กระบี่สั่งตาย

ลำดับตอนที่ #1 : ลูกหลานคนมีเงิน(100%)

หน้าหนาว ดินแดนทางใต้
�

โกมินทร์หนุ่มน้อยวัยฉกรรจ์ �ขี่ม้าพันธุ์ดีจากทางเหนือประดับอานสวยงามใหม่เอี่ยมทั้งชุด

ข้างม้าแขวนกระบี่ฝังมณี7เม็ดประดับฝักหนังจระเข้สีเผือกเล่มหนึ่งกระทบถูกบังโกลนม้าที่ทำจาก

ทองเหลือง เสียงดังสดใสตลอดทาง เสื้อผ้าที่สวมใส่ตัดเย็บอย่างรับรูปกับรองเท้าหนังจระเข้อ่อน

ซึ่งมาจากลุ่มน้ำสาละวิน มือถือแส้ม้าจัดทำจากร้านเครื่องหนังเมืองสุพรรณ ตรงด้ามถือฝังพลอย

โตกว่าลำไยลูกหนึ่ง
�

ตอนนี้เป็นช่วงหนาว ดินแดนตอนใต้เขียวชอุ่ม นกบินร่อนเริงร่า โกมินทร์ผ่อนบังเหียน�
�

ปล่อยม้าคู่ขาเหยาะย่างผ่านสะพานไปช้าๆ ลมพัดมาโดนเสื้อแพรสีเทาพริ้วไหว ในกระเป๋า

ด้านขวาชุดนี้มีตั๋วเงินเพียงพอให้ชายหนุ่มอย่างมันใช้สบายๆไปนานถึงครึ่งปีเลย�
�

ปีนี้โกมินทร์เพิ่งอายุได้20 เพิ่งมาจากเหนือซึ่งปกคลุมไปด้วยหมอกหนาวแทบตลอด
�

พอมาถึงแดนใต้ที่มีทิวทัศน์งดงามอดชมดูมีได้ แต่โกมินทร์ครุ่นคิดในใจมาตลอดการเดินทาง

พ่อแม่ตนเองเข้มงวดกับบุตรหลานนัก คงไม่ปล่อยให้บุตรคนโตของพวกท่านมายังแดนใต้อย่าง

ไร้สาเหตุ �การมาครั้งนี้มีภารกิจสำคัญคือ นำสะใภ้กลับไปยังบ้านของตน ไข่มุก ลูกสาวนายหัว

แดนใต้ ชาติตระกูลของไข่มุกนั้นเลืองลือไปทั่วแดนใต้ ปีนี้นางเพิ่งจะ17ปี เป็นสาวงามทั้งเจ้า

ปัญญา
�

โกมินทร์เอยเจ้าจะพิชิตใจนางได้ไหมนะ มองไม่เห็นหนทางเอาซะเลย ดีที่พ่อกับนายหัว
�

เป็นศิษย์สำนักเดียวกัน ตนคงไม่โดยกวาดออกมาจากป้อมทะเลใต้แบบรุนแรงอย่างที่รู้ก็ได้

ตนเองออกมานอกตระกูลแถมพกของล้ำค่าควรเมืองอย่าง "กระบี่7ดาว" ไม่รู้ทำไมท่านพ่อช่าง

หาความยุ่งยากที่ไม่ปลอดภัยแก่ตนนัก ก่อนออกมาจากบ้านพ่อบ่งบอกข้อห้ามในยุทธภพไว้ว่า

"ด้วยความฉลาดและพลังฝีมือ นับว่าท่องทั่วยุทธภพได้โดยไม่บุบสลาย แต่จงจำไว้อย่าทำเรื่อง

เหล่านี้เด็ดขาด เจ้าจะนำภัยมาสู่ตนเองอย่างแน่นอน นี่เป็นประสบการณ์ที่พ่อเจอมาเองกับตัว"
�

ตื่นมาต้องท่องเป็นนกแก้วนกขุนทองว่า

"อย่ายุ่งกับเรื่องไร้สาระ �อย่าคบคนแปลกหน้า �อย่าเล่นพนันกับคนแปลกหน้า อย่าให้ใคร
�

