ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ชีวิตในหนานจิง
อรุ มัะื่นแ่เ้า เลยออไปเินยืเส้น รอบๆ ึ รปภ.หน้าอาารพยัหน้าทัทาย หล่อนโบมือพร้อมส่ยิ้มให้ รหัวถนน มีร้านายพวแป้ทอ ับ้าว้มร้อนๆ มาั้ร้านาย นานทำึฝั่ร้ามเินมาื้อันทุเ้า แ่พอ 7 โม เทศิะมาไล่
ลับมาอาบน้ำ เรียมไปทำาน เี๋ยวสายๆวันนี้มีน้อใหม่าไทยมาเพิ่มอีหนึ่ ในแผนสปา
น้อเหมียว ำิ๊ อนแนะนำื่อพี่เหมียว ให้รู้ั
"แล้วพี่ะมาื่อ้ำับหนูทำไม" น้อใหม่พูเิหยอ เลยอเปลี่ยนื่อัวเอเป็นแท ให้มันเร๋ๆ ะไ้ไม่เรียสับสน
แท เป็นสาวาัหวัแถบอีสาน ผอมบา เป็นสาวแว่น ผิวาวออเหลือ เหมียวพาน้อไปห้อพั
อรุ ยื่นเียนปิ่ ที่ื้อเมื่ออนเ้า ให้รอท้อ แป้ทอ ใส่ไ่ ผั เรื่อปรุที่ล้ายๆ น้ำพริเผา และเนื้อไ่ เป็นเมนูที่อรุอบิน
"อะ พี่ื้อมาเผื่อ 6 หยวน" เว้นวรรแบบมีนัยยะ พอแททำท่าะวัเิน่าย เลยโบมือ "ล้อเล่น ื้อมาฝา" น้อใหม่ทำหน้าเหวอ อนอรุหลุำออมา
"็อร่อยีนะพี่ " ินไป รื้ออในระเป๋าออมา อบนพื้น
"ไหน นเสบียอะไรมาบ้า ?" อรุถามพร้อมมอสำรว มาทำานถ้าทำอาหารินเอะถูปา และ่วยประหยั
" หนูเอาเรื่อ้มยำแบบาแห้ ับพวุนเียมาฝา"
หันมอไปทาเหมียว แล้วถามย้ำ
"เอามาฝา... ทำไม?"
"เอามาฝาให้ พวพี่ทำับ้าว หนูะอฝาท้อ้วย หนูไม่ถนัทำับ้าว" ส่ยิ้มหวานมาพร้อม
ราวนี้ เหมียวระเบิหัวเราะ ๊า
"ฮ่า...ฮ่าๆๆๆๆๆ" หัวเราะพลาพูว่า
" ที่พี่วน ไอ้อรุมาทำาน้วย เพราะะหานทำอาหารนี่แหละ ฮ่าๆๆ แล้วนี่ แทยัมาเป็นัวแถมอี โอ้ยย...ำว่ะ"
"ทีแร พอเธอบอมาาอีสาน พี่นี้ีใ๊..ีใ ะว่า้อไ้ินเมนูแ่บๆ แหเลย"
หิสาวำไม่ออ ไ้แ่ยิ้มแห้ และิในใ 'ามไส้ละทีนี้'
ผ่านไปสอวัน แท ปรับัวเ้าับารทำานที่ใหม่ไ้รวเร็ว เย็นนั้นหลัเลิาน อรุ วนเพื่อน ๆ ไปหาไริน
"ั้นไม่ิน มื้อเย็น แไปเหอะ" เหมียวปิเสธทันวัน
"หนูไป้วย"
"เี๋ยวพี่พานั่รถเมล์ไปแถวำแพเมือ มีร้านนมปัที่พี่อบ "
อรุ ผู้อบนั่รถเมล์เล่นในวันหยุ พอเอร้านอร่อย ็ะินแ่ร้านเิม นเป็นาประำ
เหมียวะโนามหลัมาว่า "ถึร้านละโทรมา้วยนะ ะฝาื้อนมปั"
สอสาวสวมเสื้อันหนาว่อนออาที่พั ่วนี้อาาศในอนลาืน ยัถือว่าหนาวสำหรับ นที่มาาประเทศร้อน
อนยืนรอ้ามถนน มีลุายมันเผา รอ้ามอยู่่อน ลิ่นมันเผาับ้าวโพหอมเะมูทำให้หันไปมอ อรุสัเเห็นลุรีบ ออแรเ็นรถหนัๆ เพื่อ้ามไปให้ทัน่อนไฟแ หิสาว่วยันรถเพื่อผ่อนแร ให้ลุ้ามไปอีฝั่ ทันสัาไฟเปลี่ยนสีพอี ลุายมันหันมายิ้ม ้มหัวให้ เป็นารอบุ สอสาวเินไปรอรถ โยไม่ไ้หันลับมามอว่า รถายมันเผา ไม่ไ้อยู่รนั้นแล้ว..
