กระบี่สั่งตาย

ลำดับตอนที่ #7 : ผู้อาวุโสสูงสุดพรรคขอทาน(100%)

โกมินทร์ได้ยินเสียงที่ตะโกนเรียกหา พลันวางถ้วยชาลงที่เบื้องหน้ามองไปหานักพรตตู้ ยิ้มกล่าวว่า

"ปัญหาแรกมาแล้ว เจตนาดีไม่มา ผู้มาย่อมเจตนาไม่ดี ดูถ้าตัวข้าหลังจากนี้คงได้ฆ่าคนแล้ว แม้มิอยากกระทำแต่ถ้าถูก

บีบบังคับกันเกินไป ถือว่ามิใช่ความผิดของข้า"
 

โกมินทร์ ยืนขึ้นมือคว้าจับกระบี่7ดาว นักพรตตู้เห็นดังนั้นร้องทักท้วงขึ้นทันที
 

"เจ้าจะใช้กระบี่7ดาวไปทำกระไร"

"ฆ่าคนหรือท่านคิดว่า ตัวข้าจะออกไปให้คนเข่นฆ่า"
 

หงส์ฟ้า ผงกหัวเห็นด้วยกับโกมินทร์ นักพรตตู้หาสนใจทั้ง2ไม่ พูดขึ้นว่า
 

"เจ้าจะใช้กระบี่7ดาว ต่อสู้หรือ"

"ท่านก็เห็นว่าตัวข้าพกพาอาวุธอย่างเดียวคือ กระบี่7ดาว"
 

นักพรตตู้ พูดขึ้นอย่างโมโห
 

"ข้ามิได้ตาบอด ถึงจะได้มองมิเห็น เพียงแต่เจ้าก็รับรู้แล้วมิใช่หรือว่า กระบี่7ดาวคือสิ่งใด"

"ข้าทราบดี หรือตัวข้ามิอาจใช้กระบี่7ดาวได้"

"ใช้นั้นเจ้าใช้ได้อยู่แล้วมิเป็นปัญหา เพียงแต่ผู้คนทั้งแผ่นดินคงมิอาจยอมรับนับถือตัวเจ้าเป็นแน่ี ซ้ำยังเย้ยหยัน"
 

โกมินทร์ มองนักพรตตู้อย่างงุนงง ถามขึ้นมาอย่างแปลกใจ
 

"มิมีผู้คนยอมรับนับถือ ท่านหมายถึงสิ่งใดกัน ข้ามิเข้าใจ
 

นักพรตตู้มองดูชายหนุ่มด้วยสายตาเบื่อหน่าย พูดว่า
 

"ข้าบอกกล่าวแก่เจ้าชัดเจนแล้วมิใช่หรือ กระบี่7ดาวคือ กระบี่อาญาสิทธิ์ เปรียบประดุจดั่งเป็นตัวแทนพ่ออยู่หัว

อำนาจกระบี่ชี้เป็นสั่งตาย เจ้าแสดงกระบี่7ดาวออกมา ผู้ใดจะสู้กับเจ้าคงทำแค่นั่งรอรับความตายอย่างมิมีทางเลือก

เจ้าชนะหรือเจ้าฆ่าผู้ท้าสู้กับเจ้า ยังจะมีนักสู้ผู้กล้าใดยอมรับนับถือ"
 

โกมินทร์ ออกอาการรำคาญใจ พูดว่า
 

"ขนาดตัวท่านยังรู้ถึงอำนาจกระบี่สามารถชี้เป็นสั่งตายได้ แล้วผู้คนยังมารังควานหาเรื่องข้า มันไม่กลัวข้าใช้

กระบี่7ดาวฆ่ามันหรอกหรือ"

"มันคิดว่า เจ้าคงมิทำตัวทุเรศน่าสมเพชขนาดที่ต้องใช้กระบี่7ดาวฆ่ามัน หรือตัวเจ้าทำจริงชื่อเสียงบรรพชนของ

