได้ไม่ยาก จริงมั้ย”คริสส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ผม จนบางทีผมก็ใจอ่อนนะ
“ก็...ไม่ ชั้นไม่ไป”ผมยืนยันคำเดิม โอ๊ย เอาอีกแล้ว ผมมองหน้าเขาแบบนี้ทีไรใจต้องเต้นเร็วแบบนี้ทุกที ไม่เข้าใจๆๆๆ
“งั้นชั้นจะให้เธอไปคิดดูก่อน ถ้าเธอออกแบบชุดให้ชั้น เธอจะได้เงินเป็นแสนเลยล่ะ งั้นชั้นไปก่อนนะ ได้ความยงไงก็โทรมาบอก”คริสทิ้งความลำบากใจไว้ให้ผม เอายังไงดี เงินแสนกับต้องไปเจอหน้าแฟนเก่าทุกวัน คิดไม่ออกกกกก
“อืม ชั้นสบายดี ฝากบอกแม่พี่คริสด้วยนะ ว่าแบคคิดถึง”ผมตอบคำถามแรกที่คริสถาม ล้วก็อดนึกถึงแม่คริสไม่ได้ เขาทั้งใจดี แถมรักผมเหมือนเป็นลูกของตัวเองเลย แต่พอผมเลิกกับคริส ผมก็ได้แต่นั่งบ่นคิดถึงไปวันๆ แต่ไม่มีโอกาสได้ไปเจอสักที เหตุผลที่ผมเลิกกับคริสน่ะหรอ คงเดาไม่ยาก แบดบอยอย่างเขา จะเรื่ออะไร นอกจากเรื่องผูเหญิง
“คิดถึงแม่ชั้น..ไม่คิดถึงชั้นหรอ”
ความคิดเห็น