สอสาว ไ้นมปันละิ้น และอที่เหมียวฝาื้อ"
"แล้วเราินอะไรันีล่ะ " ?
"แถวป้ายรถเมล์มีร้าน หมาล่าทั่ ไปลอิมัน"
ร้านิทาเท้า เป็นร้านนาหนึู่หา มีู้ระ วาผั เส้น เนื้อ และเรื่อปรุสารพั ลู้า เลือหยิบไ้ามใอบ พอส่ให้ แเียร์ ะั่น้ำหนั ถามว่าเอาเผ็ระับไหน ่ายเิน แล้วนั่รอ ะไ้๋วยเี๋ยวีน ร้อนๆ ินในหน้าหนาว อร่อยมา
สอสาว นั่ำิัที่โ๊ะ เพราะว่าะสั่ันรู้เรื่อ ภาษาีน็ไม่แ็แรทัู้่
ออาร้าน อรุอแวะร้านาย ลูอม นม บ๊วย แบบั่ิโลาย เพราะบ๊วยสามรสที่เอามาาไทยหมแล้ว
"อันนี้เหรอ หนูเห็นพี่อบิน"
"อร่อยนะ ิมิ"
แทส่ายหน้า แบบนไม่อบอหมัอ ส่วนอรุหยิบเ้าปา เี้ยว หยับ ๆ
รถเมล์าลับ ผ่านำแพเมือที่ประับไฟสว่า สวยาม
"วิว ลาืน สวยีเนาะ" สาวแว่น ื่นมวิว นี่เป็นรั้แรที่แทลอนั่รถเมล์ในหนานิ
รถอรับผู้โยสารเพิ่ม รหลัป้ายโษานมเปรี้ยว อรุสัเุว่ามีนยืนหลบมุมอยู่ ในเามืยัรู้สึไ้ว่า 'นนั้น 'ำลั้อมอัวเออยู่ แ่แปลเพราะารแ่ัว เป็นแบบนีนโบรา อรุ้อเม็ ายที่ยืนนิ่ เหมือน้อมออบ
ายนนั้น แ่ัวล้ายที่เยเห็นในหนัำลัภายใน ที่เยูอนเ็ๆ ุสีในโทนำ ผมยาว หน้าม ิ้วรหนา มูโ่สวย ูยัหนุ่ม แถมหล่อนาเป็นาราไ้เลย
"แท ูผู้ายที่ยืนหลัป้ายโษาิ หล่อมะ ?"
"ไหน นไหน?"