รู้ว่ามีเงินทอง อย่าหลงเชื่อคำคนโดยง่าย อย่าบาดหมางกับหลวงจีน นักพรต ขอทาน สำคัญ

มากห้ามคบค้ากับสตรีแปลกหน้า"
�

โกมินทร์เป็นชายหนุ่มหล่อเหลา สุภาพเรียบร้อย อย่าว่าแต่สวมใส่เสื้อผ้าใหม่เอี่ยม ขี่ม้า

อายุน้อยมากเงินทอง สาวไม่ชอบจึงเป็นเรื่องแปลก นี่คือเรื่องที่พ่อตนกลัวมากที่สุด ย้ำนักหนา
�

"สตรีคือตัวการร้าย เปรียบดั่งงูพิษ ไปยุ่งเกี่ยวด้วยจะยุ่งยากไม่จบสิ้น"
�

มีคนกล่าวว่าไว้ทะเลแห่งอันดามัน สวยงามท้องทะเลใสมองเห็นก้นสมุทรโดยเฉพาะเมื่อ
�

มาถึงแดนใต้ไม่ไปท่องเที่ยวหัวหินสักครั้ง นับว่าเสียทีที่เกิดมาแล้ว ผ่านเมืองขีดขินแล้วต้องชิม

ของขึ้นชื่อให้ได้ "วาฬราดเปรี้ยวหวาน" แต่ใครจะรู้ว่ามีที่มาจากชาวประมงแถบอันดามันทำกิน

กัน พอเข้าเมืองขีดขินร้านที่มีบรรยากาศเลิศหรูที่สุด คือ สวนลืมวันคืน ดังนั้นโกมินทร์จึงมุ่งไป
�

ที่แห่งนี้มีโต๊ะไม้ ขัดถูดูสะอาดตา สุราอุ่นๆวางต้องหน้าหลังจากดื่มไป2จอก ก็หันไปสั่ง
�

สุรามาอีก ความสามารถด้านสุราโกมินทร์นับว่าดีเยี่ยม ดื่มได้หมื่นจอกโดยไม่เมามาย สุราที่สั่ง

เป็นสุรานารีแดงซึ่งแพงกว่าสุราน้ำขาว ดื่มกินจนเคลิบเคลิ้มค่อยหันไปสั่งกุ้งอบวุ้นเส้นชามหนึ่ง

ชาวเมืองขีดขินล้วนดื่มสุราเป็น ส่วนมากดื่มกัน6-7ชาม แต่ดื่มแบบ6-7ชั่งนับเป็นที่น่า
�

ตกใจแล้ว คนจึงมองโกมินทร์ ผู้ที่สนใจมากที่สุดกับเป็นชายหนุ่มใบหน้าขาวเกลี้ยงเกลา

สวมเสื้อสีฟ้าสดใส นั่งอยู่โต๊ะข้างๆคนหนึ่ง ชายคนนี้อายุอ่อนกว่าโกมินทร์3ปี ตากลมโต คาดว่า

เป็นลูกหลานคนร่ำรวยเช่นกัน�

ที่บนโต๊ะมีขวดว่างเปล่าอยู่หลายใบ แสดงว่าดื่มสุราเก่งไม่น้อย มันจึงส่งยิ้มต่อโกมินทร์
�

แต่โกมินทร์เพิ่งออกมาในยุทธภพ ยังไม่โง่เขลา ตาไม่บอด ดูยังไงนี่มันหญิงปลอมเป็นชายมา
�

"ระหว่างทางห้ามคบค้ากับสตรีแปลกหน้าเด็ดขาด"

�

โกมินทร์ไม่กล้าลืมคำสอนสั่งของพ่อ โกมินทร์เชื่อฟังโอวาทพ่อยิ่งนัก ดังนั้โกมินทร์จึง
�

มองไปทางอื่นเห็นเรือท่องเที่ยวที่ด้านตรงข้ามลำหนึ่ง มีสาวงามท่วงท่าสง่านั่งอยู่ริมหน้าต่าง

หยอกเย้าอยู่กับแมวขาวตัวหนึ่ง นางยกมือเท้าคาง นางก็เป็นสตรีแต่อยู่ห่างไกลย่อมปลอดภัย

กว่าสตรีที่นั่งโต๊ะข้างๆมากมาย

�

ดูท่าความยุ่งยากจะมาแล้วซิ นางพลันประสานมือบอกว่า "พี่ท่านนี้เชิญเถอะ" โกมินทร์

หันมองไปด้านหลัง แกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าเรียกตนเอง สาวตากลมโตหัวร่อพร้อมบอกว่า"พี่ท่าน