ภูชี้ฟ้า ที่สะสมมาหลายร้อยปี คงพินาศย่อยยับป่นปี้ลงด้วยน้ำมือของเจ้าแล้ว"
 

หงส์ฟ้า มองโกมินทร์แล้วหันไปกล่าวกับนักพรตตู้
 

"กระบี่เล่มนี้ทรงอำนาจถึงเพียงนี้ ข้ากลับมิเคยรับรู้มาก่อนเลย เห็นคุณชายโกมินทร์ลืมทิ้งไว้บนเรือนางโจรอย่าง

ไร้ค่า ตัวข้าจึงเห็นว่ากระบี่7ดาวก็มิต่างจากเศษเหล็ก"

------------------------------------------------------------------------------------   มาต่อกัน  
 

นักพรตตู้ฟังความหงส์ฟ้าจนจบจึงกล่าวว่า
 

"แม่นางคิดเช่นนั้นมิใช่เรื่องผิด เป็นตัวข้าเห็นการกระทำของคุณชายโกมินทร์เช่นนั้นก็คาดคิดไม่ต่างกัน ว่าแต่เจ้า

ไม่มีอาวุธอื่นพกติดตัวมาเลยหรือ"
 

ขณะพูดนักพรตตู้ หัีนไปสอบถามโกมินทร์ทันที โกมินทร์ทำได้เพียงส่ายหน้าไปมา นักพรตตู้เห็นแบบนั้นแล้ว ตะโกนร้อง

เรียกเด็กรับใช้ กระซิบบอกที่ข้างหู เด็กรับใช้ผงกหัวแล้วรีบวิ่งออกจากห้องทันที  นักพรตตู้เดินนำทั้ง2ออกมาจากห้องพูด

โดยมิหันหลังว่า
 

"พวกเราลงไปดูด้านล่างก่อน ว่าเป็นผู้ใดเรียกหาคุณชายโกมินทร์ แล้วค่อยคิดอ่านจะรับมืออย่างไร  แต่ทางเลือกที่

ดีที่สุดคุณชายโกมินทร์แค่ลงมือสั่งสอนก็พอ  อย่าถึงกลับฆ่าฟันเลย  เรื่องที่มันแย่อยู่แล้วจะกลายเป็นเลวร้ายลงไป

อีก"
 

ทั้งหมดลงมาถึงชั้นล่างกลับพบเจอ  หลวงจีนยืนรออยู่ด้านหน้าร้าน 6รูป  ล้วนทำหน้าตาดุร้ายใส่โกมินทร์  นักพรตตู้กวาด

มองหลวงจีนทั้ง6รูปที่มาหาโกมินทร์  แล้วเอ่ยกล่าวเบาๆได้ยินกันเพียง3คนว่า
 

"นี่ยังนับว่าเจ้าโชคดีไม่น้อย  ที่ผู้มากลุ่มแรกเป็นหลวงจีน6รูปเรียกขานรวมกันว่า  หลวงจีน6สัมผัส  คือ ปิดตา ปิดหู

ปิดจมูก ปิดปาก ปิดกาย ปิดใจ  ผู้ยืนอยู่หน้าสุดที่ตะโกนถามหาเจ้าเป็นหัวหน้าเหล่าหลวงจีน6สัมผัส  มีนาม ปิดใจ

พลังฝีมือเพียงเป็นรอง 8ดาบทรมาน6ดาบสังหาร  ถือว่า เจ้าหัวเหล็กยังเมตตาต่อเจ้ามากนักอีกอย่างคงยังไม่แน่ใจ

เรื่องพลังฝีมือของเจ้าจึงส่งพวกมันมาหยั่งเชิงเจ้า  ข้าว่าเจ้าน่าจะรับมือไหว"
 

หงส์ฟ้า ฟังนักพรตตู้สาธยายจบกล่าวขึ้นอย่างประชดประชันว่า
 

"อย่าบอกกับข้านะว่าท่านเห็นเจ้าหัวเหล็ก  มันปราณีต่อคุณชายโกมินทร์จึงส่งแค่ยอดยุทธ์ชั้น3มาถึง6คน  นี่ถ้ามีคน