"นั่นไ ๆ นั่น! เายืน้อมอมาอยู่น่ะ หรือแสายาสั้น"
หันไปมอ ็อ๋อออ ใส่แว่นยัไม่เห็นอีนะ
ัหวะรถเลื่อนออ อรุ หันวับไปมอ ายนนั้น ยับัว ออาเามื หันมอาม้วยสีหน้าเรียบเย... ัหวะนั้น อรุเหมือนในภวั์ ในวามสลัว แ่ลับมอเห็นใบหน้ามนั้นั เสียรอบ้าหายไป เหมือนายนนั้นำลัสื่อสารอะไรบาอย่าผ่านแววา... ม เศร้า
"อหัรึยัพี่" เสียแท ปลุาภวั์ ให้หันมาุย่อ
ลับมาอาบน้ำ เรียมไปทำาน เี๋ยวสายๆวันนี้มีน้อใหม่าไทยมาเพิ่มอีหนึ่ ในแผนสปา
น้อเหมียว ำิ๊ อนแนะนำื่อพี่เหมียว ให้รู้ั
"แล้วพี่ะมาื่อ้ำับหนูทำไม" น้อใหม่พูเิหยอ เลยอเปลี่ยนื่อัวเอเป็นแท ให้มันเร๋ๆ ะไ้ไม่เรียสับสน
แท เป็นสาวาัหวัแถบอีสาน ผอมบา เป็นสาวแว่น ผิวาวออเหลือ เหมียวพาน้อไปห้อพั
อรุ ยื่นเียนปิ่ ที่ื้อเมื่ออนเ้า ให้รอท้อ แป้ทอ ใส่ไ่ ผั เรื่อปรุที่ล้ายๆ น้ำพริเผา และเนื้อไ่ เป็นเมนูที่อรุอบิน
"อะ พี่ื้อมาเผื่อ 6 หยวน" เว้นวรรแบบมีนัยยะ พอแททำท่าะวัเิน่าย เลยโบมือ "ล้อเล่น ื้อมาฝา" น้อใหม่ทำหน้าเหวอ อนอรุหลุำออมา
"็อร่อยีนะพี่ " ินไป รื้ออในระเป๋าออมา อบนพื้น
"ไหน นเสบียอะไรมาบ้า ?" อรุถามพร้อมมอสำรว มาทำานถ้าทำอาหารินเอะถูปา และ่วยประหยั
" หนูเอาเรื่อ้มยำแบบาแห้ ับพวุนเียมาฝา"
หันมอไปทาเหมียว แล้วถามย้ำ
"เอามาฝา... ทำไม?"
"เอามาฝาให้ พวพี่ทำับ้าว หนูะอฝาท้อ้วย หนูไม่ถนัทำับ้าว" ส่ยิ้มหวานมาพร้อม
ราวนี้ เหมียวระเบิหัวเราะ ๊า
"ฮ่า...ฮ่าๆๆๆๆๆ" หัวเราะพลาพูว่า
" ที่พี่วน ไอ้อรุมาทำาน้วย เพราะะหานทำอาหารนี่แหละ ฮ่าๆๆ แล้วนี่ แทยัมาเป็นัวแถมอี โอ้ยย...ำว่ะ"
"ทีแร พอเธอบอมาาอีสาน พี่นี้ีใ๊..ีใ ะว่า้อไ้ินเมนูแ่บๆ แหเลย"
หิสาวำไม่ออ ไ้แ่ยิ้มแห้ และิในใ 'ามไส้ละทีนี้'
ผ่านไปสอวัน แท ปรับัวเ้าับารทำานที่ใหม่ไ้รวเร็ว เย็นนั้นหลัเลิาน อรุ วนเพื่อน ๆ ไปหาไริน
"ั้นไม่ิน มื้อเย็น แไปเหอะ" เหมียวปิเสธทันวัน
"หนูไป้วย"
"เี๋ยวพี่พานั่รถเมล์ไปแถวำแพเมือ มีร้านนมปัที่พี่อบ "
อรุ ผู้อบนั่รถเมล์เล่นในวันหยุ พอเอร้านอร่อย ็ะินแ่ร้านเิม นเป็นาประำ
เหมียวะโนามหลัมาว่า "ถึร้านละโทรมา้วยนะ ะฝาื้อนมปั"
สอสาวสวมเสื้อันหนาว่อนออาที่พั ่วนี้อาาศในอนลาืน ยัถือว่าหนาวสำหรับ นที่มาาประเทศร้อน
อนยืนรอ้ามถนน มีลุายมันเผา รอ้ามอยู่่อน ลิ่นมันเผาับ้าวโพหอมเะมูทำให้หันไปมอ อรุสัเเห็นลุรีบ ออแรเ็นรถหนัๆ เพื่อ้ามไปให้ทัน่อนไฟแ หิสาว่วยันรถเพื่อผ่อนแร ให้ลุ้ามไปอีฝั่ ทันสัาไฟเปลี่ยนสีพอี ลุายมันหันมายิ้ม ้มหัวให้ เป็นารอบุ สอสาวเินไปรอรถ โยไม่ไ้หันลับมามอว่า รถายมันเผา ไม่ไ้อยู่รนั้นแล้ว..
