รั ก ข อ ง ซ อ ง มิ น ( เ อ ส J )

เนื้อเรื่อง

บ้านที่แสนสุขขีแห่งหนึ่ง นอกบ้านถูกปิดตาย แต่ภายในบ้านนั้น อบอวลไปด้วย สามพี่น้อง  ทึกกี้  ซีวอน และ ซองมินนี่

สามพี่น้องเป็นครอบครัวที่ไม่ค่อยเปิดโลกกว้าง ไม่สุงสิงกับใคร และจะคุยกันแค่พวกเขา กับเทวดาภูตจิ๋วประจำบ้าน ลีชินดง

ซึ่งคอยเป็นที่ปรึกษาเรื่องราวต่างๆ แก พี่คนโต และคนรอง แต่คนน้อง ไม่ได้คิดแบบนั้น

เขาเดินวนไปวนมา คิดที่จะออกไปเรียนที่โรงเรียนบ้าง แต่ เขาดันเดินวนไปวนมา ไปทับขาลีชินดงซะได้ !

 ชินดงเลยสาปให้น้องคนเล็กสุด มีฟันยื่นออกมา แต่ให้ไปเรียนที่โรงเรียน สมดั่งที่ปรารถนา

ซองมิน เข้าเรียนโรงเรียนแห่งหนึ่ง

“น้องฮีชอลครับ น้องคบอยู่กับเรียวอุกจริงหรอครับ ไม่นะครับ ผมรอแต่น้องนะครับ T_T” เสียงรุ่นพี่คังอินดังขึ้น ซองมินเดินเข้าไปดูใกล้ๆด้วยความสงสัย

“เอ่อ....” คนที่ชื่อว่าฮีชอลทำหน้าลำบากใจก่อนที่ รุ่นพี่คังอินจะปล่อยร่างเธอกระแทกลงสู่พื้นดิน

“ถ้าน้องให้คำตอบพี่ไม่ได้ เชิญออกจากโรงเรียนนี้เลยครับ” ท่าทางรุ่นพี่คังอินจะเป็นใหญ่เป็นโตในโรงเรียนนี้พอสมควรเลยนะเนี่ย

“คุณครับ เป็นอะไรไหมครับ” ซองมินเข้าไปพยุงตัวฮีชอล

“เอ่อ...ไม่ค่ะ  คุณชื่ออะไรหรอคะ ฉันไม่เคยเห็นคุณที่นี่เลย”

“มิน ครับ”

“ฉัน ฮีชอล หรือเรียกซินก็ได้ค่ะ ^^”

เวลาเลิกเรียน ซองมินยังคงคิดถึงแต่คนที่ชื่อฮีชอล จนเจอฮีชอลเดินอยู่ตรงถนนเข้า!!

ซองมินแอบสะกดรอยตามไปเรื่อยๆ

“เอ๊ะ! ใครตามชั้น ชั้นรู้สึกเหมือนมีคนตามมานะ” เจ๊ซินหันหลังทำท่าบ๊องแบ๊ว  มินแอบชะโงกหน้าออกมา

“นั่นไง มีจริงๆด้วย ว่าไงจ๊ะ พ่อหนุ่มน้อย”

“ขอไปกินกาแฟที่บ้านได้ไหมครับ”

ซินทำหน้า งงๆ แต่แล้วก็พยักหน้า

“กาแฟค่ะ ตกลงมีเรื่องอะไรกับฉันรึเปลาคะ ถึงตามมาถึงที่นี่”

“เปล่าครับ” มินรับกาแฟมาด้วยท่าทางมือไม้สั่น

โพล๊ะ

กาแฟหกใส่เสื้อซองมิน

“ถอดเสื้อมาค่ะ เดี๋ยวฉันจะเอาไปซักให้ ” ฮีชอลพูดพลางเดินเข้ามาปลดกระดุมที่เสื้อของมิน

หน้าของ ซินเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนมิน อดใจไม่ไหว จึบ ฮีชอล ไปทีหนึ่ง

ซินเขินๆเลยเอาถือเสื้อซองมิน รีบวิ่งไปซักผ้าทันที

นี่เราทำอะไรลงไป ซองมินคิด ก่อนที่จะวิ่งออกมา โดยลืมว่าเสื้ออยู่ที่ซิน

รุ่งเช้า..........

“เย้ยยย   ชินดงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”

“มาแล้ววววว  มีอะไรน่ะครับ คุณซองมิน” ภูติจิ๋วชินดงกล่าว

“มีเสื้อนักเรียนอยู่ตัวเดียวอ่ะ TT เสกมาให้อีกตัวนึงสิ”

“รอประเดี๋ยว เนวาวิสกี้ อัลโป้ เสื้อใหม่จงมา จงมา ลอยมา~” กลับกลายเป็นผ้าขาวม้าลอยมาแทน

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ ชินดง!!”

“ท่าทางจะเสกผิดน่ะครับ ประเดี๋ยวกระผมจะเสกให้ใหม่ รอสักครู่”

“เพ็ดดีกรี อีอี เสื้อใหม่ จงมามามามา  แย่แล้วขอรับ!!”

“อะไรชินดง”

“พลังอ่อนเพลีย ไม่สามารถเสกได้ในตอนนี้ T______T”

“ว่าไงนะ งั้นก็แสดงว่า....................”

“มนุษย์ผ้าขาวม้า” มีแต่คนส่งเสียงเซ็งแซ่เมื่อเห็นมินในสภาพใส่ผ้าขาวม้าอย่างนี้ มินเดินเข้าไปในชมรมเกษตร แต่แล้ว

“มินคะ”

อ่าว ฮีชอลนี่เอง ~ -////////-

“คืนเสื้อค่ะ”

“เอ่อ...ครับๆ -////////-”

ซองมินเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อในชมรมเกษตร  เสร็จแล้วก็เดินออกมา เห็นซินคุย
กับใครอยู่ไม่รู้แล้วคนนั้นก็เดินลิ่วออกไปก่อน ป้ายชื่อเขียนว่า....เ...รียว....อะไรซักอย่างนี่แหละ

“ซินครับ” ซองมินเรียกเอาไว้ ก่อนที่ซินจะหันหลังกลับ

“คะ”

“วันนี้ผมขอไปกินกาแฟที่บ้านซินได้ไหมครับ”

“ไม่ค่ะ คือแบบซินยุ่งจริงๆ วันนี้ติดธุระด่วนมากๆ ไม่อยู่บ้านค่ะ มาไม่ได้ แหะๆ” ซินพูดท่าทางเก้อเขิน

“ไม่เป็นไรครับ”

ซองมินแอบสะกดรอยตามซินกลับบ้าน และเห็น ซินอยู่กับ เรียวอุก!!!!!

ใช่สิ ฉันมันไม่หล่อใช่ไหมล่ะ ซองมินคิดอย่างน้อยใจ ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมา

“เป็นอะไรไปซองมิน” ซีวอนพี่คนรองพูดกับมิน

“ไม่เป็นอะไรๆ” มินพูดด้วยน้ำตา