OVER เวอร์ ... แต่รักอ่ะ [KIHAE]

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2

ผมที่มั่นมาหาดงเฮเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนดงเฮจะคุยเพราะมารยาทเสียมากกว่า ทำเอาผมนึกอยากให้ดงเฮสนิทกับผมจากตัวตน ไม่รู้ทำไม ผมถึงอยากให้ดงเฮเป็นเพื่อนกับผมจริงๆ อาจจะเป้ฯเพราะความใจดี และไม่หวังเงินจากผมเหมือนคนอื่นมั้ง



"ฉันอยากให้ดงเฮมาทำงานให้ฉัน  ได้ไหม" ฉันหันมาหาดงเฮที่นั่งกินเบอร์เกอร์ ราคาถูกริมฟุตบาตอย่างที่ผมไม่เคยทำ  ดงเฮมองผมพร้อมกับกัดขนมปังคำโต



"งานอะไรล่ะ  อยากให้เราช่วย ถ้าเราทำได้ เราทำให้ฟรีก็ได้" ดงเฮเสนอตัวแล้วยิ้มหวาน  ผมที่หันมามองหน้าของดงเฮแล้วหยุดกินเบอร์เกอร์ที่ผมเองไม่เคยที่จะได้กิน  มันก็อร่อย พอๆ กับที่ผมไปกินตามร้านแพงๆที่ราคาแทบจะเป็น 100 เท่าได้



"เป็นเพื่อนเที่ยวกัน" ^^



"เราก็เป็นเพื่อนกันอยู่แล้วนี่นา  วันไหนเราว่างเราก็เที่ยวเป็นเพื่อนคิบอมได้ ไม่เห็นต้องจ้างเราเลย" =.=



"เปล่า  เราไม่อยากให้ดงเฮทำงาน  อยากให้ดงเฮไปเที่ยวกับเราทุกที  แล้วก้เล่นกับเราทุกเวลา"



"แล้วเราจะเอาที่ไหนกิน ใช้ล่ะ"



"เงินเราไง"



"คิบอม  อย่างนี้ เขาไม่เรียกว่าเพื่อนหรอกนะ  เราอยากจะทำงานที่เงินดีก็จริง  แต่ถ้าเป็นคิบอม เราคงทำไม่ได้" ดงเฮพูดแล้วก็ไม่กินเบอร์เกอร์ต่อ เขามองไปข้างหน้า  "คิบอมอาจจะเห้ฯว่าเราร้อนเงิน  แต่ว่า ถ้าจะให้เราลาออกจากที่ทำงานเดิม ที่เขาใจดีกับเรา  เราไม่ทำหรอกนะ"



"ดงเฮ....."



"กลับบ้านกันดีกว่า ไปส่งเราหน่อยนะ"  ^^



ดงเฮเปิดประตูรถของผมมานั่งแล้วหลับตาลง  ไม่นานเท่าไหร่สำหรับผมที่ผมมองเห็นว่าร่างบางหลับไปแล้วจริงๆ  ดงเฮจะเป็นแบบนี้สำหรับวันเช็คสต๊อกที่แสนจะเหนื่อยอย่างวันนี้  ดงเฮจะเผลอหลับแล้วผมก็จะเฝ้ามองแบบนี้จนดงเฮเหนื่อย



"ฉันไม่อยากให้ดงเฮเหนื่อยเลย  ฉันต้องทำยังไง" ผมถามคนขับที่ได้แต่ยิ้มให้ผม 





























.

.