บอกข้าว่าส่งมาฆ่าคน  ข้ายังยินยอมเชื่อเสียกว่า  คุณชายโกมินทร์ท่านชอบกินอะไรก็บอกข้ามาได้เลยจะทำบุญส่ง

ไปให้"

โกมินทร์ยังมิทันเอ่ยคำอันใด  เด็กรับใช้ก็วิ่งมาถึงนักพรตตู้ พร้อมยื่นส่งดาบกับไม้ไผ่ให้แก่นักพรตตู้  แล้วจึงล่าถอยออกไป

นักพรตตู้หันไปหาโกมินทร์กล่าวขึ้นอย่างมิได้นำพาว่า
 

"เจ้าเด็กน้อยใช้ไม้ไผ่รับมือก็แล้วกัน อีกฝ่ายมิมีอาวุธ  ด้วยพลังฝีมือของเจ้าแค่ไม้ไผ่ก็ไร้เทียมทานแล้ว  จดจำไว้แค่

สยบมิอาจลงมือฆ่าฟันได้  มิเช่นนั้นเรื่องคงมิจบสิ้นลงง่ายๆ"
 

นักพรตตู้หันไปบอกกล่าวแก่หลวงจีน6สัมผัสว่า
 

"สู้กันด้านนอกร้าน คงกว้างขวางพอ  ข้าไม่อยากเห็นร้านของข้าพัง เมตตาข้าด้วยแล้วกัน"
 

หลวงจีนปิดใจ กล่าวทันทีที่ฟังนักพรตตู้จบ
 

"อาจมิต้องมีการต่อสู้หรือร้านท่านนักพรตตู้พัง  แค่เด็กน้อยโกมินทร์มอบกระบี่7ดาวมา  เจ้าหัวเหล็กบอกว่าทุกเรื่อง

ราวล้วนยุติลงด้วยดี"
 

โกมินทร์ รับฟังสิ่งที่หลวงจีนปิดใจกล่าวใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันที  รอบกายพลันร้อนระอุขึ้นมา จิตสังหารจิตคุกคามล้วนแผ่

ออกอย่างรวดเร็ว นักพรตตู้กับหงส์ฟ้ารับรู้ได้ทันที  จิตคุกคามขยายวงออกไปถึงหลวงจีน6สัมผัสและฝูงชนที่มาชมดูผู้

กำลังภายในน้อยหรือมิมีกำลังภายในล้วนล้มลงอย่างหมดสติ  นักพรตตู้ตบไหล่โกมินทร์กล่าวเตือนอีกครา
 

"แค่ลงมือสั่งสอน อย่าฆ่าฟัน"
 

โกมินทร์ ฟังจบจึงลดจิตสังหารคุกคามลงจนหมด  เดินไปหานักพรตตู้รับไม้ไผ่  พร้อมยื่นส่งกระบี่7ดาวให้แก่หงส์ฟ้า
 

"ข้าขอฝากกระบี่7ดาวไว้ที่แม่นางด้วย"

"ฝากไว้กับข้า  บางคนอาจคิดว่าข้าหอบกระบี่หลบหนีไปก็ได้"  หงส์ฟ้ากล่าวประชดหันมองไปที่นักพรตตู้ทันที

---------------------------------------------------------------------------   
 

โกมินทร์ ไม่รอฟังนางกล่าว กระชับไม้ไผ่ในมือมั่นโจนทะยานออกจากร้านสุราด้วยตัวเบานางแอ่นถลาลม  ทิ้งตัวลงสู่ลาน

กว้างทางซ้ายมือด้านหน้าร้านสุรา  เพิ่งยืนทรงกายมิมั่นคง  6หลวงจีนกระโดดพร้อมแบ่งกำลังเป็นซ้ายขวาใช้เพลงหมัด

ซ้ายขวา  พุ่งเข้าหาโกมินทร์แบบขบวนตัดเฉียงกำลังภายในรอบขบวนเพิ่มขึ้นจนกดทับไปทั่วบริเวณ
 

โกมินทร์ มิสนใจสิ่งใดยกมือขวาวาดไม้ไผ่ออกไปด้านหลัง  มือซ้ายยกขึ้นจีบนิ้วอยู่เสมอระดับอก  ท่วงท่าเริ่มต้นของ
 

พื้นฐานกระบี่ของสำนักพุทไธสวรรค์  ผู้คนรอบบริเวณล้วนประหลาดใจกับวิชาที่โกมินทร์ใช้ออกมา  มันเป็นท่าแรกเริ่มที่

ผู้คนในยุทธภพแดนสยามใช้ฝึกฝีมือแทบทั้งนั้น  โกมินทร์เร่งเร้าลมปราณระยะห่างของ6หลวงจีนใกล้ถึงกายพลันออกท่า

เพลงกระบี่ ก้าว ยก ชิด จ้วง แทง   หลวงจีนปิดใจ อยู่หน้าสุดรับรู้ถึงพลังลมปราณที่พุ่งออกจากไม้ไผ่เข้ามาหาที่ตนเอง

ขณะที่หลวงจีนปิดใจตระหนกลังเลการสอดประสานของทั้ง6เกิดช่องโหว่เล็กน้อย ไม้ไผ่กลับพุ่งตรงเข้าหาช่องโหว่ทันที
 

เปรี้ยง  เสียงสะท้านทั่วทั้งบริเวณหลวงจีนทั้ง6  กระเด็นถอยหลังออกมาร่วม2วา  หลวงจีนปิดตากับหลวงจีนปิดหู
 

ตั้งหลักได้ก่อนจึงประสานพลังพุ่งเข้าหาโกมินทร์ใหม่  โกมินทร์เห็นเช่นนั้นพลันเกร็งลมปราณขึ้นส่งลมปราณบรรจุลงไป

ยังไม้ไผ่พร้อมทำเช่นเดิม ก้าว ยก ชิด จ้วง แทง หลวงจีนปิดตาเข้าปะทะก่อน หลวงจีนปิดหูวกอ้อมไปด้านหลังต่อยหมัดใส่

หลังโกมินทร์  เห็นหมัดใกล้กระทบแผ่นหลังโกมินทร์กลับวาดมือซ้ายที่จีบนิ้วเข้าใส่หลวงจีนปิดหูเสียงดังสนั่น  โกมินทร์

ยืนมั่นแต่หลวงจีนปิดหูลอยลิ่วออกจากที่ปะทะไปร่วม3วา  ก่อนหยุดร่างทรุดลงนั่งเดินลมปราณ  หลวงจีนที่เหลือไม่รอช้า

กระโดดลอยตัวเรียงเป็นแถวเดียว  
 

หลวงจีนปิดใจ อยู่ด้านหน้าของทั้งหมด  ส่วนหลวงจีนที่เหลือพลันยกฝ่ามือทาบหลังถ่ายทอดพลังแก่กัน  พลัง
 

ลมปราณถูกส่งมายังหลวงจีนปิดใจ  วิชาหมัดคู่ปราบพยัคฆ์ถูกใช้ออกด้วยลมปราณของหลวงจีนทั้ง5เข้าปะทะ  โกมินทร์

เห็นดังนั้นเพิ่มพลังลมปราณออกมาเต็มที่10ส่วนรอบกายอากาศบิดเบี้ยว  ระยะห่างทั้ง2ฝ่ายห่างกันร่วม5วาพลังถูกเร่งเร้า

ถึงขีดสุด  โกมินทร์ใช้ออกด้วยท่าเดิม ก้าว ยก ชิด จ้วง แทง  แค่ก้าวเท้าเดียวโกมินทร์ก็ปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้าหลวงจีน

ทั้ง5แล้ว  การปะทะครั้งนี้โกมินทร์ถอยหลังไป2ก้าว
 

ฝ่ายหลวงจีน6สัมผัส  ทั้ง4รูปที่อยู่ด้านหลังหลวงจีนปิดใจล้วนกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง  เหลือเพียงผู้เดียว
 

ที่ยังยืนอยู่คือ หลวงจีนปิดใจ แต่สภาพแทบมิต่างกับทั้ง4เท่าใดคนแม้ยืนอยู่ได้  ร่างกายกับมิอาจไหวติงมุมปากเลือดไหล

ซึมออกมา  สายตามองดูชายหนุ่มตรงหน้าอย่างมิยอมเชื่อ
 

โกมินทร์ ตอนนี้เกิดความคับข้องใจต้องการระบายโทสะที่สุ่มในอก  เห็นหลวงจีนยืนตรงหน้าตนเองมิยอมล้มลงกลับ
 

ลืมตัวปลดปล่อยจิตสังหารคุกคาม  มือยกไม้ไผ่ขึ้นแทงออกไปรวดเร็วเข้าที่ลำคอหลวงจีนปิดใจ  ผู้คนสงบมิส่งเสียงด้วย

ถูกกดดันจากจิตสังหาร  นักพรตตู้จะร้องทักก็มิทัน ครั้นจะสอดมือยับยั้งก็กระทำมิได้ด้วยอยู่ห่างไกล ผู้คนเห็นไม้ไผ่จะแทง

ทะลุลำคอ กลับมีวัตถุบินพุ่งเข้าชนไม้ไผ่ เบี่ยงเบนไม้ไผ่เฉียดลำคอของหลวงจีนปิดใจจนทิ้งรอยแดงเป็นแนวยาว
 

โกมินทร์ หยุดมือก้มลงมองบนพื้นเห็นสิ่งที่พุ่งชนไม้ไผ่กลับเป็นไม้ปิ้งไก่อันหนึ่ง  โกมินทร์หันไปยังทิศทางที่ฝูงชน
 

รวมตัวซึ่งเป็นทางที่ไม้ปิ้งไก่ลอยมา  แต่ฝ่ามือผลักอกหลวงจีนปิดใจล้มลงไป  ก่อนตวาดเสียงดังลั่น
 

"ผู้ใดสอดมือยุ่งเกี่ยว หากเก่งกล้าจงออกมา"
 

ในฝูงชนที่มุงดูมิมีสุ้มเสียงตอบคำอันใด  ผู้คนหันซ้ายหันขวามองดูกันไปมา ครู่ใหญ่กลับมีเสียงเพลงดังลอยขึ้นมาเสียงไม่

ดังแต่ทุกผู้คนล้วนได้ยินกันทั่ว
 

"มาเปิดหม้อไม่มี ไม่มีข้าวสุก   ครั้นมาเปิดกระปุกไม่มี ไม่มีข้าวสาร เลยมานั่งจ๋อ นั่งจ๋อขอทาน"
 

ระหว่างที่เพลงดังขึ้นฝูงชนก็แยกออกจากกัน  จนเห็นแม่เฒ่าขอทานตาบอดมือถือไม้เท้าเดินออกมา ชุดที่สวมใส่ปะชุน

ซอมซ่อในตัว แขวนกระสอบป่านอยู่ถึง9ใบ  เดินจนออกมาอยู่ด้านหน้าฝูงชน  ข้างกายแม่เฒ่ากับมีหญิงสาววัย15-16ปี

เดินพยุงนางออกมาด้วย หน้าตาสะสวย ดวงตาสุกใส ผิวพรรณนวลเนียน 
 

เหล่าชาวยุทธในแดนสยามล้วนรู้จักเพลงขอทานนี้ดี  ผู้ขับร้องเป็นยายเฒ่าขอทานตาบอด  ที่แม้แต่เจ้าอาวาสวัด
 

ธรรมยุทธ  เจ้าอารามพรตไท่กง  เจอคนผู้นี้ล้วนยังให้ความเคารพนับถือเกรงใจอย่างมาก  แม่เฒ่าขอทานตาบอดคนนี้กลับ

เป็นผู้อาวุโสสูงสุดของพรรคขอทาน มีนามว่า "ยายสำอาง"