สอสาว ไ้นมปันละิ้น และอที่เหมียวฝาื้อ"
"แล้วเราินอะไรันีล่ะ " ?
"แถวป้ายรถเมล์มีร้าน หมาล่าทั่ ไปลอิมัน"
ร้านิทาเท้า เป็นร้านนาหนึู่หา มีู้ระ วาผั เส้น เนื้อ และเรื่อปรุสารพั ลู้า เลือหยิบไ้ามใอบ พอส่ให้ แเียร์ ะั่น้ำหนั ถามว่าเอาเผ็ระับไหน ่ายเิน แล้วนั่รอ ะไ้๋วยเี๋ยวีน ร้อนๆ ินในหน้าหนาว อร่อยมา
สอสาว นั่ำิัที่โ๊ะ เพราะว่าะสั่ันรู้เรื่อ ภาษาีน็ไม่แ็แรทัู้่
ออาร้าน อรุอแวะร้านาย ลูอม นม บ๊วย แบบั่ิโลาย เพราะบ๊วยสามรสที่เอามาาไทยหมแล้ว
"อันนี้เหรอ หนูเห็นพี่อบิน"
"อร่อยนะ ิมิ"
แทส่ายหน้า แบบนไม่อบอหมัอ ส่วนอรุหยิบเ้าปา เี้ยว หยับ ๆ
รถเมล์าลับ ผ่านำแพเมือที่ประับไฟสว่า สวยาม
"วิว ลาืน สวยีเนาะ" สาวแว่น ื่นมวิว นี่เป็นรั้แรที่แทลอนั่รถเมล์ในหนานิ
รถอรับผู้โยสารเพิ่ม รหลัป้ายโษานมเปรี้ยว อรุสัเุว่ามีนยืนหลบมุมอยู่ ในเามืยัรู้สึไ้ว่า 'นนั้น 'ำลั้อมอัวเออยู่ แ่แปลเพราะารแ่ัว เป็นแบบนีนโบรา อรุ้อเม็ ายที่ยืนนิ่ เหมือน้อมออบ
ายนนั้น แ่ัวล้ายที่เยเห็นในหนัำลัภายใน ที่เยูอนเ็ๆ ุสีในโทนำ ผมยาว หน้าม ิ้วรหนา มูโ่สวย ูยัหนุ่ม แถมหล่อนาเป็นาราไ้เลย
"แท ูผู้ายที่ยืนหลัป้ายโษาิ หล่อมะ ?"
"ไหน นไหน?"
"นั่นไ ๆ นั่น! เายืน้อมอมาอยู่น่ะ หรือแสายาสั้น"
หันไปมอ ็อ๋อออ ใส่แว่นยัไม่เห็นอีนะ
ัหวะรถเลื่อนออ อรุ หันวับไปมอ ายนนั้น ยับัว ออาเามื หันมอาม้วยสีหน้าเรียบเย... ัหวะนั้น อรุเหมือนในภวั์ ในวามสลัว แ่ลับมอเห็นใบหน้ามนั้นั เสียรอบ้าหายไป เหมือนายนนั้นำลัสื่อสารอะไรบาอย่าผ่านแววา... ม เศร้า
"อหัรึยัพี่" เสียแท ปลุาภวั์ ให้หันมาุย่อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น