ที่ข้าพเจ้าเรียกหาคือท่าน" ยามนางหัวร่อช่างบันดาลให้โลกนี้งดงามยิ่งนัก

โกมินทร์ไม่อาจแกล้งโง่ต่อไปได้แล้ว ยิ้มตอบ กล่าวว่า"ท่านคุยกับข้า" สาวน้อยถลึงตาใส่

"ไม่คุยกับท่าน ให้คุยกับใครกัน" โกมินทร์ตอบเบาๆว่า"ไม่ทราบท่านมีคำชี้แนะใด" สาวน้อยคลี่

พัดออก โบกช้าๆเอ่ยว่า"ดื่มคนเดียวมิสู้ดื่มร่วมกัน ท่านไยไม่มาร่วมเมามายสักครา" นางยัง

ทำท่าว่าเป็นชาย โกมินทร์ตัดใจกล่าวว่า"หญิงชายมีข้อห้ามถือสา" สาวน้อยว่า"ใครเป็นหญิง

ท่านเรอะ" �"ท่านไง" สาวน้อยส่ายหน้า"ที่แท้ท่านสายตาไม่ปกติ"

ที่ไกลตาไม่ทราบใครเป็นผู้ร้องเพลง เสียงอ่อนหวานไพเราะ เนื้อร้องที่วาบหวิวชวนฝัน
�

สาวใดหนอช่างใจกล้าดีแท้ ยามนั้นปรากฎเรือเร็วล่องมาตามสายน้ำ บนเรือยืนไว้ด้วยหลวงจีน

ร่างสูงใหญ่4รูป ทั้ง4ยืนนิ่งไม่ไหวติงแม้แต่น้อย โกมินทร์เห็นดังนั้นพาลเสียงในใจก็ดังขึ้น
�

"ในยุทธภพ ผู้ที่อย่ายุ่งที่สุดคือ หลวงจีน นักพรต และขอทาน"
�

วันดีอย่างนี้หลวงจีนไฉนมายังที่นี้"ผิดถูกเกิดจากปาก หากเสนอหน้ายิ่งยุ่งยาก จะเดินทาง

สบายต้องไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องไร้สาระ" นี่เป็นคำสอนของบิดา พลันได้ยินเสียงโครมเรือเร็วลำนั้นพุ่ง

เข้าชนเรือท่องเที่ยว สาวงามที่หยอกเย้ากับแมวแทบพลัดตกน้ำไป สาวเจ้าหน้าซีด ตัวสั่นระริก

หลวงจีนพวกนี้ไม่รักหยกถนอมบุปผาเลย ดุร้ายยังกับมหาโจร กลางวันแสกๆกลับข่มเหงสตรีได้
�

เลือดลมโกมินทร์พลันระอุขึ้นมา ไม่คิดอะไรเลยคว้ากระบี่7ดาวบนโต๊ะ ก็ลอยละลิ่วข้ามรั้ว

ด้วยวิชาตัวเบา นางแอ่นถลาลม �โกมินทร์พลิ้วตัวลงบนเรือท่องเที่ยวอย่างแผ่วเบา หลวงจีนที่

อยู่ด้านนอกเห็นมีคนเข้ามา ก็ชักสีหน้าไม่พอใจ ตวาดว่า"เจ้ามาทำอะไร" �โกมินทร์สวนทันควัน

"ท่านเป็นพระหรือมหาโจร" หลวงจีนคล้ายนึกได้"เจริญพร พระจะเป็นโจรอย่างไร" �
�

"ท่านไม่ใช่ เหตุใด รังแกสตรี" หลวงจีนเสียงเหี้ยม"ท่านเป็นอะไรกับสตรีนางนี้ กลับยุ่ง
�

เกี่ยวเรื่องยุ่งยากนี้" โกมินทร์เชิดหน้า"ผู้คนในโลกหล้า ย่อมยุ่งเกี่ยวเรื่องในโลก" เสียงกรีดร้อง

ดังขึ้น"ช่วยด้วย หลวงจีนจะลวนลามข้าแล้ว" โกมินทร์โทสะโหมกว่าเดิม กล่าวว่า "ดูท่าพวก

ท่านขวัญกล้าเทียมฟ้าแล้ว" "เจ้าอยู่หน้าอาตมา กลับกล้าปานนี้ขวัญแข็งไม่น้อยคงได้เห็นนรก"
�

ขาดคำ หมัดทั้ง2กระแทรกใส่ชายโครงโกมินทร์อย่างหักโหม เสียงลมปะทะอากาศดังลั่น
�

หมัดตรงปราบเสือ วิชาอันเที่ยงแท้ของสถาบันสงฆ์ แต่โกมินทร์ไม่ใช่เสือไหนเลยต้องกลัวด้วย

โกมินทร์หลบพร้อมคว้าข้อมือหลวงจีน ใช้4ตำลึงปาดพันชั่งกระชากวูบหนึ่ง นี่เป็นวิชายืมพลัง

นับว่าข่มเพลงหมัดรุนแรงได้ หลวงจีนใช้แรงมากยิ่งเจ็บสาหัส

ร่างหลวงจีนที่หนักกว่า100กิโลของมัน ลอยละลิ่วหล่นตูมในบึงน้ำ บนฝั่งมีคนชมเชย ไม่รู้

ใช่สาวน้อยตากลมโตหรือไม่ ปรากฎหลวงจีนออกมาอีก2คน โกมินทร์ไม่ทันมองกลับระวังหลัง

เห็นเงาหมัดแผ่กระจายพุ่งมาหน้าโกมินทร์แล้ว พอหลวงจีนทั้ง2ผลึกกำลังกันพลังกดดันรุนแรง

ปานเหล็กกล้า น่าเสียดายพลังฝีมือของโกมินทร์นั้น เด่นล้ำเหนือบรรพบุรุษไปแล้วโดยเฉพาะ

วิชาตัวเบาปราดเปรียวหมดจดงามสง่า�
�

โกมินทร์เกร็งลมปราณเล็กน้อย พลันใช้ท่านางแอ่นหวนกลับ ตีลังกาไปอยู่ด้านหลังทั้ง2

หลวงจีนพลิกท่วงท่าโดยไม่รอช้า ท่าพระปลงจีวร ตีโต้กลับไปแต่มันยังชักช้าวูบหนึ่ง ฝักกระบี่

ในมือโกมินทร์ ชิงกระแทกเข้าที่หัวไหล่ซ้ายของมัน หลวงจีนพลิกตัวทำให้เสียศูนย์พอโดน

กระแทกใส่ ร่างก็เสียหลักโซเซไป7-8ก้าวชนโครมที่ระเบียงเรือหัก หลวงจีนอีกรูปยังช้ากว่า

โกมินทร์ สะบัดฝักกระบี่ในมืออีกครา หลวงจีนทั้ง2ตกลงน้ำไปอีก
�

หลวงจีนอีกรูปที่เหลือ หน้าแปรเปลี่ยนเพิ่งออกมาไม่ทราบจะลงมือดีหรือไม่ มันไม่คิดว่า

ชายหนุ่มที่ดูสุภาพกลับมีฝีมือเก่งกาจปานนี้ ไม่เคยพบเจอมาก่อนเลย โกมินทร์จ้องมองดูมัน

หลวงจีนอายุมาก มีเหตุผล ไม่ลงมือทันที ทำให้โกมินทร์เกรงใจต่อมัน ยิ้มพลางกล่าวว่า

"พวกพ้องท่านไปแล้ว ไยท่านไม่จากไป" หลวงจีนถามว่า"เจ้ามีนามว่ากระไร" �"ข้าโกมินทร์"
�
"โกมินทร์ จากภูชี้ฟ้า" �"ประสกโกมินทร์ฝีมือสูงเยี่ยมนัก" � โกมินทร์ยิ้ม "แค่ฝีมือเด็กน้อย"

หลวงจีนหน้าเคร่งเครียด กล่าวเสียงเย็น "เจ้ายุ่งเกี่ยวเรื่องวันนี้ เกรงว่ายากถอนตัวโดยง่าย"

"งั้น" �หลวงจีนเอ่ย"ประสกไม่รู้หรืออาตมามาจากสถานที่ใด" �โกมินทร์บอกกล่าวว่า
�

"หลวงจีนย่อมมาจากวัดวา แต่พวกท่านล้วนเป็นมหาโจร"

หลวงจีนถลึงตาใส่โกมินทร์อย่างดุดัน ไม่ต่อความกระไรอีก พลันลอยตัวลงน้ำดังตูม�

